#گندمزار_طلائی #قسمت_416 چند بار پلک زدم. چهره غمگین مامان را روبروی صورتم دیدم. دستهام را دور گردنش حلقه زدم و بوسیدمش. آهسته گفت: _بالاخره اومدی دخترم؟ یادِ بابا افتادم. به سمتش برگشتم. همان جور آرام و بی صدا روی تخت خوابیده بود. دوباره چشمهام را بستم. تازه فهمیدم که خواب دیدم. ولی چطوری؟ توی همان چند دقیقه که توی اتاق بودم، چطور خوابم برده بود؟ ولی نه این بار خواب نبود. واقعیت بود. همه چیز روشن و واقعی بود. گیج شده بودم که مامان دستم را گرفت و آرام از اتاق بیرون برد. از پشت شیشه به بابا خیره شدم هنوز توی فکرِ اون رؤیا بودم. مامان گفت: _گندم جان خسته ای ازراه اومدی بهتره بریم خونه تا شما استراحت کنید. گفتم: _نه مامان جان، من بِدون بابا جایی نمی رم. دیگه نمی خوام تنهاش بگذارم. همین جا می مونم. شما برید بچه ها و قادر را هم ببرید. همان موقع در به آرامی باز شد. باورم نمی شد. محمد با ویلچر قادر را آورد. گفتم: _بچه ها؟ قادر گفت: _نگران نباش. آبجی فاطمه هست. خیالم راحت شد و دوباره زل زدم به بابا. همیشه شنیده بودم، کسی را توی اتاق مراقبتهای ویژه راه نمی دن. ولی متعجب بودم که چرا امشب کسی به ما چیزی نمی گفت؟ با اجازه پرستار، من قادر را به کنار بابا بردم. تا رسیدیم کنارش خم شد ودست بابا را بوسید. لبخندی زدم و گفتم : _ان شاءاله زود خوب می شه می بریمش خونه. دوباره دور هم جمع می شیم.😊 الان دیدمش. خیلی سرِحال بود و خوشحال. قادرهمانطور که پشتش به من بود گفت: _خیره ان شاءالله. گندم جان می شه تنهایی با بابا صحبت کنم؟ _چرا تنهایی؟ چیزی نگفت. منم از اتاق خارج شدم. چند دقیقه از پشت شیشه بهشون نگاه کردم. مامان گفت: _حد اقل بیا بریم نماز خانه کمی استراحت کن. گفتم: _نه مامان جان، به اندازه کافی از بابا دور بودم. دلم نمی خواد تنهاش بگذارم. همین جا می مانم. نمی دانم قادر به بابا چی می گفت؟ سرش را خم کرد روی دستِ بابا و همان طوری ماند. دیگه داشتم نگران می شدم. می خواستم برم داخل اتاق که دیدم به سمتم برگشت و بهم اشاره کرد. سریع رفتم داخل. https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون