. #آقای_سرزمینم نسل من “مرد” می خواهد آرامش من در اقتدار توست نه پول و ماشینت!!!✋ مرا با نام خودم صدا بزن نه از ورای دنیای خودت عشق برای زن نه هوس است نه نادانی، معنایش ماندن تا پای جان است 💓با زن روراست باش و زنانگی هایش را بفهم تا تمام دنیایش را بی منت به پایت بریزد آقای سرزمینم انقدر دنبال یک “بانوی خاص” نگرد، خودت هم کمی “مرد” باش… #دختران چادری

دوستان چون صبح نمیرسم رمان رو بزارم امشب پنج قسمت رو میزارم از همراهی شما سپاس گذارم 😊🌺🌺🌺🌺👇👇👇👇👇

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_323 از روے صندلے بلند مے شوم،دستہ گل ها را برمیدارم. روزبہ دست هایش را داخل جیب هاے شلوار سرمہ اے رنگش مے برد. همانطور ڪہ بہ سمتش قدم برمے دارم مے گویم:سلام! خستہ نباشید! چهرہ اش جدیست اما نیمچہ لبخندے را در چشم هایش مے بینم! سرش را تڪان میدهد:سلام! خیلے ممنون! حالتون بهترہ؟! نگاهم را بہ گل ها میدوزم:متشڪر خیلے بهترم! اومدم باهاتون صحبت ڪنم! نگاهے بہ یلدا مے اندازد و با دست بہ داخل اتاقش اشارہ میڪند:بفرمایید! چند لحظہ صبر مے ڪنم تا روزبہ وارد اتاقش بشود،پشت سرش وارد اتاق مے شوم. همانطور ڪہ روے مبل راحتے مے نشیند مے گوید:بفرمایید! با قدم هاے بلند خودم را بہ مبل ها مے رسانم و مے نشینم. لبم را بہ دندان مے گیرم و دستہ گل ها را روے میز مے گذارم. روزبہ نگاهش را بہ دستہ گل ها مے دوزد و ابروهایش را بالا مے دهد:چرا دوتا؟! انگشت هایم را در هم قفل مے ڪنم و مے گویم:یڪے براے تشڪر از شما یڪے هم براے تشڪر از برادرتون! خانم مهدوے گفتن شرڪت تشریف ندارن لطفا شما یڪے از دستہ گلا رو از طرف من بهشون بدید! لبخند ڪم رنگے مے زند و نگاهش را از گل ها مے گیرد:میگن گل زرد نشونہ ے تنفرہ! آرام مے خندم:اون رز زردہ! چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:چہ فرقے میڪنہ؟! زرد زردہ دیگہ! سعے مے ڪنم نخندم:نمیدونم! چند لحظہ مڪث مے ڪنم و مے گویم:اون روز اگہ شما و آقاے ساجدے متوجہ نمے شدید و دنبالمون نمے اومدید معلوم نبود چہ بلایے سرم مے اومد! واقعا نمے دونم باید چطورے ازتون تشڪر و براتون جبران ڪنم؟! بدون اینڪہ نگاهش را از چشم هایم بگیرد مے گوید:نیازے بہ تشڪر و جبران نیست! حرف فرزاد هم همینہ! سرفہ اے مے ڪنم و مے گویم:راستے! از نتیجہ ے ڪنڪور راضے بودم! لبخند ڪم رنگے مے زند:خب! مردمڪ چشم هایم را مے چرخانم و مے گویم:فڪر ڪنم بتونم تو یہ دانشگاہ خوب حقوق بخونم! ابروهایش را بالا مے دهد:ڪو شیرینیش؟! _فردا ڪہ اومدم براے شرڪت شیرینے هم میارم! با حالت عجیبے مے گوید:پس از فردا بر مے گردید سرڪار! نگاهے بہ صورتش مے اندازم و مے گویم:بلہ! با لحن شوخے ادامہ میدهم:امیدوارم این یہ ماہ و چند روزے ڪہ از قرارداد موندہ بہ خیر بگذرہ! نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و مثل دیدار اول جدے و سرد مے گوید:صحیح! با اجازہ اے مے گویم و از روے صندلے بلند مے شوم،روزبہ هم بلند مے شود‌. همانطور ڪہ بہ سمت در قدم بر مے دارم مے گویم:از طرف من از آقاے ساجدے هم خیلے تشڪر ڪنید! سرے تڪان میدهد و پشت سرم مے آید،دستم را روے دستگیرہ ے در میگذارم ڪہ مے گوید:راستے! برنامہ تون چیہ؟! متعجب نگاهش مے ڪنم ڪہ ادامہ میدهد:براے بعد از پایان قرارداد منظورمہ! شانہ اے بالا مے اندازم:برنامہ ے خاصے ندارم جز دانشگاہ رفتن! نفس عمیقے مے ڪشد:نمیخواید جایے استخدام بشید؟! لبخند ڪجے میزنم:دیگہ نہ! بعد از پایان دانشگاہ شاید تو رشتہ اے ڪہ خوندم فعالیت ڪنم! پیشانے اش را بالا مے دهد:موفق باشید! لبخندے بہ رویش مے پاشم:همچنین! روز بہ خیر! چند لحظہ بہ چشم هایم خیرہ مے شود و مے گوید:روز شما هم بہ خیر خانم نیازے! در را باز مے ڪنم و خارج مے شوم،این نگاہ هاے گاہ و بے گاهش را اصلا دوست ندارم...! انگار منظور دار است...! شاید هم حساس شدہ ام... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 صداے زنگ موبایلم باعث مے شود از گذشتہ بیرون بیایم و بہ زمان حال برگردم. نگاهے بہ دور تا دور اتاق خواب مے اندازم و موبایلم را از ڪیفم بیرون مے ڪشم. ✍نویسنده:لیلے سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_324 شمارہ ناشناس است،نفسم را با حرص بیرون مے دهم! مردد جواب میدهم:بفرمایید! صداے فرزاد مے پیچد،نفس نفس زنان مے گوید:الو! آیہ خانم! اخم میڪنم:بلہ؟! همانطور نفس نفس زنان مے پرسد:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردید پشیمونید؟! اخمم غلیظ تر مے شود:این چہ سوالیہ؟! محڪم مے گوید:لطفا جواب بدید! خونسرد و محترمانہ مے گویم:دلیلے نمے بینم ڪہ جواب بدم! عصبے فریاد مے زند:یہ سوال پرسیدم! جوابش آرہ یا نہ ست! مهمہ! تڪرار مے ڪند:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردے پشیمون شدے یا نہ؟! محڪم و از صمیم قلب مے گویم:نہ! هیچوقت پشیمون نشدم! صدایش آرام مے گیرد:سر فرصت باید باهم مفصل و خصوصے صحبت ڪنیم! فعلا! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے بوق اِشغال در گوشم مے پیچد! این روزها همہ چیز عجیب شدہ! حضور ناگهانے فرزاد و رفتار هایش عجیب تر... اما از همہ عجیب تر نبودنِ #او ست... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_325 همانطور ڪہ روسرے سورمہ اے رنگے برمیدارم و بررسے اش مے ڪنم مے گویم:مطهرہ! این خوبہ؟! مطهرہ نگاهے بہ روسرے مے اندازد و مے گوید:خوبہ! مقنعہ برنمیدارے؟! با ذوق بہ روسرے هاے قوارہ بلند نگاہ مے ڪنم و مے گویم:یڪے دو تا مقنعہ ے نو و تمیز دارم! میخوام دو سہ تا روسرے بردارم! مطهرہ نگاهے بہ روسرے ها مے اندازد و با لبخند بہ روسرے سبز رنگے اشارہ مے ڪند:فڪر ڪنم این رنگم بهت بیاد! روسرے مورد نظرش را برمیدارم و نگاہ میڪنم:اینم خوبہ! نگاهش روے روسرے سادہ ے لیمویے رنگے میخڪوب میشود،رو بہ فروشندہ مے گوید:میشہ اون روسرے لیمو رنگم بدید؟! فروشندہ چشمے مے گوید و روسرے را بہ سمت مطهرہ مے گیرد،مطهرہ با دقت نگاهے بہ روسرے مے اندازد و ڪنار صورت من باز مے ڪند. _بهت میاد! بہ سہ روسرے اے ڪہ انتخاب ڪردہ ام اشارہ مے ڪنم و مے گویم:همین سہ تا بسہ! روسرے را بہ دست فروشندہ مے دهد و مے گوید:این هدیہ ست! تو ڪہ یہ شیرینے براے قبولے دانشگاهت ندادے! لبخند شیطنت آمیزے میزنم و میگویم:پس پیتزایے ڪہ چند روز پیش بہ حسابم نوش جان ڪردے چے بود؟! مطهرہ همانطور ڪہ ڪیف پولش را باز میڪند با خندہ میگوید:عزیزم دارم میگم شیرینے نہ پیتزا! ابروهایم را بالا میدهم:یعنے یہ شیرینے خامہ اے بهت بدم راحت میشے؟! بیخیالم میشے؟! با خندہ سرش را تڪان میدهد:آرہ! فروشندہ روسرے ها را مرتب تا میڪند و داخل ڪیسہ میگذارد،بعد از حساب ڪردن پول روسرے ها از مغازہ خارج میشویم. نگاهے بہ مغازہ هاے شلوغ مے اندازم و میگویم:من ڪہ ڪہ دیگہ چیزے لازم ندارم! تو چے؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:نہ خانم وڪیل! لبخند پر جانے میزنم،یڪ ماہ از اعلام نتیجہ ے ڪنڪور و انتخاب رشتہ گذشتہ. در روزهاے پایانے شهریور بہ سَر مے بریم و تابستان نفس هاے آخرش را مے ڪشد! براے این پاییز شوق و ذوق عجیبے دارم،براے ورود بہ دانشگاہ! مطهرہ بہ آبمیوہ فروشے اے اشارہ میڪند:بریم یہ چیز خنڪ بخوریم؟! با پر چادرم خودم را باد میزنم:آرہ! دارم آبپز میشم! وارد آبمیوہ فروشے میشویم و پشت میزے مے نشینیم،هر دو سفارش معجون میدهیم. مطهرہ مردد میپرسد:شرڪتو میخواے چے ڪار ڪنے؟! شانہ اے بالا مے اندازم:هیچ ڪار! قراردادم یڪ سالہ بود و تقریبا مهلتش تموم شدہ! بہ مهندس ساجدے گفتم با خانم عزتے هماهنگ ڪنہ از اول مهر بیاد. فردا میرم وسایلمو جمع میڪنم و ڪلیدا رو تحویل میدم و سفتہ هامو پس مے گیرم‌. میخواهم حرفم را ادامہ بدهم ڪہ با دیدن ڪسے ساڪت میشوم! مطهرہ ڪہ متوجہ میشود سرش را بر مے گرداند و رد نگاهم را مے گیرد‌. سرفہ اے میڪنم و مے گویم:مثل این ڪہ اون دفعہ ازم نترسید! مطهرہ اخمے مے ڪند و با حرص مے گوید:این از ڪجا پیداش شد؟! لبخند میزنم:حتما از دم دانشگاہ تا اینجا! با حرص با انگشت هایش روے میز ضرب مے گیرد و مے گوید:بریم یہ جاے دیگہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم:نچ! پسرے ڪہ مدتے قبل مطهرہ را تعقیب ڪردہ بود سر بہ زیر چند میز دور تر از ما مے نشیند و نگاهش را بہ منو مے دوزد. نگاهم را بہ چشم هاے مطهرہ میدوزم:باز چے ڪارش ڪردے ڪہ افتادہ دنبالمون؟! اخم میڪند:رُڪ بهش گفتم جوابم منفیہ! _اومد خواستگارے؟! ڪمے از معجونش مے خورد:نہ! یڪے دوبار ڪہ ڪار داشتم رفتم دانشگاہ گفت ترم جدید شروع بشہ مادرشو میارہ تا باهام صحبت ڪنہ منم گفتم زحمت نڪشہ جوابم منفیہ! ابروهایم را بالا میدهم و سرم را تڪان میدهم:حسابے دلشو بردے ڪہ بیخیال نمیشہ! اخمش غلیظ تر مے شود:ڪوفت! سرم را پایین مے اندازم و آرام مے خندم،نفس عمیقے میڪشد و مے گوید:چقدر لفتش میدے! تند تند بخور بریم دیگہ! خونسرد نگاهش میڪنم:باز دنبالمون میاد! جدے مے گوید:پس مستقیم میریم ڪلانترے! ببخیال مشغول خوردن معجونم مے شوم:فڪر بدے نیست! گونہ هایش سرخ شدہ اند و چهرہ اش عصبیست! آرام مے پرسم:حالا اسم شازدہ دامادمون چیہ؟! مطهرہ با حرص دندان هایش را روے هم مے سابد و مے گوید:آیہ! سعے میڪنم نخندم:اسمش آیہ ست؟! فڪر مے ڪردم آیہ فقط اسم دخترہ! چہ خوب هم اسم منہ! با حرص دوبارہ مے گوید:آیہ! _من آیہ یا اون آیہ؟! نفس عمیقے میڪشد و زمزمہ میڪند:شانس آوردے پشتم بہ اونہ و نمے بینہ دارم چہ حرصے میخورم! نگاهے بہ معجونش مے اندازم و مے گویم:تو ڪہ دارے معجون میخورے! ابروهایش را بالا مے دهد:باشہ آیہ خانم! نوبت منم میرسہ! لبخند میزنم:فڪر نڪنم! اسمشو نگفتے؟! نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و مے گوید:محمدرضا! _پسر بدے بہ نظر نمیرسہ! مطهرہ چیزے نمے گوید و ساڪت معجونش را مے خورد،زیر چشمے بہ محمدرضا نگاہ میڪنم. لیوان آب هویجے دست نخوردہ مقابلش است،در موبایلش چیزے تایپ میڪند و سپس نگاهش را بہ میز مے دوزد. لیلی سلطانی

. ـــــــــــــــــــــطُ هزار مرتبہ خواندم دعا میان قنوت خدا کند کہ نباشم دلیل ِ غیبت تو

🌺برای #شهید شدن .. هنر لازم استــ ! هنر بہ ← خدا رسیدن.. هنر ڪشتن ← نَفس.. هنر ← تَهذیبــ👌 .. ◈ تا هنرمند نشویم.. ◈ شهيد نمے شویم🚫... «شهیدانه زندگی کنیم تا شهید شویم»

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_326 چند دقیقہ بعد پول معجون ها را حساب میڪنم و بہ مطهرہ مے گویم برویم. مطهرہ بلند مے شود و اخم میڪند،همراہ هم بہ سمت در قدم برمیداریم ڪہ محمدرضا هم سریع بلند میشود. از آبمیوہ فروشے خارج میشویم،صداے قدم هایے را پشت سرم مے شنوم. لبخند ڪم رنگے میزنم و آرام مے گویم:دست بردار نیست! مطهرہ آب دهانش را قورت مے دهد:سریع تاڪسے بگیریم! میخواهیم از پلہ ها پایین برویم ڪہ صداے محجوب و لرزانِ محمدرضا نزدیڪمان میشود! _عذر میخوام خانم هدایت! چند لحظہ! مطهرہ محڪم دستم را مے گیرد و مے گوید:توجہ نڪن! _زشتہ دختر! خب یہ ڪلام درست و حسابے بهش بگو صد در صد جوابت منفیہ و دارہ برات مزاحمت ایجاد میڪنہ! مردد نگاهم مے ڪند و با آرامش و ڪمے معذب بہ سمت محمدرضا بر مے گردد،ڪمے دور مے ایستم تا هر دو زیاد معذب نشوند و مزاحم نباشم. محمدرضا دستمال ڪاغذے اے از داخل جیبش بیرون مے ڪشد و سر بہ زیر دستمال را روے پیشانے و صورتش مے ڪشد. مطهرہ در چند قدمے اش مے ایستد،میخواهد دهان باز ڪند ڪہ محمدرضا زیر چشمے من را نگاہ مے ڪند و محڪم مے گوید:مادرمو آوردم! دوستتون گفتن حرف مادرمو زمین نمے ندازید! مطهرہ متعجب نگاهش مے ڪند ڪہ محمدرضا سریع موبایلش را از جیبش در مے آورد و بہ گوشش مے چسباند. چند ثانیہ بعد مے گوید:مامان! لطفا بیا جلوے همون آبمیوہ فروشے اے ڪہ گفتم! موبایل را داخل جیبش بر مے گرداند و چند قدم بہ سمت عقب بر مے دارد. بہ نظر خجالتے مے رسد اما شرم و حیا اینطور نشانش مے دهد! مرد محڪم و سر سختے بہ نظر مے رسد! مطهرہ بہ خودش مے آید و مے گوید:من ڪہ جوابتون رو دادم! جوابم منفیہ و قصد ازدواج ندارم! جملہ ے مطهرہ ڪہ تمام مے شود زنے چادرے با لبخند بہ محمدرضا و مطهرہ نزدیڪ مے شود. با رویے گشادہ مے گوید:سلام! گونہ هاے مطهرہ گل مے اندازند،گلویش را صاف میڪند و جواب میدهد. درماندہ نگاهش را بہ من مے دوزد،لبخندے میزنم و نزدیڪشان میشوم. دستم را بہ سمت مادر محمدرضا دراز میڪنم و مے گویم:سلام! آیہ هستم دوست مطهرہ! لبخندش را پر رنگ مے ڪند و دستم را گرم مے فشارد:سلام عزیزم! خوشوقتم! رو بہ مطهرہ مے گوید:میتونیم چند دقیقہ باهم صحبت ڪنیم؟! مطهرہ نگاهے بہ من مے اندازد و آرام مے گوید:بلہ! مادر محمدرضا نگاهش را در اطراف مے چرخاند و بہ ڪافے شاپے اشارہ مے ڪند:موافقے بریم اونجا؟! مطهرہ نگاہ سَر سَرے اے بہ ڪافے شاپ مے اندازد و جواب مے دهد:باشہ ولے من بہ آقاے حسینے هم گفتم ڪہ... مادر محمدرضا با خندہ حرفش را قطع میڪند:با حرفایے ڪہ بہ محمدرضا زدے ڪار ندارم! میخوام تنها صحبت ڪنیم! رو بہ مطهرہ میگویم:مطهرہ! من بر میگردم خونہ! نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد:نمے مونے؟! _نہ دیگہ عزیزم! بهترہ برم! دستم را دوبارہ بہ سمت مادر محمدرضا دراز میڪنم و از همہ خداحافظے میڪنم،مطهرہ با قدم هاے مردد همراہ مادر محمدرضا وارد ڪافے شاپ مے شود. محمدرضا هم سر بہ زیر مشغول قدم زدن در پاساژ مے شود،خندان از پاساژ خارج مے شوم. براے مطهرہ خوشحالم... مردے سراغش آمدہ ڪہ مے تواند خوشبختش ڪند... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 نگاهم را بہ ساعت مچے ام مے دوزم و از روے صندلے بلند مے شوم،با لبخند دور تا دور سالن را از نظر مے گذرانم. امروز روز آخرے ڪارے ام بود،ڪش چادرم را دور سرم محڪم مے ڪنم و مشغول جمع ڪردن وسایلم مے شوم سپس پروندہ هایے ڪہ روے میز است مرتب در قفسہ مے چینم،حامد سینے بہ دست نزدیڪم مے شود. همانطور ڪہ لیوان بلند شیشہ اے را روے میزم میگذارد مے گوید:گفتم حیفہ روز آخر شربت گل محمدے معروفم رو نخورید! لبخند پر رنگے میزنم و مے گویم:خیلے ممنون! لیوان شربت را برمے دارم و چند جرعہ مے نوشم:خیلے خوشمزہ ست! لبخند مهربانے میزند:نوش جان! ڪلیدها را روے میز مے گذارم،حامد مے گوید:بهتون عادت ڪردہ بودیم! جاتون خیلے خالے میشہ! قدرشناسانہ نگاهش میڪنم:همیشہ بهم محبت داشتید! حتما بهتون سر میزنم! باقے ماندہ ے شربتم را مے نوشم،حامد گرم مے گوید:اگہ ڪمڪ خواستید حتما خبرم ڪنید! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:چشم! لیلی سلطانی

: 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_327 حامد بہ سمت آبدارخانہ مے رود،از پشت میز ڪنار مے آیم و صندلے را مرتب بہ سمت جلو مے ڪشم. دلم مے گیرد،بہ اینجا عادت ڪردہ ام! بغض ڪم رنگے در گلویم مے نشیند! نگاهم را بہ گلدان ها مے دوزم،زمزمہ میڪنم:شما اینجا یادگارے بمونید! ڪیفم را از روے میز برمیدارم و دستہ ڪلید را در دست میگیرم،دلم راضے بہ رفتن نیست! با وجود بد خلقے هاے این روزهاے روزبہ اینجا را دوست دارم! مقابل در مے ایستم و چند تقہ بہ در میزنم،چند ثانیہ بعد صداے روزبہ مے پیچد:بفرمایید! دستگیرہ ے در را مے فشارم و وارد اتاق میشوم،همانطور ڪہ در را مے بندم مے گویم:خستہ نباشید! روزبہ رو بہ روے پنجرہ ایستادہ،سیگارے میان دو انگشتش گرفتہ و بیرون را تماشا مے ڪند،بدون اینڪہ بہ سمتم سر برگرداند مے گوید:سلامت باشید! همچنین! بہ چند قدمے میزش میرسم و دستہ ڪلید را روے میز مے گذارم:پروندہ ها رو مرتب ڪردم،تو یہ ڪاغذ هم براے خانم عزتے ڪارهاے این مدت رو یادداشت ڪردم. سریع زیپ ڪیفم را مے ڪشم و ڪاغذ را بیرون مے آورم. ڪاغذ را ڪنار دستہ ڪلید مے گذارم و مے گویم:ممنون میشم سفتہ ها رو بدید! روزبہ نیم رخش را بہ سمتم بر مے گرداند و پس از چند ثانیہ مڪث ڪامل بہ سمتم بر مے گرداند‌. تہ سیگارش را داخل سطل زبالہ مے اندازد و جدے مے گوید:میخواید برید؟! نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم و مے گویم:بلہ! پنج دقیقہ بہ چهارہ! گفتم سریع دستہ ڪلید و لیست ڪارا رو تحویل بدم. امیدوارم این مدت ازم راضے بودہ باشید! بدون حرف چند ثانیہ نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد،نمے توان چیزے را در چشم هایش تشخیص داد! بے روح بہ نظر مے رسند! دستے بہ موهاے مرتبش مے ڪشد و مقابل میزش زانو میزند. مشغول باز ڪردن گاو صندوق است،صداے زنگ پیام موبایلم بلند میشود. نگاهے بہ روزبہ مے اندازم ڪہ مشغول گشتن داخل گاو صندوق است! موبایلم را بیرون میڪشم و آرام مے گویم:گلدونا رو نمیبرم! لطفا بہ خانم عزتے بگید مراقبشون باشہ! نام مطهرہ روے صفحہ نقش بستہ،پیام را باز میڪنم! "سرڪار خانم آیہ نیازے وڪیل مدافع آقاے محمدرضا حسینے باید عرض ڪنم بہ یُمن قدم هاے نحسِ شما فردا عصر راس ساعت پنج مادرِ نامبردہ براے صحبت و ارائہ دادن مدارڪے از نامبردہ بہ محضر ما و مادرمان مے رسد! با حوالہ ڪردن ڪلے حس تنفر بہ شما! مطهرہ هدایتِ شاڪے پروندہ!" بعد از گذشت نزدیڪ یڪ سال و پنج ماہ لبخندے از صمیم قلب روے لب هایم نقش مے بندد! لبخندے از شوق! لبخندے از جان! ریز میخندم و براے مطهرہ مے نویسم. "از دست تو! مثل اینڪہ این دفعہ من باید از تو شیرینے بگیرم!" یڪ دقیقہ بعد مطهرہ جواب میدهد: "عزیزم تو باید بیاے از من درد بگیرے!" لبخندم عمیق و عمیق تر میشود،برایش خوشحالم از صمیم قلب! سنگینے نگاہ ڪسے را احساس میڪنم،سرم را بلند مے ڪنم ڪہ مے بینم روزبہ سفتہ بہ دست پشت میز ایستادہ و نگاهم میڪند. بدون اینڪہ لبخند را از ڪنج لب هایم ڪنار بزنم مے گویم:پیداشون ڪردید؟! روزبہ عجیب بہ چشم هایم زل زدہ،منتظر جوابش هستم ڪہ مے گوید:چرا اینطورے مے خندے؟! گیج میشوم از این فعلِ مفرد! سریع لبخندم را مے خورم،معذب نگاهم را بہ میز مے دوزم. گیج مے پرسم:چطورے؟! با جملہ اش قلبم از هم مے پاشد! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! ✍نویسنده:لیلے سلطانی

دوستان کم کم داریم به قسمت های حساس و عاشقانه نزدیک میشیم 😁😁🌺🌺🌺🌺

💞💞 چادری شدن 💞🍃 شجاعت میخواهد یا یک مادری که برایت دعا کند ❤️❤️❤️ #فوروارد_کنید 💟 چادرانه

🖊 @dokhtaranchadorii بچه ها عشق قشنــگ است ولـی سهم عاشق دل تنــگ است ولـی بین معشـــوقه و عاشــــق گه گـاه زندگی صحنه ی جنــگ است ولـی دل معشـــــوقه و عاشـــــق با هـم مثل آیینـــــه و سنــــگ است ولـی با سیــــاهی و سفیــــــدی ترکیـب عشق یعنی که دو رنگ است ولی درد بسیــــار شکســــت عشقـــی بدتـــــــر از زخم پلنــــگ است ولـی دوستــــــانم همه تان می دانیــــــد عشق بی زور تفنـــــگ اسـت ولـی خودمـــــــانیم بـــــــــدون عشقــــی کـــــــار دنیا همه لنــــگ است ولـی بچه ها بـا همــــه ی ایـــــن اوصــاف بخـــــدا عشق قشنــــگ است ولی

🔴 رهبر معظم انقلاب : نداشتن بصیرت مثل نداشتن چشم است ، راه را انسان نمیبیند .. بله ، عزم هم دارید ، اراده هم دارید امّا نمیدانید کجا باید بروید!!

بانوی ایرانی...! غرب تو را نشانه رفته است. چون خوب میداند تو قلب یك خانواده ای {پس علمدار « حیای فاطمی» در جبهه جنگ نرم باش} #أللَّھُمَ؏َـجِّلْ_لِولیڪَ_ألفرج❤️🍃 #کپی_با_ذکر_صلوات_جایز_است

🍃✨🍃✨🍃 🕗 ساعت دوباره هشت دلم می تپد عجیب ❤️ مثل کسی که گم شده درغربتی غریب 💚 🌹 اللّهُمَّ صَلِّ عَلى 🌹 🌹 علِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضَى 🌹 🌹 الاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ 🌹 🌹 و حُجَّتِکَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَرْضِ 🌹 🌹 و مَنْ تَحْتَ الثَّرى 🌹 🌹 الصِّدّیقِ الشَّهیدِ 🌹 🌹 صلاةً کَثیرَةً تامَّةً 🌹 🌹 زاکِیَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً 🌹 🌹 کاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیائِکَ 🌹 ⇱ ڪلیــڪ ڪنید ⇩⇩⇩ 🖊 @dokhtaranchadorii

#زندگی به سبک زنان شهیده 👇👇👇👇

فهیمه کلاس چهارم بود که اسمش ‌رو تو کلاس قرآن نوشتم. یه روز وقتی رفتم از کلاس بیارمش، معلمش جلوم رو گرفت و پرسید: «تو خونه با فهیمه قرآن کار می‌کنید؟» گفتم نه، چطور؟ گفت: «آخه خودش قرآن رو بلده، بیشتر سوره‌ها رو تو کلاس می‌خونه و من و بچه‌ها گوش می‌دیم. طوری مسلّطه که غلط‌های بچه‌ها رو زودتر از من می‌فهمه». با تعجب به فهـیمه نگاه کـردم. سرش‌رو انداخته بود پایین و چادرشو گرفته بود زیر چونه اش. بهش گفتم «قرآنو از کجا بلـدی؟» گفـت: «قبل از کلاس یه بار می خونم و یاد می‌گیرم!». تو مسجد بعد از نماز به همه می‌گفت: هر کی دوست داره بمونه تا از همدیگه قرآن یاد بگیریم. نمی‌گفت «یادتون بدم» تا به کسی بر نخوره. شهیده فهیمه سیاری پرنده ای در عرش، صفحه 24 رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بهترین شما کسی است که قرآن بیاموزد و به دیگران آموزش دهد. وسائل الشیعه، جلد6، صفحه167

#ریحانہ💕🍃 ↫خواهرم حواست هست! این «چـاًًٍٍدًًًٍٍٍرًًٍٍ » ↫ڪہ سَر ڪردہ اي ↫براے like گرفتَن نیست!↬ ↫باچادر«حضرت زهرا» ↫درمیدانهاےمجازےجولان ندہ #چادرمادرحرمت‌داره #چادری‌نما📛❌ ♡ㄟ(ツ)ㄏʝσɨŋ •♡| @dokhatarnchadorii |♡•

📌 #یک_حقیقت دردناک نزدیک غروب بود... باتمام هیجانی که داشت وارد منزل شدو خطاب به همسرش گفت: امشب میهمان عزیزی دارم که سالهاست ندیدمش... شخص باکلاس وتحصیل کرده وباکمالاتی است... سعی کن براش سنگ تموم بذاری، بهترین سفره آرایی و خوشمزه ترین غذا ها ... راستی یادت نره قبل از ورودش به خونه، پدرپیرمُ به اتاقی که داخل حیاطه ببری مبادا دوستم اون ودیده وبادیدنش کسر شأنم بشه... همسرش سری به نشونه اطاعت امرتکون داد... مرد راهی بازارشدتابرای شب میوه،شیرینی و... خریدکنه... پدرکه پشت دراتاق صدای پسر را شنیده بود بی آنکه چیزی بگه،دلشکسته وگریون دوراز چشم عروس، از خانه بیرون شد... دوست نداشت اون شب خانه بمونه مبادا وقتی که میهمان پسرش وارد حیاط میشه صدای سرفه اورا شنیده ،متوجه بشه ونمیخواست دیدنش موجب کسرشأن وشرمندگی فرزندش بشه. هوا نسبتا تاریک شده بود پس خونه را ترک وراهی نزدیکترین پارک محل سکونت شد شب تاریک وسردی بود همچنانکه عصازنان ولرزان قصدعبور ازجوی کنار خیابان را داشت درحالی که ناتوان از عبور بود،ناگهان جوان رعنا وشیک پوشی را مقابل خودش دید جوان: سلام پدر جان، _سلام پسرم _کجااین وقت شب با این حال؟اجازه بدین کمکتون کنم پیرمردآهی کشیدو گفت: ممنون پسرم خدا خیرت بده میخوام از این جوی گذر واز پیاده رو به پارک سرخیابون برم جوان :اگه اجازه بدین من شماراتاپارک همراهی کنم پیرمرد:نه پسرم به کارت برس دیرت نشه جوان:نه پدر من امشب از شهری دیگه برای دیدن دوستی اومدم که سالهاست ندیدمش. پیرمرد: چه جالب پسرمن هم امشب یکی از دوستان سابقش را دعوت داره جوان:پس چرا ... چرا شما از خانه بیرون شدین و قصد پارک دارین؟! پیرمرد آهی کشیدودرحالی که قطرات اشک روگونه هاش می غلطیدگفت: پسرم،از پسرم شنیدم که به عروسم می گفت: یادت باشدقبل از ورود دوستم به منزل پدرپیرمو به اتاق داخل حیاط ببری ...تاکسرشأنم نشه... برای همین چون پسرم و خیلی دوست دارم ونمیخوام جلوی دوستش که بعدسالها به دیدنش میادوانسان تحصیل کرده و باکلاس وکمالاتیه،بااین قدخمیده وصورت چروکیده ودست وپای لرزان شرمسارش کنم و کلاسش و پایین بیارم.. جوان با شنیدن حرفهای پیرمرد دلش به درد اومد و اشک از چشماش فروریخت بغض سنگینی گلوش رو فشرد پیرمردرو درآغوش گرفت وبوسیدوگفت: پدر؟من سالهاست از نعمت پدرمحرومم،ازت خواهشی دارم دوست دارم جای پدرم امشب شمارا مهمان غذایی به نزدیک ترین رستوران این اطراف کنم اگه قبول کنید... پیرمرد نگاهی ازسرحسرت به جوان کرد،انگار حسرت داشتن همچین پسری تمام وجودش را گرفته بود... گفت: نه پسرم شما به دیدن دوستت برو حتما منتظره جوان: نه پدر دوست دارم امشب باشما باشم به دوستم زنگ میزنم منتظرنباشه پیرمرد موافقت نمودودوتایی برای صرف شام به رستورانی همان حوالی رفتند. جوان نخست دونوشیدنی گرم سفارش داد، مشغول نوشیدن بودند که موبایلش زنگ خورد... بله دوستش (پسر پیرمرد)بود... الوو....کجایید منتظرم.... جوان: باپدرم هستم...امشب درخدمت پدرمم فرداشب مزاحم شما میشم... پسراز این حرف دوستش تعجب کرد چراکه قراربود دوستش را تنها ملاقات کنه چه شده که میگه باپدرم...؟!!! پسربه دوستش اسرارزیادی کرد وگفت پس باپدرتون به منزل ما تشریف بیارین... جوان قبول نکرد و بلکه از او نیزخواست تا باهمسرش برای ملاقات وشام به آدرسی بیادکه اونها آنجا بودند... آدرس را داد ومنتظر ماندتا دوست وهمسرش برای شام به او وپیرمرد ملحق بشن غافل از اینکه پیرمرد پدر همان دوستشه... مدتی نگذشت که مردوهمسرش خندان وبالباسی شیک ووضعی مرتب وارد رستوران شدند پشت پیرمردبه اونا بود جوان بادیدن دوست وهمسرش که درحال نزدیک شدن به میزبودند بلندشدوبه سمت اونا حرکت کرد تا به نشستن پای میز دعوتشون کنه. همینکه پسروعروس پیرمرد قصد نشستن پای میز را داشتند پیرمرد روی برگردوند و.... پسروعروس با مشاهده پیرمرد شوکه وبه شدت جاخوردند... شرم وخجالت از سرخی رخسارشون پیدابود... پیرمردکه وضعیت عروس و پسرش را فهمید بدون آنکه خودشو ببازه باهاشون بعنوان کسی که برای اولین بار ملاقات کرده،خوش وبشی کرد طوری که دوست پسرش بویی از قضیه نبَره... ناچارپای میز نشستند، جوان پیرمرد رومعرفی وقضیه را جوری که پیرمرد شرح داده بود به دوست وهمسرش شرح داد و برای پسرپیرمرد تاسف خورد. پس از مدتی غذا سفارش وروی میز گذاشته شد... جوان نگاهی به پیرمردکه دستانش از ناتوانی میلرزید و نمیتوانست قاشق را به سمت دهان ببرد نگاهی کرد وبا شفقت ولبخندومهربانی باقاشق خودش شروع به غذا دادن پیرمرد کرد... اشک پیرمرد و جوان هردو از چشمانشان سرازیرشد پیرمرد از جفای پسر وجوان از نبود پدر... پسروعروس پیرمرد با دیدن این صحنه درنهایت خفت وخواری اشک ندامت می ریختند...که چه بیرحمانه باعث شدند پدر خانه راترک واینگونه مورد محبت کسی قرارگرفته که آنان حضور پدر را مقابل آن کسرشأن م

ی دانستند. اشک امانشان رابرید مرد وهمسرش در میان هق هق گریه واشک،دیگر توان کتمان وتظاهر به بیگانگی باپیرمرد را نداشتند.خواستند باکمال شرمندگی به حقیقت اعتراف کنند اما اینبارهم پیرمرد بامهرپدری نگذاشت فرزندش رسوا وخجالت زده شود. لب به شوخی گشود وشروع به تعریف خاطرات جوانی اش کرد....باظاهری شاد،امادلی آکنده از درد می گفت تااینکه ناگهان حالش دگرگون شد ... پیرمرد به انتها رسیده بود ... گویا در دل آرزو داشت ادامه ای نباشه مباداکه ته این ماجرابه رسوایی فرزندش ختم بشه... نفس های آخرش بود رسوندنش بیمارستان .ودیری نگذشت که جان به جان آفرین تسلیم نمود ...واینچنین دفترزندگانی اش باجفای فرزندبسته شد.😔 👌بیاییم قدر داشته ها راقبل ازاینکه ازدستشان بدیم بدونیم... خصوصا پدرومادر❣

❌قابل توجه دختران بدحجاب❌ 📚سوره یوسف ایه ۲۴

.🍁 تو از قبیلہ ے قاجارے بہ چشم هاے تو مشڪوڪم تو آمده اے ڪہ امیرے را ز چشم شاه بیندازے