#تفسیر‌سوره‌حمد2⃣ 🔰سوره #حمد، جمیع سلسله وجود است و اسم مظهر آن، #اسم‌الله است که همان مشیت مطلق الهی است: (فهو مفتاح الکتاب و مختامه و فاتحته ختامه). چنانچه اسم الله، ظاهر و باطن و مفتاح(آغازکننده) و مختم(پایان دهنده) است: (الله نور السموات و الارض). پس تفسیر این سوره از نظر اهل معرفت اینگونه است: #بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم 🔹به ظهور اسم الله که اسم اعظم خدا و مقام مشیت مطلق اوست؛ 🔹 مقام مشیت رحمانی که همان وجود مطلق است؛ 🔹 و مقام مشیت رحیمی که کمال وجود است، #الحمدلله‌رب‌العالمین عالم حمد مطلق و اصل محامد(از عالم فعل گرفته تا عالم مثال) همواره از آنِ مقام اسم الله است(لله). لذا مقام ربوبیت و تربیت اهل عالَم که ظهورش همان عالم ماده است، از آنِ اوست. در کتاب توحید از امام رضا(ع) روایت شده است که چون تفسیر (بسم الله) از حضرتش سوال شد، فرمود: معنای اینکه گوینده می گوید #بسم‌الله این است که من بر خود *سمه* ای از سمات خدا را می گذارم و آن کار عبادت است. راوی گفت پرسیدم: سمه یعنی چه؟ فرمود: #نشانه . و از این حدیث شریف مشخص می شود که سالک باید به مقام #اسم‌الله برسد و این مقام عبارت است از مقام حقیقت عبودیت و فنای در ربوبیت. و تا وقتی سالک در حجاب خودپرستی و خودبینی گرفتار است، لباس عبودیت را بر تن نکرده و خودپرست است و معبود او هوای نفس اوست: (اراءیت من اتخذ الهه هواه). و نظر او همانند نظر ابلیس لعین است که در حجاب کبر و خودپسندی گرفتار بود و با دیدن آدم(ع)،خود را بر او افضل دانست و گفت: (خلقتنی من نار و خلقته من طین). پس از ساحت مقدس باریتعالی طرد شد. بنابراین گوینده بسم الله اگر نفس خود را به #سمه‌الله آراست، و خود به مقام اسم الله رسید، و نظرش مانند نظر آدم(ع) شد که عالم را مظهر اسم الله می دید، در این حال او واقعا به مقام عبودیت رسیده که به معنای رهایی از خودبینی و خودپرستی و #نقطاع‌الی‌الله است. #حمد #رمضان #امام‌خمینی 🔻ما را در رسانه ها دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستاگرام | آپارات 🆔 @b_elmedini

✨✨✨✨✨ ✨ ✨ #تفسیر_سوره_حمد3⃣1⃣ 🔰صحبت در این بود که این ‏‏ #بِسمِ‌الله ‏‏متعلق به چیست. چند احتمال بود که عرض کردیم. 🔹در احتمال اولی که دادیم که حمد، #جمیع‌محامد باشد؛ و معنای حمد متکثر بشود، در نتیجه اسم هم به طور متکثر ملاحظه می شود. در این احتمال، هر حمدی که واقع می شود، ممکن نیست واقع بشود الّا برای حق تعالی. برای اینکه حمد به جلوه ها واقع می شود و جلوه هم همان ظهور اوست. ‏‏در عین حالی که حمد برای مظاهر است، اسمای متکثره برای خود حق تعالی هم هست.‏ 🔹در احتمال دوم هم که گفتیم: حمد، #حمد‌مطلق باشد؛ و دنبالش گفته شد که عکس احتمال اول است، یعنی هیچ حمدی از حامدی برای او واقع نمی شود. روی این مطلب، با وجود اینکه حمد برای مظاهر واقع می شود و این مظاهر ظهور اوست، اما هیچ گاه نه حمد مطلق از جانب ما واقع می شود و نه این حمد برای حق تعالی که مطلق است، واقع می شود. لکن از باب اینکه تمام این کثرات مضمحلّ در آن موجود مطلقند، حمد برای او واقع می شود. 🔰بر حسب این دو احتمال، آیه شریفه #الحمدلله‌رب‌العالمین از اول تا آخر، معانی اش فرق می کند. 🔹به حسب اینکه «الحمد» مانند احتمال اول به معنای استغراق باشد، آن وقت «الله» و «رحمن» و «رحیم» که در‏‏ بِسمِ الله واقع شده است، معانی اش با «الله» و «رحمن» و «رحیم» به حسب آن احتمال دیگر فرق می کند، زیرا اسم، اسم ظاهر است و هر اسمی با اسم دیگر فرق دارد. ‏‏لذا اگر کثرت را لحاظ کنیم، «اسم»، اسمِ «الله» است؛ اما در مقام کثرات. این «الله» تجلی حق تعالی در قالب اسم اعظم است.‏ ‏‏تجلی در موجودات به اسم اعظم است. «رحمن» تجلی به رحمانیّت است در مقام #فعل ، و هکذا «رحیم». ((ربِّ العالَمِینَ)) و‏‏ ((ایَّاکَ نَعبُدُ‏‏)) هم، همین طور با احتمال دیگر فرق می کند. 🔹در احتمال ثانی که حمد، حمد مطلق باشد، یعنی حمد بدون هیچ قید باشد، «اسم»، «الله»، «رحمن»، «رحیم» تا آخر سوره فرق می کند. در اینجا که حمد مطلق است، حمد مطلق به «اسمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیمِ» واقع می شود. حمد مطلق فقط مال «الله» است.‏ لذا ‏‏حمد مطلق به اسمی که ظهور مقام ذات است واقع می شود. زیرا «الله» اسم جامع مقام ذات است نه مقام ظهور(فعل)؛ پس «اسم» هم جلوه همان مقام ذات است؛ «رحمان» هم رحمانیّت مقام ذات؛ «رحیم» هم رحیمیّت مقام ذات است؛ و همین طور «ربّ» و هکذا... . 🔰این ها به حسب قدمهای برهانی است. برهان این توضیحات، در فلسفه حکمت متعالیه و نه در فلسفه های متعارف، هست، لکن همه این ها غیر از آن است که اولیا می یافتند. اولیا با قدم سلوک از منازل گذشته، و واقع را می یافتند‏ و مشاهده می کردند. #تفسیر_سوره_حمد #رمضان #امام_خمینی 🔻ما را در رسانه ها دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستاگرام | آپارات 🆔@b_elmedini