📕📕📕📕📕📕📕📕📕📕 #کلام_امیر 🌹 #کلمات_قصار_نهج_البلاغه 📝 وقال عليه السلام : لاَ تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ، فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ. از بخشش كم حيا مكن زيرا محروم ساختن از آن هم كمتر است! 🖌شرح و تفسير #بخشش_کم امام(عليه السلام) در اين سخن حکيمانه اش از محروم کردن نيازمندان به هر اندازه که ممکن باشد نهى مى کند و مى فرمايد: «از بخشش کم حيا مکن، زيرا محروم کردن از آن هم کمتر است»; (لاَ تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ، فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ). بسيارند کسانى که معقتدند بايد بخشش به مقدار قابل ملاحظه باشد و اگر انسان توان آن را نداشت، ترک کند، در حالى که بخشش کم (توأم با عذرخواهى و ادب) حد اقل دو فايده دارد: نخست اين که در بسيارى از موارد همين مقدار حل مشکلى مى کند و ديگر اين که دست رد به سينه درخواست کننده زدن نوعى اهانت است و اين کار جلوى اهانت را مى گيرد. اضافه بر اينها روح سخاوت را در انسان در تمام حالات پرورش مى دهد. تعبير به «إنَّ الْحِرْمانَ أقَلُّ مِنْهُ; محروم ساختن از آن کمتر است» نوعى کنايه و تشبيه است، زيرا محروم کردن قابل مقايسه با مقدار مالى که انسان مى بخشد نيست تا بگوييم اين از آن کمتر است. امام(عليه السلام) در واقع محروم کردن را نيز نوعى بخشش بسيار کم محسوب کرده که هر بخششى از آن بيشتر است. در حديثى از پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «هر کار نيکى صدقه اى محسوب مى شود خواه به غنى باشد يا فقير، بنابراين صدقه را ترک نکنيد هرچند به نيمى از يک دانه خرما باشد و خود را از آتش دوزخ دور داريد هرچند به نيمى از يک دانه خرما باشد، زيرا خداوند متعال اين صدقه کوچک را براى صاحبش پرورش مى دهد، همان گونه که شما بچه اسب يا بچه شتر خود را پرورش مى دهيد و در روز قيامت پرورش يافته آن را به او باز مى گرداند تا جايى که بزرگ تر از کوه عظيمى خواهد بود; «کُلُّ مَعْرُوف صَدَقَةٌ إِلَى غَنِيّ أَوْ فَقِير فَتَصَدَّقُوا وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَة وَاتَّقُوا النَّارَ وَلَوْ بِشِقِّ التَّمْرَةِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ يُرَبِّيهَا لِصَاحِبِهَا کَمَا يُرَبِّي أَحَدُکُمْ فَلُوَّهُ أَوْ فَصِيلَهُ حَتَّى يُوَفِّيَهُ إِيَّاهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يَکُونَ أَعْظَمَ مِنَ الْجَبَلِ الْعَظِيمِ». (بحارالانوار، ج 71، ص 410، ح 16) 🖌در گفتار حکيمانه 422 تعبير ديگرى از همين موضوع مهم آمده است مى فرمايد: «افْعَلُوا الْخَيْرَ وَلاَ تَحْقِرُوا مِنْهُ شَيْئاً; کار نيک را انجام دهيد و هيچ مقدار از آن را کم مشماريد». مهم اين است که انسان در #انفاق خود، هرچند کم #اخلاص داشته باشد. اين خلوص نيت، کم را بسيار و کوچک را بزرگ مى کند. 🎌شاهد اين سخن داستانى است که در شأن نزول آيه 79 سوره توبه آمده است: لشکر اسلام براى مقابله احتمالى با دشمن در جنگ تبوک آماده مى شد. پيغمبر اکرم دستور به جمع آورى کمک هاى غذايى براى سربازان اسلام داد. هرکس به اندازه توانايى خود مقدارى خرما به عنوان زکات يا تبرع به مسجد مى آورد و کسانى که امکانات بيشترى داشتند مقدار فزون ترى مى آوردند. کارگر مسلمانى به نام «ابو عقيل انصارى» که از چاه هاى اطراف مدينه آب براى منازل مى آورد و با مبلغ مختصرى که از اين کار دريافت مى کرد هزينه زندگى خانواده خود را در حد پايين تأمين مى کرد نيز به فکر کمک به ارتش اسلام افتاد و چون اندوخته اى نداشت گفت: يک شب را اضافه کار مى کنم و درآمد آن را خدمت پيامبر مى آورم. محصول کار شبانه او دو من خرما بود که يک من آن را براى خانواده خود گذارد و يک من را خدمت پيامبر آورد. منافقان عيب جو هنگامى که ديدند «ابو عقيل» مشتى خرماى خشکيده در دامن ريخته خدمت پيامبر مى آورد او را به باد مسخره و استهزا گرفتند و سخن ها گفتند. آيه شريفه نازل شد، کار «ابو عقيل» را کاملاً ستود و استهزا کنندگان را به عذاب اليم الهى تهديد کرد: «اَلَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِى الصَّدَقَتِ وَالَّذِينَ لايجِدُونَ إِلاّ جُهْدَهُمْ فَيَسخَرُونَ مِنهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيم ٌ; کسانى که از صدقات مومنان اطاعت کار عيبجويى مى کنند، و آنهايى را که دسترسى جز به مقدار (ناچيز) توانائيشان ندارند مسخره مى نمايند خدا آنها را مسخره مى کند (کيفر استهزا کنندگان را به آنها مى دهد) و براى آنان عذاب دردناکى است» (توبه، آيه 79) ببخش مال و مترس از کسى که هرچه دهى *** جزاى آن به يکى ده ز دادگر يابى. @beytonoor

❔ چگونه به حقیقت اخلاص برسیم؟ ◾ رهبرانقلاب: از پیغمبر اکرم صلوات‌اللَّه‌وسلامه‌علیه نقل شده است که فرمود: «إنَّ لِکُلِّ حَقٍّ حَقیقَةً.» هر چیزی دارای حقیقتی است و یک روح و یک معنا و یک حقیقت دارد. «وَ ما بَلَغَ عَبدٌ حَقیقَةَ الاِخلاصِ.» بنده به حقیقت #اخلاص و به آن معنای حقیقی اخلاص نمی‌رسد «حَتّی لایُحِبَّ أن یُحمَدَ عَلی شَی‌ءٍ مِن عَمَلٍ لِلّه.»(۱) (این خیلی سخت است؛ این، مرتبه‌اش از آن مراتب بسیار بالاست) مگر این‌که دوست نداشته باشد که مردم او را برای هیچ یک از کارهایی که برای خدا انجام می‌دهد، #ستایش کنند. ◽ مثلاً فردی است که کار را برای دیگران انجام نمی‌دهد: برای خاطر خدا #نماز می‌خواند، #ختم_قرآن می‌گیرد، کار خیری انجام می‌دهد، احسان و کمک و صدقه‌ای می‌دهد و مجاهدتی برای خدا می‌کند. اما دوست می‌دارد که مردم بگویند: «ایشان چقدر آدم خوبی است.» کارش رابرای مردم نکرده است. کار را برای خدا انجام داده و تمام شده؛ اما از مدح مردم و از این‌که مردم از او تعریف کنند، خوشش می‌آید. می‌فرماید این، آن مرتبه‌ی عالی اخلاص نیست. 👈 مرتبه‌ی عالی اخلاص این است که این را هم دوست نداشته باشد. اصلاً کاری به کار مردم نداشته باشد! می‌خواهند بدانند، می‌خواهد ندانند. می‌خواهد خوششان بیاید، می‌خواهد خوششان نیاید. نگاه کند ببیند خدا از او چه خواسته است و دقیقاً آن را انجام دهد. ۱۳۷۱/۱۲/۰۴ ۱) بحار الأنوار، ج۶۹ ، ص۳۰۴. 🏴 @Khamenei_ir

🔴هنگام قرار گرفتن در موقعیت های گناه، چیکار کنیم؟! ✅آیت‌الله العظمی آسید ابوالحسن اصفهانی فرموده بودند: 🔆 گاهی خدا برای امتحان کردن بندگانش، راههای گناه را هم به وسیله شیطان، جلوی آنها قرار می‌دهد. 💥و اتفاقاً آن‌ها که می‌خواهند به اخلاص برسند، باید بدانند که پروردگار عالم آن‌ها را به راههایی مبتلا می‌کند که در آن راهها امکان ورود به گناه است و اگر دوری کردند آن وقت است که به اخلاص می‌رسند. ✅آیت‌الله سلطان‌آبادی فرمودند: 💥اجتناب از گناه این نیست که پروردگار عالم می‌خواهد بگوید: در مقابل گناه قرار نگیری! ❗️برعکس!! یک‌دفعه می‌بینید یک معامله شیرین برایتان پیش می‌آید، هیچ کسی هم از آن معامله شیرین خبر ندارد و می‌توانید راحت هم در آن معامله لقماتی را به دست بیاورید که صورت ظاهرش هم قانونی و حلال است اما خودتان می‌دانید که این لقمه، لقمه حرام🔥 است. ☄پس آیا اجتناب یعنی اینکه گناه را برای شما برمی دارند؟! 🔷 خیر، برعکس گناه در مقابل شما قرار میگیرد و شما نباید انجام دهید، اگر موفق شدید بدین ترتیب به درجه #اخلاص و کم کم به مراتب عالی می رسید. 🔹❄️🔹💠🔹❄️🔹💠🔹❄️🔹 @beytonoor