🔶️ نکته ای در خوانش دعای «یا من ارجوه»
🔹️دعای «یا من ارجوه»، از ادعیه‌ی معروفه‌ی ماه رجب است که پس از نمازهای یومیه خوانده می‌شود. پس از مرور روایات این دعا، نوع خواندن آن این گونه یافته شد:
یا من ارجوه ...تا این عبارت:و زدنی من فضلک یا کریم (بدون گرفتن محاسن و حرکت دست).(اقبال الاعمال، ج۲، ص۶۴۴).
🔸️توضیح:
حضرت صادق(ع) در پاسخ به سائل که می‌پرسد چه دعایی در این ماه بخواند، به او فرمود این دعا را بنویس: یا من ارجوه ... و زدنی من فضلک یا کریم.
پس از آموزش دعا، امام خود شروع به خواندن دعا کرد در حالی که با دست چپ محاسن مبارک را گرفته و انگشت سبابه‌ی دست راست را حرکت می‌داد. وقتی به پایان آن دعا رسید، این دعا را نیز خواند: يا ذا الجلال و الإكرام يا ذا النعماء و الجود يا ذا المن و الطول حرم شيبتي على النار.
در نتیجه آن چه حضرت در مقام پاسخ به سائل و تعلیم دعا فرمود، تا عبارت «و زدنی من فضلک یا کریم» بوده و نه بیشتر. کیفیت ویژه‌ای را نیز در آن بیان نکردند (گرفتن ریش و حرکت سبابه).
در این لحظه حضرت برای خودش و نه تعلیم، شروع به خواندن دعا کرد و از #ابتدای_دعا، دستی بر محاسن و سبابه‌ی دست دیگر به حالت مناجات به حرکت درآورد (یلوذ) و عبارتی نیز غیر از آن چه تعلیم داده بود ضمیمه فرمود.
از شواهد مهم در تایید این مطلب:
۱. در عبارت پایانی، واژه‌ی «شیبة» نشان دهنده‌ی سپیدی موی خواننده (امام) است؛ در حالیکه اصل دعا برای همه و تعلیم به پیر و جوان و نوجوان است. در نتیجه عبارت پایانی، نمی‌تواند بخشی از یک دعای همگانی باشد.
اگر گفته شود شاید به دلیل پیر بودن سائل (محمد بن ذکوان) است که حضرت از واژه‌ی شیبه استفاده کرده، شخصی بودن دعا مطرح می شود و باز هم کمکی به مدافع خوانش دعا برای همگان نمی‌کند.
۲. اینکه امام دست بر محاسن گرفت، در مورد بانوان چگونه است؟ در مورد نوجوانان چگونه است؟ این پرسش‌های بی‌پاسخ نیز شاهدی بر شخصی بودن بخش انتهایی و برخواسته از حالت شخصی امام است.
۳.این دعای مبارک، در طول سال نیز توصیه شده و در آن نیز از بخش پایانی و کیفیت دست‌ها خبری نیست. (الکافی، ج۲، ص۵۸۴).
🔸️نتیجه اینکه: حالت ویژه‌ی دو دست در هنگام خواندن عبارت پایانی (که جزء دعا نیست) از ابتدا از سوی امام پدید آمد، #تنها در زاد المعاد مجلسی است. علامه مجلسی منبع جدیدی برای دعا ارائه نداده تا ما از این اختلاف، پی به اختلاف نسخه ببریم. گویا این مورد، یا خطای کاتب بوده و یا سهو مرحوم مجلسی، که در نقل به معنای ایشان از اقبال سر زده است. (زاد المعاد، ص۱۶).
حتی با توجه به متن زاد المعاد نیز، این بخش انتهایی، جزء دعا نیست و حضرت تعلیم نداده و امر به کتابت ننموده و برآمده از حالت شخصی حضرت است.
طبق نقل رجال کشی که سندش از سند ابن طاوس بهتر و کامل تر است، حضرت صادق (ع) پس از تعلیم دعای روزانه ماه رجب، دستان مبارکشان را بلند کرده و تتمه دعا را خواندند. سپس دست خود را بر محاسن شریف قرار داده و گریستند. در این نقل سخنی از حرکت دادن انگشت سبابه نیست!
لذا می توان این دعا را از ابتداء تا عبارت #یاکریم خواند، بدون حرکت دست.
🔹️این متن درصدد پاسخ به پرسشهایی است که از سوی برخی افراد و بقصد تمسخر ادعیه مطرح می‌شود و جنبه صرفا تحقیقی دارد و مفید اهل تحقیق است.🔷️
https://eitaa.com/dinpajouhi
🔴نگاهی به چله موسوی(کلیمی)🔴
چند سالی است که به مدد رسانه، چند روز مانده به آغاز ماه ذیقعده، فضای مجازی پر می شود از تبلیغ چله موسوی یا کلیمی و برکات باورنکردنی آن!
به همین مناسبت، چند نکته برای اهل #انصاف و #تحقیق و نه برای تقلیدگران متعصبی که مرعوب بزرگی اسم افرادند، عرض می‌گردد:
🔹در اسلام هر شب و روزی که قداست یا اهمیتی ویژه داشته باشد توسط اهلبیت(ع)، مورد تاکید قرار گرفته است مانند: شبهای قدر، شب نیمه شعبان، روز عرفه، روز عاشورا و... و اعمالی نیز برای آن در نظر گرفته شده است.
در طول ۲۵۰ سال حضور ۱۳ معصوم(ع) و هزار و صد و چند سال دوران امامت امام عصر(عج)، #کوچکترین اشاره ای از سوی #هیچیک از آنان به قداست و معنویت چله موسوی نشده است، چه رسد به انجام آن!
یعنی اگر، این چله به لحاظ معنوی #ذره‌ای اهمیت داشت، یقینا از سوی امامان ما، مورد تاکید قرار گرفته ضمن اطلاع به اصحاب و شیعیانشان، اعمالی برایش توصیه می‌شد.
اکنون که حتی #یک‌حدیث‌ضعیف از طریق فریقین در اهمیت چله موسوی وجود ندارد، اسرارتراشی‌های موجود برای آن، صرفا بافته #غیرمعصوم است و بس!
به بیان ساده‌تر، اگر این چله در ترقی و پیشرفت معنوی انسان، آنچنانکه #مدعیان قائلند موثر بود، سلمان و ابوذر و عمار و کمیل و هشام و...مامور به انجام آن می‌شدند.
لذا مستندسازی این چله به اهلبیت(ع)، راه به جایی ندارد.
🔹این چله و نظایر آن، از دیرباز مورد توجه #صوفیه بوده و در آثار آنان بدان اشاره شده است.
جالب اینجاست که عده ای از اعلام صوفیه نظیر شمس‌تبریزی، این چله را #بدعت دانسته و از اساس آن را #باطل می‌دانند!(مقالات شمس‌تبریزی، ج۱، ص۳۲۳)
اما با وجودیکه این چله در میان صوفیه مخالفانی دارد، امروزه شیعیانی هستند که #علاقمند به تصوف‌اند و #اصرار به تشریع و استناد آن به قرآن و سنت دارند!
عجیب است ولی، اینبار گویا تشخیص #صوفیانه شمس تبریزی، از تشخیص #عارفانه برخی معاصرین صحیح‌تر است!
🔹اگر بر فرض #محال و با هزار #توجیه، بتوان محملی برای چله‌نشینی ساخت، باید پرسید که چرا بین تمامی چله‌ها، فقط چله موسوی که منتسب به قوم #یهود است، تا این حد مورد #توجه و #تبلیغ و #عمل قرار می‌گیرد؟
آیا در قرآن، پیامبراکرم(ص) بعنوان #اسوه ما مسلمین معرفی نشده؟
آیه می‌فرماید: لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ (احزاب۲۱)
اگر اسوه مسلمین باید رسول خدا(ص) باشد، فارغ از اینکه این اسوه چنین عملی را نه توصیه کرده و نه انجام داده، بهتر این بود که چله‌ای در اوقات مورد تاکید دین مبین وی، انتخاب می‌گردید.
در مقام مثال و نه تایید، مثلا: از عاشورا تا اربعین حسینی یا اوقات دیگری که رنگ و بوی محمد و آل محمد در آن محسوس تر باشد.
تبلیغ وسیع و #نرم این چله در بین مسلمانان و #اقناع آنان برای انجام آن و #اسوه قراردادن موسای کلیم #بجای خاتم النبیین(ص) در عبادت، خبر از دست پنهان #یهود و نقش موثر آنان در تبلیغ این ماجرا دارد.(فتامل)
🔹قدمت توجه به این چله در میان #شیعیان، با ارفاق، محدود به سده اخیر است و اگر نگاهی به آثار عرفای شیعه بیندازید، خواهید دید که تا قبل از آن، نشانی از این چله در مکتوبات آنان نیست.
یعنی در آثار افرادی چون شیخ بهایی، میرداماد، آقا محمد بیدآبادی و...خبر و توصیه ای به انجام این چله نیست. در حالیکه احاطه هر کدام از آنان به دقایق عرفان، بر کسی پوشیده نیست.
🔹یکی از شگردهای اعتبار دهی به موضوعات، انتساب آن به افراد مشهور است.
قریب به اتفاق ناقلین چله موسوی در عصر معاصر، آنرا منتسب به سید علی قاضی می‌دانند بدون آنکه سند معتبری دال بر آن موجود باشد.
🔹عده‌ای در مقام دعا و #ادعا می‌خوانند: اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد. ولی در مقام عمل، به چله ای که در سیره اهلبیت(ع) نبوده، متمایل‌اند و #تنها سندشان برای این چله، گفتار یا نوشتار فلان صوفی و عارف است.
لذا بعد از #ترجیح قول و فعل فلان پیر و مرشد بر قول و فعل آل‌الله، در نهایت و پس از انجام این چله،(به اقرار تنی چند از آنان نزد راقم) فقط عُجب و #غرور چله‌نشینی، عایدشان شده و #هیچ تغییر روحی محسوسی برایشان اتفاق نیفتاده!
همان بیت معروفِ: هر که گریزد ز خراجات شاه..
🔹عده‌ای دیگر، واقعا از صدق دل و با نیت خیر، بدنبال طهارت نفس و سلوک الی الله هستند و بدون هیچ اطلاعی از برخی اشکالات، به چله ها و اربعینیات مشغولند و نیّت‌شان جز تزکیه، چیز دیگری نیست. لذا برای آنان، یادآوری این کلام مرحوم بهجت(ره) سودمند است که فرمود:
چنانچه طالب، صادق باشد، #ترک‌معصیت کافی و وافی است برای #تمام‌عمر، اگر چه #هزار‌سال باشد.
https://eitaa.com/bahjat_ir/3669
🔹چون همیشه، تاکید می گردد که تصمیم‌گیری نهایی برای #انجام یا #ترک این چله و انتخاب #اسوه‌حسنه در عبادات، بر عهده خوانندگان است و هدف این متن، صرفا یادآوری برخی نکات بوده است.
https://eitaa.com/dinpajouhi