رمان انلاین #الهه_بانوی_من 📿 #پارت56 _نمی دونستید؟ من چقدر گفتم، پدر جان از شرطت بگذر گفتی، نه ... گفتم ممکنه کسی رو وسوسه کنی ، گفتی، خودم بهتر از هر کسی نوه هام رو می شناسم ... خب شما بگو ... آرش شمارو چطوری گول زد؟ التماس کرد؟ گریه کرد؟ چی گفت؟ چی گفت که باز سر عقد ویلا رو به نامش زدی؟ آقا جون آهی کشید. سرم رو از سینه ی آقاجون جدا کردم که آقاجون به زحمت تا اولین مبل نزدیک دستش رفت و خودش رو انداخت روی مبل. پاهاش توان ایستادن در مقابل اینهمه نامردی رو نداشت: _به پام افتاد ... التماس کرد ... گفت عاشق الهه است ... گفت از شرطم بگذرم تا به الهه برسه ... حتی گریه کرد ... زار زد ... حتی قبل از خواستگاری ازم خواست ... موقع خواستگاری هم بهم زنگ زد و باز التماس کرد که از شرطم بگذرم. صدای پدر تارهای نازک اعصابم را درید: _شما زندگی دخترم رو نابود کردید آقاجون ... من دخترم رو واسه یه شب ... فقط واسه یه شب فرستادم خونه ی شوهر !! صورت آقاجون قرمز شد و نفس هایش سخت که گفتم: _بسه ... شما هم مقصرید ... اینقدر همه ی تقصیر ها رو گردن آقاجون نندازید ... شما با اون مهریه ای که برام بریدید، مقصرید ... مادر ... بهش بگو آرش چه بلوایی سر مهریه بعد از عقدمون به پا کرد . کنایه زد، طعنه زد، که چی؟ که چرا باید شما واسه ی من اونهمه مهریه ببرید ... مسخره ام کرد که شاید من به طمع مال بله گفتم ... اونقدر کنایه زد که... سکوت کردم. پدر و مادر هم سکوت کرده بودند و منتظر ادامه ی حرفم . _ که تمام مهریه ام رو بخشیدم. صدای تعجب هرسه بلند شد: _الهه! پدر عصبی پرسید: _مگه نگفتی از آرش طلاق گرفتی! پس مهریه ات چی؟ ... بخشیدی؟! _مهریه رو قبل از ازدواجمون بخشیدم ... تا بهش ثابت کنم واسه طمع مال و منال عمو ، بهش بله نگفتم ... اینو شما باعثش بودی ... با اونهمه مهریه ای که واسه من بستی! چکار می کردم؟ نفس های تند پدر توی فضای سنگین اتاق خالی شد: _لعنتی ... فکر می کردم لااقل مهریه ات رو داری! نشستم کنج اتاق و گفتم: _من هیچی ندارم ... همه ی چیزایی که به نامم شد رو به آرش بخشیدم ... وکالت رسمی و قانونی برای فروش بهش دادم ... اونم وکیل گرفته تا همه رو بفروشه ... بزودی ... باید تموم جهیزیه رو ... برگردونیم تا ... خونه اش رو خالی کنیم واسه فروش. مادر بلند گریست: _خدااا ... این چه بلایی بود سرمون اومد ... پدر باز سر آقاجون فریاد کشید: _بفرمایید ... اینم دستاورد جدید شرطی که شما گذاشتید ... من زندگی دخترم رو از شما می خوام ... جوونی دخترم ، آبروی دخترم رو ... بی اختیار فریاد زدم: _بس کنید ... لحظه ای پدر ساکت شد که اشک توی صورتم دوید: _ما همه مون مقصریم ... همه ... من ... بخاطر اعتمادم به آرش ... آقاجون به خاطر شرطی که گذاشت ... شما بخاطر مهریه ی سنگینی که باعث شنیدن اونهمه کنایه شد ... حالا چه فایده ! آرش رفته و زندگی من ... نابود شده ... اینا با داد و فریاد درست نمیشه. پدر دستش رو روی سرش گذاشت و آقاجون گریست و من سمت اتاقم دویدم. 📝 به قلم نویسنده محبوب #مرضیه‌یگانه 🌸🌼🌸🌼🌸 #کــپـــی_حـرام است نویسنده راضی به کپی حتی با اسم نیستن🌷🙏 🌸🌼🌸🌼🌸