💠بیانیه آیت‌الله رشّاد درباره شیوع ویروس کرونا و‌ مسئولیت روحانیت و ‌مومنین در شرایط فعلی ⭕️بخشی از این بیانیه که به موضوع #طب_اسلامی پرداخته شده: 🔸مردم فهیم و مؤمن میهن عزیز، رعایت دقت را در جهت رعایت بهداشت و سلامت خود و دیگران اعمال فرمایند. به حکم فرمان قرآنی: « لاتُلقُوا اَنفُسَکُم اِلی التَهلُکه»، و به مقتضای قاعده‌ی «وجوب دفع ضرر محتمل»، بطور جدی نسبت به رعایت توصیه‌های مبادی امور اهتمام کنند. عدم رعایت توصیه و تجویز کارشناسان معصیت است. تشخیص کارشناسان صالح بی غرض مانند فتوای فقیهان صاحب صلاحیت لازم الاتباع است؛ مبانی و ادلّه‌ی فطری، عقلی و عقلایی که وجوب تقلید از مجتهد را به عنوان متخصص در احکام شرع واجب شرعی می‌کند، عمدتا همان مبانی، التزام به نظر متخصصان و کارشناسان امور مربوط را لازم الاتباع و واجب می‌دارد. 🔸تجویزهای غیرموثق و غیرعلمی (مانند تجویز دارو و درمان، به استناد روایاتی که به لحاظ سند و دلالت مخدوش است، یا به اتکای نظرات عامیانه و غیرعالمانه) در صورت ایجاد خسارت و ایجاب ضرر موجب ضَمان است. و اگر باعث تحمیل هزینه بر افراد شود، تجویز کننده مدیون است. و هرگاه چنین دستورها و معالجاتی منجر به نقص عضو بیمار گردد حسب مورد و شروط، مستلزم دیه یا قصاص خواهد بود، اگر فردی بر اثر چنین تجویزی فوت کند موجب دیه بر تجویز کننده است، و در صورتی که خطر فوت بر اثر تجویز و معالجه‌ی غیرمجاز، عقلاً و عرفاً قابل پیش بینی بوده، و تجویز کننده عالماً و عامداً اقدام به تجویز کرده باشد، و استناد حادثه به فعل او احراز شود، در حکم قتل عمد خواهد بود. 🔸در این احوال و ایام، گاه گفتارها و رفتارهای ناسفته و نسنجیده‌ای از سوی برخی افراد خامسر و خامسرا، به نام دین و شریعت (و متاسفانه گاه با ظاهر و زیّ دینی) و احیانا به عنوان طب سنتی و اسلامی نسبت به امور بهداشتی و درمانی و مسائل علمی و امور بدیهی عقلی صادر می شود، که بهانه به دست معاندان می‌دهد، سخنانی که مایه‌ی خدشه بر عقائد دینی، وهن مذهب اهل بیت (سلام الله علیهم) و هتک حرمت حوزه و روحانیت می‌شود. این‌جانب: اولا از این کسان ناصحانه تقاضا می‌کنم از چنین رفتارهای خسارتبار دست بردارند، و ثانیاً از میادی امور از جمله دستگاه قضا به عنوان مدعی العموم (المدعی العام) و مسؤول صیانت از حدود الاهی و حفاظت از حقوق مردم استدعا می‌کنم: به حکم شرع و قانون، با این افراد و عناصر جاهل و جاه طلب برخورد کنند. این افراد با مواضع و مطالب ضدعلمی و خلاف بدیهی خود، به دوگانه‌سازیهای کاذب، از جمله تقابل علم و دین دامن می‌زنند که جفای آشکار در حق هر دو عنصر مقدس و الاهی است. اسلام، تواما دین فطرت، وحی، عقل و علم است، و به مقتضای «قاعده‌ی ملازمه» حکم شرع حکم عقل است و حکم عقل حکم شرع است. #روحانیت #حوزه #کرونا #طب_اسلامی -متن کامل: rashad.ir/2020/03/02 🔻🔻🔻🔻 @daghdagheha

💠کرونا، قم، روحانیت؛ چقدر ایوب؟ چقدر یونس؟! 🖋محسن قنبریان 🔸سیبل کردن قم و روحانیت برای "منشٲ" و بخصوص "شیوع" کرونا در کشور، گرچه از شبکه های بیگانه شروع شد؛ اما از زبان نمایندگان مجلس و مقامات مسئول و شخصیت های اجتماعی تعقیب شد. در بسیاری از شهرها نسبت به ماشین پلاک قم و لباس روحانیت حساسیت درست شد. در مواردی هم تعرّض و توهین اتفاق افتاد! هر چه بگوئی: روحانیت درصدی از اصناف موجود قم است و تازه قم هم منشٲ ویروس در ایران نبوده؛ فعلا این ابتلاء برای قم و روحانیت پابرجاست! اگر "هویت جمعی صنف روحانیت" را در یک "تشخّص تاریخی" لحاظ کنیم؛ این پرسش موجّه جلوه می کند: روحانیت دچار ابتلاء ایوب شده یا یونس؟! ♦️ابتلای ایوب(ع): دچار مسمومیت و بیماری ای شد که بدنش نطقه نقطه شد(۱) از او عیب جویی شد(۲) از مردم جدایش کردند در حالیکه قومش به او می گفتند: هیچ کس را به چنین بلیه ای ندیده ایم، جز به سوء سریره اش! شاید تو هم برعکس آنچه آشکار می کردی، باطنت، زشت بوده که چنین شدی!(۳) در حالیکه او "بی گناه"، مبتلا شده بود. رشک و حسادت شیطان براو موجب شد عامل بیماری توسط شیطان در او دمیده شود(۴).(انی مسّنی الشیطان بنص٘ب وعذاب). صبر ایوب، موجب رفع ابتلاء و عزت دوباره اش شد. امام صادق(ع) به شیعیان فرمود:"خدای تبارک وتعالی ایوب را بدون گناه، مبتلا کرد؛ پس صبر کرد تا جایی که عار مردم شد! شما بر تعییر و عارشدن صبر نمی کنید"(۵). ♦️ابتلای یونس(ع): یونس هم دوره ای در شکم ماهی محبوس شد و با بیماری به بیابانی خالی انداخته شد(۱۴۵/صافات). اما ابتلای او بدان خاطر بود که چون انبیاء دیگر، مردم را راهبری و سیاست نکرده بود(۶). غضبناک، از مردمش بود(۸۷/انبیاء). "کاظم" نبود که کدورتهایش را نابود کند(۷)؛ "مکظوم" بود(۴۸/قلم) مثل مشکی پر از خشم ؛ البته سربسته و ساکت. قرآن او را مثل "عبدی فراری" خطاب می کند(۱۴۰/صافات) که مورد ملامت بود(۱۲/صافات). لذا با وجود عصمتش، خداوند، پیامبر اسلام را از الگو گیری از او منع می کند(۴۸/قلم). یونس گمان نمیکرد از این ترک مٲموریت -باوجود هویدا شدن آثار عذاب- توبیخ شود و براو سخت گرفته شود(۸۷/انبیاء). اما خداوند او را زنده ولی بیمار در شکم ماهی، حبس کرد(۱۳۹تا۱۴٨صافات). دوره لبث و قرنطینه ی سختش در شکم ماهی، او را از "صاحب الحوت"(همراه ماهی) -که با غیض فروخفته اش بود- به "ذالنون" (صاحب اختیار ماهی) رساند. و این وقتی بود که در آن ظلمات، تسبیح حق می گفت و هرعیب ونقص از حکمت خداوندی تنزیه می کرد. خداوند هم، اورا استجابت واز غم وغصه-مثل دیگر مومنان- نجاتش داد(۸۸/انبیاء). دوباره به رسالتی جدید مبعوث شد. اینبار برای قومی صدهزارنفری یا بیشتر(۱۴۷/صافات). پیامبری شد با دو بعثت؛ یکی بهتر از قبلی! ♦️ابتلای روحانیت: تعییرها و عیب تراشی هایی که باوجود این همه طلبه جهادی و خدوم واقعا سزاوارشان نیست! هر روز که می گذرد بیشتر معلوم میشود این ویروس پراکنی در دنیا از "شیطان اکبر" است(۷). شاخه رسانه ای او می خواهد این صنف در تشیع را، "سامری" و الان دچارمرض "لامساس"(کسی نزدیک نشود!) معرفی کند! حال آنکه "اسلام منهای روحانیت، خیانت است". هزار سال است منصب آنان در غیبت، "منصب هارون" بوده مقابل "سامری ها". 🔻اما بوده و هستند آحادی در این لباس که چهره "مغاضباً" یونس شدند! به تعبیر امام عزیز، "منبری پرخاشگر" شده اند(۸). کمی از زیّ تواضع و لباس مستضعفین در آمده، شوکت و شاهی پسندیدند! از بار رسالت سنگین "فریاد بر سیری ظالم و گرسنگی مظلوم" ، شانه خالی و بعضا ساخت و پاخت کردند! و... قرنطینه ی نگاه ها، مکافات و کفاره ی پاک شدن این صنف شریف از آن سلولهای بیمار است. فعال تر شدن بدنه پاک روحانیت در ابتلائات دیروز و امروز مردم، ذوب کردن "نامردمی ها" در بین خودشان به همراه دارد. دیگر او که برای مردم مریض نشود و در تعب نیافتد، روحانی نیست ! اینگونه دوباره مبعوث میشوند؛ کاملتر و بهتر. ....................... پی نوشت: ۱تا۵.تفسیر برهان ج۴ص۶۶۲و۶۶۳ ۶.ر.ک:ادب فنای مقربان ذیل شرح ساسة العباد ۷. تصنیف غررالحکم ۵۰۶۰ ۷.اخیرا وزارت دفاع روسیه اعلام کرده: پنتاگون مسئول انتشار ویروس ها با پهباد های حامل حشرات آلوده به ویروس به نقاط هدف است! ٨. http://www.shafaf.ir/fa/news/345850 مطالب مرتبط: -آخوندها کجایید؟! -زکات یا کفاره؟! 🔻🔻🔻🔻 @daghdagheha

🎬 جزئیات حضور طلاب در بیمارستان‌ها حجت الاسلام محمدهادی شفیعی، مسئول کمیته اعزام طلاب به بیمارستان‌ها (ستاد حوزوی بحران و حوادث غیرمترقبه) به تشریح جزئیات حضور طلاب و روحانیون در بیمارستان‌های قم پرداخت. ◀️ مشاهده با کیفیت بالاتر @HawzahNews| خبرگزاری‌حوزه

💠تاملات_کرونایی 🖋حسین مهدیزاده(طلبه حوزه علمیه قم) 🔸1- حضور جهادی در پشت سر طبیبان و پرستاران، ماموریت فرعی بلکه فرعی فرعی حوزه است. 🔸2- حوزه باید طرحش از سلامت و بیماری که آن را متناسب با جهانگری است که از انبیاء گرفته است پیدا کند. طب قدیم ما به نحوی طب بابل و مصر و یونان است. کتاب العین می گوید الطب: السحر. یعنی طب قدیم علم نسخه نویسی بر اساس یک جهان نگری خاص بود که از بابل و مصر تا یونان آمده بود و نمی دانم در چه دورانی(شاید هلنیسم اسکندر مقدونی)، تقریبا جهانی شد. در این مدل بدن در جبر مزاجهایش اسیر است و تنها نقطه اختیار انسان تعادل این مزاجهاست و این نقطه سلامتی، این نقطه اخلاق است، این نقطه عدل است. در رسیدن به این تعادل هم طبیعت بیرون از بدن، ابزار و تکنولوژی رسیدن به سلامتی است. پس باید به کمک خود طببعت، از مدخل تغذیه، تنفس(مثل غلیان)، روغن مالی، دارو(سم طبیعی)، ورزش و.... این تعادل را به درون بدنمان راهنمایی کنیم. چینی ها اما درک دیگری از جهان داشتند و همان را هم به طب تبدیل کردند. آنها در عالم جریان انرژی های حیات را دنبال می کردند و در بدن نیز کارشان با همین انرژی هاست. مثلا طب سوزنی نوعی خاص از اثرگذاری بر روی گذرگاه های انرژی حیات بود که منتهی به اثراتی در بدن می شد. یا ورزش هایی (که امروز به آن ورزش رزمی میگوییم) در اصل نحوه از رشد فاعلیت بر اساس این انرژِی را هم دنبال می کردند و توسعه اختیار را به نحوی با توسعه انرژِی هایی که در تصرف بدن شان است جستجو می کردند طب جدید هم که «کمیت» را در عالم اصل می داند و اندازه کمیت های مادی را عامل تحولات کیفی عالم میداند. همین مساله را در فهم زیربنایی از سلامت هم بکار می برد. تعداد کرومزوم ها را می شمارد. تعداد ویروس ها را اندازه می گیرد، تکثیر آنها را دنبال میکند. با کم و زیاد کردن سلول ها، باکتریها، ریز مغزی ها و... از بدن تا روان انسان را کنترل و بهینه می کند. 🔸3- اما طرح ما حوزه های علمیه که می خواهیم بگوییم جهان معنایی انبیاء نه جهان معنایی سحره بابل و مصر است و نه دنیای انرژِ چینی های یاجوج و ماجوج، چیست؟ آیا همه جهان بینی ها طرحی دارند برای فهم عالم و بدن اما طرح انبیاء که می گفتند ما واسطه حقیقی عالم بالا با زمین هستیم هیچ معنایی برای سلامت و تعادل و... ارائه نمی کرد؟ یعنی انبیاء طرح دیگران را به کار می گرفتند؟ طب نسخه نویسی بر اساس فهمی است که از جهان داریم. ما اصلا هیچ فهمی از جهان و بعد سلامت و تعادل در جهان نداریم که برای خودمان باشد و بگوییم بر اساس آن می خواهیم دست به گزینش از طب موجود، سنتی، چینی، روایات طبی و... بزنیم؟ حالا تاسیس طب که پیشکشمان! 🔸4- بلکه اصلا مساله انسان شناسی را رها کردیم. کار ما شده است نسبت دادن مطالعات دیگران به اسلام و بعد اثبات اینکه اسلام هم همین را می گوید! ایا واقعا قابل قبول است که جهان معنایی انبیاء، سلامت را به نحوی جبر طبایع یا انرژی ها یا کمیت مادی عناصر بدن بداند؟ من کاری به نسخه نویسی و کارآمدی نسخه های هر کدام از این طب ها ندارم. مساله ام جهان معنایی است که سلامت را معنی می کند. وضعیت موجود طلبه های جهادی در طی کشیدن زیرپای پزشکان و پرستاران استعاره ای از رفتاری است که با اصل ایده سلامت انجام داده ایم. 🔸5- ما اگر طرحی برای سلامت نداریم، آیا واقعا هیچ نقدی به نظریه «مراقبت» مدرن که در بیمارستان و قرنطینه بیمار کرونایی انجا می شود هم نداریم؟ شواهد میدانی نشان می دهد که ناامیدی و ترسی که اصل ایده «مراقبت در بیمارستان» در دل بیمارکرونایی ایجاد کرده است(فارغ از تغذیه بیمارستان، نحوه ضد عفونی کردن بیمارستان و...) به اندازه خود کرونا قربانی داشته است. ما حتی الان نمی دانیم که چه میزان از مرگ و میر کرونا، بخاطر ویروس است و چه مقدار بخاطر علم ناامید و خشنی که این روزها با زور و ترس بیماران را زندانی می کند. فوکو که به شبیه ترین بیماری به کرونا -یعنی ایدز- مرده است، تز دکتری اش مقایسه ایده مراقبت بیمار و تنبیه دیوانه در بیمارستان و تیمارستان مدرن با دنیاهای ماقبل آن است و می خواهد بگوید مدرنیته در اصل با بیمارستان هدف اصلی اش درمان نیست، بلکه چیزی شبیه زندانی کردن اوست. طنز تلخ تاریخ این است که جمهوری اسلامی و حوزه علیمه و طلبه هایش یک ماه است همه تلاش خود را برای صرف «ایثار» طلبه ها و طبیان و پرستاران جان برکف و ایثار گر برای زندانی کردن بیمار ناامید و ترسیده کرونایی می کند و به گفته آقای دکتر حریرچی نیروی انتظامی هم رَحِم بیمار را با زور از بیمارستان اخراج می کند چرا که ایده بیمارستان چنین اقتضا می کند. #کرونا #طب #دین #حوزه_علمیه 🔻🔻🔻🔻 @daghdagheha

💠کج فهمیِ چند نفر به اسم حوزه و انقلاب!! 📝 نقدی بر رویکرد کانال «حوزه انقلابی» 🖋 محمد حق‌پرست 🔹 حکایت کاسه داغتر از آش، حکایت چند نفر به ظاهر طلبه است که متشرع‌تر از رهبر معظم انقلاب و مراجع، به فکر دیانت مردم افتاده اند!! رهبری دستور حکومتی و ولایتی صادر کرده‌اند مبنی بر تبعیت و همکاری همه ارگانها و همه مردم با مسئولان مربوطه برای مقابله با کرونا؛ اما جماعتی، ساز مخالف کوک می کنند. دستور رهبری و تأکید معظم له اینقدر صریح و واضح است که هیچ توجیه و تفسیری را بر نمی‌تابد. همین جاست که ولایت پذیری افراد را باید امتحان کرد. همین جاست که باید تفرقه انگیزان را پیدا کرد. ای کاش به اسم خودشان بود، اما از اقبال بد حوزه، کج‌فهمی این عده همیشه به اسم حوزه و انقلاب تمام می‌شود. 🔹 بار اول نیست که این کانال، اعتبار روحانیت را خدشه‌دار می کند. بارها شده از آب گل‌آلود دنبال ماهی هستند و اتفاقا خوراک به دست رسانه‌های ضد انقلاب می‌دهند. به هرکسی برچسبی می‌زنند و خودشان را اعلم مطلق می‌پندارند. هنوز یک روز نگذشته، آخرین ایده حضرات ادمین این کانال (تحصن در حرم)، بهانه ای برای اتهام به روحانیت شده است. خوراکی که دقیقا دشمنان روحانیت، به دنبالش هستند توسط چند نفر معمم (ولو ناخواسته) طبخ می‌شود!! از مدیریت محترم حوزه تقاضامندیم، اقدامی مناسب با این کانال بی‌ادب و بی‌بصیرت داشته باشد. کانالی که به اسم حوزه، تیشه به دستش گرفته تا اعتبار حوزه را ریشه‌کن کند. چرا کج فهمی چند طلبه به پای کل روحانیت نوشته شود؟ تا کی قرار است اعتبار حوزویان بازیچه دست این جماعت باشد؟ 🔹 اما سخنی با ادمین‌های کانال «حوزه انقلابی»: هر کاری می خواهید بکنید (مثل نشر شعارهای تفرقه انگیز در راهپیمایی‌ها)، هرچیزی می‌خواهید بنویسید (مثل توهین‌هایی که به اسم انتقاد می‌نویسید)، هر عکس و فیلمی می‌خواهید درباره دیگران نشر دهید (مثل فیلم گاوی که در ماه مبارک رمضان، علیه یک منتقد منتشر کردید)، ولی به اسم «حوزه و انقلاب» نباشد. شما چند نفر، اسمتان نه حوزه است؛ نه انقلاب. اگر تقوا در نقد و نظر ندارید، حداقل تقوا داشته باشید که به اسم یک صنف آبرودار مطلب منتشر نکنید. #کرونا #قم #حوزه_علمیه #روحانیت @Manahejj @daghdagheha

💠کرونا و معنویت در خلوت 🕌 یکی از ابعاد ظهور و بروز دین، عرصه اجتماعی دین و مناسک جمعی و با عظمت است. این جلوه از حضور دینی در ایرانِ ما و پس از انقلاب تبلور بسیار بزرگ تری یافت. 🔺 این اجتماعات حس و حال معنوی را شدت می بخشد و هویت جمعیِ دینی را ارتقا می دهد. در سنت اسلامی نیز به شدت به این هویت جمعی تاکید شده است. تاکید به مسجد، نماز جماعت، زیارت، مجالس عزا، جهاد و ... از همین قبیل است. 🔺 اما در ادبیات دینی ما عنصر مهمی در معنویت وجود دارد به نام «خلوت». در اعمال ام داوود که مناسبت آن چند روزی است سپری شده، امام صادق (ع) خطاب به ام داوود می فرماید: «وَ اجْتَهِدِي أَنْ لَا يَدْخُلَ عَلَيْكِ أَحَدٌ يُكَلِّمُكِ أَوْ يَشْغَلُك‏» (فضائل الاشهر الثلاثه، للشیخ الصدوق ص 35) یعنی تلاش کن در این حال کسی وارد بر تو نشود که با تو سخن گوید و مشغولت سازد. 🔺اتصال و توجه حقیقی انسان به خدا با توجه به غیر و فرورفتن در کثرات جمع نمی شود. به همین دلیل مساله «خلوت» در عبادات در ادبیات اسلام و بعدها عرفان اسلامی بسیار جدی شده است. به نحوی که مساله «عزلت» از ارکان اساسی سلوک عرفانی مطرح شده و می شود. در میان علمای شیعه کتبی مانند التحصینِ مرحوم ابن فهد حلی و کشف المحجه سید بن طاووس و آثار ابن عربی و اتباع او و نیز کتب مهم عرفان عملی مانند قوت القلوب اشاراتی جدی به این مساله وجود دارد. برخی جوهره حقیقی «و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون» را همین می دانند. 🔺 البته گاهی این خلوت در برخی تعابیر به «عزلت»ی حداکثری گسترش پیدا کرده و هر حضور و کنش اجتماعی را منتفی می داند. مرحوم شهید مطهری در نقاط مختلفی از آثار خود این نگاه به عزلت را نقد می کند. (مراجعه کنید به بررسی مکتب عرفا در کتاب انسان کامل، و مساله تقوا در کتاب آزادی معنوی) مرحوم امام نیز عملا با انقلاب اسلامی معنای جدیدی به سلوک و خلوت و عزلت داد. و ظهور و بروز اجتماعیِ معنویت را به اوج رساند. 🔺 اما در کلام هیچ یک از حتی اجتماعی ترین علمای اهل اخلاق و عرفان نمیتوانیم نشانه ای پیدا کنیم که حضور در اجتماع را در حد از بین بردن خلوت بین انسان و خدا جایز بدانند. بلکه حداکثری ترین امور اجتماعی مانند جهاد و سیاسات باید با عمیق ترین جوهره تقوایی همراه باشد. 🔺 گسترش مناسک جمعی برکات بسیار زیادی دارد اما شاید یکی از اشکالاتی گاهی در متن این اجتماعات دامن ما را می گیرد شرطی شدن باشد. به این معنا که برای برخی حالِ زیارت و دعا و توسل و ... تنها متوقف بر حضور در اجتماعات باشد. به طوری که اگر در شب قدری نتوانست جمعی پیدا کند، بخوابد یا با کمترین حس و حال آن شب را صبح کند. 🔺 این ایام که اجتماعات با اجبار بیماری برگزار نمی شود شاید فرصت تمرین این خلوتِ معنوی و توجه به خدا بدون نیاز به سایر افراد باشد. 🔺 برای کسانی که در این مسیر قرار گیرند افسردگی از تنهایی و قرنطینه بی معناست. 🔺 شاید در تعبیرات امام و مرحوم علامه طباطبایی خلوتی در ضمن حضور حداکثری در جامعه بتوان یافت که با حقایق قرآنی و روایی نیز سازگار است و در جای خود باید از آن بحث شود. 🔺 ان شاء الله که به زودی باب زیارت و دعای جمعی مومنان دوباره باز شود. #کرونا #عرفان_شیعی 🔻🔻🔻🔻 @ofoqemobin 🆔@daghdagheha

💠 #دغدغه_های_حوزوی 💠 🔴آئينه‌ای براى انعكاس مهمترين اخبار، دیدگاه‌ها، نقدها، نظرات و تحليل‌هاى چالشی عرصه دين، فرهنگ، اجتماع، روحانيت و حوزه‌های علمیه بدون پیش‌داوری و قضاوت... http://eitaa.com/joinchat/2263875587C5a248fd4a0

💢 چرا بسته شدن عتبات ضرورت داشت؟ ✔️ یادداشت وارده/ سیدامید مؤذنی🔻 🔹 تا زمانی که وضعیت کرونا مسئله‌ای شهری بود و هنوز ورود زوار نوروز آغاز نشده بود، حرم‌ها باز بود و با محدودیت‌های دقیق و بهداشتی‌سازی حداکثری، امکان حضور زوار وجود داشت. اما با نزدیک شدن به نوروز مسئله باز بودن حرم‌، مسئله‌ای ملی شد. یعنی بسته‌نشدن حرم‌ها سبب می‌شد که زوار از شهرهای دیگر وارد مشاهد متبرکه بشوند. 🔹 بستن ورودی شهر نیازمند اتفاق نظامی بسیار خشنی است که چه‌بسا منجر به ازدست‌رفتن جان انسان‌هایی شود. برای جلوگیری از ورود حداقل چندهزار اتومبیل و جمعیت عظیم باید حجم زیادی نیروی نظامی از ورود مردم جلوگیری کنند که این قطعاً بدون درگیری انجام نخواهد شد. 🔹 ایران کشوری است که در سخت‌ترین شرایط تحریم بین‌المللی، مردمی همراه دارد که قحطی مصنوعی ایجاد نمی‌کنند،‌ جهادی و داوطلبانه برای کمک به نیروی درمانی و خدماتی به بیمارستان‌ها می‌روند،‌ ماسک رایگان تولید و توزیع می‌کنند و شبانه به ضدعفونی شهر می‌پردازند. تفصیل مطلب👈 https://b2n.ir/468055 🆔 https://eitaa.com/ijtihad 🔻🔻🔻🔻 🆔 @daghdagheha

💠وداع با پایتخت؛ اشتباه پشت اشتباه 🖋علی خردمردی 🔹دو قسمت از سریال شیرین پایتخت گذشته و احساس می شود که بازخوردها نسبت به آن کمی صفر تا صدی است. 🔹اول اینکه چرا عادت کرده ایم تا از چیزی خوشمان نیامد یا با مبانی ما سازگار نبود با آن وداع کنیم؟ 🔸 بهتر است توجه داشته باشیم که جامعه مسیر خودش را طی میکند و به خداحافظی های ما حوزویان هیچ اهمیتی هم نمی دهد. این حقیقتی است واضح و مبرهن مگر اینکه بخواهیم با جار و جنجال آن را کتمان کنیم. 🔸بر همه روشن است که پایتخت یک پشتوانه ی ملی دارد. خوب یا بد مردم پایتخت را دوست دارند و اگر پایش بیفتد تا پایتخت ۱۰ را هم می بینند. 🔹امر دیگری که در اینجا بسیار مهم است تکلیف دینی و شرعی ما حوزویان در راستای هدایت جامعه است. ❓اما آیا با خداحافظی کاری درست می شود؟ ❓تا به حال کجا با خداحافظی کاری را درست کردیم که این دومی اش باشد؟ 🔹بهتر است دیگر دست از این مدل برداریم و به فکر اصلاح بیفتیم و خداحافظی را فقط برای دشمنان قسم خورده ی دین بگذاریم نه دوستان نا آگاه. 🔹آن چه که مهم است اصلاح مدل ها است. ▫️کادر سریال پایتخت در این چند سال تا به حال (تقریبا) توانستند که یک زندگی ایرانی_اسلامی را به شیرینی به تصویر بکشند. عوامل این فیلم هزار بار شرف دارند بر فیلم و سریال سازهایی که فیلمشان هیچ رنگ و بویی از دیانت ندارد. ❓مگر در عرصه هنر و سینما چند نفر را مانند سیروس مقدم داریم؟ طبیعی است که او نه درس دین خوانده و نه در یک ساختار مذهبی رشد کرده اما دغدغه ی سنت گرایی در فیلم هایش حس می شود. این چیزی است که باید آن را ارج نهاد نه این که همین چند نفر آدم درست و حسابی را هم بایکوت کنیم و بگوییم پایتخت از نظر ما دیگر تمام شده است. 🔴بهترین راهکار انتقاد دلسوزانه است. طوری که وقتی به گوش عوامل فیلم می رسد بدانند که منتقدین حامیان آنها هستند نه در صدد تخریب و انداختن آنها از چشم مردم. ▪️بهتر است که در نوشتن نقدها این نگاه دلسوزانه احساس شود تا جامعه ی هنری به جامعه ی مذهبی به چشم همیشه غُر زن ننگرد‌‌. 🔸قطعا در این دو قسمت پایتخت اشکالات فروانی بود حتی اشکالات شرعی اما راهش بایکوت نیست. 🔻🔻🔻🔻 @alikheradmardii @daghdagheha

💠آنچه می توان از کرونا آموخت 🖋دکتر شمس الملوک مصطفوی( استاد فلسفه دانشگاه تهران) 🔸جهان در حال حاضر و در عصر جهانی‌شدن، به علت پیشرفت‌های شگفت‌انگیز تکنولوژی‌های رسانه‌ای و ارتباطی، به یک کل به‌هم پیوسته و یک‌پارچه تبدیل شده است. اینک با تغییر وضعیت‌های زمانی و مکانی، ارتباطات متقابل و سرعت عمل اجتماعی، «سرزمین» معنای سنتی خود را از دست داده و دیگر وجود مرزهای جغرافیایی و فرهنگی قادر نیست از نفوذ دنیای بیرون به درون خانه و جامعه جلوگیری کند و لذا هر مشکل و یا رخدادی در هر نقطه‌ای از جهان می‌تواند سایر مناطق را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین نیاز به تعریف جدید واژه‌هایی چون مسئولیت، تعهد، ارتباط، دیگری و… ضرورتی انکارناپذیر دارد. 🔸بیماری ویروسی کرونا و نحوۀ سرایت و گسترش آن، نمونۀ عینی و روشنی است از وضعیت پیچیده «هم‌جواری»، یعنی نزدیکی فزایندۀ جهانیان با یکدیگر و تبعات آن در عصر جهانی‌شدن. یک فرد بیمار می‌تواند ناقل بیماری به دیگرانی باشد که هیچ آشنایی و ارتباط خاصی با او ندارند و آن دیگران نیز می‌توانند کسان دیگری را مبتلا کنند بدون آن که خود نشانه‌ای از بیماری داشته باشند. و چون به واسطۀ امکانات حمل و نقل آسان و سریع مردم در سرتاسر جهان با یکدیگر در ارتباط‌اند، همۀ کشورها آلوده می‌شوند و مسئلۀ یک جامعه به مسئلۀ همۀ جوامع بشری تبدیل می‌شود. 🔸این پدیده جدید، پیامدها و آموزش‌های متعدد و جدیدی دارد که بسیار در خور تأمل بوده و می‌تواند درس‌آموز باشد: 🔹۱. یکی از مهم‌ترین پیامدهای درخور تأمل آن، بسط مفهوم فعل اخلاقی است زیرا در چنین وضعیتی دایرۀ مصادیق فعل اخلاقی از محدودۀ رفتارهایی که صرفاً محیط زندگی فردی و یا حداکثر اجتماعی خود فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد، فراتر می‌رود و «مسئولیت» در قبال عمل فردی، معنای جدیدی به خود می گیرد. چراکه تصمیم یک فرد برای مراقبت و یا عدم مراقبت از سلامتی خودش، در واقع تصمیمی است که برای سلامتی و یا عدم سلامتی همۀ مردم در سرتاسر عالم اتخاذ می‌کند؛ یک فرد بیمار می‌تواند کل جامعه را بیمار کند و یک جامعۀ بیمار، دیگر جوامع را. شاید بتوان قاعدۀ طلایی اخلاق را که در کانت تفسیری عقلانی پیدا کرده است به‌صورت انضمامی و عملی بازشناخت بدین معنا که یک فرد با انتخاب بیماری برای خود (به دلیل بی‌توجهی و عدم مراقبت‌های بهداشتی)، عملاً بیماری را برای همۀ مردم برمی‌گزیند چراکه تصمیم وی از دایرۀ اثرگذاری شخصی بسیار فراتر می‌رود و ابعاد گسترده و جهانی پیدا می‌کند. بی‌شک مسئولیت اخلاقی چنین تصمیمی و نیز تبعات آن با معیارهای رایج مسئولیت‌پذیری و سنجش فعل اخلاقی تفاوتی بنیادین پیدا می‌کند. 🔹۲. پیامد دیگر بیماری «کرونا» با قابلیت گسترش و انتقال پیچیده و عجیبی که دارد، آن هم در زمانه‌ای که پیشرفت‌های علمی مرتبط با شناخت و درمان بیماری‌ها، در اوج است، این است که نشان می‌دهد بشر هیچ گاه نمی‌تواند مدعی شود که نسبت به تمامی خطرات پیرامون خود آگاه بوده و راه‌های مقابله آبادی آن‌ها را یافته است. شواهد متعددی در تاریخ دهه‌های اخیر، یعنی اوج پیشرفت‌های علمیِ پزشکی و بیولوژیک، دال بر این مدعاست که علم همیشه در اوج غرور و تبختر خود با مشکلاتی روبه‌رو شده که با صرف مدت‌ها تلاش و توان مضاعف و قربانیان بسیار موفق به غلبه بر آنها گشته است. این سخن به‌معنای کم‌ارزش شمردن پژوهش‌های علمی نیست زیرا به‌واسطۀ همین پژوهش‌هاست که راه‌حل‌ها یافت می‌شوند و این‌گونه خطرات رفع می‌گردند، بلکه بدین معناست که نظام هستی بسیار پیچیده‌تر از آن است که بشر بتواند مدعی شود از اسرار بسیار نهفته در هزارتوی عالم، سر در آورده و همۀ معماهای آن را گشوده است. 🔹۳. کرونا به ما می‌آموزد که جهان قوانینی دارد که کشف و به خدمت گرفتنشان کار علم است و ترس‌هایی دارد که مواجهه و غلبه بر آنها کار دین است (البته مرادم از دین نه شریعتی خاص بلکه کلیۀ راه‌های معنوی اتصال به ماوراء است که دین به‌معنای خاص هم می‌تواند مصداقی از آن باشد). لذا علم و دین که در اصل هر دو به ساحت یک حقیقت کلی تعلق دارند، برای بقای آدمی به‌خصوص در عصر مخاطرات بی حد و حصر و پیش‌بینی‌ناپذیر عصر جهانی شدن، به یکدیگر نیاز دارند. آن چه دین بر عهده دارد مکمل چیزی است که علم متکفل انجام آن است و بالعکس. برای مثال در شرایط کرونایی امروز علم می‌گوید چگونه در مقابل آسیب‌های جسمی ناشی از بیماری از خود محافظت کنیم و دین به ما می‌آموزد که چگونه آرامش خود را در قبال ترس و وحشت ناشی از شرایط بحرانی فعلی، حفظ کنیم. و لذا همان‌طور که جسم و روح برای حفظ سلامت خود به یکدیگر نیازمند و وابسته‌اند، علم و دین هم برای سامان دادن به یک زندگی مطلوب برای آدمی، به یکدیگر احتیاج دارند. 👇👇👇