رمان انلاین #الهه_بانوی_من 📿 #پارت40 بی لحظه ای نگاه ، جواب داد : _سلام . نشستم روی صندلی جلو و گفتم : _خب کجا بریم ؟ رستوران یا کافی شاپ ؟ نیمرخش رو کمی به سمتم مایل کرد تا گره کور ابروانش رو ببینم : _هیچ جا ... همین جا، توی ماشین حرف میزنیم . -آرش واقعا شورش رو درآوردی ... تو ... حتی نگذاشت ادامه ی " تو " را بگویم . نگاه تندش گرچه عصبی بود اما بالاخره نصیبم شد . ولی من براي همان تند و تیزی نگاهش هم ضعف کردم : _ببین الهه حرف بین من و تو فقط یه چیزه ... -چی ؟! -یا طلاق یا تفاهم . -یعنی چی ؟ طلاق که مطمئنا یک معنی بیشتر نداشت ولی منظور از تفاهم رو توی موضوع منو آرش نمیفهمیدم . نفسش در هوای خفه ی ماشین فوت شد. -یا باید سر این مهریه ی سنگینِ سرکار به تفاهم برسیم یا طلاق . -ببخشید!! چه تفاهمی !! -ویلای پدرم واست زیاده الهه ... من هنوز خاطره ی تلخ خواستگاری یادمه . تحقیر شدم ... به من تهمت زدید ... ولی آخرش چی شد ... همه چی به نام تو شد ... این نمیشه . زندگی مشترک ، میشه یه زندگی شاهانه برای ملکه . -خوبه ...جالبه واقعا ! یعنی میگی الان چکار کنم ؟! سند ویلای پدرت رو به نام تو بزنم ؟ نگاهش توی چشمام قفل کرد و کم کم ابروی چپش بالا رفت : _دقیقا . لبانم از تعجب از هم باز شد که ادامه داد: -مگه نمیگی لازمه ی زندگی مشترک اعتماده ؟ مگه به من اعتماد نداری ؟خب ... پس چه فرقی میکنه به نام من باشه یا تو . خدای من ! معنی اعتماد این بود! تمام مدت فکر میکردم آرش بهتر از هرکسی منو میشناسه ولی انگار اشتباه فکر میکردم . -توچی ؟ تو به من اعتماد نداری ؟ صریح و قاطع ، با آن نگاه نافذی که هنوز وسط حلقه های چشمانم نشسته بود گفت : _نه . -آرش تو به من اعتماد نداری !! بلند و عصبی جواب داد: _نه ... با اون مظلوم نمایی جلسه ی خواستگاری و اونهمه مهریه ای که به زور به نامت زدیم ... نه ... چرا باید بهت اعتماد کنم ... تو حتی یه مخالفت لفظی کوچولو هم توی جلسه ی خواستگاری نکردی . فقط لبخند زدی ، یعنی دلت میخواست که همه چی به نامت بشه . فکم توان فشار همه ی دندان هایم را نداشت که از بین دندان هایم غریدم : _آرش ! -فکراتو بکن الهه ... این تنها راهه اعتماد من به توست . 📝 به قلم نویسنده محبوب #مرضیه‌یگانه 🌸🌼🌸🌼🌸 #کــپـــی_حـرام است نویسنده راضی به کپی حتی با اسم نیستن🌷🙏 🌸🌼🌸🌼🌸