🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #مرضیه_یگانه #پارت_312 خوابم برد....عمیق. آنقدر که زمان و مکان فراموشم شد. و یک دفعه با صدای مهیبی از خواب پریدم! انگار زمین بلند و پر صدا لرزید. حتی یوسف هم از خواب پرید. _چی شده؟.... چی شده؟ این سوالی بود که من باید از او می پرسیدم اما نمی دانم چرا او داشت از من می پرسید. _من کجام؟...... اینا چیه به دستم وصله؟ _آروم باشید.... فشارتون پایین بود سِرُم زدم..... بذار سِرُمت رو قطع کنم. _نه... کلا درش بیار. _نمی شه باید استراحت کنی. _نمی شنوی صدا رو؟.... باید برم.... ناچار سِرُم را از دستش کشیدم که برخاست و از سنگر بیرون زد. بمباران بود.... عراقی داشتند پایگاه را می زدند. صدای یوسف که بلند و رسا فریاد می زد بر سر و صدای اطراف غلبه کرد. _همه برید تو سنگرا.... هیچ کی اینجا نمونه.... همه برید تو سنگرا..... پناه بگیرید. و چرخید یک لحظه و مرا دید. _چرا وایستادی؟.... مگه نمی بینی دارن بمباران می کنند. گیج شده بودم شاید. کمی نگاهش کردم و او باز سرم فریاد کشید : _برو تو سنگر... این بار اطاعت کردم و آنقدر در سنگر ماندم که وضعیت سفید شد. از سنگر بیرون دویدم تا به مجروحان احتمالی کمک کنم. نه دیگر خبری از بمباران بود و نه خبری از یوسف! نگاهم به اطراف چرخید تا ببینم آیا کسی مجروح شده یا نه. که با صدای یوسف سمتش چرخیدم. _خانم پرستار..... _بیا اینجا..... دویدم سمت کسی که روی زمین افتاده بود و یوسف بالای سرش بود. یکی از رزمنده ها بود. خون زیادی داشت از پایش می رفت. _باید ببریدش تو درمونگاه. چند نفر کمک آمدند و مجروح را روی دست بلند کردند. همراه آنها سمت درمانگاه رفتم. _بذاریدش روی تخت....دکتر شهامت رو صدا کنید. عادله هم به کمکم آمد. پایین شلوار مجروح را از زانو با قیچی پاره کردیم، صحنه ی دلخراشی را دیدیم. پایش در اثر انفجار از زانو قطع شده بود و تنها به تکه ای از ماهیچه وصل بود. این اولین صحنه ی بدی نبود که می دیدم....اما.... 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀