🍂 یادش بخیر "ایستگاه های صلواتی" راستش رو بخواید، چند هفته موندن در خط و خل و خاک و خاکریز و سنگر و گونی، اونم با سر و وضع گرد گرفته، کمی تا قسمتی خسته کننده می‌شد و نیاز بود سر و رویی صفا بدیم. در این مواقع، از عمق جبهه به عقب می اومدیم و سری به ایستگاه‌های صلواتی می‌زدیم و نفسی چاق می کردیم. دلمون خوش بود به لختی استراحت در چادرهای محقر ایستگاه‌های صلواتی تا با شربتی، سیب پخته ای، نان خشکی و یا در بهترین حالتش، آشی، نیرویی بگیریم و صورتی از آب صفا بدیم. حالا در کنارش سر و صورتی هم اصلاح می کردیم و لباسی ترمیم می شد و از همه مهمتر ، به گوشهامون از اون همه صدای توپ و خمپاره استراحتی می‌دادیم. ..و این کل دلخوشی ما بود و بس. و البته دوستانی که سال‌هاست با هیچ چیز عوض‌شون نکردیم.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #عکس #یادش_بخیر کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  هنگ سوم | ۱۵ خاطرات اسیر عراقی دکتر مجتبی الحسینی ‌‌‍‌‎‌┄═ ◍⃟🌺 ◍⃟🌸 ◍⃟🌻═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 رژیم بعث برای جبران رخوت و سستی نیروهای خود بخاطر طولانی شدن جنگ، دست به یک رشته اقدامات سیاسی و تبلیغاتی زد. از آن جمله ۱- پخش خبر درگذشت امام خمینی از طریق رادیو به عنوان مژده ای برای ملت و ارتش عراق. آنها گفتند: برای ما محرز گردید که خمینی... از دنیا رفته است. در آن موقع از شنیدن این خبر یکه خوردم. بلافاصله رادیو را برداشته، به باغ مجاور مرکز درمانی رفتم، رادیو تهران را گرفتم. داشت خبر را تکذیب می‌کرد و سخنرانی جدیدی را از امام پخش می‌نمود. شتابان و خوشحال بازگشتم تا به دوستداران امام مژده دهم که ایشان در قید حیات هستند. ۲- اعلام آمادگی برای برقراری آتش بس و انجام مذاکره. در آن موقع دولت شهید رجایی با این پیشنهاد مخالفت کرد و اعلام نمود تا زمانی که ارتش عراق از سرزمینهای اشغالی ایران خارج نشده، مذاکره ای صورت نخواهد گرفت. شورای امنیت سازمان ملل با انتشار یک قطعنامه گنگ و مبهم طرفین درگیر را به برقراری آتش بس و محترم شمردن قوانین بین المللی دعوت کرد، بی آنکه از عراق بخواهد از سرزمینهای اشغالی خارج شود و یا آغازگر جنگ را معرفی کند. پس از این مرحله نیروهای ما تدریجاً خودشان را برای جنگی دراز مدت آماده کردند. در این راستا به ایجاد سنگرها و پناهگاهها، احداث راهها و انبار کردن مهمات و آذوقه در داخل خاک ایران اقدام نمودند. دولت با صدور اطلاعیه‌ای ترخیص نیروهای مسلح را تا اطلاع ثانوی متوقف کرد. غالباً اخبار و گزارشات روزمره و تحلیلها سیاسی نظامی مربوط به جنگ را از طریق رادیو صدای آمریکا ، مونت کارلو و لندن دنبال می‌کردم. از این تحلیل‌ها چنین استنباط می‌شد که جنگ سالها ادامه خواهد یافت. به طور مثال رادیو صدای آمریکا از قول تحلیلگر سیاسی روزنامه نیوزویک گفت: «جنگ بین عراق و ایران سالها ادامه خواهد یافت، زیرا هر دو کشور نفت خیز هستند و منابع عظیمی در اختیار دارند. دوم اینکه از قدیم اختلافی بر سر مرزها و خط مشی سیاسی و ایدئولوژیکی بین رهبران دو کشور وجود داشته است. جنگ همچنان ادامه یافت و هر روز بر تعداد مجروحین و کشته ها افزوده شد. من اوقات فراغت خود را صرف شنیدن اخبار و گزارشات رادیو و یا صید ماهی در کانال مجاور مرکز درمانی می‌کردم. ساعت ۳ بعد از ظهر یکی از همین روزها سرگرم صیدماهی بودم که ناگهان یک دستگاه آمبولانس وارد مرکز درمانی شد. معمولاً آمبولانس‌ها به خاطر طولانی بودن مسافرت از خطوط مقدم جبهه تا مرکز درمانی بعد از ظهر به این مرکز می‌رسیدند. شتابان خود را به مرکز رساندم. به من گفتند که پنج نفر مجروح آورده اند. به اتاق اورژانس رفتم و آنها را مورد مداوا قرار دادم. پس از مدتی کوتاه راننده آمبولانس وارد اتاق شد و به من اطلاع داد که یک فرد ایرانی مجروح نیز در داخل آمبولانس است. او گفت: تصور می‌کنم که او مرده است. با عجله خود را به آمبولانس رساندم. دیدم شخصی با لباس غیر نظامی و ریشی پرپشت و گندم گون در خون خود غوطه ور است. از قیافه اش پیدا بود که با زندگی وداع گفته است. دستور دادم او را به اتاق اورژانس بیاورند. پس از معانیه دقیق متوجه شدم که هنوز نفس می‌کشد. نیاز مبرمی به خون داشت. از ناحیه شکم تیر خورده بود. پس از تلاش زیاد توانستم سرمی پیدا کنم. منتظر ماندم تا خون لازم تهیه شود. اطرافم را بسیاری از افراد احاطه کرده و به حال و روز آن اسیر نظاره می‌کردند. گفتم این مجروح نیاز به خون دارد. پزشکان و پزشکیاران بعثی در جواب گفتند: «به خاطر او خودت را خسته نکن ما هم نیاز به خون داریم.» لحظه ای سکوت کردم، خدایا چکار کنم؟ از یک طرف اینها با مخالفت می‌کنند و از طرفی دیگر او مسلمان است و مجروح. آیا دست روی دست می‌گذاشتم تا شاهد مرگ او باشم؟ بالاخره سکوت را شکسته و به آنها گفتم: مسئولیتی انسانی بردوش داریم. این انسان مجروح است و نیاز به همیاری ما دارد. از آن گذشته او اسیر است و حتما اطلاعاتی در اختیار دارد که ممکن است برای نیروهای ما مفید باشد. آنها مدتی به چهره یکدیگر خیره شدند و سپس گفتند: «دکتر راست می‌گوید.» بلافاصله به کمک من شتافتند. بالاخره چاره مشکل پیدا شد و من دو شیشه خون به او تزریق کردم. یک ساعت بعد به هوش آمد و کلماتی به زبان فارسی برزبان راند که برایم مفهوم نبود. پزشکیار «ابو عصام» را که اهل شهر کفری بود و به فارسی تسلط داشت. صدا زدم او صحبت‌های اسیر را برای ما ترجمه کرد. اسیر با حالت تعجب پرسید: شما کی هستید؟ اینجا کجاست؟ چرامن اینجا هستم؟

پس از این که بهبودی خود را نسبتاً باز یافت او را به بیمارستان نظامی بصره اعزام کردم. بعد از یک هفته توانستم از طریق یکی از پزشکیاران متدین از وضع و حال او مطلع شوم. این پزشکیاران به من اطلاع داد که او تحت عمل جراحی قرار گرفته و در اتاق اسرای مجروح بستری شده است.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #هنگ_سوم نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 قطعه ای گران بها از مستند به یاد ماندنی «روایت فتح» که در این دنیای سخت، بهترین درس های زندگی را به ما می دهد. 🔸 با صدای آسمانی شهید آوینی        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ #آوینی کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 با افتخار ؛ تکبیرِ نماز جماعت می‌گفت... #فرمانده_لشکر۱۴_امام‌حسین #شهید_حاج‌حسین_‌خرازی ┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #عکس کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

گزارش به خاک هویزه ۴۵ خاطرات یونس شریفی قاسم یاحسینی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 روزی که سید حسین ما را به کنار قدمگاه حضرت ابراهیم خلیل می برد در حالی که داشتیم می دویدیم داستانی را برایمان تعریف کرد که همه ما را به سختی تکان داد. گفت: روزی حضرت امیرالمومنین با جمعی از یارانش از کنار قبرستانی عبور می کردند. حضرت امیر به قبرها و مرده ها سلام کردند. یاران ایشان که همراهش بودند گفتند: «مگر مرده ها می شنوند؟ امام در پاسخ فرمودند: هم می‌شنوند و هم جواب میدهند و حالا هم دارند با شما حرف می زنند!» یاران پرسیدند: «چه می گویند؟ حضرت علی فرمودند: «می گویند قدر زندگی در دنیا را بدانید و تا می توانید گناه نکنید و کارهای خوب انجام دهید. وقتی که مثل ما مردید، دیگر نمی توانید هیچ کاری انجام دهید و فقط باید جزای اعمالتان را ببینید. قدر زندگی و عمر کوتاهتان را بدانید و از آن حداکثر استفاده را برای عبادت خدا انجام دهید.» سید حسین در اوایلی که به سپاه هویزه آمده بود شایعاتی درباره مردم عرب منطقه و همکاریهای برخی از آنها با رژیـــم عــراق شنیده بود، اما هنوز چند روزی سپری نشده بود که به طور کامل به مردم و عشایر عرب اعتماد کامل کرد و دانست که آنهـا بـه چـه انـدازه مـردم صمیمی، مهمان نواز، خون گرم و وطن دوستی هستند. ما گاهی دیده بان های ارتشی را به خانه‌های عشایر عرب می‌بردیم و آنها از صبح تا شب از بالای بام خانه ها عراقی ها را شناسایی و دیده بانی می‌کردند. اهالی خانه با طیب خاطر غذای دیده بان را می دادند و به او چای و آشامیدنی می‌رسانند تا خسته نشود و بتواند خوب کار کند. حسین نقش اینها را می‌دید و شیفته عشایر و مردم منطقه می شد. در هویزه به جز سازمان آب هیچ اداره دولتی دیگری فعال نبود. به دنبال شروع جنگ همه ادارات تعطیل شده بودند. مردم برای امور روزانه خود با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کردند. حتی بخشداری هم تعطیل شده بود و کلیدهای آن را تحویل ما داده بودند. حامد جرفی هم که در بیمارستان تهران با مرگ دسته پنجه نرم می کرد. سید حسین کوشید تا در کنار کارهای نظامی به مردم محروم منطقه نیز کمک کند. مثلاً با پل‌های ارتباطی که با اهواز داشت برای مردم روستا و شهر، آرد، برنج، روغن و نیازهای اولیه زندگی تأمین کند. او برای همین کار ستاد تأمین ارزاق تشکیل داد و سعی کرد همـه کمک های دولتی را از طریق همین ستاد به مردم محروم و روستاییان برساند. مسؤول این کمیته نیز سید نور موسوی برادر سید رحیم بود. سیدحسین رفت با مهندس محمد غرضی استاندار وقت خوزستان و برادر فروزنده معاون او صحبت کرد و موفق شد کمک های ویژه ای برای مردم هویزه و روستاهای اطراف بگیرد. جالب آنکه این وظایف اصلاً به علم الهدی ربطی نداشت و او آمده بود تا جنگ را در هویزه اداره کند. حسین خودش را پاسدار انقلاب و ارزشهای آن می‌دانست و در خود احساس تعهد می‌کرد که تا آنجایی که از دستش بر می آید در همه زمینه ها به مردم و محرومان کمک کند. توزیع ارزاق در میان مردم روستایی تأثیر بسیار خوب و مطلوبی داشت و روستاییان مرزی احساس کردند که هنوز دست نوازش انقلاب روی سرشان است و دولت نیز به فکر آنهاست. حسین همچنین برای راه اندازی آسیاب خانه ها مقدار زیادی گازوییل آورد و توزیع کرد. یکی دیگر از کارهای خوب حسین تشکیل ستادی به نام ستاد انتقال مهاجرین جنگ تحمیلی بود. او با استاندار صحبت کرد و چندین کامیون و تریلی گرفت و خانواده های روستایی را که در معرض خطر و بمبارانهای دشمن بودند از منطقه به جاهای امن منتقل کرد. مسؤولان این ستاد دو تن از برادران اهل هویزه به نام های لازم جرفی و عبدالنبی نیسی بودند. افراد را سوار اتوبوس می‌کردند و اموال و اثاثیه آنها را بار کامیون یا تریلی می‌زدند و از منطقه خارج می‌کردند. کار ستاد این بود که به همه روستاهای مرزی و اطراف وسیله اعزام می کرد و هر کس که مایل بود از منطقه مهاجرت کند می توانست از امکانات ستاد استفاده کند. سید حسین علم الهدی با این کارش در میان عشایر عرب و مردم منطقه محبوبیت زیادی کسب کرد و مردم دانستند که انقلاب و نظام به فکر آنها است و در حدی که می تواند برایشان کار می‌کند. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #گزارش_بخاک_هویزه کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂

#نظرات و خاطرات

🍂 انگار نه انگار که ازت دو تا دنده شکسته بین در و دیوار 🔸 با نوای مهدی رسولی السلام علیک یا فاطمه زهرا سلام الله علیها        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ #توسل #فاطمیه کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂