🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #مرضیه_یگانه #پارت_116 خاله طیبه و فهمیه مات رفتار تند و عصبی من بودند که نشستم باز پای برگه ها و با همان لجبازی و عصبانیتی که مرا به نقطه ی جوش رسانده بود گفتم : _می نویسم ببینم کی می تونه جلوی منو بگیره. و باز نوشتم . خاله طیبه در حالی که داشت سفره ی شام را پهن می کرد، در جواب آن همه حرص و عصبانیتم گفت: _خدا بخیر کنه . و من حتی شام نخوردم و از سر لجبازی تا خود اذان صبح، تمامِ وقت نوشتم . انگشتانم متورم شد . تاول زد .اما من با ماساژ و کمی بستن سر انگشتان دستم با پارچه، جلوی دردش را گرفتم. و صبح 30 برگه ی دیگر اعلامیه را نوشته بودم. بعد از خواندن نماز، از خستگی بی هوش شدم و خوابم برد که یه وقت با صدای خاله طیبه هوشیار شدم. آهسته داشت حرف می زد. با غریبه ای که نمی‌دانستم کیست اما هر که بود اعلامیه به او ربط داشت. _آره.... تا خود صبح نوشت.... 30 تا برگه اعلامیه نوشته.... وقتی خوابش برد من شمارش کردم. و صدای آشنایی زمزمه کرد آهسته اما کلمه به کلمه. _فقط خواستم بگم یه کم بیشتر حواستون باشه همین.... نمی خوام اتفاقی بیافته خدای نکرده. _ممنون یوسف جان.... نام یوسف از زبان خاله طیبه بیشتر هوشیارم کرد. تا در اتاقک زیر زمین بسته شد، چشم گشودم. _کی بود؟ _هیچکی... بگیر بخواب تا صبح بیدار بودی. و انگار خواب از سرم پرید. _یوسف بود؟! اخم خاله طیبه چندان بُرشی برای من نداشت. _یه کم ادب به خرج بده.... آقا یوسف.... _آقایی در کار نیست.... اون پسره از نظر من یه بیشعور بیشتر نیست. _فرشته!! برگه ها را بغل زدم و چادرم را سر کردم. _کجا؟ چشم‌ در چشم خاله طیبه گفتم : _هان حتما گفته منو حبس کنید... آره؟ _فرشته!.... چی داری میگی؟!.... این بچه نگرانه که بلایی سرت بیاد. _به اون بچه بگید برای من نگران نشه. و بعد همراه برگه ها از زير زمین بیرون زدم و روی پله ی آخر زیر زمین نشستم. مطمئن بودم که تا یک ساعت دیگه هم یونس و هم یوسف باید به مسجد بروند. کلی کار و فعالیت سیاسی داشتند. و همانم شد. هر دو با هم از پله ها پایین آمدند. _زود باش یوسف دیرمون شد. _آقا یونس. 🥀🎼 🥀🥀⛱ 🥀🥀🥀🎼 🥀🥀🥀🥀⛱ 🥀🥀🥀🥀🥀🎼 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️ 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️ 🥀🥀🥀🥀🥀🎼 🥀🥀🥀🥀⛱ 🥀🥀🥀🎼 🥀🥀⛱ 🥀🎼