🍂 در جبهه دشمن چه می‌گذرد صمد نظری 9⃣ عضو رها شده سازمان منافقین ┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ 🔸 همانطور که قبلاً اشاره شد تعدادی از نیروها که از تابستان ۶۹ در زندان های سردار و دبس منتظر تعیین تکلیف یا اعزام به خارج بودند، مجدداً به زندان های قرارگاه اشرف آورده و به بهانه های مختلف برای جلوگیری از افشای جنایات سازمان در منطقه کردنشین عراق، در قرارگاه نگهداری شدند. رجوی برای توجیه این رسوایی بزرگ و تغییر جو زندان ها، نشستی در قراگاه برگزار کرد و طی نظر خواهی از مسئولان، خواست که تکلیف این «کوفیان!» مشخص شود. تعدادی از نفرات و مسئولان (از جمله رسول مهدلو) به دلیل اینکه این افراد در زمان جنگ به سازمان پشت کرده بودند خواهان اعدام آن ها شدند. نوار این نشست را بعداً برای ترساندن جداشدگان و سایرین به همه نشان دادند تا شاید بدین طریق جلوی اعتراضات و اعتصابات زندانیان را بگیرند. رجوی، این بار نیز با مظلوم نمایی و دو رنگی که شیوه همیشگی کارش بود، مدعی شد که ما هرگز کسی را اعدام نمی کنیم ولی این افراد برای حفظ اسرار سازمان و همچنین حفظ جان رزمندگان در اینجا نگهداری می‌شوند و بدین طریق به مسئولان پرسنلی در قرارگاه اجازه داد بیش از ۱۰۰۰ نفر از افراد را زندانی کنند. در خرداد سال ۷۰ پس از اینکه ارتش عراق جنبش مردم عراق را سرکوب کرد، قرارگاه دبس در کرکوک مجدداً در اختیار سازمان قرار گرفت. سازمان نیز زندانیان خود را با وعده اعزام به خارج مجدداً به وسیله اتوبوس و کامیون به زندان دبس منتقل و تعدادی از متأهلین را در مجموعه اسکان H و تعدادی از خانم های جداشده را نیز در مجموعه های F و G مستقر کرد. مابقی را که غالباً سربازان اسیر زمان جنگ ایران و عراق بودند و به سازمان پیوسته بودند با چند دینار پول عراقی روانه اردوگاه شهر رمادیه عراق کرد تا از طریق UN درخواست پناهندگی کنند. تعدادی از همین افراد هنگام درد دل با خود من در زندان می گفتند چند سال است که در زندان دبس به سر می بریم ولی تا به حال هیچ اقدامی برای اعزام ما نکرده اند. تعدادی از آنها می گفتند که چون ما جزء آن دسته “اسرای پیوسته” از اردوگاه عراقی هستیم که اسم مان در لیست صلیب سرخ (UN) نیست و کارت اسارت نداریم، سازمان به دلیل ترس از لو رفتن این قضیه ما را آزاد نمی کند. یکی از آن ها می گفت ما تا به حال چندین نامه برای رجوی نوشتیم و خواستار تعیین تکلیف مان شدیم ولی هر بار پاسخ این بود که اگر مایل نیستید در “مهمان سرای” سازمان بمانید، می توانید به اردوگاه قبلی خود (یعنی اردوگاه عراقی) بروید. او می گفت رفتن ما به معنی نابودی ما است. برای همین قبول نکردیم و از ترس مرگ به تب راضی شدیم. ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ ادامه دارد… #دشمن_شناسی #منافقین @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

شکارچیان تانک . . . از شجـاع‌ترین رزمندگان بودند ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #عکس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 تبریزی که اهواز شد!! یکی از برادران بسیجی که به تازگی با هم دوست شده بودیم، یک روز مرا کنار کشید و گفت: اگر کاری نداری بیا با هم برویم تا مخابرات. پرسیدم: تو که خیلی وقت نیست اعزام شدی. گفت: درست است، اما حقیقت اش این است که خانواده ام موافقت نمی‌کردند بیایم، من هم برای اینکه از دستشان خلاص بشوم گفتم جبهه نمی‌روم، می‌روم برای کار. ....پرسیدم: حالا می‌خواهی چه کنی؟ گفت: می‌رویم مخابرات شماره می‌دهم شما صحبت کن، بگو که دوستم هستی و ما در تبریز هستیم و با هم کار می‌کنیم، من نتوانسته ام بیایم، بعداً خودم تماس می‌گیرم. آقا رفتیم مخابرات، شماره را دادیم تلفنچی گرفت: الو، منزل فلانی، با اهواز صحبت کنید! گوشی را دادم دست خودش گفتم: مثل اینکه دیگر کار خودت است😂😂 🔸 کتاب "فرهنگ جبهه" جلد سوم (شوخ طبعی ها) نوشته سید مهدی فهیمی ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #عکس #طنز_جبهه @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 حکایت دلدادگی کبری عارف زاده ┄┅┅┅❀🌴❀┅┅┅┄ در یک شرکت آمریکایی مستقر بودیم. یک شب که برادران سپاه می‌خواستند مهمات را با لنج از ماهشهر به آبادان بیاورند من به شهید قاسم داخل زاده گفتم من هم می‌خواهم با شما بیایم. با آقای جهان آرا کار دارم. ایشان گفتند مشکل است که شما را با خودم ببرم، چون می‌خواهیم مهمات را ببریم ممکن است مسئله‌ای اتفاق بیفتد. گفتم من حاضرم همه این خطرات را به جان بخرم ولی آقای جهان آرا را ببینم. من و خواهر نوشین نجار به بندر امام خمینی رفتیم. مهمات را در اتاقکی گذاشتند که پایین لنج بود من و خواهر نجار هم دماغه لنج را گرفتیم و آنجا نشستیم. وقتی که به چوئبده رسیدیم لندکروز را پایین آوردند و ما سوار آن شدیم. به پرشین هتل رفتیم که مقر بچه های سپاه بود. در آنجا به شهید جهان آرا گفتم فکر می کنم نیرو و مهمات به اندازه کافی رسیده. اگر ممکن است خواهران را به واحدهای پشت جبهه منتقل کنید. شهید جهان آرا پذیرفتند و نامه ای نوشتند و گفتند که خواهران خودشان را به واحدهای پشت جبهه معرفی کنند. بعد از آن خواهران یک دوره دو ماهه امداد در اصفهان گذراندند. تعدادی در بیمارستان طالقانی که بین آبادان و خرمشهر بود مستقر شدند. در ابتدای جنگ دو تن از خواهران خوب، مومن و فعال شهر به نام شهناز حاجی شاه و شهناز محمدی‌زاده که فعالیت‌های آنها زبانزد خاص و عام بود به شهادت رسیدند. شهادت برای آنها مقدر شده بود و می دانستند که شهید می شوند. •┈••✾○✾••┈• از کتاب شهرم در امان نیست #خواهران_رزمنده #خرمشهر @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۵۹ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀🧿❀┅┅┅┅┄ آشتیانی مات و حیران دست‌هایش را بالا برد - معلوم است جلسه چیزی داشتید ... خیلی به موقع آمدید. مهندس منتظرتان بود ... البته نه تنهایی ... آشتیانی یک طرف اتاق ایستاده بود و من طرف دیگر آن. چشمم که به چشمش افتاد با سر اشاره کردم چه کار کنیم. شانه بالا انداخت و نگاه کرد به هفت تیر مرد بیسیم به دست. یکهو صدای زنگ در خانه جیغ کشید. مثل برق گرفته ها لرزیدم. مردها کتابهایی که جمع کرده بودند چپاندند تو چمدان ها. هفت تیرها را به طرف ما گرفتند و با چشمان از حدقه درآمده زل زدند به ما - انگار بقیه هم سررسیدند ... عجب روز خوبی! تشویقی رو شاخ اش است..... این بار مرد بی سیم به دست برای باز کردن در رفت. برای لحظه ای به سرم زد بپرم سر مرد و اسلحه اش را بقاپم ولی قبل از این که حرکتی بکنم مرد پرید جلو در اتاق و لوله اسلحه اش را به طرف ما گرفت. انگار فکرم را همان لحظه خوانده بود. مرد بیسیم به دست با طاها برگشت. طاها یکی از بچه های گروهمان بود. بیچاره رنگ به صورت نداشت. رو دست خورده بود. مرد بیسیم اش را جلو دهانش گرفت و چیزی گفت که فقط خودش فهمید. صدای آن طرف بیسیم قطع و وصل شد. طاها را چمباتمه در حالی که دستهایش پشت گردنش بود نشاندند روی زمین. زیر چشمی نگاهی به هم انداختیم. تو چشم‌های گردش پر از سوال بود. فقط نگاهش کردم. انگار که جوابش را گرفته باشد پلک‌هایش را به هم زد و سرش را پایین تر گرفت. صدایی از پشت بی سیم بیرون ریخت. - جدا جدا بیاوریدشان. چند تا مأمور می‌فرستم به محل ... چند دقیقه دیگر آنجا هستند. تا مکالمه تمام شد مامورها ریختند تو خانه، انگار پشت در قایم شده بودند. اول از همه من را سوار ماشین کردند. با چشم‌های بسته و دو چمدان پر از کتاب. از آن لحظه به بعد منتظر بازجویی و چک و لگد مامورها بودم ولی دست هیچ کدام تنم را نکوبید. دستمال رو چشمم اذیتم می‌کرد. انگار خانم خانما تپانده بودم تو آب انبار خانه بن بست ایرج. قلبم از آن همه تاریکی می‌گرفت. نگران زن و دخترم بود. می‌دانستم وقتی خانه را به آن حال و روز ببینند وحشت می کنند. ماشین مسافت زیادی را طی کرد. صدای هیچ کدام از مأمورها در نمی آمد. لالمانی گرفته بودند. فقط صدای خرخر بیسیم بود که سکوت را می‌شکست. دلم می‌خواست فریاد بکشم. داشتم می‌ترکیدم. هیچ وقت خودم را آن همه دست و پا بسته ندیده بودم. یکهو یکی از مأمورها نیشخندکنان داد زد: - دستت درد نکند ... خوب همکاری کردی .... معلوم است خیلی عاقلی. خونم به جوش آمده بود. دلم می‌خواست می‌توانستم با جودو به جانش بیفتم. جودو کار کرده بودم زیر دست آقای محمدی تمرین کرده بودم تو میدان ۲۵ شهریور تو زیرزمین یکی از خانه های اطراف میدان. آقای محمدی قفل و کلید و پیچ و مهره می‌ساخت تو بازارچه مروی. بعد از ظهرها هم به ما آموزش جودو می‌داد. حتما عقل‌ات را از دست دادی. کی را دیدی تو ماشین جودو کار کند. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #مردی_که_خواب_نمی‌دید کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🔺نماهنگ زیبای بی سیم چی 🔸 حامد زمانی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #حامد_زمانی #نماهنگ @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 در جبهه دشمن چه می‌گذرد صمد نظری 🔟 عضو رها شده سازمان منافقین ┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ 🔸 تعدادی [از اسرای ملحق شده] که فهمیده بودند من عضو سابق سازمان هستم با دخیل بستن به من می گفتند تو نامه ای برای رجوی بنویس و از او بخواه که تکلیف مان را روشن کند، غافل از اینکه من نیز مانند آنها بودم و به کسی نیاز داشتم تا شفاعتم را بکند. در همین دوران، زندانیانی که مجدداً به دبس برگردانده شده بودند در حرکتی دسته جمعی خواهان اعزام به خارج شدند و به صورت دسته جمعی در محوطه زندان دست به تحصن زدند. مسئولان زندان که از این حرکت به وحشت افتاده بودند، تصمیم گرفتند تحصن آن ها را بشکنند و به دستور مستقیم «محسن رضایی» مسئول ستاد پرسنلی سازمان در سال ۷۰، خودروی جیپ لندکروزی با سرنشینی زنی به نام مریم با سرعت به میان آن ها رفت و بدین طریق جواب اعتراض زندانیان داده شد. این افراد نیز غالباً از افراد مجرد یا متأهل و از اعضا یا فرماندهان دسته – گردان ارتش سازمان بودند که اغلب بر سر مسئله انقلاب و طلاق مسئله دار و با شروع حمله عراق به کویت و به بن بست رسیدن کامل استراتژی جنگ و صلح رجوی از سازمان جدا شده بودند. در ماه های بعد نیز تعدادی از زندانیان و خانواده هایی که حاضر نشده بودند بچه های کوچک خود را به خارج اعزام کنند به شهر رمادیه عراق فرستاده شدند تا شاید زیر فشار ناشی از تحریم اقتصادی و مالی بر سر عقل آیند و به سازمان بپیوندند. بنا به گفته یکی از اعضای سابق سازمان به نام “محسن ساری اصلانی” که خود مدتی در شهر رمادیه عراق آواره بود، تعداد زیادی از این افراد به دلیل فقر مالی و بیکاری موفق به تأمین معاش خود نمی شدند و موارد زیادی مشاهده می شد که برای تأمین غذای بچه های خود از سطل آشغال پوست پرتقال جمع می کردند یا به همراه زن و بچه های شان در کنار خیابان سیگار می فروختند تا محتاج نامردمانی چون رجوی نشوند. گروهی نیز از طریق مرز کشور اردن به اسرائیل پناهنده شدند که در مسیر رفت یک نفر در اثر تیراندازی سربازان اسرائیلی کشته شد و خود رسوایی دیگری در همان موقع برای سازمان به جا گذاشت. رجوی در موضع گیری خود گفت که آن ها از ما نیستند. ما را با اسرائیل چه کار؟ در صورتی که من خود در زندان دانشکده با آن ها هم اتاق بودم. آن ها از بهترین بچه های لشگرها بودند. تعدادی از آن ها نیز مدت ها به جرم هواداری از سازمان در ایران زندانی بودند. ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ ادامه دارد… #دشمن_شناسی #منافقین @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 روزهای آخر سردار گرجی زاده ┄┅┅┅❀🌴❀┅┅┅┄ «هوای جزیره گرم و شرجی بود. عرق از سر و رویم می ریخت. آرام از پله های قرارگاه پایین رفتم. پس از سلام و احوال پرسی با بچه ها، وارد سنگر علی هاشمی شدم. دیدم عده ای از بچه های عملیات، مخابرات و اطلاعات کنارش نشسته اند. با دیدن من خداحافظی کردند و رفتند. وقتی با علی تنها ماندم، احساس کردم خسته است. چشم هایش از بی خوابی گود افتاده بود. درباره وضعیت جزیره، موقعیت نیروهای عراقی، و تصمیماتش سؤال کردم. در حالی که پتویی را پشت کمرش قرار می داد گفت: «گرجی، از بیرون که وارد جزیره شدی بوی شیمیایی را حس نکردی؟» گفتم: «چرا، اتفاقاً خیلی حس کردم.» لحظه ای چشمانش را بست و گفت: «عراق امروز، اول صبح، یک آتش تهیه سنگین روی سرمان ریخت. بعد هم جزیره را از زمین و هوا شیمیایی زد. بچه های همه یگان ها در جزیره شیمیایی شده اند. آن قدر مجروح شیمیایی داریم که امکان تخلیه آنها نیست. یگان های توپخانه ۶۴، الحدید و تیپ سوم شعبان که وظیفه اجرای آتش را داشتند، در همان ساعت اول حمله، شیمیایی شدند. بیشتر توپچی ها به شهادت رسیدند یا مجروح شدند. آن هایی که سالم مانده بودند قبضه های توپ را رها کردند. البته حق هم داشتند. چون اگر می ماندند، کاری از دستشان برنمی آمد.» •┈••✾○✾••┈• #شهید_علی_هاشمی #جزیره_مجنون @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

❣ محمد حسین اولین شهید روستای کلاته میمری بود. بعد از تشییع در سبزوار پیکرش را سوار ماشین کردیم تا برای تدفین به زادگاهش ببریم. نزدیک روستا مردم به استقبال شهید آمدند. یک گله گوسفند هم در حال عبور از جاده بود. ایستادیم تا گله رد شود. یکی از گوسفند ها از گله جدا شد و خودش را به ماشین رساند. چوپان هرچه تلاش می کرد گوسفند دوباره به سمت ماشین برمی‌گشت. به یکباره انگار که حالتی بر چوپان ها شود، گوسفند را همانجا خواباند و جلوی پیکر شهید قربانی کرد. مردم همه متوجه موضوع شدند و با صلوات های مکرر جنازه شهید را به داخل روستا و محل تدفین همراهی کردند. پدر شهید محمد حسین رضایی شهادت ۸ مرداد ۱۳۶۲ مهران کانال شهدا، حماسه جنوب 👇👇👇 @defae_moghadas2 ❣