#رمان_فراری پارت 140 با عطسه ی بی موقعی از فکر پولاد بیرون آمد. مردیکه ی نکبت حتی اینجا هم رهایش نمی کرد. مانتو پوشید با شال سیاه رنگ! چادر هم به سر زد. زیاد طول نکشید. هیچ وسیله ی آرایشی نداشت که به صورتش کمی رنگ ببخشد. شاید امروز خرید. از آرایش بدش نمی آمد. برعکس در حد معقولش را دوست داشت. نگاهی به خودش درون آینه ی کوچکی که خاله سلیم داده و به دیوار زده بود انداخت. خوب بود. حداقل تا حدی از خودش راضی بود. از اتاق بیرون زد. خاله سلیم برای چرت عصرانه اش به اتاق رفته بود. می شناختش! بعد که بیدار می شد، یه نوار کاست زیارت عاشورا داشت. چای دم می کرد و نوار را درون ضبط صوت قدیمی اش می گذاشت. گوش می داد و زیارت عاشورا را باز می کرد و همزمان کنارش می خواند. چقدر این زن را دوست داشت. همه چیزش دوست داشتنی بود. بی سر و صدا جوری که مزاحم خاله سلیم نشود از خانه بیرون زد. ده دقیقه ای زود بیرون آمده بود. مهم نبود. خودش می رفت جلوی در خانه اش! حالا که عین عزرائیل تا اینجا هم رهایش نکرد نشانش می داد. مجبور بود همه ی خرده فرمایشاتش را انجام بدهد. شاید پژمان پلی می شد تا به خواسته هایش برسد. به سمت خانه اش قدم برداشت. جلوی در خانه ایستاد و زنگ را فشرد. آیفون هم داشت. اما در کمال بدجنسی دوست داشت سوت بلبلی روی دیوار نصب شده را به صدا درآورد. مطمئن بود از آیفون چکش می کرد. همینطور هم شد. -زود اومدی! به سمت آیفون برگشت. با قیافه ای که جلوی آیفون گرفت گفت: کاری نداشتم واسه آماده شدن. -الان میام. متعجب پرسید: درو باز نمی کنی بیام داخل؟! -نه! دلش می خواست سرش را به دیوار بکوبد. نه به خط و نشان کشیدنش که کنارش بماند. نه به این کلاس گذاشتن و دوری کردن هایش! #رمان_فراری پارت 141 با خودش چند چند بود؟ جلوی در ایستاد و حرص خورد. بگذار بتازاند. نوبت او هم می رسید. زمین گرد بود. به در تکیه داد و دست به سینه به انتظار ایستاد. در یکباره پشت سرش باز شد و او به عقب برگشت. آنقدر یکهویی بود که تعادلش را از دست داد. پژمان که فکر نمی کرد او به در تکیه داده باشد، تا به خودش آمد دستش زیر کمر آیسودا بود. آیسودا از ترس رنگش پرید. سفت به پژمان چسبید. -خوبی؟ آیسودا نفسی تازه کرد. خودش را کمی عقب کشید. -خوبم. پژمان لبخندش را پشت لبش مخفی کرد. به سمت لنگه ی دیگر در رفت. آن را باز کرد و گفت: برو کنار، می خوام ماشین رو رد کنم. اخلاقیات پژمان را می شناخت. نمی دانست چرا عادت نمی کرد. در اوج احساس هم سرد بود. کنار رفت و پژمان با ماشین غول پیکرش از خانه بیرون آمد. دوباره پیاده شد و درها را بست. نگاهی به آیسودا با قیافه ی بق کرده اش انداخت و گفت: منتظر چی هستی بیا سوار دیگه! می توانست درون ذهنش هزار بار فحشش بدهد. اصلا لیاقتش بود. با اکراه به سمت ماشین آمد. ادب و شعور هم که نداشت در ماشین را برایش باز کند. صندلی جلو نشست. قبلا تجربه کرده بود اگر عقب بنشیند چه عواقبی دارد. کمربندش را بست و منتظر پژمان شد. پژمان هم سوار شد و گفت: جایی رو خودت بلدی؟ -نه! زیر چشمی براندازش کرد. ناراحت بود. -چته؟ -به تو چه؟ همیشه زبان دراز بود. اصلا اگر جوابی در آستین نداشته باشد آیسودا نیست. -من اصلا نمی دونم چرا دارم با تو میام. غرغر که می کرد بانمک می شد. از آن نمکی هایی که دلت بخواهد لپش را بکشی و بوسه بارانش کنی. ─┅─═इई 🍁🍂🍁ईइ═─┅─ 📌کانال #دانستنی_های_زیبا👇👇 http://eitaa.com/cognizable_wan 🔗یه کانال بجا #صدکانال👆

میگن طرف خیلی آدم حسابی و آدم درستیه! دزد نیست، حلال و حروم سرش میشه، دروغ نمیگه و... یادمون رفته اینا وظیفه انسانی ماست، نه آپشنهای ویژه.. 👇👇👇 🌹 http://eitaa.com/cognizable_wan

پاینده باد کسانی که از پاکی شان، عشق آغاز میشود💞 از صداقتشان، عشق ادامه می یابد💞 و از وفایشان، عشق پایانی ندارد💞 ‌‌ 🍃━━━💠🌸💠━━━🍃 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌ ╭─┅═♥️═┅╮ @cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

#رمان_فراری پارت 142 پژمان جوابش را نداد. اگر دهان به دهانش می گذاشت فقط مدام دلخورترش می کرد. خودش به خوبی می دانست زیاد لطیف برخورد نمی کند. باید کمی مودب تر و مهربان تر باشد. جملات را بهتر به کار ببرد. ولی بلد نبود. زمخت بودن جزو سرشتش بود. عادت به خواندن رمان های عاشقانه نداشت که بلد باشد با یک زن چطور برخورد کند. مادری هم نداشت که نشانش بدهد. کاملا غریب بود. -دلخور نباش دختر. -آیسودا! کمرنگ لبخند زد و گفت: آیسودا! آیسودا از گوشه ی چشم در حالی که لب هایش را جمع کرده بود نگاهش کرد. مثلا سعی می کرد جذاب باشد؟ -تو اول اسممو یاد بگیر، بقیه اش پیش کش! دلش می خواست با قهقه بخندد. این همان دختر رک و روراست خانه اش بود. -چند شب دیگه برای بردنت تو شطرنج دعوتت می کنم خونه ام. -ببخشید؟ از کی قراره شده دعوتم کنی؟ از کی تو منو بردی؟ پژمان جوابش را نداد. بگذارد برای خودش کُری بخواند. -نشونت میدم. همیشه همین را می گفت. ولی دست آخر کسی که کم می آورد آیسودا بود نه او! آیسودا دیگر کل کل نکرد. ولی متوجه شد پژمان سعی دارد فاصله ای را بینشان حفظ کند. فقط مانده بود چرا؟ به سمت خیابان نظر رفت. آنجا معمولا همه چیزش گران است. نمی دانست بیخود چرا او را دارد به آنجا می کشاند. رویش هم نمی شد چیزی بگوید. در کمال تعجب پژمان از خیابان نظر گذشت. -اینجا خرید نمیکنیم؟ -نه! با فاصله ی زیادی از خیابان نظر مغازه ی بزرگی بود با انواع لباس! اما بیشتر لباس خانگی بود. چیزی که واقعا احتیاج داشت. پژمان ماشین را درون پارکینگ طبقاتی برد. کارت پارک را گرفت و همراه آیسودا با آسانسور از پارکینگ بیرون آمدند. -مطمئنم چیزای که می خوای پیدا می کنی. کمی آن طرف تر وارد مغازه شدند. 🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 #رمان_فراری پارت 143 واقعا هم همینطور بود. هرچه که می خواست درون این مغازه بود. از شلوارهای مچی اسپرت تا پیراهن های آستین دار... سرافون های خوش دوخت... لباس زیر و جوراب و حتی روسری های خوش رنگ... نمی دانست چقدر درون کارت است. پس با احتیاط خرید کرد. اصلا نمی خواست جلوی پژمان ضایع شود. خریدهایش کم اما با دقت بود. وقتی روی پیش خوان گذاشت، پژمان را ندید. نگاهش به دنبال پژمان چرخ خورد. او را در حالی که چندین دست لباس درون دستش بود دید. رنگش پرید. نکند این ها را برای او می خواست؟ منکر خوش سلیقگیش نمی شد. ولی آخر ممکن بود پول درون کارت کافی نباشد. لباس ها را روی پیش خوان گذاشت و گفت: همه رو حساب کنید. حرفی نزد. فقط از کیفش کارت را بیرون آورد. پژمان چشم غره ای برایش رفت و کارت خودش را داد. با خجالت لباس زیرها را مخفی کرد. دلش نمی خواست چشم پژمان به آنها بیفتد. خدا را شکر که فروشنده زن بود. همه را درون دو مشمای بزرگ جا داد و به دستشان داد. از فروشگاه که بیرون آمدند آیسودا گفت: پس این کارتی که بهم دادی... -بذار برای وقتایی که تنهایی میری بیرون. ابرویش بالا پرید. مگر اجازه ی تنها بیرون رفتن هم داشت؟ -چیز دیگه ای لازم داری؟ باز خجالت کشید. ابدا دختر پررویی نبود. -با توام دختر. -آیسودا! مانده بود چرا این همه سخت است که اسمش را صدا بزند. -مانتو... مشماها را از آیسودا گرفت و گفت: بیا. نه پدر و برادرش بود نه شوهرش... در عوض جوری خودش را قالب زندگیش کرده بود که نه راه پس داشت نه راه پیش. بدتر اینکه در حقش هیچ بدی هم نکرد. غیر از چهار سالی که درون باغش ماند. بدون اینکه رنگ بیرون را ببیند. البته می دید. ─┅─═इई 🍁🍂🍁ईइ═─┅─ 📌کانال #دانستنی_های_زیبا👇👇 http://eitaa.com/cognizable_wan 🔗یه کانال بجا #صدکانال👆

#رمان_فراری پارت 144 پژمان او را با خودش بیرون می برد. ولی تنهایی هرگز! ولی حالا... چه شده بود که پژمان نظرش این همه تغییر کرده بود؟ یک خیابان آن طرف تر...دقیقا در قسمت شرقی یک پاساژ بزرگ، یک مانتو فروشی دو طبقه بود. آنقدر تنوع داشت که آیسودا مانده بود. با هم وارد شدند. دستش زیر چانه اش بود و چادرش را سفت گرفته بود. میان دنیای رنگ به رنگ مانتوها چرخ خورد. مدل های شادی بودند. چهارتا از آنها که خوشش آمده بود را برداشت و به اتاق پرو رفت. عاشق رنگ سفید برای مانتو بود. مانتوی سفید کوتاهی که انتخاب کرده بود را تن زد. پژمان منتظرش ایستاده بود. در اتاق پررو را باز کرد و با خجالت مقابل پژمان ایستاد. پژمان براندازش کرد. قاب تنش بود. فقط کوتاه بود. نیم وجب پارچه که به زانویش هم نمی رسید. به سمتش رفت. سینه به سینه اش چسباند و گفت: بهت میاد ولی خریدنش شرط داره، تنهایی هیچ وقت نمی پوشیش! لازم به اعتراف نبود که بگوید این مانتو زیادی خواستنی اش کرده بود. آیسودا حرفی نزد. فقط لبخند زد. -قبوله! -بقیه رو هم امتحان کن. دسته ی کوچکی از موهای آیسودا روی سرش ریخته و شالش کمی کنار رفته بود. موهایش را در دست گرفت و پشت گوشش زد. آیسودا عین برق گرفته ها نگاهش کرد. بعضی تپش ها دست آدم نیست. می آید و عمیق روی جانت می نشیند. آن وقت است که نمی توانی درست نفس بکشی. حالیت نیست یک دودوتا چهارتای ساده بکنی... انگار چیزی خاصی اتفاق افتاده باشد. وگرنه دست همان دست است که کنار گوشت آمد. ولی گرمایش... قدمی به عقب گذاشت. پژمان عمیق نگاهش کرد. حس کرد سر گونه هایش رنگ گرفته! دخترک ناز نازی! چرا پس بزرگ نمی شد؟ -منتظرتم. 🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 #رمان_فراری پارت 145 نمی خواست بیشتر از این معذبش کند. از اتاق پرو فاصله گرفت. آیسودا داخل اتاق شد و در را بسته، قفل کرد. مطمئن بود دچار تپش قلب شده. وگرنه این مسخره بازی ها چه بود که قلبش راه انداخته بود؟ به در تکیه داد و دستش را روی قلبش گذاشت. -آروم باش لعنتی، خبری نیست که داری الم شگنه به پا می کنی. چند بار نفس عمیق کشید تا تنشی که به بدنش وارد شده بود آرام شود. تکیه از در گرفت. مانتوی سفید رنگ را در آورد و بقیه را امتحان کرد. تقریبا همگی اندازه بود و به تنش می آمد. اما هیچ کدام مانتوی سفید رنگ نمی شد. چادرش را به سر کشید و بیرون آمد. پژمان منتظرش بود. به سمتش رفت که پژمان پرسید: خوب بودن؟ مانتوی سفید را نشانش داد و گفت: همینو برمی دارم. -بقیه چی؟ اندازه نبودن؟ -چرا... -پس همه رو بردار! عجیب بود که از پژمان خجالت می کشید. این اولین بار بود. اصلا عجیب بود که دلش خیلی از اولین ها را با پژمان تجربه می کرد. -نمی خوام بقیه رو! پژمان دقیق نگاهش کرد. معلوم بود معذب است. چهارتا مانتو را از آیسودا گرفت و روی پیش خوان گذاشت. -چهارتاشو بذارین تو کیسه! آیسودا فورا گفت: نه، آخه واسه چیه این همه مانتو؟ پژمان جوابش را نداد فقط مبلغ را کارت کشید. تمام لباس هایش درون عمارت مانده بود. هیچ چیزی نداشت/. حداقل باید یکی دوتا لباس برای عوض کردن داشته باشد یا نه؟ -با این کارا معذبم می کنی. -مهم نیست. بر و بر نگاهش کرد. هیچ وقت اخلاقش عوض نمی شد. همینقدر سفت و سخت بود. بدون کوچکترین انعطافی! بعد قرار بود به عنوان یک زن دوستش هم داشته باشد؟ رو گرفت و عصبی دستش را مشت کرد. شیطان می گفت همین جا رهایش کند و برود. حیف که از عواقبش می ترسید. ─┅─═इई 🍁🍂🍁ईइ═─┅─ 📌کانال #دانستنی_های_زیبا👇👇 http://eitaa.com/cognizable_wan 🔗یه کانال بجا #صدکانال👆

واجب نبودن روزه روزه گرفتن نه نفر واجب نیست، ولی برخی از مردم در چنین شرایطی به تکلیف شرعی خود عمل نمی کنند. - مریضی که روزه برای او ضرر دارد، اگر روزه بگیرد حرام است. - مسافری که دائم السفر نیست و نمی خواهد ده روز در یک مکان بماند، روزه او در سفر باطل است. - اشخاص پیر که روزه برای آن ها مشقّت دارد: ولی اگر مشقّت نداشت باید روزه بگیرند. - زن حامله ای که روزه برای خودش یا حمل او ضرر دارد، باید روزه اش را بخورد و قضای آن را بعداً به جا آورد و برای هر روزی که روزه اش را می خورد، هفتصد و پنجاه گرم طعام به فقیر بدهد. - زنی که به بچه شیر می دهد و با روزه گرفتن، شیرش کم می شود. - کودکانی (دختر و پسر) که به حدّ بلوغ نرسیده اند. - دیوانه - خانمی که در ایام عادت ماهانه است، باید روزه اش را بخورد . قضای آن را پس از ماه رمضان به جا آورد. - خانمی که در ایام نفاس (ایام خاصی پس از زایمان) است، باید مانند مورد قبل عمل کند. مجمع الرسائل محشی ج1 ص454 🌱 🔸👇 http://eitaa.com/cognizable_wan

به دوستم میگم ناهار چی خوردی؟ میگه کباب سلطنتی با یه کوچولو خاویار منم سریع انگشت کردم تو حلقش تا ده دقیقه ماس خیار بالا میاورد! حقش بود دروغگو 😐😎 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌👇👇👇 🌹 http://eitaa.com/cognizable_wan

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ یبار تو مسابقات اسب دوانی شرکت کردیم، با اینکه دوپینگم کرده بودیم آخر شدیم. فکر کنم دلیلش این بود که مواد نیروزا رو باید اسبه میخورد نه خودم😐 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌👇👇👇 🌹 http://eitaa.com/cognizable_wan

#حكايت خداوند روزی به موسی گفت: برو بدترين بنده مرا بياور .. موسی رفت يكی از گناهكارهای درجه يك را پيدا كرد و وقتی ميخواست با خود ببرد، گفت نكند يك موقع اين آدم توبه كرده باشد و من فكر كنم كه اين بنده ی گناهكار مي باشد، رهايش كرد. رفت دزدی را گرفت تا ببرد نزد خود گفت .. نكند اين بنده خاص خدا باشد و توبه كرده و خدا او را بخشيده باشد رهایش كرد. هر كسی را میگرفت با چنين فرضيات و داوريهائی آزادش مینمود؛ آخر دست خالی پيش خدا رفت. خدا گفت: ای موسی دست خالی آمدی؟ موسی گفت: هرچه گشتم بدتر از خودم پيدا نكردم .. خدا گفت: ای موسی هرآئينه اگر غير از اين كرده بودی از پيغمبري عزل ميشدي👌🏻 👇👇👇 🌹 http://eitaa.com/cognizable_wan

کاش یه مغازه بود آدم میرفت میگفت بی زحمت یه کم "خیال خوش" میخوام ببخشید این "خنده ها از ته دل" چندن❓ آقا! این "آرامشا" لحظه ای چند؟ این"بی خیالیا" که میپاشن رو زندگی مشتی چند⁉️ ازین "روزایی که بی بغضن" دارین؟ ازین "سالایِ بی رنج" اندازه دل ما دارین⁉️ این "شادیا" دوام دارن⁉️ نه... کاش یه جایی بود میشد رفت و بگی آقا یه "زندگی" میخوام بی زحمت جنس خوبش ...👌 👇👇👇 🌹 http://eitaa.com/cognizable_wan

زندگی عمر کردن نیست بلکه رشد کردن است عمر کردن کاری است که از همه حیوانات برمی اید اما رشد کردن هدف والای انسان است که عده معدودی میتوانند ادعایش را داشته باشند .. 🅰️ http://eitaa.com/cognizable_wan

✅اگر مشکل هضم غذا دارید با غذا آب نخورید چون باعث رقیق شدن اسید معده می شود. 👈 به جای آب ، با غذا کاهو بخورید ! کاهو علاوه بر رفع تشنگی ، به هضم و جذب غذا کمک می کند . 👇👇👇 http://eitaa.com/cognizable_wan