eitaa logo
بغض قلم
644 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
316 ویدیو
35 فایل
هیچ چیز جای کتاب را پر نمی‌کند! هر روز اینجا دورهم چند صفحه کتاب می‌خونیم، اصلا هم درد نداره💉 📘 محدثه قاسم‌پور/کتاب‌‌ها: _پشت‌پرچم‌قرمز _شب‌آبستن _نمیری‌دختر ❌ارسال مطالب کانال بدون لینک، حلال است.
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
903.4K
📒مروری بر کتاب آینه‌داران آفتاب 🔹قسمت سی و هفتم/ منزل چهارم: صفاح 🖌استاد محمدرضا سنگری 👇شناختی نو از یاران امام‌حسین 🆔 @bibliophil
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
باشجاعت، قدم برمی‌داشت. یاغی پشت سرش می‌آمد. طوفان می‌آمد، خدواند به خشم می‌آید... آن دلیر باغیرت، می‌رود سمت قتلگاهی دگر بانوی ا‌و زینب، بار دگر اشک می‌ریزد، بر قتلگاهی دگر... بنده‌ی شمر، چاقو می‌دهد به قاتل... خون غیرت با جوششی همچو زمزم می‌ریزد.. و فرشتگان تمام نمی‌شوند. و همچنان حکایت باقیست... 🖌محمد مهدی اسداله زاده ۱۳ ساله 🆔 @bibliophil
بغض قلم
یه بار خواهرزاده‌ام ازم پرسید: خاله امام‌رضا برات چی‌کار کرده، انقدر دوستش داری! یکم فکر کردم و ز
یادتونه گفتم توی دوره ضد شرکت کنید. خودم و خواهرم شرکت کردیم و امروز بسته تبرک حرم(حرز امام رضا+ گلاب شستشو ضریح+ نمک) با این تابلوی خوشگل به دستم رسید. من همان گمشده‌ام راه بلد‌ها من را به در خانه‌ی جانان برسانید فقط این تابلو رو گذاشتم کنار فرش حرم دوتا راه بلدی که زندگیم رو مدیون‌شون هستم. 🆔 @bibliophil
اینم بسته خواهرم که همیشه چیزهای قشنگ روزی اون میشه 😂 البته نوش‌جونش من هیچ وقت حسادت نمی‌کنم ❤️😂
بغض قلم
پشت درهای بسته چندتا نو عروس نشسته! شاید کمتر کسی جز خدا خبر دارد که یک جین(شش نفر) نوعروس در منطقه‌ای از جنوب شهر تهران هیئت دخترانه دارند. نوعروس‌ها به صورت عادی هم درگیر خرید جهاز و کارهای قبل عروسی و... هستند، اما این جماعت فوق‌الذکر کنار مسائل بالا، سرشان برای فعالیت‌های فرهنگی دخترانه هم درد می‌کند. هر دختری از کنارشان توی خیابان می‌گذرد دل‌نگرانند که نکند، کم کاری ما طعم شیرین امام‌رضایی شدن را از او بگیرد. برای همین هر هفته چند ساعتی دور نامزد‌بازی و شیرینی مرسوم زندگی خط می‌کشند و دور هم می‌نشینند و خودشان اردو و کار فرهنگی برای دختران نوجوان منطقه می‌تراشند. امروز یکی از همین جلسه‌ها را دور هم گرفته بودند. از ظهر تا بعد از نماز مغرب دور هم ابعاد مختلف فعالیت‌شان را بررسی کرده بودند و از اتفاق عجیبی که تا ساعتی دیگر برایشان می‌افتاد بی‌خبر بودند. این بی‌خبری از آن اتفاق عجیب باعث شد، در اتاقی مشرف به ریل‌های قطار جنوب شهر ساعت‌ها به فکر جلو رفتن قطار هیئت روی ریل پیشرفت باشند. با رویای دخترهایی که قرار است به زودی توی همین قطار سوار کنند و ببرند مشهدالرضا و دلشان را گره بزنند به پنجره‌فولاد، نفس کشیدند و نفس تازه کردند. نم باران روی ریل‌ها نشسته بود که صدای اذان مغرب پیچید توی فرهنگسرا. فرهنگسرا دلگیرتر از همیشه بود. کارها کمی پیچ خورده بود و جلسه گنجایش بیشتر از این را نداشت. نماز مغرب خواندند و یکی از عروس‌ها که برای اولین بار آش رشته پخته بود، دیگ آش خوش طعم و دلپذیرش را با فلاکس چای و بطری‌های آب‌معدنی زد زیر بغل و عروس خانم‌ها به قصد بیرون رفتن از فرهنگسرای چهار طبقه از آسانسور پایین آمدند. به در ورودی که رسیدند، راه خروجی از این مسیر پیدا نکردند. چون که شاعر می‌فرماید؛ این راه پایان ندارد... درهای ورودی فرهنگسرا قفل شده بود. ساعت کاری فرهنگسرا تمام شده بود و مسئول مربوطه بدون اینکه بداند که هنوز نوعروس‌های دغدغمند جلسه‌شان ادامه دارد، در را با دوتا قفل ورودی و دوتا قفل کتابی محکم کرده بود و از جنوب تهران به خانه‌اش در شرق رسیده بود. نوعروس‌ها پشت درب‌های بسته مانده بودند و درب فرهنگسرا بسته بود و اهل فرهنگ مانده بودند با یک دیگ آش نصفه خورده و ملزومات نشستن چند ساعته توی جلسه. زنگ پشت زنگ که برادر مسئول فرهنگی چرا در فرهنگ جنوب شهر را بستی و رفتی؟ مگر فرهنگ تعطیل‌بردار است؟ و چاره‌ای نبود که نوعروس‌ها بمانند منتظر با چاشنی بگو و بخند که وقت لطیف‌تر عبور کند. فکرهای خنده‌دار خستگی جلسه را برده بود. پریدن از پنجره روی قطار تهران مشهد عبوری یا شکستن در آهنی و گرفتن عکس با قفل و قابلمه. باید راهی برای خروج پیدا می‌شد. صدای ورزش و سوت باشگاه، نظر نوعروس‌ها را جلب کرد. درب کناری فرهنگسرا، باشگاه ورزشی بود که آن هم ساعت‌های آخرش را سپری می‌کرد. با هر جان کندنی بود از لای سر و صداها به گوش باشگاه‌نشینان رساندند که پشت درهای بسته چندتا نوعروس‌ با قابلمه و با دغدغه نشسته. و خدا رحمت‌ش را بار دیگر نشان داد. دری از باشگاه به فرهنگسرا راه داشت. چند پسر بچه‌ کوچولو و موچولوی شلوارک‌پوش وسط بالا و پایین پریدن، یک دفعه مردمک چشم‌شان گرد شد. چند خانم چادری قابلمه به دست از روی تاتمی باشگاه عبور کردند و از در باشگاه بیرون زدند. درست می‌دیدند؟! و فرهنگی که با دستور و بخش‌نامه نهادها به جایی نمی‌رسد با دلسوزی نوعروس‌های آتش‌به‌اختیار حتما روزهای روشنی خواهد داشت اگر به در بسته نخورد و توکل و ایمان نوعروس‌ها کم نشود. 🆔 @bibliophil
برای مومن هیچ بن‌بستی وجود ندارد 🌺 👌
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا