🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #مرضیه_یگانه #پارت_344 همین که همه از اتاق بیرون رفتند، رو به یوسف کردم. ماسک اکسیژن را پایین آورده و گفتم: _حق باشما بود. با همان تک جمله ای که گفتم، سرش را سمتم بالا آورد و با آن چشمان سیاهش به من خیره شد! _من.... اشتباه بزرگی.... مرتکب شدم.... لجبازی کردم... شاید.... شاید اگه.... یکی دوتا ماسک.... اضافه... تو بیمارستان بود.... این بلا.... سرم... نمی اومد. نفس عمیقی کشید و نگاهش باز پایین افتاد. _کاری که شده.... دیگه الان افسوس گذشته خوردن بی فایده است.... شما تلاش کنید و بخواید که زودتر خوب بشید.... این خواست کل پایگاهه. _به شما..... خیلی زحمت دادم..... منو... ببخشید.... فرمانده. لبخند قشنگی زد. سکوتش معنادار بود اما معنایش آنقدر تفسیر داشت که در یک نگاه من، نمی گنجید. _بهتر می شید و بر می گردید پایگاه ان شاء الله.... اگه اَمر دیگه ای هست در خدمتم. _حلالم کنید. ناگهان اخم کرد. چقدر اخمش جذبه داشت! اما از آن دسته اخم های قشنگی بود که به دل می نشست. آن طوری که از یادم برود که چقدر با او لجبازی کردم! _دیگه نشنوم فرشته خانم.... _یه چیز دیگه.... من.... تا وقتی که یادمه.... روزی که... حالم بد شد.... شما ماسک ضد گاز.... آوردید. با سر تایید کرد که بریده بریده، ادامه دادم: _نشد بپرسم.... حالم خوب نبود.... شما... بدجوری خوردید زمین.... وقتی می خواستید ماسک من رو بزنید.... زانوی شما... صدمه که ندیده؟ چنان لبخندی زد که گفتم الان است که لبخندش به قهقهه برسد. اما مهارش کرد. ولی سرخ شد از خنده و لبخند و گفت : _من بادمجون بَمم.... من طوریم نمیشه.... شما فکر خودتون باشید.... من لقب زیاد دارم.... یکیش چارلی چاپلین... یکیش فرمانده ی بی شعور... یکیش هم بادمجون بم.... می دانستم محض خنده ی من میگوید. تنها گفتم : _دور از جون شما. و لبخندم را با زدن ماسک پوشاندم و باز نفسم را از اکسیژن محوطه ی کوچک زیر ماسک، پُر کردم. نگاهش هنوز روی صورتم بود و حتما حرفی می خواست بزند که.... 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀