«امان نامه» کار بدیعی در ادبیات عاشورایی به شمار می‌رود که در برگیرنده نگاه متفاوت شاعر به مضامین واقعه کربلا در قالب اشعار کلاسیک است. شعرهای این کتاب در قالب نامه سروده شده است که بخشی از عناوین آنها عبارتند از: ۱. از حسین بن علی به زبان‌های زنده دنیا ۲. از عبیدالله بن حُرّ جعفی به حسین بن علی (ع) ۳. از طرماح بن عدی به حسین بن علی بن ابی طالب ۴. از اویس قرنی به طرماح بن عدی ۵. از ما (جماعتی گریخته از سپاهیان عبیدالله) به خبرگزاری‌های هزارة سوم ۶. از رحیم مؤذن‌زادة اردبیلی به علی بن حسین ۷. از حبیب بن مظاهر به سلیمان بن صرد خزاعی .... شاعر این کتاب خواندنی سید اکبر می جعفری است. #کتاب_خوب عاشورایی #شعر_عاشورایی @behesht_e_khane

#برشی_از_امان_نامه ۱ از: حبیب بن مظاهر به: سلیمان بن صرد خزاعی و یک روز خاک‌ها را پس می‌زنی رد پای ما را پیدا می‌کنی و راه می‌افتی. کلماتی که در حلقوم ما بریده شد، به لب تیغ به زبان تو جاری می شود. حتی شاید دقیقهٔ تو نیز ظهر روز دهم باشد... پس آنگاه ادامهٔ خون ما از شریان بریدهٔ تو فواره می‌زند و خضاب خون آبروی برگشتهٔ تو خواهد شد. اما دریغ تو دیر کرده‌ای؛ وقت فضیلت خون و آن نیم‌روز بی غروب گذشته است.... #امان_نامه #شعر_عاشورایی #کتاب_خوب عاشورایی @behesht_e_khane