eitaa logo
دگرش...
285 دنبال‌کننده
46 عکس
4 ویدیو
3 فایل
برای آینده ایران یادداشت‌های محسن دنیوی نام‌ کاربری در بله، ایتا، ویراستی: @donyavi1979 www.donyavi1979.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
گفتگوی دکتر غنی نژاد و دکتر درخشان در تاریخ ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ در برنامه جهان‌آرا، حاوی نکات بسیار مهم فرامتنی درباره وضعیت علم و تفکر در ایران بود. البته مرور مناظره چند روز قبل مدنی زاده و قلی‌زاده(متولدین دهه‌های پنجاه و شصت) در کنار گفتگوی این دو استاد متولد دهه‌های سی و چهل روشن‌کننده‌تر است! @degaresh1
⭕️ *مصلحت نظام به روایت سریال بازپرس* یادداشتی به بهانه پخش آخرین قسمت سریال بازپرس از شبکه یک سیما بخش دوم محسن دنیوی 🔺محتوایی مانند آنچه در این قسمت پایانی سریال بازپرس به نمایش در آمد، در سه دهه گذشته، کمتر در تلویزیون ایران بیان شد و اینگونه حرفها کم گفته شده است و آقایان جبلی و جلیلی را از این بابت باید تحسین کرد. به ویژه اینکه در هنگام پخش تیتراژ پایانی، مشخص شد که آقای اژه ای هم در جریان ساخت سریال بازپرس بوده اند و همین باعث می شود که ذهن مخاطب با قسمت پایانی گره بخورد و باور کند که واقعا ریاست قوه قضاییه در جریان کارهای بازپرس صدرا حسینی بوده و قرار است در ادامه این مبارزه بزرگ از او حمایت کند! 🔺اما مسئله این است که وقتی حرفی زده شده می شود و وعده ای داده می شود، مخاطب منتظر پاسخ است. با پایان سریال بازپرس و گره زدن سریال با واقعیت، انگار واقعا آقای اژه ای به مردم این پیام را منتقل کردند که قرار نیست با دانه درشت ها مماشات کنند. در همین یکی دو روز قبل هم تصاویری از دو مجرم بزرگ که بخشی از داستان سریال بازپرس مربوط به آنها بود منتشر شد و مردم مطمئن شدند که حسین هدایتی و محمد امامی در زندان هستند و همه اینها نشان از رشد هوش رسانه ای در بخش هایی از نظام را دارد؛ اما همچنان چالش اصلی این است که وقتی اینطور وعده صریح و شعار تیز می دهیم که قرار نیست با دانه درشت های مفسد اقتصادی مماشات کنیم، فشار را روی خودمان بیشتر کرده ایم و اگر عمل ما متناسب با این وعده و شعار باشد که خوب اعتمادها به شکل تصاعدی نسبت به اجرای عدالت و رفع تبعیض رشد خواهد کرد! اما اگر مردم هیچ تغییر معناداری در رفتار قوه قضاییه و دستگاه های امنیتی و نظارتی کشور نبینند، احساس تحقیر و حماقت به آنها دست می دهد. احساس می کنند که شما در صفحه تلویزیون آنها را مسخره کرده اید و در حالی که در دنیای واقعی همچنان دانه درشت ها قلدری می کنند و در سطح کشور جولان می دهند و بچه ها و داماد و عروس هایشان لفت و لیس می کنند، شما به آنها بازپرس های دلسوز قالب می کنید و برایشان داستان های تخیلی درباره اجرای عدالت و مبارزه با مفسدین اقتصادی تعریف می کنید. پس باید یا نگوییم و نسازیم و یا اگر رفقای اوج و حوزه هنری و صدا و سیما و... دست به دوربین می شوند، حتما به سفارش دهندگان عزیز این خطر را هم گوشزد کنند. 🔺 البته ما امیدواریم و تردید نداریم که همکاری سه قوه با هم و شکل گرفتن سه ضلعی قوه قضاییه، وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه در برخورد جدی با باندهای فساد و رشوه و اختلاس و... می تواند در بازه زمانی کوتاه مدت، تغییرات جدی در وضعیت اداره امور و معیشت و رفاه مردم ایجاد کند و گره‌های ظاهراً بزرگ و کور مشکلات کشور را در زمان نه چندان زیادی باز کند و امید به آینده ایران را بیشتر و بیشتر کند... @degaresh1 www.donyavi1979.ir
💠 پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار می‌کند: *حلقه مطالعه و گفتگوی ایران رود* 🔺«تغییر و نظم» نیازمند «تعامل و هم‌کنشی» است و تعامل، نیازمند «تفاهم و طرح مشترک» است و این مهم، نیازمند «گفتگوی همدلانه و هم‌مسئلگی» است و برای ما، پرداختن به گذشته، حال و آینده ایران، مهم‌ترین موضوع/مسئله برای طی کردن این مسیر است! 🔺حلقه‌ی مطالعه و گفتگوی «ایران رود» بنا دارد تا در هر جلسه گفتگو، یک اثر از آثار فکری، فرهنگی هنری ایرانیان(مانند مقاله،کتاب، فیلم سریال، ملودی، رمان، شعر، نقاشی و...) که در بازه زمانی یک قرن قبل(یعنی حوالی سال ۱۳۰۰ هجری شمسی) تا اکنون خلق شده و به فهم هویت و جامعه ایرانی و مسائل ایران کمک می‌کند، مورد بحث و واکاوی قرار دهد. 🔸راهبر گفت‌وگو: محسن دنیوی 🔺زمان: هر دو هفته یک‌بار در روزهای دوشنبه ساعت ۱۵ تا ۱۷ (مهلت ثبت‌نام تا ۱۵ دی ۱۴۰۲) دوره بدون دریافت هزینه خواهد بود شروع برنامه پس از ثبت‌نام متعاقباً اعلام می‌شود. 📌مکان: خیابان سمیه، حوزه هنری، پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی، سرای شهید آوینی به تناسب موضوع ممکن است مهمانانی برای حضور در گفت‌وگو دعوت شوند. شرایط برگزاری و شرکت در حلقه‌ی گفتگو: عدم غیبت بیش از سه جلسه هر یک از اعضا تشکیل جلسه با حضور حداقل پنجاه درصد از اعضایی که ثبت‌نام کردند خواهد بود ⭕️ اگر تمایل دارید از طریق لینک زیر ثبت‌نام کنید: https://survey.porsline.ir/s/BKcZa1xn @rcica
⭕️ مسئله مشارکت و پروژه فرسایش اجتماعی ایرانیان بخش دوم محسن دنیوی هرچند تاثیر وقایع سال گذشته در زمینه حجاب و فرسایشی شدن تقابل ایران و آمریکا در جبهه‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی در قالب پروژه مایوس‌سازی ایرانیان را نمی‌توان نادیده گرفت و به طور طبیعی اثر خود را بر حس عمومی مردم و مشارکت آنها در امور سیاسی خواهند گذاشت، اما مرور کوتاه صورت گرفته برای این بود که نشان دهیم، پدیده مشارکت مردم ایران در انتخابات بعید است از حدی کمتر و از حدی بیشتر شود و میانگین کلی آن نسبتاً ثابت بوده است. البته نظرسنجی‌های صورت گرفته نشانه‌هایی از ثبت پایین‌ترین میزان مشارکت در طول تاریخ پی از انقلاب را برای انتخابات اسفند ۱۴۰۲ هشدار می‌دهند که شاید همین سبب شده است که رهبری تا این حد روی مشارکت تاکید داشته باشند. پس مسئله حفظ روند مشارکت معمول در انتخابات است وگرنه تغییر فرهنگ سیاسی ایرانیان برای توجهی متفاوت به مجلس، پدیده ساده‌ای نیست و بعید است در کوتاه مدت، اتفاق خاصی رخ دهد. به عنوان دو نکته پایانی، خوب است به اتفاقی در بیرون از ایران و داخل ایران در زمینه انتخابات دوباره توجه کنیم. اتفاق بین المللی این است که بازی دموکراسی در کل جهان کم‌رمق‌تر شده است. آمارهای مشارکت در کشورهای اروپایی که بعضاً بین ۸۰ تا ۹۰ درصد مشارکت را تجربه کرده بودند نشان می‌دهد که از بعد از سالهای ۲۰۱۰ تاکنون، به طور کلی آمار مشارکت حدود تا ۲۰ درصد به طور میانگین کاهش یافته است. این اتفاق در آلمان و انگلستان و ایتالیا و کشورهای اسکاندیناوی که تغییرات چندانی نداشته‌اند، نمایانگر اتفاقی بنیادی‌تر است. لازم به ذکر است که انتخابات پارلمانی در این کشورها، معنایی متفاوت از کشور ما را دارد و اهمیت بالاتری داشته و تاثیر اساسی بر ساختار سیاسی آن کشورها دارد. نکته دوم درباره ایران هم افزایش چشمگیر نامزدهای انتخابات در این دوره است. حدود ۵۰ هزار نفر که ۳۵ درصد در سن ۳۰ تا سال هستند و ۷۰ درصد مدرک کارشناسی ارشد و ۱۵ درصد مدرک دکتری دارند. در شرایطی که نه اوضاع اقتصادی و نه فضای سیاسی کشور تغییرات چندانی داشته است، این میل به ثبت‌نام نکته مهمی است که لازم مورد دقت قرار گیرد. در شرایطی که حوادث مهرماه ۱۴۰۱ هنوز تازه است و پروژه فرسایش و مایوس‌سازی اجتماعی ایرانیان هم که از حدود سال ۱۳۸۲ آغاز شده به پایان دهه دوم خود رسیده است، تاثیرات عمیقی بر حس و رفتار عمومی مردم خواهند گذاشت، این میزان مشارکت نیازمند فهم و تحلیل است. به نظر می‌رسد میل به تغییر آینده ایران علی‌رغم آنچه رسانه‌ها به عنوان یاس اجتماعی ایرانیان قصد دارند به مردم ایران دیکته کنند، پایین نیست و این نقطه مهمی است. @degaresh1
هدایت شده از عصر پیشرفت
⭕️ افسانه ناکارآمدی جمهوری اسلامی ایران یادداشتی به بهانه چهل و پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب بخش اول محسن دوباشی محسن دنیوی 🔺یکی از گزاره‌هایی که حتی طرفداران جمهوری اسلامی هم با احتیاط از تمامیت آن دفاع می‌کنند، کارآمدی جمهوری اسلامی است. کارآمدی به این معنا که شما به آنچه گفته‌اید و خواسته‌اید رسیده باشید و بتوانید آرمان‌ها و اهداف ذهنی‌تان را در واقعیت محقق کنید. در این باره در زمانه جمهوری اسلامی ایران دو نکته قابل توجه است. 🔺نکته اول: جمهوری اسلامی در خلا و شرایط ایزوله نبوده است ارزیابی میزان تحقق اهداف و خواسته‌ها، باید متناسب با شرایط و میزان امکانات باشد. چه کسی گمان می‌کرد که به فاصله کوتاهی از پیروزی انقلاب، کام ملت با جنگی خانمان‌سوز تلخ شود و کشور با هزینه بسیار، هشت سال درگیر اتفاقی ناخواسته بشود؟ یا چه کسی از میزان دشمنی آمریکا و کشورهای اروپایی با ایران پس از انقلاب اسلامی برآوردی داشت؟ فارغ از تحریم‌هایی که از ابتدای انقلاب بوده و ادامه دارد و فارغ از تمام طراحی‌ها و ترور‌ها و فشارهای اقتصادی و سیاسی و برنامه‌ریزی برای آسیب زدن به روح و روان ایرانیان از طریق رسانه و تولید اخبار و محتوا توسط تمام مخالفان و دشمنان جمهوری اسلامی و ایران، فقط تحریم‌های دو دهه اخیر از میانه دهه ۸۰ تا الان برای نابودی هر ملتی در طول تاریخ کافی است و اگر‌ ملت ایران هنوز پابرجاست، باید این ایستادگی و علل آن مورد تامل و مطالعه جدی قرار بگیرد و روشن شود که چطور و به چه دلیلی یک ملت در قرن بیست و یکم، حاضر است پای اهدافی متفاوت از آرمانهای اسناد جهانی و اهداف توسعه هزاره اینطور مقاومت کند و مجموع فشارهای بیرونی و مخالفت‌های درونی را تحمل کند و اجازه ندهد این فشارها به حدی برسد که آن ملت دچار فروپاشی شده و نظام سیاسی دگرگون شود و یا درگیری و جنگ داخلی و شورش‌های مداوم شکل بگیرد و یا حداقل یک دیکتاتوری خشن برای حفظ شرایط موجود ایجاد شود؟! 🔺نکته دوم: جمهوری اسلامی ایران هر زمان چیزی را خواسته و عزم و اراده برای تحقق آن شکل گرفته، محقق کرده است این ادعا از خود انقلاب شروع می‌شود که ملت ایران علی‌رغم میل باطنی دو ابرقدرت شرق و غرب موفق شد پهلوی را به عنوان نظام همسو سرنگون کند و نظام سیاسی ایران را از دوست اسراییل به دشمن اول اسراییل تبدیل کند. بعد این ملت و نظام نوپای سیاسی آن تصمیم گرفتند که در جنگی نابرابر مقاومت کنند و کشور را حفظ کنند و موفق شدند با پیروزی از این نبرد بیرون بیایند. ادامه دارد...
هدایت شده از عصر پیشرفت
⭕️ افسانه ناکارآمدی جمهوری اسلامی یادداشتی به بهانه چهل و پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب بخش دوم محسن دوباشی محسن دنیوی 🔺در جهاد سازندگی و نهضت سوادآموزی هم باز می‌بینیم که چطور مردم و حاکمیت اراده کردند و خدمت‌رسانی به روستاها با سرعتی غیرعادی محقق شد. به شکلی که در گزارش سال ۱۹۹۴ بانک جهانی، میزان خدمت‌رسانی جهاد سازندگی به مردم روستاها را در سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷، سه برابر کل دوران پهلوی اول و دوم و انتهای قاجاریه می‌داند. موفقیت ملت و حاکمیت در رفع بیسوادی مطلق هم نمونه دیگری است. حتی در زمینه کنترل جمعیت و کاهش نرخ رشد خیره‌کننده دهه شصت هم وقتی مردم و نظام اراده کردند، یک رکورد جهانی ثبت شد. هرچند امروز درباره این تصمیم و اشتباه بودن آن بحث‌های فراوانی مطرح است اما نکته تاکید این یادداشت بر درستی و نادرستی تصمیمات نیست، بلکه تاکید بر این است که مواقعی که جمهوری اسلامی، به عنوان محصول تجمیع اراده ملت ایران و حاکمیت و نخبگان، خواسته است کاری را انجام دهد، موفق بوده است. 🔺اگر همین مسیر را در دهه هفتاد و پس از جنگ دنبال کنیم. شاهد خواهیم بود که مردم به آقای هاشمی رأی دادند تا سازندگی را تجربه کنند و این اتفاق رخ داد و درست یا غلط، اتفاق بزرگی در اواخر دهه ۶۰ تا نیمه دهه ۷۰ در مسیر ساخت کشور و آبادانی و ایجاد زیرساخت‌ها رقم خورد. در همان دوران از بین ده‌ها انتخاب، دولت مستقر تصمیم می‌گیرد تا علی‌رغم کمبود بودجه و نبود امکانات و زیرساخت، وارد عرصه سازندگی شود و این خواسته مردم برای بازسازی کشور در دوران پس از جنگ محقق می‌شود. 🔺بعد در شرایطی که آقای هاشمی و اطرافیان ایشان می‌خواستند در قدرت بمانند، ملت ایران آزادی سیاسی را طلب کرد و حماسه دوم خرداد را رقم زد و چه کسی می‌تواند انکار کند که جامعه ایران پیش و پس از دوم خرداد به لحاظ آزادی‌های اجتماعی و سیاسی تغییر نکرد؟ در همان دوره دولت مردان به پشتوانه خواست ملت، تلاش در مسیر تحقق آزادی سیاسی را اولویت اول خود قرار می‌دهند و اتفاقی جدید را رقم می‌زنند. 🔺در نیمه دهه ۸۰، مسئله عدالت برای مردم ایران اهمیت یافت و در جدال سیاسی عجیبی، بین کارکشته‌ترین سیاستمدار ایران یعنی مرحوم‌ هاشمی و آقای احمدی‌نژاد، مردم ایران در انتخاباتی که آقای خاتمی برگزار کرد و به نحوی آشکار در دور دوم انتخابات رای خود را به آقای هاشمی داد، احمدی نژاد را انتخاب کردند تا در مسیر بسط عدالت تلاش کند و چه کسی می‌تواند انکار کند که وضعیت عدالت در جامعه ایران، پیش و پس از دولت احمدی‌نژاد تغییر نکرد؟ 🔺در ابتدای دهه ۹۰، ملت ایران خسته از فشار تحریم‌ها و درگیری‌های مداوم با آمریکا و هم‌پیمانان اروپایی‌اش، گمان کرد که مذاکره و کاهش تنش با غرب، راه درست است و آقای روحانی را بر سر کار آورد و روحانی با محوریت دکتر ظریف به عنوان باتجربه‌ترین دیپلمات غرب‌زیسته ایرانی از قاجاریه تا الان، مذاکراتی طولانی با طرف‌های غربی را از دولت‌های پیشین تحویل گرفت و طولانی‌ترین مذاکرات بین‌المللی پس از جنگ دوم جهانی را رقم زد. 🔺پس با این توصیفات، نمی‌توان به راحتی جمهوری اسلامی ایران که از شکل‌گیری تا بقای آن در زمان حاضر، حاصل جمع اراده ملت ایران بوده است را ناکارآمد به معنای مطلق دانست و این افسانه‌ای بیش نیست که در اثر تکرار رسانه‌ای به باور عمومی نزدیک شده است. 🔺این افسانه در عرصه های مختلف شکست خورده است. در عرصه صنعت و آبادانی در دولت هاشمی رفسنجانی، در عرصه آزادی سیاسی در دولت خاتمی، در عرصه خدمت رسانی و عدالت در دولت احمدی نژاد، در عرصه سیاست خارجی در دولت روحانی! آنچه را که دولتمردان به پشتوانه خواسته ملت اراده کردند را جامه عمل پوشاندند و آنچه که محقق نشد ناشی از عدم خواست و اراده دولت‌ها و عدم تجمیع و تکمیل زنجیره مردم، حاکمیت و نخبگان جامعه ایران بوده‌ است. در این مواقع که خواسته‌های محقق نشده، قدرت کارشکنی و فساد و ایجاد موانع عوامل داخلی و طراحی‌های دشمنان بر اراده مردم و حاکمیت چربیده و آنچه خواسته‌ایم به سرانجام نرسیده است. البته موارد قابل توجهی از خواسته‌های مردم و حاکمیت و یا نخبگان به نقطه تلاقی و تجمیع اراده‌ها نمی‌رسد. به عبارت دیگر، مردم خواسته‌‌ای دارند که حاکمیت همراهی نمی‌کند و یا حاکمیت اراده به انجام کاری دارد و مردم و نخبگان همراهی ندارند. در این موارد هم به طور طبیعی، کار به سرانجام نمی‌رسد و شاید بخشی از احساس ناکارآمدی ناشی از مرور همین موارد باشد. اما منظری که در این یادداشت مورد توجه و تاکید بود، مرور مواردی بود که این اراده‌ها تجمیع شده و رابطه مردم، حاکمیت و نخبگان سیاسی، اقتصادی و فرهنگی اجتماعی هم راستا شده و اتفاقات بزرگ‌ رقم خورده است. موفقیت‌هایی که شاید زمان باید کمی بیشتر از آنها بگذرد تا بشود روایت بهتری از آن پیشرفتها و موفقیت‌ها ارائه داد...
در مسیر آشتی یا ادامه میرحسین و نهضت آزادی؟
آیا ، گزینه مناسبی برای رویارویی با ترامپ است؟
ایران، چاله‌میدان نیست! جماعتی که بیست سال است احمدی‌نژاد را بابت لمپنیزم، نقد و مسخره می‌کنند، امروز پزشکیان تحویل داده‌اند!
عصر شنبه، دولت آفتاب یا دولت در سایه جدید؟!
در اولین انتصاب مهم، نه خبری از جامعه زنان هست و نه جوانان! نه کرد سنی‌مذهب می‌بینید و نه ترک و بلوچ!
حرکت به سمت دریا و جنوب، آینده ایران را تغییر خواهد داد...