—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر 🌴 #نهج_البلاغه 🌹 #حکمت_شماره_248 🌟و قال عليه‌السلام: مَنْ‌ ظَنَّ‌ بِكَ‌ خَيْراً فَصَدِّقْ‌ ظَنَّهُ‌. امام عليه السلام فرمود: كسى كه به تو گمان خوبى دارد گمانش را (با عمل) تصديق كن. ✍شرح و تفسير حُسن ظن مردم را با عمل، تصديق كن .... اشاره به اين‌كه، بسيار مى‌شود افراد به سبب خاطرۀ خوبى كه از كسى دارند و او را باسخاوت و خيّر و مثبت مى‌دانند گمان مى‌برند حل مشكل آن‌ها - خواه مشكل مالى باشد يا جز آن - به دست اوست و به سراغ وى مى‌روند. امام عليه السلام مى‌فرمايد: در اين‌گونه موارد بايد به حل مشكل آن‌ها پرداخت و حسن ظن آن‌ها را عملاً تصديق كرد. اين كار از يك‌سو سبب حل مشكلات مردم مى‌گردد و از سويى ديگر بر شخصيت انسان مى‌افزايد و گمانى را كه مردم در حق او دارند تثبيت مى‌كند و اصولاً اين‌گونه حسن ظن‌ها نوعى توفيق اجبارى است كه براى نيكوكاران حاصل مى‌شود. ▫️بعضى از دانشمندان گفته‌اند:«هر گاه نقطۀ مقابل آن براى انسان رخ دهد؛ يعنى كسى به او سوءظن پيدا كند كه مثلا آدمى بخيل و تندخو و بداخلاق است در اين‌جا با اعمال نيك بايد سوء ظن آن‌ها را تكذيب كرد، همان‌گونه كه با اعمال نيك، حسن ظن را عملاً تصديق مى‌كند». اين كلام حكيمانه پيش از اين در لابه‌لاى نصيحت امام عليه السلام به فرزند دلبندش امام حسن عليه السلام آمده است. اشاره به این كه اگر كسى مثلاً تو را اهل خير و بذل و بخشش و سخاوت مى‌داند و از تو چيزى مى‌خواهد به او كمك كن تا گمان او را تصديق كرده باشى و بزرگوارى تو تثبيت شود. 🔻اين‌گونه رفتار دو مزيّت دارد؛ هم خوش‌بينى و حسن ظن مردم را تثبيت مى‌كند و هم با اين خوش‌بينى‌ها انسان به راه خير كشيده مى‌شود. بسيار اتفاق مى‌افتد كه افرادى نزد انسان مى‌آيند و مى‌گويند مشكلى داريم كه گمان مى‌كنيم تنها به دست تو حل مى‌شود. انسان بايد در حل مشكل چنين افرادى بكوشد و حسن ظن آن‌ها را به سوءظن تبديل نكند. 🔹نكته بلاى سوء ظن و بدبينى مسئلۀ تشويق به حسن ظن و برحذر داشتن سوءظن در آيات و روايات اسلامى بازتاب گسترده‌اى دارد و به تعبير ديگر، اسلام نه‌تنها براى مسلمانان بلكه براى تمام انسان‌ها، حفظ‍‌ آبرو در عمل و زبان خواسته است، بلكه در منطقۀ فكر و روح نيز چنين امنيتى را براى آن‌ها مى‌خواهد و مى‌گويد: هيچ‌كس به ديگرى سوءظن پيدا نكند، زيرا بعضى از گمان‌ها گناه است و مى‌فرمايد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ‌ الظَّنِّ‌ إِنَّ‌ بَعْضَ‌ الظَّنِّ‌ إِثْمٌ‌». ▫️امام اميرمؤمنان عليه السلام يكى از آثار سوءظن را ارتكاب گناهان خطرناك مى‌شمارد و مطابق نقل غرر الحكم مى‌فرمايد: «مَنْ‌ ساءَتْ‌ ظُنُونُهُ‌ اعْتَقَدَ الْخِيانَةَ‌ بِمَنْ‌ لا يَخُونُهُ‌؛ كسى كه به مردم، بدگمان است معتقد به خيانت كردن به كسى مى‌شود كه به او خيانت نكرده است». در حديث ديگرى از آن حضرت عليه السلام مى‌خوانيم: «مَنْ‌ لَمْ‌ يَحْسُنْ‌ ظَنُّهُ‌ اسْتَوْحَشَ‌ مِنْ‌ كُلِ‌ّ أحَدٍ؛ شخص بدگمان از همه مى‌ترسد». همان حضرت عليه السلام در مقابل، به حسن ظن دعوت مى‌كند و طبق روايتى مى‌فرمايد: «وَ لا تَظُنَّنَّ‌ بِكَلِمَةٍ‌ خَرَجَتْ‌ مِنْ‌ أَخيكَ‌ سُوءاً وَ أَنْتَ‌ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مَحْمِلاً؛ هرگز نسبت به سخنى كه از برادر مسلمانت صادر شده گمان بد مبر در حالى كه محمل صحيح نيكويى براى آن دارى». در حديث ديگرى از آن حضرت عليه السلام، حسن ظن از بهترين خصلت‌ها و برترين نعمت‌ها شمرده شده است: «حُسْنُ‌ الظَّنِ‌ّ مِن أحْسَنِ‌ الشِّيَمِ‌ وَ أفْضَلِ‌ القِسَم» . براى حفظ‍‌ حسن ظن مردم، در كلام حكيمانۀ مورد نظر دستور مى‌دهد كه اگر كسى به تو حسن ظن داشت و انتظار كمك، بخشش، خدمت و مانند آن را از تو دارد مطابق آن عمل كن تا همچنان حسن ظن وى، پايدار بماند. —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر 🌴 #نهج_البلاغه 🌹 #حکمت_شماره_250 🌟و قال عليه‌السلام عَرَفْتُ‌ اللّهَ‌ سُبْحَانَهُ‌ بِفَسْخِ‌ العَزَائِمِ‌، وَ حَلِّ‌ الْعُقُودِ، وَ نَقْضِ‌ الْهِمَمِ‌. 🌐 شرح و تفسير اراده‌اى برتر از ارادۀ ما! امام عليه السلام در اين كلام نورانى‌اش به يكى از دلايل توحيد اشاره كرده مى‌فرمايد: «خداوند را به‌وسيلۀ بَر هم خوردن تصميم‌ها، فسخ پيمان‌ها و نقض اراده‌ها شناختم» اشاره به اين‌كه، بسيار مى‌شود انسان تصميم محكمى به انجام كارى مى‌گيرد، اما ناگهان ارادۀ او تغيير پيدا مى‌كند بى‌آن‌كه عاملى براى آن تغيير بشناسد! اين نشان مى‌دهد كه اراده‌اى از بيرون به آن تعلّق گرفته بود كه ارادۀ اين شخص فسخ شود وگرنه دليلى ندارد كه انسان با داشتن تصميم قوى بر كارى ناگهان منصرف شود. اين تفسير مطابق همان روايت صدوق است كه در شرح سند اين حكمت آمده است. 🔻تفسير ديگرى نيز براى اين كلام نورانى شده است كه بسيار مى‌شود انسان تصميم محكمى بر كارى مى‌گيرد؛ ولى تقديرات الهى مانع از آن مى‌گردد و انسان ناچار عقب‌نشينى مى‌كند و از آن چنين مى‌فهمد كه مافوق ارادۀ او ارادۀ ديگرى است كه اگر تعلق به چيزى گيرد هرچه برخلاف آن است دَرهم مى‌ريزد و از بين مى‌رود. كوتاه سخن اين‌كه اگر انسان، فعّالٌ‌ ما يَشاء بود و هرچه مى‌خواست مى‌توانست انجام دهد ممكن بود در وجود خدا شك كنيم؛ اما اين‌كه مى‌بيند مافوق ارادۀ او، اراده‌اى است كه در بسيارى از مواقع ارادۀ او را بَر هم مى‌زند يا مانع تحقق مراد او مى‌شود مى‌فهمد عالَم، مدبّر قادر و توانايى دارد كه آن را بر طبق ارادۀ حكيمانه‌اش تدبير و اداره مى‌كند. 🔹بعضى چنين پنداشته‌اند كه اين كلام حكيمانه با آنچه در آيات قرآن دربارۀ عزم و اراده آمده سازگار نيست؛ قرآن خطاب به پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌گويد: «فَإِذا عَزَمْتَ‌ فَتَوَكَّلْ‌ عَلَى اللّهِ‌» و در نكوهش ترك اولاى آدم مى‌فرمايد: «وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى‌ آدَمَ‌ مِنْ‌ قَبْلُ‌ فَنَسِيَ‌ وَ لَمْ‌ نَجِدْ لَهُ‌ عَزْماً». ولى روشن است كه هيچ‌كس نمى‌تواند نقش تصميم و ارادۀ انسان را در پيشرفت كارها انكار كند، سخن در اين‌جاست كه گاه موارد استثنايى پيش مى‌آيد كه انسان تصميمى مى‌گيرد و عزم خود را بر انجام كارى راسخ مى‌كند و ناگهان به علل ناشناخته‌اى بَر هم مى‌خورد، در اين موارد استثنايى انسان احساس مى‌كند كه اراده‌اى مافوق ارادۀ او وجود دارد. البته دلايل خداشناسى بسيار است. آنچه امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه بيان كرده اشاره به نكتۀ تازه‌اى است كه بسيارى از آن غافلند. ✨علامۀ شوشترى رحمه الله در شرح نهج البلاغۀ خود مى‌گويد: كلام امام عليه السلام در اين‌جا شبيه حديث معروفى است كه از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله (در كتب بسيارى) نقل شده است كه فرمود: «ما مِنْ‌ آدَمِىٍ‌ّ إلّا وَ قَلْبُهُ‌ بَيْنَ‌ إصْبَعَيْنِ‌ مِنْ‌ أصابِعِ‌ اللّهِ‌؛ هيچ انسانى نيست مگر اين‌كه قلب او در ميان دو انگشت از انگشت‌هاى قدرت پروردگار قرار دارد» و سپس به اين آيۀ شريفه استشهاد مى‌كند: «وَ اعْلَمُوا أَنَّ‌ اللّهَ‌ يَحُولُ‌ بَيْنَ‌ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ‌ وَ أَنَّهُ‌ إِلَيْهِ‌ تُحْشَرُونَ‌» ؛بدانيد كه خداوند ميان انسان و قلب او حائل مى‌شود و بدانيد كه به‌سوى او باز مى‌گرديد و محشور مى‌شويد». اين سخن در جاى خود صحيح است؛ ولى آنچه را علّامۀ شوشترى رحمه الله آورده ازقبيل پى بردن به معلول از ناحيۀ علت است در حالى كه آنچه امام عليه السلام فرموده ازقبيل پى بردن به علّت از ناحيۀ معلول است. 🌺اين سخن را با كلماتى از امام باقر عليه السلام پايان مى‌دهيم كه مى‌فرمايد:«كسى از جدم اميرمؤمنان عليه السلام سؤال كرد با چه وسيله‌اى پروردگارت را شناخته‌اى‌؟ امام عليه السلام فرمود: بِفَسْخِ‌ الْعَزْمِ‌ وَ نَقْضِ‌ الْهَمِ‌ّ لَمّا هَمَمْتُ‌ فَحيلَ‌ بَيْني وَ بَيْنَ‌ هَمّي وَ عَزَمْتُ‌ فَخالَفَ‌ الْقَضاءُ عَزْمي عَلِمتُ‌ أنَّ‌ الْمُدَبِّرَ غَيْري؛ خدا را به‌وسيلۀ فسخ اراده و نقض تصميم‌ها شناختم اى بسا تصميم بر كارى گرفتم و او ميان من و خواسته‌ام جدايى افكند و عزم انجام برنامه‌اى را داشتم و قضاى او عزم من را بَرهم زد، از اين‌جا دانستم كه مدبّر، غير من است». —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر 🌴 #نهج_البلاغه 🌹 #حکمت_شماره_251 و قال عليه‌السلام مَرَارَةُ‌ الدُّنْيَا حَلاَوَةُ‌ الْآخِرَةِ‌، وَ حَلاَوَةُ‌ الدُّنْيَا مَرَارَةُ‌ الْآخِرَةِ‌. امام عليه السلام فرمود: تلخى دنيا شيرينى آخرت است و شيرينى دنيا تلخى آخرت. ✍شرح و تفسير امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه اشاره به تفاوت آشكار ميان امور شيرين و تلخ در دنيا و آخرت مى‌كند و مى‌فرمايد: «تلخى دنيا شيرينى آخرت است و شيرينى دنيا تلخى آخرت» 🌟اشاره به اين‌كه بسيارى از طاعات و عبادات و انجام دادن دستورات الهى تلخ‌كامى‌هايى دارد؛ جهاد فى سبيل اللّه، جهاد با هواى نفس و گاه رفتن به زيارت خانۀ خدا، پرداختن خمس و زكات و چشم‌پوشى از اموال حرام و مقامات عالى نامشروع، تلخى‌ها و مشكلاتى براى انسان دارد؛ ولى به يقين اين تلخى‌ها سبب شيرينى در سراى آخرت و بهشت برين است. نعمت‌هايى كه نه چشمى آن را ديده و نه گوشى سخنى از آن شنيده و نه به خاطر انسانى خطور كرده است. به عكس، بسيارى از گناهان ممكن است لذت‌بخش باشد. پيروى از هوا و هوس و عيش و نوش‌هاى گناه‌آلود و اموال فراوانى كه از طرق نامشروع تحصيل مى‌شود براى صاحبان آن‌ها لذّتى دارد؛ ولى اين لذّات، تلخ‌كامى‌هايى را در آخرت به دنبال دارد عذاب‌هايى كه بسيار شديد و طولانى است و حتى يك روز آن را نمى‌توان تحمل كرد تا چه رسد به ساليان دراز. مقصود امام عليه السلام از اين گفتار حكيمانه اين است كه اگر در مسير اطاعت، مشكلات و شايد ناراحتى‌ها و مرارت‌هايى وجود داشته باشد، نگران نشويم، آن‌ها را به جان و دل بپذيريم به اميد وعده‌هاى الهى در آخرت و به عكس اگر در گناه، لذّتى باشد از عواقب تلخ آن غافل نگرديم و كوتاه سخن اين‌كه هدف امام عليه السلام تشويق به طاعات و ترك گناهان است. 🔻شبيه اين سخن، تعبيرى است كه در خطبۀ ١٧٤ نهج‌البلاغه گذشت كه امام عليه السلام مى‌فرمايد: «إِنَّ‌ الْجَنَّةَ‌ حُفَّتْ‌ بِالْمَكَارِهِ‌ وَ إِنَّ‌ النَّارَ حُفَّتْ‌ بِالشَّهَوَاتِ‌؛ بهشت در لابه‌لاى ناراحتى‌ها پيچيده شده و دوزخ در لابه‌لاى شهوات». 🔻نيز در حكمت ٣٧٦ مى‌فرمايد: «إِنَّ‌ الْحَقَّ‌ ثَقِيلٌ‌ مَرِيءٌ، وَ إِنَّ‌ الْبَاطِلَ‌ خَفِيفٌ‌ وَبِيءٌ؛ حق، سنگين اما گوارا و باطل، سبك و آسان؛ اما بلاخيز و مرگ‌آور است». حق گرچه ثقيل و سنگين است ولى عاقبتش گواراست. به عكس، باطل كه در آغاز آسان و راحت است؛ ولى در پايان ناگوار و خطرناك است. ▫️البته آنچه امام عليه السلام در اين‌جا فرموده بيان حكم غالبى است وگرنه موارد استثنايى نيز وجود دارد كه انسان از انجام دادن حق لذت ببرد و از انجام دادن باطل ناراحت شود. 🔹 حديث معروفى كه مى‌گويد: «مؤمن اوقات شبانه‌روز خود را به سه بخش تقسيم مى‌كند: بخشى براى عبادت و بندگى پروردگار و بخشى براى سامان دادن به وضع زندگى و در بخش ديگرى به لذات حلال مى‌پردازد تا نيرو و آرامش براى انجام وظايف پيدا كند»، دليل روشنى بر اين استثناست. در حالات انبيا و اولياى الهى به خصوص در آزمايش‌هاى سخت آن‌ها، شواهد زيادى بر اصل گفتار امام عليه السلام هست. اگر حضرت يوسف عليه السلام تسليم خواستۀ نامشروع زليخا مى‌شد براى او لذت‌بخش بود؛ اما مرارت آخرت را به دنبال داشت و اين‌كه تسليم نشد و به سبب آن، سال‌ها در زندان ماند و مرارت زيادى را چشيد بر كسى پوشيده نيست؛ اما حلاوت آخرت بلكه حلاوت دنيا را در پايان و بعد از مدتى به دنبال داشت. حضرت آدم عليه السلام ترك اولى كرد و از شجرۀ ممنوعه موقتاً لذت برد؛ اما پايان غم‌انگيزى براى او داشت. بسيار مى‌شود مرارت‌هاى دنيا نتيجۀ شيرينى در همين دنيا نصيب انسان مى‌كند مانند جوانى كه سال‌ها در غربت و با مشقت درس خوانده تا توانسته به مراحل عالى علم و دانش برسد كه لذت آن را در پايان در همين دنيا مى‌بيند و به عكس جوانى كه تن به تنبلى و خوش‌گذرانى و عيش و نوش داده و بى‌سواد باقى مانده مرارت آن را در پايان كار در همين دنيا مى‌چشد. —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر 🌴 #نهج_البلاغه 🌹 #حکمت_شماره_256 ▫️و قال عليه‌السلام صِحَّةُ‌ الْجَسَدِ، مِنْ‌ قِلَّةِ‌ الْحَسَدِ. ✍شرح و تفسير ترك حسد، و تندرستى امام عليه السلام در اين كلام كوتاه و پرمعنا به نكته‌اى دقيق از نظر روانشناسى اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد:«تندرستى، از كمى حسادت است» 🔹مى‌دانيم رابطۀ روح و جسم به قدرى زياد است كه هرگونه ناراحتى كه در روح ايجاد شود آثارى در جسم به جاى مى‌گذارد به‌گونه‌اى كه بسيارى از بيمارى‌هاى جسمانى هيچ عاملى جز ناراحتى روح ندارند؛ زخم معده به گفتۀ پزشكان در بسيارى از موارد، ناشى از استرس‌ها و نگرانى‌هاست، بيمارى‌هاى مغز و اعصاب، سكته‌هاى قلبى و مغزى و دردهاى عضلانى در بسيارى از موارد از ناراحتى‌هاى روحى سرچشمه مى‌گيرند. 🔸 #حسد در ميان بيمارى‌هاى روحى يكى از بدترين آن‌هاست؛ حسد گاه چنان شخص حاسد را ناراحت مى‌كند كه نه روز استراحت دارد و نه شب و در آتشى كه خود در درون خود برافروخته مى‌سوزد و آثارش در بدن او روز به روز نمايان‌تر مى‌شود. 🔹خطيب رحمه الله در کتاب مصادر، كلامى از يكى از روانشناسان معروف به نام پيتر اشتاينكرون نقل مى‌كند كه خلاصه‌اش چنين است: ممكن نيست انسان زندگى سعادتمندانه‌اى داشته باشد در حالى كه حسد در درون جانش رخنه كرده است. حسد تمام مجارى حيات را مسموم مى‌كند. بسيارى از بيمارى‌هاى خونى به خصوص زخم معده ناشى از حسد است؛ هر كجا زخم معده‌اى يافتيد تحقيق كنيد ببينيد، در ريشه‌هاى آن حسد وجود دارد. حسد شبيه افسونگرى است كه داراى سه سر باشد كه هر گاه يكى از آن‌ها در جايى نمايان بشود دو تا ديگر نيز نمايان مى‌شوند و حسد در ميان آن‌ها قرار دارد؛ هرجا حسد پيدا شد كينه و تعصب در كنار آن خواهند بود. 🔻در قرآن مجيد و روايات اسلامى نيز مطالب فراوانى دربارۀ نكوهش حسد ديده مى‌شود؛ از جمله خداوند به پيامبرش دستور مى‌دهد كه از شرّ حاسدان به او پناه برد «قُلْ‌ أَعُوذُ بِرَبِّ‌ الْفَلَقِ‌ ... وَ مِنْ‌ شَرِّ النَّفّاثاتِ‌ فِي الْعُقَدِ* وَ مِنْ‌ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ». قرآن انگيزۀ بسيارى از كارهاى زشت دشمنان را حسد مى‌شمارد: «وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ‌ أَهْلِ‌ الْكِتابِ‌ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ‌ مِنْ‌ بَعْدِ إِيمانِكُمْ‌ كُفّاراً حَسَداً مِنْ‌ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ‌ مِنْ‌ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ‌ لَهُمُ‌ الْحَقُّ‌؛ بسيارى از اهل كتاب، از روى حسد - كه در وجود آن‌ها ريشه دوانده - آرزو مى‌كردند شما را پس از اسلام و ايمان، به حال كفر بازگردانند؛ با اين‌كه حق براى آن‌ها كاملاً روشن شده است». ▫️در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه مى‌فرمايد: «آفَةُ‌ الدِّينِ‌ الْحَسَدُ وَ الْعُجْبُ‌ وَ الْفَخْرُ؛ آفت دين انسان، حسد، خودبينى و فخر فروشى است». در جاى ديگر مى‌فرمايد: «إِنَّ‌ الْحَسَدَ يَأْكُلُ‌ الإِيمَانَ‌ كَمَا تَأْكُلُ‌ النَّارُ الْحَطَبَ‌؛ حسد، ايمان انسان را مى‌خورد همان‌گونه كه آتش، هيزم را مى‌خورد و نابود مى‌كند». مى‌دانيم حسد عبارت از اين است كه انسان نمى‌تواند نعمت‌هايى را كه خدا به ديگران داده ببيند و تحمل كند و پيوسته زوال آن نعمت‌ها را آرزو مى‌كند، بنابراين او در واقع به حكمت خدا اعتراض دارد همان‌گونه كه در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه خداى متعال به موسى بن عمران عليه السلام فرمود: «يَا ابْنَ‌ عِمْرَانَ‌ لا تَحْسُدَنَّ‌ النَّاسَ‌ عَلَى مَا آتَيْتُهُمْ‌ مِنْ‌ فَضْلِي وَ لا تَمُدَّنَّ‌ عَيْنَيْكَ‌ إِلَى ذَلِكَ‌ وَ لا تُتْبِعْهُ‌ نَفْسَكَ‌ فَإِنَّ‌ الْحَاسِدَ سَاخِطٌ‍‌ لِنِعَمِي صَادٌّ لِقَسْمِيَ‌ الَّذِي قَسَمْتُ‌ بَيْنَ‌ عِبَادِي وَ مَنْ‌ يَكُ‌ كَذَلِكَ‌ فَلَسْتُ‌ مِنْهُ‌ وَ لَيْسَ‌ مِنِّي؛ اى فرزند عمران! به مردم دربارۀ آنچه از فضلم به آن‌ها داده‌ام حسادت مكن و چشم به آن‌ها مدوز و نفس تو به دنبال آن نرود، زيرا حسود در واقع دشمن نعمت‌هاى من است و مانع از قسمتى است كه بين بندگانم كرده‌ام و هركس چنين باشد من از او نيستم و او هم از من نخواهد بود». در ذيل حكمت ٢٢٥ نيز توضيحات بيشترى در اين زمينه آمده است. —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر 🌴 #نهج_البلاغه 🌹 #حکمت_شماره_258 🔹و قال عليه‌السلام إذَا أَمْلَقْتُمْ‌ فَتَاجِرُوا اللّهَ‌ بِالصَّدَقَةِ‌. 🔹شرح و تفسير امام عليه السلام در اين گفتار نورانى خود، يكى از طرق معنوى مبارزه با فقر را نشان مى‌دهد و مى‌فرمايد: «هر زمان فقير شديد با خداوند از طريق صدقه دادن (در راه او) تجارت (پر سود) كنيد» «أمْلَقْتُم» از مادۀ «مَلَق»(بر وزن علق) به معناى فقر است و هنگامى كه به باب افعال مى‌رود نيز فعل لازم است. اشاره به اين‌كه صدقه در هنگام نيازمندى، اثر معنوى مهمى در زدودن فقر دارد، همان گونه كه انسان، فقيرى را كمك مى‌كند، عنايت الهى نيز به يارى او بر مى‌خيزد. قرآن مجيد مى‌فرمايد: «مَنْ‌ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ‌ اللّهَ‌ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ‌ لَهُ‌ وَ لَهُ‌ أَجْرٌ كَرِيمٌ‌» ؛كيست كه به خدا وام نيكو دهد (و از اموالى كه به او ارزانى داشته انفاق كند) تا خداوند آن را براى او چندين برابر كند؟ و براى او پاداش پرارزشى است!». 🔻لطف و عنايت پروردگار عجيب است. بخشندۀ همۀ نعمت‌ها اوست با اين وجود گاه به بندگان مى‌گويد: از شما وام مى‌گيرم و گاه مى‌گويد: با من تجارت پرسودى داشته باشيد. ميان #انفاق در راه خدا به هنگام نيازمند بودن و برخوردارى از نعمت پروردگار، رابطۀ آشكارى بر حسب ظاهر نمى‌بينيم؛ ولى به يقين اين از الطاف خفيۀ الهيه است. قابل انكار نيست كه شخص ايثارگر كه آنچه را خود به آن نياز دارد به ديگرى مى‌بخشد روح پاكى پيدا مى‌كند كه سرچشمۀ استجابت دعاست و دعاهاى او براى گشايش روزى به هدف اجابت نزديك مى‌شود. 🔻در احاديث اسلامى، رابطۀ صدقه با درمان بيمارى‌ها، رفع بلاها و خطرات و به عنوان افزايش روزى با صراحت بيان شده است؛ از جمله در حكمت ١٣٧ گذشت كه امام عليه السلام مى‌فرمايد: «اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ‌ بِالصَّدَقَةِ‌؛ روزى را به‌وسيلۀ صدقه بر خود فرود آوريد». در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم «إِنَّ‌ الصَّدَقَةَ‌ تَقْضِي الدَّيْنَ‌ وَ تَخْلُفُ‌ بِالْبَرَكَةِ‌؛ صدقه سبب اداى دين و برجاى نهادن بركت مى‌شود». اين سخن را با سخنى از رسول خدا صلى الله عليه و آله پايان مى‌دهيم كه فرمود: «أَكْثِرُوا مِنَ‌ الصَّدَقَةِ‌ تُرْزَقُوا؛ به نيازمندان زياد صدقه دهيد تا روزى شما وسيع شود». ▫️در اين روايات، تنها به رابطۀ صدقات با فزونى نعمت و دفع فقر اشاره شده، در حالى كه صدقه بركات و آثار فراوان ديگرى نيز دارد؛ صدقه رفع بلا مى‌كند، موجب پرورش فضايل اخلاقى است، دشمنى‌هاى قشرهاى مختلف جامعه را فرو مى‌نشاند و وسيلۀ نجات در يوم المعاد است. قرآن مجيد مى‌گويد: «ما عِنْدَكُمْ‌ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللّهِ‌ باقٍ‌» ؛آنچه نزد شماست فانى مى‌شود؛ امّا آنچه نزد خداست باقى است». در آيۀ ديگر مى‌خوانيم: «وَ أَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ‌ اللّهِ‌ وَ لا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ‌ إِلَى التَّهْلُكَةِ‌ وَ أَحْسِنُوا إِنَّ‌ اللّهَ‌ يُحِبُّ‌ الْمُحْسِنِينَ‌» ؛و در راهِ‌ خدا انفاق كنيد! و (با ترك انفاق،) خود را به دست خود، به هلاكت نيفكنيد! و نيكى كنيد! كه خداوند، نيكوكاران را دوست مى‌دارد». نيز مى‌فرمايد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمّا رَزَقْناكُمْ‌ مِنْ‌ قَبْلِ‌ أَنْ‌ يَأْتِيَ‌ يَوْمٌ‌ لا بَيْعٌ‌ فِيهِ‌ وَ لا خُلَّةٌ‌ وَ لا شَفاعَةٌ‌ وَ الْكافِرُونَ‌ هُمُ‌ الظّالِمُونَ‌» ؛اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از آنچه به شما روزى داده‌ايم، انفاق كنيد! پيش از آن‌كه روزى فرا رسد كه در آن، نه خريد و فروش است (تا بتوانيد سعادت و نجات از كيفر را براى خود خريدارى كنيد)، و نه دوستى (و رفاقت‌هاى مادى سودى دارد)، و نه شفاعت؛ (زيرا شما شايستۀ شفاعت نخواهيد بود). و كافران، خود ستمگرند؛(هم به خودشان ستم مى‌كنند، هم به ديگران)». 🔸انفاق منحصر به انفاق مالى نيست، هرچند بيشتر آيات و روايات، ناظر به انفاق‌هاى مالى است. انفاق علم و دانش، انفاق قدرت و مقام و انفاق نصح و خيرخواهى و خلاصه هرچيزى كه خداوند به انسان روزى داده بايد از آن براى نجات ديگران استفاده كرد و تعبير به «مِمّا رَزَقْناكُمْ‌» (از آنچه به شما روزى داده‌ايم) يا شبيه آن در آيات متعددى از قرآن مجيد، ممكن است اشاره به همين باشد. —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر 🌴#نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_259 و قال عليه‌السلام أَلْوَفَا لِأَهْلِ‌ الْغَدْرِ غَدْرٌ عِنْدَ اللّهِ‌، وَ الْغَدْرُ بِأَهْلِ‌ الْغَدْرِ وَفَاءٌ عِنْدَ اللّهِ‌. 🔺شرح و تفسير جزاى پيمان‌شكنان امام عليه السلام در اين گفتار حكمت‌آميز دستورى دربارۀ پيمان‌شكنان داده، مى‌فرمايد: «وفادارى در برابر پيمان‌شكنان، پيمان‌شكنى در پيشگاه خداست و پيمان‌شكنى با آنان، وفادارى نزد خداوند است»؛ «غَدْر» در اصل به معناى ترك گفتن چيزى است، ازاين‌رو به كار كسى كه پيمان و عهد خود را بشكند و آن را ترك گويد «غدر» گفته مى‌شود و گودال‌هاى آب را ازآن‌رو «غدير» مى‌گويند كه در آن‌ها مقدارى آب باران رها و ترك شده است. امام عليه السلام در اين گفتار آموزنده مى‌فرمايد: انسان نبايد در برابر پيمان‌شكنان و كسانى كه پايبند به عهد خود نيستند دچار وسوسه شود و پيمان شكستن در برابر آن‌ها را گناه بداند، بلكه به عكس اگر آن‌ها عهد خود را بشكنند و ما در برابر آن‌ها به عهد خود وفا كنيم، نشانۀ ضعف و ذلت ما در برابر آن‌هاست و آن را حمل بر ترس ما مى‌كنند و سبب جسارت آن‌ها در وقايع مشابه مى‌شود، از اين‌رو دستور داده شده كه در برابر آن‌ها مقابله به مثل كنيد. اين مقابله به مثل نوعى وفا در پيشگاه خدا محسوب مى‌شود. قرآن مجيد نيز دراين باره دستور قاطعى داده است. «وَ إِمّا تَخافَنَّ‌ مِنْ‌ قَوْمٍ‌ خِيانَةً‌ فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ‌ عَلى‌ سَواءٍ إِنَّ‌ اللّهَ‌ لا يُحِبُّ‌ الْخائِنِينَ‌» ؛و هر گاه (با ظهور نشانه‌هايى،) از خيانت گروهى بيم داشته باشى (كه عهد خود را شكسته، حملۀ غافلگيرانه كنند)، به‌طور عادلانه به آن‌ها اعلام كن كه پيمانشان لغو شده است، زيرا خداوند، خائنان را دوست نمى‌دارد!». 🔹اين در حالى است كه قرآن تأكيد مى‌كند نسبت به آن‌هايى كه به عهد خود وفادارند وفادار بمانيد. در چهارمين آيه از سورۀ «توبه» بعد از اعلان جنگ با مشركان پيمان‌شكن مى‌فرمايد: «إِلاَّ الَّذِينَ‌ عاهَدْتُمْ‌ مِنَ‌ الْمُشْرِكِينَ‌ ثُمَّ‌ لَمْ‌ يَنْقُصُوكُمْ‌ شَيْئاً وَ لَمْ‌ يُظاهِرُوا عَلَيْكُمْ‌ أَحَداً فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ‌ عَهْدَهُمْ‌ إِلى‌ مُدَّتِهِمْ‌ إِنَّ‌ اللّهَ‌ يُحِبُّ‌ الْمُتَّقِينَ‌» ؛ مگر كسانى از مشركان كه با آن‌ها عهد بستيد و چيزى از آن را در حقّ‌ شما فروگذار نكردند، و احدى را بر ضدّ شما تقويت ننمودند؛ پيمان آن‌ها را تا پايان مدّتشان محترم بشمريد، زيرا خداوند پرهيزكاران را دوست دارد!». ▫️اين‌ها همه با توجه به اين است كه در اسلام به كمتر چيزى به‌اندازۀ وفاى به عهد و اداى امانت اهميت داده شده است تا آن‌جا كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «مَنْ‌ كَانَ‌ يُؤْمِنُ‌ بِاللَّهِ‌ وَ الْيَوْمِ‌ الآْخِرِ فَلْيَفِ‌ إِذَا وَعَدَ؛ كسى كه ايمان به خدا و روز قيامت دارد بايد هرگاه وعده‌اى مى‌دهد (و عهدى مى‌بندد) به آن وفا كند». در حديث ديگرى از امام زين العابدين عليه السلام مى‌خوانيم كه در برابر اين سؤال كه جميع تعليمات اسلام در چه چيزى خلاصه مى‌شود؟ فرمود: «قَوْلُ‌ الْحَقِّ‌ وَ الْحُكْمُ‌ بِالْعَدْلِ‌ وَ الْوَفَاءُ بِالْعَهْدِ؛ سخن حق گفتن و عادلانه قضاوت كردن و وفاى به عهد نمودن است». —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر #نــــهـــج_البلاغه ☀️ضرورت پیروی از امامان ( علیهم السلام) 🔻عاقل با چشم دل سر انجام کار را می نگرد، و پستی و بلندی آن را تشخیص می دهد، دعوت کننده حق، ( پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ) دعوت خویش را به پایان رسانید، و رهبر امت به سرپرستی قیام کرد، پس دعوت کننده حق را پاسخ دهید و از رهبرتان اطاعت کنید. گروهی در دریای فتنه ها فرو رفته، بدعت را پذیرفته، و سنت های پسندیده را ترک کردند، مومنان کنارگیری کرده و گمراهان و دروغگویان به سخن آمدند. ❣مردم! ما اهل بیت پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) چونان پیراهن تن او، و یاران راستین او، و خزانه داران علوم و معارف وحی، و درهای ورود به آن معارف، می باشیم که جز از در، هیچ کس به خانه ها وارد نخواهد شد، و هر کس از غیر در وارد شود، دزد نامیده می شود. 🔹مردم! در باره اهل بیت پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) آیات کریمه قرآن نازل شد، آنان گنجینه های علوم خداوند رحمانند، اگر سخن گویند، راست گویند، و اگر سکوت کنند بر آنان پیشی نجویند. 📚خطبه۱۵۴ #ضرورت_پیروی_از_امامان (علیهم السلام) —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر #نهج_البلاغه/خطبه ٥٢ 🔔 خوشا به حال آنان كه مؤمنند... 🔷به خدا سوگند❗️ اگر دلهای شما از ترس آب شود، و از چشمهایتان با شدت شوق به خدا، یا ترس از او، خون جاری گردد، و اگر تا پایان دنیا زنده باشید و تا آنجا که می توانید در اطاعت از فرمان حق بکوشید، در برابر نعمتهای بزرگ پروردگار به خصوص " نعمت ایمان " ناچیز است. —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر #نهج_البلاغه #حکمت_شماره_264 و قال عليه‌السلام أَحْسِنُوا في عَقِبِ‌ غَيْرِكُمْ‌ تُحْفَظُوا فِي عَقِبِكُم. 🔸شرح و تفسير خوش‌رفتارى با بازماندگان مسلمين امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به آثار مثبت نيكوكارى دربارۀ بازماندگان مسلمين اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «با بازماندگان ديگران خوش‌رفتارى كنيد تا با بازماندگان شما همين‌گونه رفتار كنند» 🔹اين گفتار درخشان امام عليه السلام در واقع برگرفته از دو آيۀ نورانى قرآن مجيد است كه در سورۀ «نساء» آيۀ ٩ مى‌گويد: «وَ لْيَخْشَ‌ الَّذِينَ‌ لَوْ تَرَكُوا مِنْ‌ خَلْفِهِمْ‌ ذُرِّيَّةً‌ ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ‌ فَلْيَتَّقُوا اللّهَ‌ وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَدِيداً» ؛كسانى كه اگر فرزندان ناتوانى از خود به يادگار بگذارند از آيندۀ آنان مى‌ترسند، بايد (از ستم دربارۀ يتيمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهيزند، و سخنى استوار بگويند». همچنين در آيۀ ٨٢ سورۀ «كهف» مى‌خوانيم: «وَ أَمَّا الْجِدارُ فَكانَ‌ لِغُلامَيْنِ‌ يَتِيمَيْنِ‌ فِي الْمَدِينَةِ‌ وَ كانَ‌ تَحْتَهُ‌ كَنْزٌ لَهُما وَ كانَ‌ أَبُوهُما صالِحاً فَأَرادَ رَبُّكَ‌ أَنْ‌ يَبْلُغا أَشُدَّهُما وَ يَسْتَخْرِجا كَنزَهُما رَحْمَةً‌ مِنْ‌ رَبِّكَ‌» ؛و اما آن ديوار، از آنِ‌ دو نوجوان يتيم در آن شهر بود؛ و زير آن، گنجى متعلق به آن دو وجود داشت؛ و پدرشان مرد صالحى بود، پس پروردگار تو مى‌خواست آن‌ها به حدّ بلوغ برسند و گنجشان را استخراج كنند؛ اين رحمتى از پروردگارت بود». 🔻در آيۀ نخست، به كسانى كه با يتيمان و فرزندان ناتوان و ضعيف مسلمان بدرفتارى مى‌كنند هشدار داده كه ممكن است با فرزندان خود آن‌ها اين عمل انجام شود و در آيۀ دوم، صالح بودن پدران را رمز خدمت دو پيامبر به فرزندان آن‌ها شمرده است. 🔻اين حقيقت در روايات اسلامى نيز منعكس است؛ از جمله در روايتى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم: «فِي كِتَابِ‌ عَلِيٍّ‌ عليه السلام إِنَّ‌ آكِلَ‌ مَالِ‌ الْيَتِيمِ‌ سَيُدْرِكُهُ‌ وَبَالُ‌ ذَلِكَ‌ فِي عَقِبِهِ‌ وَ يَلْحَقُهُ‌ وَبَالُ‌ ذَلِكَ‌ فِي الْآخِرَةِ‌؛ در كتاب على عليه السلام آمده است: كسى كه مال يتيم را به ناحق بخورد وبال آن، دامن فرزندان او را در دنيا و دامن خودش را در آخرت خواهد گرفت». در طول تاريخ نيز نمونه‌هاى زيادى از اين مطلب آمده است كه افرادى با بازماندگان ديگران بدرفتارى كردند و فرزندان آن‌ها گرفتار بدرفتارى ديگران شدند. با توجه به اين‌كه مفهوم مطالب فوق اين است كه پاداش كيفر اعمال نيك و بد پدران به فرزندان منتقل مى‌شود اين‌جا اين سؤال پيش مى‌آيد كه چگونه خداوند مجازات شخصى را كه در حق اولاد ديگران ظلم كرده است به فرزندان آن شخص منتقل مى‌كند؟ در حالى كه قرآن با صراحت مى‌گويد: «وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ‌ وِزْرَ أُخْرى‌» ؛ هيچ‌كس به جرم گناه ديگرى مجازات نمى‌شود». 🔸پاسخ اين سؤال با توجه به يك نكته روشن مى‌گردد و آن اين‌كه اين پاداش و مجازات، پاداش و مجازات تشريعى نيست، بلكه نوعى تكوين است، زيرا هنگامى كه كسى پايۀ كار خوب يا بدى را در جامعه مى‌گذارد كم‌كم به صورت سنّتى درمى‌آيد و ديگران هم در همان مسير گام برمى‌دارند و در نتيجه آن نيك و بد به سراغ فرزندان او نيز خواهد آمد. به خصوص وجدان انسانى مردم ايجاب مى‌كند به فرزندان نيكوكار، نيكوكارى كنند و همان‌گونه كه حس انتقام‌جويى آن‌ها ايجاب مى‌كند از فرزندان ستمكار انتقام بگيرند. البته در مورد كلام امام عليه السلام كه سخن از نتيجۀ نيكوكارى به فرزندان نيكوكار است هيچ مشكلى وجود ندارد كه خداوند تفضّلاً فرزندان نيكوكاران را مشمول عنايت خاصى قرار دهد و پاداش پدران را در اختيار آنان بگذارد. در غرر الحكم از امام عليه السلام نقل شده است كه: «مَنْ‌ رَعَى الْأَيْتَامَ‌ رُعِيَ‌ فِي بَنِيهِ‌؛ كسى كه يتيمان ديگران را سرپرستى كند مردم فرزندان او را مراقبت و سرپرستى خواهند كرد». —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر #نهج_البلاغه؛ حکمت 93 ⭕️ نگویید مشکلی دارم، بگویید امتحانی دارم! 💟 درود خدا بر امیر مومنان، که فرمود: هيچ يك از شما نگويد «خداوندا به تو پناه می برم از امتحان شدن»، زيرا هيچكس نيست مگر اين كه امتحان می شود! 🔸ولي كسي كه مي خواهد به خدا پناه ببرد، از«امتحانات گمراه كننده» به خدا پناه برد. 📖 و این کلام قرآن است که فرمود: آیا انسان گمان کرده همینکه گفت ایمان آورده ام؛ کافیست؟! گمان کرده که ما بدون امتحان او را رها میسازیم؟! (عنکبوت 2) 🍀 نگویید یک مشکلی دارم، بگویید یک امتحانی دارم! شما با خانه یا با مستأجری، با ماشین یا بی ماشین، مجرد یا متأهل، با سلامتی یا بی سلامتی بالاخره باید امتحان الهی پس بدهید! ✍حجت الاسلام #پناهیان —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر #نــــهـــج_البلاغه 🔻ضرورت پیروی از امامان ( علیهم السلام) 🌺عاقل با چشم دل سر انجام کار را می نگرد، و پستی و بلندی آن را تشخیص می دهد، دعوت کننده حق، ( پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ) دعوت خویش را به پایان رسانید، و رهبر امت به سرپرستی قیام کرد، پس دعوت کننده حق را پاسخ دهید و از رهبرتان اطاعت کنید. 🌺گروهی در دریای فتنه ها فرو رفته، بدعت را پذیرفته، و سنت های پسندیده را ترک کردند، مومنان کنارگیری کرده و گمراهان و دروغگویان به سخن آمدند. 🌺مردم! ما اهل بیت پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) چونان پیراهن تن او، و یاران راستین او، و خزانه داران علوم و معارف وحی، و درهای ورود به آن معارف، می باشیم، که جز از در، هیچ کس به خانه ها وارد نخواهد شد، و هر کس از غیر در وارد شود، دزد نامیده می شود. 🌺مردم! در باره اهل بیت پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) آیات کریمه قرآن نازل شد، آنان گنجینه های علوم خداوند رحمانند، اگر سخن گویند، راست گویند، و اگر سکوت کنند بر آنان پیشی نجویند. 📚خطبه۱۵۴ —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر #نــــهـــج_البلاغه 🔸لَا يُقَاس بِآل مُحَمَّد ( صلی الله علیه واله) مِن هَذِهِ الْأُمَّة أَحَد وَ لَا يُسَوَّى بِهِم مَن جَرَت نِعْمَتُهُم عَلَيْه أَبَدا 🔹احدی از این امت با خاندان #محمد ( صلی‌الله‌علیه وآله) قیاس نمی‌شود و آن کس که نعمت ایشان بر او جاری است، هرگز با ایشان #برابر نشود. 🔸هُم أَسَاس الدِّين وَ عِمَاد الْيَقِين 🔹 ایشان #پایۀ دین‌اند و #ستون یقین‌. 🔸 إِلَيْهِم يَفِيء الْغَالِي و بِهِم يُلْحَق التَّالِي 🔹پیش‌افتاده به آنان بازگردد و واپس‌مانده بدیشان رسانده شود. 🔸 ولَهُم خَصَائِص حَقِ الْوِلَايَة و فِيهِم الْوَصِيَّة و الْوِرَاثَة 🔹ویژگی‌های #حقّ_ولایت، خاص ایشان است و وصیت و وراثت (پیامبر صلی‌الله‌علیه وآله) میان آنان. 🔸 الْآن إِذ رَجَع الْحَق إِلَى أَهْلِه و نُقِل إِلَى مُنْتَقَلِه 🔹 اینک زمانی است که #حق به اهلش بازگشت و به جایی که از آن رخت بربسته بود منتقل شد. #خطبه_٢ —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— ◾️ @beytonoor