چنان به موی تو آشفته‌‌ام به بوی تو مست که نیستم خبر از هرچه در دو عالم هست #سعدی @dobeit | دو بیت شعر

ای شیفته‌ی رویِ نکویِ تو جهانی نیکو نتوان گفت که نیکو تر از آنی در پیکر من روحی و در دیده‌ی من نور نزدیکی و دوری و عیانی و نهانی آشوبِ سر، آسیبِ خِرَد، آفتِ هوشی آرامِ دل، آسایشِ تن، راحتِ جانی❤️ در خاطر آگاه دلان معنی عقلی در دیده‌ی صاحب نظران صورت جانی #نشاط_اصفهانی @dobeit | دو بیت شعر

گفتی به حرف خلق جهان اعتنا کنم آخر چگونه تکیه به باد هوا کنم؟ آموختم ز «آه» که عمر عزیز را با شوق صرف صحبت آیینه«ها» کنم ای جان! صبور باش و بیا پا به پای من کاری مکن که دست تو را هم رها کنم #احسان_انصاری @dobeit | دوبیت شعر

ما را زِ خود کردی رها شرمی نکردی از خدا ؟ #مولوی @dobeit | دو بیت شعر

دی باد صبح، بوی تو آورد سوی من امروز دل، به سوی تو بر باد داده‌ام @dobeit | دو بیت شعر

کم دارمت بسیار و این بسیار کم نیست کم داشتن یعنی سَرَت بر سینه‌ام نیست احساس عریان مرا محکم بغل کن این روزها جز عشق تو چیزی تنم نیست آغوش خود را تنگ کن، من احتیاجم! تعبیر ما از تنگدستی مثل هم نیست عشق تو در دیوانگی تاثیر دارد اما به قدر چشم‌هایت متهم نیست وقتی نفسهایم پر از عطر تو باشد در سینه‌ام میلی برای بازدم نیست حرمت برای عشق آوردی وگرنه  عشق آنچنانی که بگویی محترم نیست پشت سرت دَر باز ماند و عشق آمد مهمان ناخوانده همیشه خوش قدم نیست... #علی_صفری @dobeit | دو بیت شعر

خسته از عالم و آدم جویم لب فروبستن و خاموشی را اندکی چای دلم میخواهد و چه بسیار فراموشی را ! #سعیدعبداللهی @dobeit | دوبیت شعر

شاخ خشکیم به ما سردی عالم چه کند پیش ما برگ و بری نیست که سرما ببرد #وحشی_بافقی @dobeit | دوبیت شعر

آنکه مست آمدو دستی به دل ما زدو رفت در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت خواست تنهایی مارا به رخ ما بکشد تنه‌ای بر در این خانه تنها زد و رفت #هوشنگ_ابتهاج @dobeit | دو بیت شعر

خدا یار باشد؛ دشمن هزار باشد @dobeit | دو بیت شعر

قاصدک شعر مرا از بر کن؛ برو آن گوشه باغ سمت آن نرگسِ مست و بخوان در گوشش و بگو باور کن.. یک نفر یادِ تو را، دمی از دل نبرد... #هادی_یاسینی @dobeit | دو بیت شعر

دل دیوانه‌ام با دیدن بیگانه می‌لرزد چه با بیگانه می‌گویی؟ دل دیوانه می‌لرزد توان گریه‌ی آرام در ابر بهاری نیست اگر از های های گریه‌هایم شانه می‌لرزد برای دیدنم ای کاش در قلب تو شوقی بود که حتی شمع هم با دیدن پروانه می‌لرزد فرو می‌ریزد ایمان مرا موی پریشانی که گاهی با نسیم کوچکی ویرانه می‌لرزد تو را می‌بیند و در دست زاهد رشته‌ی تسبیح تو را می‌بینم و در دست من پیمانه می‌لرزد #سجاد_سامانی @dobeit | دو بیت شعر