🍂 آفتاب‌نزده از خانه زد بیرون. همین‌طور آمد و نشست کنار راننده که بروند اهواز. از کرمان راه افتادند و دو سه ساعت بعد رسیدند به سیرجان. آن موقع بود که حرف دل فرمانده آمد سر زبانش. معلوم شد قلبش را پشت در خانه‌اش جاگذاشته و آمده. به راننده‌اش گفت: «دیشب شب ازدواجم بود.» حاج‌آقا شما می‌موندید. چرا اومدید؟ نه، جبهه الان بیشتر به من نیاز داره. به ‌جای رخت دامادی، لباس رزم به تن آمده بود پشت خاکریز، توی سنگر، وسط میدان نبردی که آتش و خمپاره و گلوله از زمین و آسمانش، جای نقل‌ونبات را گرفته بود. تازه‌عروس خانه‌اش را از همان روزها سپرده بود به خدا. یقین داشت که خدا بیشتر از خود حاجی مراقب اوست. 📚 منبع: سلیمانی، ص۱۹       ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کتاب #سردار_دلها #خاطرات_کوتاه @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇

🍂 سند نامه آیت‌الله خامنه‌ای به فرمانده لشکر ۹۲ زرهی اهواز برای عملیات آزادسازی سوسنگرد       ‌‌‍‌‎‌┄═❁❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ✍ شب دوشنبه ۵۹/۸/۲۶ ساعت ۰۱:۱۰ سرکار سرهنگ قاسمی فرمانده لشکر ۹۲ زرهی اهواز با سلام شنیدم تیمسار ظهیرنژاد به شما تلفن کرده‌اند که تیپ ۲ فردا وارد عمل نشود مگر بنا به امر. و منظورشان امر آقای رئیس‌جمهور است. من این عدول از تصمیم عصر را قابل توجیه نمی‌دانم. این به‌معنای تعطیل یا به ناکامی کشاندن عملیات فردا است. استعداد دشمن چنان است که آن دو گروهان پیاده یارای کار درستی در برابر آن ندارند و اگر تیپ وارد عمل نشود در حقیقت تک انجام نگرفته است. صبح اگر برای تصمیم نهائی بخواهیم منتظر آمدن تیمسار ظهیرنژاد بمانیم وقت خواهد گذشت. جوانان ما در سوسنگرد حداکثر تا صبح مقاومت خواهند کرد و صبح زود اگر ما قدری بار دشمن را سبک نکنیم همه نابود خواهند شد و شهر کاملاً سقوط خواهد کرد. خلاصه اینکه به نظر و تشخیص ما کار باید به همان روال که عصر صحبت شد پیش برود و تیپ آماده باشد که صبح وارد عمل شود. در غیر این صورت مسئولیت سقوط سوسنگرد با هر کسی است که از این تصمیم عدول کرده است. سیدعلی خامنه‌ای       ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #سند #سوسنگرد @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇

🍂 متن نامه دکتر چمران: ✍ من رسماً اعلام جرم می‌کنم به‌نام نماینده‌ امام و نماینده شورای عالی دفاع از این همه اهمال و اتلاف وقت و به هدر رفتن خون جوانان شکایت دارم؛ چند روز است که فریاد می‌کشم تا بالاخره دیشب جوابی شنیده شد، امروز انتظار عمل داشتم، متأسفانه نشد، امروز صبح در حضور سرکار و سرهنگ شهبازی ایرادات و نظرات خود را گفتم، و شما فکر کردید و جواب دادید که فردا صبح زود انجام می‌شود و الان می‌بینم که می‌خواهند به تأخیر بیندازند و این یعنی مرگ ۵۰۰ جوان و سقوط سوسنگرد و حمیدیه و اهواز و من در این صورت همه شما را در مقابل خدا و خلق مسئول می‌دانم. دکتر چمران       ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #چمران #سوسنگرد #سند @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇

🍂 اردوگاه عنبر / ۱۱ غلامحسین کهن ┄┅┅❀┅┅┄ یکی از ماههای سال ۱۳۶۵ بود، اردوگاه هنوز در جو اختناق و سرکوب نفس می‌کشید. دشمن برای این که بچه‌ها تحرک و فعالیت نداشته باشند، دست به حیله ها و نیرنگ‌های فراوانی می‌زد. یکی از این حیله ها غذا بود. غذایی می‌دادند بخور و نمیر ؛ نه از گرسنگی بمی‌ری و نه این که حالت خوش باشد و بتوانی فعالیت کنی. بیشتر غذای روزانه ما آش بود! فقط اسمش آش بود و خودش آب زرد رنگی پیش نبود! غذاها یکنواخت بود. از ویتامین و دیگر مواد ضروری هم خبری نبود. یک بار که لاشه گوشتی را به آشپزخانه آورده بودند بچه های آشپزخانه، ظاهراً مهر آبی بیست سال قبل را که در سردخانه بر رویش زده شده بود را دیده بودند. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل. غذاهایی می‌دادند نه ما اسمش را می‌دانستیم و نه خودشان. صبح بود اردوگاه وضعیت عادی خودش را می‌گذراند هر کس دنبال کاری که می‌خواست انجام بدهد می‌رفت. یکی پنهانی قرآن می خواند، دیگری درس می‌خواند، چند نفری داشتند ورزش می کردند که ناگهان سوتهای داخل باش به فغان در آمدند. چه شده؟! این موقع روز مگر سوت داخل باش می‌زنند؟ هیچ کسی جواب را نمی دانست. درها قفل شد. وضعیت غیر عادی بود. همه در فکر بودند چه اتفاقی افتاده و یا خواهد افتاد؟ بچه ها پشت پنجره ایستاده بودند و از آنجا محوطه اردوگاه را دید می‌زدند. فرمانده اردوگاه با چند افسر داشتند با عجله به سوی آشپزخانه می‌رفتند. آشپزخانه اردوگاه که برای جمع ۱۵۰۰ نفری اردوگاه غذا می‌پخت یک اتاق هفت در پنج بود. در و دیوارش با دوده سیاه چراغها، رنگ آمیزی شده بود. یک بار که نماینده صلیب سرخ برای بازدید سری به آشپزخانه زده بود از تعجب دهانش باز مانده و پرسیده بود اینجا آشپزخانه است یا تعویض روغنی؟!» چند دقیقه بعد، عراقی‌ها با افراد داخل آشپزخانه بیرون آمده. از اردوگاه خارج شدند. مسئله برایمان پیچیده تر شد، همه در فکر بودند. چند ساعت بعد آنها را برگرداندند. بچه ها به استقبال شان رفتند: خندان بودند. برعکس همیشه که اگر کسی برده می شد، خونی و نالان بر می گشت. قضیه را پرسیدیم. یکی از آنها جواب داد: «امروز یک لاشه گوسفند یخ زده را آوردند و تحویل ما دادند. طبق معمول، یک سرباز عراقی ناظر کارهای ما بود. وقتی خواستیم پلاستیک دور لاشه را بکنیم دیدیم که آرم جمهوری اسلامی ایران روی لاشه زده شده، هم ما و هم سرباز عراقی خشک‌مان زد. سرباز عراقی سریع رفت و به مسئول اردوگاه گزارش داد. آمدند و ما را برای بازجویی بردند. هیچ کس نمی‌دانست که این لاشه چطور به اردوگاه آورده شده. از مسئول آشپزخانه پرسیدند و او گفت: من از کجا خبر دارم؟ شما گوشت را آوردید. الان سال‌هاست که ما توی این اردوگاهیم و تا حالا از اینجا خارج نشده ایم. بین این همه سیم خاردار و پشت میله ها اسیریم راهی هم به بیرون از اردوگاه نداریم. شما باید بدونید که این لاشه از کجا آمده؛ حالا آمدید از ما سوال می‌کنید؟ عراقی ها که در برابر این استدلال، چیزی برای گفتن نداشتند، ما را آزاد کردند. عراقی ها فکر می کردند که ما به طریقه ای با ایران ارتباط داریم و این لاشه گوشت از آن طریق آمده!». تا آخرین روز که در اردوگاه بودیم هیچ کس نفهمید که واقعاً این لاشه، چطور آن هم در کشور دشمن به دست ما رسید!... ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #ارودگاه_عنبر #خاطرات_آزادگان @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 متولد خاک پاک کفیشه نوشته : عزت الله نصاری ┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅ز 🔸 قسمت شصت‌ویکم یه روز جهانبانی اومد و یه عکس سیاه و سفید که روی کاغذ بود را بهم نشون داد، لای یه کتاب بود، عکس یه آخوند بود. بهم گفت این همون حاج آقا روح الله است. چهره معصوم و قشنگی داشت. ولی به قیافه اش نمی‌خورد که اهل جنگ و مبارزه و درگیری با شاه باشه، یه آخوند میانسال که سید بود. ازش خواستم عکس را بهم بده، قبول نکرد و می‌گفت اگر ساواک این عکس را ببینه همه خانواده را زندان می‌کنه. خیلی برام تعجب داشت، مگه یه آخوند چکاره است و چکاری کرده که داشتن عکسش باعث زندانی شدن تمام خانواده می‌شه؟ یواش یواش حرفهای زیادی مطرح می‌شد، آقای گازری هم هرشب برامون یه چیزهایی در مورد حزب توده و قدرت این حزب حرف میزد و اینکه در کودتای ۲۸ مرداد چه خیانتی کرده وحالا هم توی خیلی از ادارات خصوصا شرکت نفت و ارتش صاحب منصب هستن ولی کاملا تحت کنترل ساواک قرار دارن، اینکه انگلیس اجازه نمیده انقلاب بشه و حتی اگر انقلاب بشه اجازه نمیده آبادان از چنگش دربیاد. به هر زور و کلکی که باشه آبادان را نگهمیداره چرا که تعداد زیادی از کارمندان پالایشگاه انگلیسی هستن و پالایشگاه آبادان و کلا خوزستان ملک طلق انگلیس است، همین‌ها شاه را نگه داشتن و مصدق را سرنگون کردن وووو و اگر دنیا به آخر برسه انگلیس اجازه نمیده خوزستان از زیر سایه شون خارج بشه. تظاهراتها شلوغتر شده بود و شعارها بیشتر، عکس حاج آقا روح الله هم پخش می‌کردن. یه عکس رنگی که ظاهرا عکس از روی نقاشی بود را به مبلغ ۵۰ ریال خریدم و از ترس اینکه آقام دعوام نکنه گذاشتمش لای پاکت‌ها. روزنامه ها اخباری در مورد تظاهرات و راهپیمایی و درگیری در شهرهای دیگه میدادن. ظاهرا چندین نفر هم کشته شدن. ای واااای ی ی ی، ۲۸‌مرداد اومد و با سوختن سینمارکس همه آبادان و خرمشهر عزادار شدن و نوای سنج و دمام فضای شهر را لبریز کرد. کاش دستت می‌شکست، کاش زبونت می‌برید، کاش کاش، انگاری سینما رکس کلید درب نکبت و مصیبت آبادان بود، بعد از سوختن سینما دیگه آبادان روی خوش به خودش ندید. آآآه ه ه عجب روزی عجب روزگاری، چققققدر تلخ. •⊰┅┅❀•❀┅┅⊰• ادامه در قسمت بعد #متولد_خاک_پاک_کفیشه @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🌹؛🍂؛🌹 🍂؛🌹 عبور از 🌹؛ آخرین خاکریز / ۲۹ خاطرات اسیر عراقی دکتر احمد عبدالرحمن ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔹 نیروهای عراقی ضمن مواجهه با نیروهای مدافع که تعدادشان بسیار اندک بود به پیشروی خود به خاک ایران ادامه می‌دادند. بسیاری از افسران و سربازان که در نخستین حملات شرکت داشتند، می گفتند که در آن منطقه، ارتش ایران حضور نداشت. اهالی بومی با همیاری برخی از نفرات سپاه پاسداران انقلاب گروههایی را تشکیل داده و نوعی جنگ چریکی علیه نیروهای مهاجم به راه انداخته بودند. با اینکه قسمت بیشتر این عملیات ناهماهنگ و بدون برنامه ریزی دقیق و مشخص صورت گرفت ولی توانست با پشتیبانی نیروی هوایی ایران، پیشروی نیروهای عراقی را سد کند و آنها را به عقب نشینی در برخی از مناطق نظیر سوسنگرد و اهواز که طلایه داران لشکر پنج وارد آن شده و سپس مجبور شدند کیلومترها عقب نشینی کنند و ادار سازد. خلبانان ایرانی از فردای شروع جنگ حملات هوایی گسترده ای عليه اهداف مهم در بغداد و دیگر شهرها آغاز کردند و این امر ناموفق بودن ضربه هوایی عراق را که در واقع تکرار ضعیفی از حمله هوایی اسرائیل در ۱۹۶۷ بود به اثبات می‌رساند. در حالی که ده ها فروند جنگنده ایرانی در یک لحظه آسمان بغداد را به طوفانی از آتش و دود مبدل ساختند، در منطقه ای قرار داشتم که بخشی از جبهه به حساب می آمد. خلبانان ایرانی دستور عدم بمباران مناطق مسکونی را دریافت کرده بودند و مسلم اگر دست به حمله ای می‌زدند خسارات جانی به صدها برابر می‌رسید ولی هواپیماهای ایرانی به مانورهای هوایی مبادرت می ورزند تا مواضع و اهداف از پیش تعیین شده را هدف قرار دهند و این امر برای هواپیما و خلبانان بسیار خطرناک بود. به حتم اگر آنها قصد بمباران مناطق مسکونی را داشتند، در ارتفاع پایین پرواز نمی کردند. از آن گذشته می‌توانستند به راحتی و بدون نیاز به انجام مانورهای خطرناک این کار را انجام دهند. بعد از به اسارت در آمدنم به دست نیروهای ایرانی تصاویری را که هواپیماهای ایران در ارتفاع نهصد متری از مناطقی در بغداد نظیر میدان خلانی خیابان البنوك و برخی از پلها، هنگام ساعات کار اداری برداشته بودند، دیدم به واقع اگر خلبانی می‌توانست به راحتی چنین تصاویری را بردارد، چرا با فشار تکمه پرتاب، محموله سنگین خود را در آن منطقه رها سازد؟ اگر خیابان البنوك بغداد هنگام ساعت کار اداری و در زمانی که آن منطقه لبریز از جمعیت بود مورد اصابت چندین بمب قرار می‌گرفت، چه می‌زان خسارات جانی و مالی به بار می آمد؟ چند خانه به جهت نزدیک بودن به اهداف حیاتی نظیر پالایشگاه الدوره و پادگانهای الرشید، راشدیه، ابوغریب و فرودگاه، زیانهایی دیدند و عراق به خاطر این اتفاق در منطقه زیتونیه بغداد دنیا را با شدت تبلیغات خود زیر و رو کرد. هواپیماها و موشک‌های عراقی ده‌ها منزل را ویران کرده و شهرها و محلاتی از مناطق مسکونی ایران را به طور کامل از بین بردند، بی آنکه دنیا در قبال این جنایات واکنشی از خود نشان دهد. در نخستین روزهای جنگ و به دنبال حملات هوایی غیر منطقی خلبانان عراقی، تعدادی از هواپیماهای ایرانی آسیب دیدند، اما بعید می دانم که هدف از آن بمبارانها ضربه زدن به نیروی هوایی ایران بوده باشد چرا که کارمندان نیروی هوایی آن پیش از دیگر اقشار نظامی جامعه ایران نسبت به انقلاب اسلامی و رهبری آن اعلام وفاداری کردند. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #عبور_از_آخرین_خاکریز لینک عضویت ↙️ @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 سال‌ها گذشته امّا.. هنوز عادت نکرده‌ایم به دردِ دوری! هنوز عطرِ خاکریزها و سنگرها مشام‌مان را می‌نوازد... و به‌هوش می‌آورد       ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #عکس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇

🍂 🔻 گلستان یازدهم / ۲۱ زهرا پناهی / شهید چیت سازیان نوشته بهناز ضرابی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔸 پنجشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۶۵ صبح زود از جلوی در سپاه راه افتادیم. دو تا اتوبوس بودیم. اتوبوس مجردها و اتوبوس متأهل‌ها. على آقا مرا نشاند ردیف دوم یا سوم. کنارم یک صندلی خالی هم بود. ساکش را گذاشت و رفت داخل اتوبوس مجردها .متأهلها همه جوان بودند یا مثل ما عقد کرده یا تازه عروس و داماد. به ندرت خانواده ای بیشتر از دو تا بچه داشت. اتوبوس ها حرکت کردند. چند ساعتی گذشت. برای استراحت توقف کردیم. علی آقا آمد توی اتوبوس ما، اما كنار من ننشست، رفت ته اتوبوس. اول فکر کردم برای سرکشی رفته و زود بر می‌گردد اما هر چه منتظر شدم نیامد. به عقب سر برگرداندم دیدم اغلب زن و شوهرها در حال گفت وگو یا میوه خوردن اند و کنار هم نشسته اند و علی آقا و چند نفر دیگر ته اتوبوس معرکه گرفته بودند؛ می گفتند و می خندیدند. اشاره کردم بیاید جلو. کمی طول کشید تا آمد. ساکش را از روی صندلی برداشتم و جلوی پایم گذاشتم و گفتم:"بشین. تو کجایی؟! حوصله‌م سر رفت." نشست اما این پا و آن پا می‌کرد؛ میل به رفتن داشت. گفتم:" اینجا هم شامل قانون همدان میشه؟!" با تعجب نگاهم کرد. گفتم: «خانواده شهدا، حرف نزدنمون تو خیابون.» خندید و سر تکان داد. "آره میشه از نیروهام خجالت می‌کشم. می‌ترسم فکر کنن خودم گرفته م." با اعتراض گفتم تو مگه تو دل اونایی شاید این طور فکر نکنن. گفت: «حب فكره. شاید فکر کنن علی آقا هم زن گرفت و پرید و ما تنها ماندیم.» گفتم: «بقیه همه نشستن پیش خانم هاشون؛ مگه کسی چیزی گفته؟» با بی حوصلگی گفت: "هر کسی اخلاق خاص خودش داره من این طوری ام." دیگر چیزی نگفتم. اخلاقش دستم آمده بود. با این حال نیم ساعتی پیشم نشست و رفت. کمی بعد صدای آواز خواندن یکی از ته اتوبوس بلند شد. یکی از نیروهای علی آقا بود. صدای خوبی داشت. هم آواز می‌خواند و هم نوحه. اما آوازهای همدانی اش قشنگتر بود. همه را به خنده می انداخت. یی یاری دارم یی یاری دارم میمانه ماهه تاوان یی یاری دارم یی یاری دارم میمانه ماهه تاوان هر شو مینی شه ، هر شو مینی شه لوه جوقه خیاوان یی چشمی داره، یی چشمی داره میمانه چشم آهو یی لوی داره یی لوی داره میمانه بلگ کاهو کاسه به دست کاسه به دست، میری تو ماس بسانی کاست بشکنه ماست بیریزه اگه منه نسانی میسانی بسان نی میسانی قبرسان حکمته هشتم گلم کوچه هف پسان هم سفرهایم می خندیدند و از میوه و خوراکی هایی که می خوردند به من هم تعارف می‌کردند. کمی از ظهر گذشته بود اتوبوس جلوی غذاخوری بین راهی توقف کرد. زنهایی که بچه داشتند جلوی در دستشویی صف کشیده بودند. یکی دو تا از بچه ها بی تابی می‌کردند. رفتم تا به یکی از خانمها کمک کنم. می‌خواستم بچه ای را که بی تابی می‌کرد بدون نوبت داخل بفرستم در همین موقع مردی از راه رسید و از بین صف زنها رد شد و رفت داخل دست شویی. اعتراض خانمها بلند شد. نمیدانم چه کسی این خبر را به اطلاع مردها رسانده بود. علی آقا را دیدم که داشت می‌دوید. چند نفری هم همراهش بودند. عصبانیتش از همان دور معلوم بود. وقتی نزدیک ما رسید، با لحن دستوری ما را فرستاد به طرف اتوبوسها و خودش رفت توی دستشویی. با لگد در دستشویی را باز کرد و کمی بعد دیدیم با آن دستی که آویزان نبود یقۀ مرد را گرفته و او را بیرون می آورد. صدایش را می‌شنیدیم که می‌گفت: «فکر نکنی ما پاسدارا بی تربیتیم ها!» مرد هاج و واج به اطراف نگاه می‌کرد. دستش به کمر شلوارش بود. صدای علی آقا بلند بود. ما تو منطقه تفنگ گرفته‌یم و داریم از ناموس تو دفاع می‌کنیم. أوخت تو سرت پایین می‌ندازی و صاف صاف جلوی چشم ما از بین ناموس ما رد می‌شی میری تو دستشویی زنانه؟! متوجه نشدم آن مرد در جواب چه گفت و چه کار کرد، اما وقتی علی آقا آمد، اوقاتش تلخ بود. به راننده های هر دو اتوبوس گفت: «بریم!» همگی آن قدر ناراحت بودیم که چیزی نگفتیم؛ حتی دارودسته آقای رفیعی که ته اتوبوس نوحه و اشعار همدانی می‌خواندند و شلوغ می کردند ساکت و بی سروصدا روی صندلی هایشان نشستند. اتوبوس حرکت کرد و جاده ها دوباره آغاز شدند. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #گلستان_یازدهم کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 سرود زیبای #طوفان_الاقصی فردا، همه می‌آییم ✊       ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #فلسطین #نماهنگ #غزه @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇

🍂 اردوگاه عنبر / ۱۲ غلامحسین کهن ┄┅┅❀┅┅┄ دلم گرفته نمیدانم چرا؟ صبح است. چهار دهم خرداد ماه سال ١٣٦٨. چند دقیقه ای می‌شود که درها باز شده و بچه ها به حیاط آمده اند. سرها پایین است و هر کس در درون خود مشغول به فکر چی؟ و به خاطر کی؟ به خاطر امام و به خاطر بیماری او. شب پیش که تلویزیون عراق، سیمای رنجور و بیمار امام را نشان داد قلب همه ریخت و بعد اشکهایی بود که در چشم‌ها حلقه می‌بست و بیرون می‌غلتید. شب بود و دعا و راز و نیاز‌ برای سلامتی امام. هیچ کس دل و دماغ حرف زدن و خندیدن و ورزش کردن نداشت. بعضی‌ها برای این که از فکر در آیند دور اتاق شروع کردند به دویدن، اما لحظه ای بعد قطرات عرقشان با اشک‌شان از ناودان چانه هایشان پایین غلتید. بچه ها برای سرگرمی و گذارندن وقت، مشغول کارهایشان شدند. یکی رخت می‌شست، دیگری ظرف می‌شست و آن یکی قرآن می‌خواند. ساعت هشت شد و بلندگوها شروع به کار کردند. طبق معمول هر روز، قرار بود که اخبار رادیو پخش شود. بلندگوها آن سوی سیم خاردارها بودند و ما این سوی سیم خاردار. اخبار شروع شد. سکوت برهمه جا حکمفرما شد و چند لحظه بعد همه در هم شکستند.. . امام ... امام ... امام ... یتیمان بر سر زدند. سینه ها ملتهب شد و سرها به دوران افتاد. لحظاتی بعد، همه داخل اتاق‌ها پشت میله ها به یاد مرادشان می گریستند. زانوی غم بغل کرده بودند و مرواریدها از چشمانشان تلالوکنان به زانوهای زخمی‌شان می غلتید. می گریستم و زیر لب زمزمه می‌کردم ای امام! مگر ما چقدر صبر داریم؟ سالیان دراز با تمام سختی‌ها و شکنجه ها، به امید دیدن صورت نورانیت صبر و تحمل کرده ایم اما حالا چه کنیم؟ به کدام امید بمانیم؟ دل بی وجود روی تو، میل وطن نمی‌کند بلبل بدون روی تو، میل چمن نمی‌کند آن روز یکی از تلخ ترین و سخت ترین روزهای عمر من و دوستان در اسارت بود. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #ارودگاه_عنبر #خاطرات_آزادگان @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 در اوج روزهای جنگ و در اوج شقاوت دشمن کانال‌ها را که نماد مقاومت بودند حفظ کردند با قیمت جان، به کانال‌های امروزشان وفا کنیم برای حفظ یادشان       ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #عکس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇

🍂 🔻 متولد خاک پاک کفیشه نوشته : عزت الله نصاری ┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅ 🔸 قسمت شصت‌ودوم پنجشنبه ای بود و سینما رکس فیلم گوزنها را آورده بود. حدود ساعت ۱۰ شب خبر رسید که سینما آتش گرفته، هیجانی در شهر ایجاد شد. از تمام کوچه ها و خیابانها و محلات آبادان، مردم بسمت سینما سرازیر شدن. منم با عده ای از بچه های کفیشه خودمون را به سینما رسوندیم، جمعیت کثیری اطراف سینما را محاصره کرده بودن. یکی دوتا ماشین آتش نشانی هم ایستاده بودن ولی کاری انجام نمی‌دادن. چند حلقه پاسبان اطراف سینما ایستاده بودن و اجازه نزدیک شدن نمی‌دادن. از درودیوار سینما دود به آسمان می‌رفت، جمعیت هیجانزده بسمت سینما هجوم بردن و حلقه پاسبانها را شکافتن، با جمعیت بسمت سینما حمله ور شدیم ولی درب سینما را با زنجیر و قفل بسته بودن. عده ای با مشت و لگد شیشه های درب را شکستن. درب فلزیه محکمی بود، یه نفر عربده کشید و از مردم تقاضا کرد کنار بروند تا بوسیله ماشینش درب را از جا بکنه. مردم در هول و هراس و اضطراب شدیدی بسر می‌بردن، یه ماشین بلیزر، دنده عقب بسرعت به درب سینما نزدیک شد. یه زنجیر ضخیم به درب سینما بستن، صدای شلیک تفنگ بگوش رسید. عده ای ژاندارم که به حمایت از پاسبانها اومده بودن جمعیت را پراکنده کردن و اجازه ندادن بلیزر درب سینما را بشکنه. یه افسر شهربانی فریاد میزد خرابکارها توی سینما هستن و اگر درب باز بشه فرار می‌کنند. چند نفر بسمت ماشین‌های آتش نشانی دویدن و از اونها درخواست نردبان و کمک می‌کردن، ولی هیچ حرکتی از طرف آتش نشانها دیده نمی‌شد. دقایق به کندی می‌گذشت، صدای فریاد و استغاثه جمعیت به آسمان بلند بود و هیچ فریادرسی دیده نمی‌شد. شهربانی اجازه نزدیک شدن به درب سینما را نمی‌داد. آتش نشانی هم کوچکترین فعالیتی دال بر تلاش برای اطفای حریق نمی‌کرد. خیلی‌ها به گریه افتاده بودن و فریاد میزدن عزیزان شون توی سینما هستن، مردم با شنیدن این فریادها عصبانی شدن و مجددا به پاسبانها حمله ور شدن، افسر شهربانی اخطار کرد اگر کسی بسمت درب سینما بیاد، با گلوله می‌زنیمش. مردم هاج و واج مونده بودن، عزیزان شون در حال کباب شدن بودن، شهربانی هم آماده شلیک. دو تا ماشین آتش نشانی آژیرکشان اومدن و برخلاف همکارانشون بسرعت مشغول بکار شدن. نردبان گذاشتن و وارد سینما شدن و مشغول خاموش کردن آتش ولی درب سینما همچنان قفل مانده بود. حدود ۲ ساعت گذشت و خبر دادن که آتش خاموش شده ولی هیچکس زنده نیست!!! شوک عظیمی به شهر وارد شد، رفتیم خونه ولی تا صبح نخوابیدیم. اصلا باورکردنی نبود، چه جوری یه فرمانده نظامی اینقدر احمق بوده که برای دستگیری ۲ نفر یا ۴ نفر حاضر شده چند صد نفر را بسوزاند؟ آتش نشانها چرا اینقدر تعلل کردن ووووو. صبح زود خودمون را به سینما رسوندیم، درب هنوز قفل بود و پشت درب سینما تعداد زیادی کفش و دمپایی ریخته بود. مغازه دارها اطلاع دادن که جنازه های سوخته شده را تخلیه کردن و به گورستان آبادان بردن. بسمت گورستان حرکت کردیم، جاده منتهی به گورستان مملو از جمعیت بود، شهر یکپارچه تعطیل و بسمت گورستان در حرکت. صحنه های غریبی دیدیم که قابل وصف نیست. هوای آبادان در مردادماه گرم است، اونروز در اون گرما، شیون و ضجه های مادران فرزند از دست داده و خانواده هایی که عزیزانشون را از دست داده بودن، گرمای هوا را صدچندان می‌کرد. یه خانواده کلا سوخته بودن، پدرومادر و فرزندان، تعداد زیادی از اجساد بعلت سوختگی شدید قابل شناسایی نبودن، شهرداری یه گودال بزرگ کنده بود و اجسادی که غیرقابل شناسایی بودن را در این گودال دفن کردن. بعلت اینکه اکثریت مردم آبادان مهاجر و بستگانشون در شهرها و روستاهای مختلف کشور پراکنده هستن تقریبا تمام کشور در سوگ و ماتم فرو رفت. روزنامه ها اعلام کردن بیش از ۷۰۰ نفر در این فاجعه کشته شدن. مردم بشدت عصبانی و هیجان زده بودن. همه مردم بدون کوچکترین شکی، شهربانی را مقصر می‌دونستن. عصر که مردم بسمت شهر برگشتن هر جا هر پاسبانی را می‌دیدن بهش حمله می‌کردن. روز بعد شهربانی و ژاندارمری با ایجاد موانعی مانع حرکت مردم بسمت گورستان شدند. جمعیت عصبانی بسمت پاسبانها و ژاندارمها هجوم بردن و اونها هم فرار کردن. درگیری مردم با نیروهای نظامی و شهربانی شدت گرفت. شایع شد که مردم چند ژاندارم را خلع سلاح کردن، •⊰┅┅❀•❀┅┅⊰• ادامه در قسمت بعد #متولد_خاک_پاک_کفیشه @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🌹؛🍂؛🌹 🍂؛🌹 عبور از 🌹؛ آخرین خاکریز / ۳۰ خاطرات اسیر عراقی دکتر احمد عبدالرحمن ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔹 در واقع طرح توطئه قطع این بازوی قدرتمند بود که می توانست به اکثر مناطق خاورمیانه دست یابد. آیا اسرائیل دور از دسترس بود؟ مگر نه این است که یکی از مهمترین اهداف جنگ، نابودی نیروهای مسلح ایران و انهدام انبوه سلاحهای خریداری شده در زمان حکومت شاه بود؟ آیا ممکن است این تحلیل یک احتمال تئوریک باشد؟ هرگز وقتی بدانیم که رئیس جمهور ایران و فرمانده سابق کل نیروهای مسلح عامل دفتر اطلاعات مرکزی آمریکا با نام رمزی لور چهار بوده است. اسناد مربوطه از سفارت آمریکا در تهران به دست آمد. در روزهای بیست و ششم و بیست و هفتم سپتامبر به پادگان تیپ ۲۵ که از شروع جنگ به صورت ستاد فرماندهی موقت درآمده بود، فراخوانده شدم تا دو خلبان ایرانی را که هواپیماهایشان سرنگون شده بود، معاینه کنم. به وسیله آمبولانسی با چراغ های خاموش در جاده تاریک به راه افتادم، پس از گذشت ده دقیقه به پادگان رسیدم. در تاریکی ده ها اسیر ایرانی را که با دستها و چشمانی بسته بر روی زمین پارک اطراف مقر گردان و راهروهای منتهی به اتاقهای قرارگاه نشسته بودند دیدم. گروه کوچکی از آنها جدای از دیگر اسرا در گوشه ای از محوطه پارک نشسته بودند، آنها از اعراب خوزستان بودند. آنها هم مانند دیگر اسرا شهروندان ایرانی بودند که خدمت نظام وظیفه را طی می‌کردند و لباس رسمی ارتش ایران را بر تن داشتند و باید طبق مفاد قراردادهای ژنو از رفتاری یکسان با دیگر اسرا برخورد شوند. به معاینه یکی از دو خلبان که از سوی یک افسر اطلاعاتی موزد بازجویی قرار میگرفت پرداخته و با او به زبان انگلیسی گفت و گو کردم. چرا که به زبان فارسی آشنا نبودم و او نیز زبان عربی نمی دانست. این اولین ملاقات مستقیم من با یک اسیر ایرانی بود. در قیافه تک تک اسرا غباری از اندوه را احساس می‌کردم و هرگز فکر نمی‌کردم که در آینده به سرنوشت آنها دچار شوم. بسیاری از نظامیان عراقی اشیایی را که در مناطق اشغالی بود سرقت کردند. برای اهالی عراق که خود شاهد کالاها و اجناس به یغما رفته در بصره و دیگر شهرها بودند تعجبی نداشت، اما اینکه نیروهای عراقی حتی شهرهای مرزی عراق از جمله منذریه، بندر فاو و غیره را نیز به یغما بردند، جای تعجب داشت. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #عبور_از_آخرین_خاکریز لینک عضویت ↙️ @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 گلستان یازدهم / ۲۲ زهرا پناهی / شهید چیت سازیان نوشته بهناز ضرابی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔸 علی آقا از قبل با امام جمعه رامسر هماهنگ کرده و هتلی را برای ما رزرو کرده بود. دو تا سالن قشنگ و بزرگ و آینه کاری بود. خانم ها توی یک سالن و آقایان توی سالن دیگر مستقر شدند. پتوها و بالش‌هایی تمیز و نو نصیبمان شد. هر چقدر دنبال علی آقا گشتم پیدایش نکردم. پیگیر شام و تدارکات بود. با یکی از خانم‌ها دوری توی هتل زدیم. بعد دسته جمعی به دریا رفتیم. توی ساحل نشستیم. هوای خوبی بود. صدای موج دریا، آبی که با آسودگی به ساحل می‌خورد و بر میگشت، تاریکی شب و بی کرانه دریا، آرامش عجیبی به انسان می‌داد. بوی زهم دریا و گاه گاهی آواز پرندگان دریایی حالم را خوش کرده بود؛ صداهایی خیال انگیز و گوش نواز. توی فکر و خیال خودمان بودیم که علی آقا آمد. زن با آمدن علی آقا خداحافظی کرد و رفت. علی آقا پرسید: «خوش می‌گذره؟» جواب دادم تو که همه ش در حال بدو بدویی چه کار کنم؟ هم صحبتی ندارم دنبال جای دنجم.» علی آقا به دریا خیره شد. زندگی هم مثل دریاست؛ اگه آب دریا یه جا بمانه می‌گنده. باید مثل ای دریا در حرکت بود؛ حرکت هم سختی داره، عظمت و زیبایی دریا به خاطر حرکتشه، اگه ای آبارِ یه جا جمع کنیم گنداب میشه. من دوست دارم مثلای دریا باشم. دوست دارم در حرکت باشم. دوست دارم سختی بکشم. دوست دارم به اقیانوس برسم. برا رسیدن به اقیانوس هر کاری می‌کنم. تو هم همین طوری نه؟ علی آقا با حرفهایش مرا به فکر فرو برده بود. فکر کردم اقیانوسی که او می‌خواست به آن برسد چی و کجا بود؟ بی هدف گفتم: «اوهوم...» صبح روز بعد علی آقا همه را به کار گرفت تا زیراندازها و وسایل صبحانه را آوردند پشت هتل. همان جایی که دیشب با هم از اقیانوس گفته بودیم. بعد از صبحانه مردها توی آب رفتند با لباس. علی آقا به خاطر دستش جلو نمی رفت. کناری ایستاده بود و به دریای بیکران نگاه می کرد. من و او دور از هم در ساحل دریا ایستاده بودیم. رفیعی و چند نفر دیگر به سراغ آقای مهربان رفتند که پایش تا بالای زانو در گچ بود و با عصایی که زیر بغل داشت راه می‌رفت. از هر دو دستش گرفتند و او را مثل ننو تکان تکان دادند. هرچه آقای مهربان داد و فریاد کرد و کمک خواست کسی جلو نرفت و کمکش نکرد. عاقبت همان چند نفری که او را توی هوا تکان می‌دادند بی رحمانه پرتش کردند وسط آب. بنده خدا با یک پا هرچه تقلا می‌کرد نمی توانست از توی آب بیرون بیاید. چند نفر در این میان دلشان به رحم آمد و او را از آب درآوردند و گوشه ای نشاندند تا خشک شود. این بار نوبت سردسته معرکه گیرها آقای حسین رفیعی بود. چند نفر به او حمله کردند دست و پایش را گرفتند و همان بلایی را که سر آقای مهربان آورده بود سر خودش هم آوردند؛ با این تفاوت که آقای رفیعی سالم بود و می‌توانست خودش را از آب بیرون بیاورد. در این میان کارتهای شناسایی و پولهایش از جیبش بیرون ریخت و روی آب شناور شد. آقای رفیعی توی آب دست و پا می‌زد و به دنبال مدارک و پولهایش می‌گشت. چند نفر می خواستند به کمکش بروند. علی آقا گفت: «کمکش نکنین.» گفتم: «علی، گناه داره!» علی آقا لبخندی زد و گفت «نه» حقشه بذار تنبیه بشه. چیزی که عوض داره گله نداره. کیف پول و مدارک حسین آقا به دست موجها افتاده بود و اسکناس‌هایش روی آب در حرکت بود. حسین آقا فریاد میزد بیایین کمک لامصبا پول سفرتان بود به من چه!... اما هیچ کس برای کمک جلو نمی رفت، در عوض همه دم گرفته بودند می خندیدند و میخواندند اً بالا می آی، ا بالا می آی گلم، میگی می‌خندی منه می وینی چند تا تشر میزنی افاده نکن ،افاده نکن، افاده خُشکه خُشکه خودم پول دادم سوار شدی درشکه افاده نکن ،افاده نکن، شوورت خرکداره زینجیل می‌یله زینجیل می‌یله سکلان ور میداره این همان شعری بود که حسین آقا توی اتوبوس میخواند. حالا همه دسته جمعی برای خودش می‌خواندند و می‌خندیدند بالاخره، هر طور بود حسین آقا از آب بیرون آمد و برای انتقام گرفتن این بار به سراغ علی آقا رفت و چند نفر را هم همدست خودش کرد. علی اقا لباس مرتب و تمیزی پوشیده بود و به سر و روی او ریختند و همان ابتدای دریا سرش را زیر آب فرو بردند. من با ترس جلو دویدم و گفتم "ولش کنین علی آقا دستش زخمیه! الان زخمش عفونت می‌کنه." اما نیروهایش ول کن نبودند. چند بار سر او را زیر آب کردند و بیرون آوردند. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #گلستان_یازدهم کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 نواهای ماندگار بانوای: حاج صادق آهنگران همه آماده بهر عملیات دیگر        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #نماهنگ #کلیپ #جبهه @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂