🔴دل نوشته ای خواندنی...
#زمانی_که_بمیرم...
▫️تلگرامم آفلاین خواهد شد
▫️فیس بوکم آفلاین خواهد شد
▫️وایبرم آفلاین خواهد شد
▫️واتس آپم آفلاین خواهد شد
▫️اسکایپم آفلاین خواهد شد
▫️شماره ام خاموش خواهد شد،
▫️دیگر روی پست ها کامنت نخواهم گذاشت،
▫️یا حتی دیگه پیامی هم از طرف دوستان و خانواده دریافت نخواهم کرد...
▫️پس وقتی که رفتم(مُردم) چه چیزی
با من خواهد ماند؟!
☑️ قرآنی که خوانده ام آنلاین خواهد بود...
☑️ پنج وقت نمازی که خواندم آنلاین خواهد بود..
☑️ زکاتی که دادم آنلاین خواهد بود...
☑️ اعمال صالحم آنلاین خواهد بود..
☑️ همه کارهایی
که برای خدا انجام داده ام با من در قبر
آنلاین خواهند بود..
🍃چرا خدا را راضی نکنیم و خوشبختی و
تفریح وشادی ولذت ابدی را بدست نیاوریم ؟!
🍃یادمان باشد
هر کس طعم مرگ را خواهد چشید...
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
#فیسبوک : آخرین بازدید ؛ 10 دقیقه قبل
#پلاس : آخرین بازدید ؛ 8 دقیقه قبل
#ویچت : آخرین بازدید ؛ 12 دقیقه قبل
#ایتا : آخرین بازدید ؛ 14 دقیقه قبل
#قرآن : آخرین بازدید ؛ رمضان سال گذشته!
اَلَم یَانِ لِلَذینَ اَمَنُوا اَن تَخشَعَ قُلوبُهُم لِذِکرِ اللَه
آیا هنوز وقت آن نرسیده است که دل های مومنان برای خدا خشوع کند؟!
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
✍#تلنگرانه_حجاب_اسلامی
😒بعضیها میگن زنهای باحجاب اُمّل اند
⭕️چون نه بلدن لباس زیبا بپوشن👗
⭕️نه بلدن آرایش ڪنن💅💄
👈درحالیڪه زنهاے باحجاب :
☝️هم بلدن لباس زیبا بپوشن 💁
☝️هم بلدن خوب آرایش ڪنن👸
⛔️منتها نه در هر مڪان و هرجایے😒
❌و نه در جلوے هر شخصے😏
◀️زنهاے با حجاب خیلے خوب میدونن ڪه:
👈چے بپوشن...
👈ڪجا بپوشن ...
👈و براے ڪے بپوشن...💑
🎀اصلاً #حجاب یعنے همین...
✍✍💟میدونے #چـادر مخفف چیه؟
چ👈چـــِهره یْ
ا 👈آسمآنی
د 👈دختَــر
ر 👈رســوـل الّٰـلـهـٓ 😌
{چـهـره ی آســـمانی دخـتــر رسول الــلـــّٰه}😇💓
#یا_زهرا 🌸
#چادر
#یادگار_مادر
✍✍✍ 🔴 نتیجه چند جمله منطقی:
تمام بی حجاب ها منحرفین اخلاقی نیستند، ولی تمام منحرفین اخلاقی بی حجاب هستند.👌
تمام بی حجاب ها بی دین نیستند ولی تمام بی دین ها بی حجاب هستند.👌
همه محجبه ها سلامت اخلاقی ندارند ولی همه کسانیکه سلامت اخلاقی دارند محجبه هستند.👌
همه دین داران یا حجاب هستند ولی همه باحجابان دین دار نیستند.👌
اگه شما هم فکر کنید خواهید دید
👇👇👇👇👇👇
تمام صفات خوب و معنوی و متعالی با حجاب رابطه مستقیم دارد.و تمام کسانیکه با حجاب مشکل دارند حداقل فاقد یکی از صفات معنوی و متعالی هستند که با دین در تضاد است
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیہ_هاے_جنون
#قسمت431
#بخش_اول
خون خونم را مے خورد،احساس میڪنم صورتم سرخ شدہ.
سریع خودم را بہ پذیرایے مے رسانم،فنجان هاے چاے را جمع میڪنم و بہ آشپزخانہ مے روم. نفسم را با حرص بیرون میدهم.
با حرص سینے فنجان ها را روے سینڪ میگذارم و شیر آب را باز میڪنم.
صداے بنفشہ از پذیرایے میخواندم:آیہ جان! بیام ڪمڪ؟!
سعے میڪنم صدایم نلرزد:نہ عزیزم! چند تا فنجون بیشتر نیست!
نگاهم را بہ فنجان ها مے دوزم،میخواهم اسڪاچ را بردارم ڪہ دست مردانہ اے روے دستم مے نشیند.
سرم را بلند میڪنم،روزبہ خونسرد نگاهم میڪند و لب میزند:برو پیش مهمونا،من سریع میشورم.
نگاهم را از صورتش مے گیرم:خودم مے شورم،برو پیش دوستات همش سراغتو میگرفتن.
انگشتانش را میان انگشتانم قفل میڪند و لبخندے ڪم رنگ مے نشیند روے لبانش.
_دختر حرف گوش ڪنے باش! از دیروز سرپا بودے!
زیر لب باشہ اے مے گویم،میخواهم قدم بردارم ڪہ جدے بہ چشمانم خیرہ میشود.
_گوش وایسادن ڪار خوبے نیست!
رنگ از رخم مے پرد،ادامہ میدهد:هرچے ذهنتو مشغول میڪنہ از خودم بپرس!
انگشتانم را رها میڪند و جاے من پشت سینڪ مے ایستد.
بدون حرف از آشپزخانہ خارج میشوم و بہ سمت جمع مے روم. دریا هنوز برنگشتہ!
همین ڪہ سرجایم مے نشینم مهسا مے گوید:آخر نگفتے چطورے روزبهو انقدر ڪدبانو و ڪارے ڪردے؟!
قبل از این ڪہ دهان باز ڪنم صداے مجید بلند میشود.
_عجب! نہ ڪہ ڪم ازم ڪار میڪشے؟! یڪم هم از این ور اون ور درس بگیر!
صداے خندہ بلند میشود،بنفشہ نگاهے بہ ساسان مے اندازد و مے گوید:باز مهسا جون میتونہ ازت ڪار بڪشہ!من چے بگم ڪہ آرزو بہ دل موندم ساسان حداقل لیوان خودشو جا بہ جا ڪنہ!
ساسان مے خندد:مرد سالارے ڪہ میگن اینہ!
مجید با آرنج بہ پهلویش مے ڪوبد:نہ بابا فرنگے!
ساسان شانہ اے بالا مے اندازد:چے ڪار ڪنم؟! اصلا نمیتونم ڪار خونہ انجام بدم!
بنفشہ سریع اضافہ میڪند:چون آقا اینطورے بار اومدن! تو آمریڪا هم مادرشون نذاشتن بهشون فشار بیاد گفتن هفتہ اے یہ نفر بیاد ڪاراے خونہ رو براشون انجام بدہ! تڪ پسر تشریف دارن دیگہ!
مجید سرے تڪان میدهد:اوہ اوہ! همیشہ پاے یڪ مادرشوهر در میان است!
با خندہ مے گویم:بحث دارہ یڪم حساس میشہ! بهترہ بریم سر خبرے ڪہ مهسا و آقا مجید میخوان بهمون بدن!
بنفشہ و ساسان ڪنجڪاو نگاهم میڪنند،بنفشہ مے پرسد:چہ خبرے؟!
نگاهم را بہ مهسا مے دوزم:عزیزم تا ڪیڪو میارم بگو!
لبخند عمیقے روے لبان مهسا مے نشیند:حالا بذار روزبہ و دریام بیان!
صداے دریا از پشت سرم مے آید:چے شدہ؟!
سرم را مے چرخانم و سرد نگاهش میڪنم،با لبخند ڪم رنگے بہ سمتمان مے آید و سر جایش مے نشیند.
بنفشہ جواب میدهد:انگار یہ خبراییہ!
از روے مبل بلند میشوم و بہ سمت آشپزخانہ قدم برمیدارم،روزبہ مشغول بررسے ڪردن غذاهاست.
سنگینے نگاهم را ڪہ احساس میڪند سر بلند میڪند و مے گوید:فنجونا رو شستم. غذاهام آمادہ شدن گازو خاموش ڪردم.
_ممنون! برو پیش بچہ ها منتظرن!
بدون حرف از آشپزخانہ خارج میشود،بہ سمت یخچال مے روم و جعبہ ے ڪیڪ را بیرون میڪشم.
در جعبہ را ڪہ برمیدارم نگاهم بہ ڪیڪ متوسط شڪلاتے اے ڪہ با گل هاے خامہ اے پوشیدہ شدہ مے افتد.
ڪیڪ را از داخل جعبہ بیرون مے آورم،بہ تعداد نفرات پیش دستے و چنگال هاے ڪوچڪ بیرون میڪشم.
با یڪ دست ڪیڪ را بلند میڪنم و با دست دیگر پیش دستے ها را.
محتاط قدم برمیدارم،لحظہ اے احساس میڪنم چشمانم تار مے بینند و پاهایم توان ندارند.
چشمانم را باز و بستہ میڪنم و مے ایستم. دوبارہ قدم برمیدارم اما احساس ضعف و سرگیجہ دست از سرم برنمیدارد!
نزدیڪ مبل ها مے رسم،لحظہ اے چشمانم سیاهے مے روند اما خودم را سرپا نگہ میدارم.
همہ بہ دهان مهسا خیرہ شدہ اند،مهسا نگاهش ڪہ بہ من مے افتد سریع مے پرسد:خوبے آیہ؟!
همہ ے نگاہ ها بہ سمت من بر مے گردد،با عجلہ ڪیڪ و پیش دستے ها را روے میز میگذارم.
نفسے میڪشم:آرہ!
سپس روے مبل مے نشینم و لبخند تصنعے اے میزنم:هنوز خبرو نگفتے؟!
مهسا جواب میدهد:نہ! دارم مقدمہ چینے میڪنم!
مجید سریع مے گوید:تو براے من ڪہ شوهرتم مقدمہ چینے نڪردے! یہ جملہ بگو خانما و آقایون عزیز دارید عمو و خالہ میشید!
همہ ے نگاہ ها بہ دهان مجید خیرہ مے ماند! نفر اول ساسان بہ خودش مے آید و سریع مجید را محڪم در آغوش میڪشد:یعنے تو دارے بابا میشے؟!
مجید ڪہ از حرڪت ناگهانے ساسان جا خوردہ مے گوید:ولم ڪن خرس گندہ! اگہ خفہ م نڪنے و زندہ بمونم آرہ!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیہ_هاے_جنون
#قسمت_431
#بخش_دوم
صداے تبریڪ گفتن بلند میشود،بنفشہ مهسا را در آغوش میڪشد و گونہ هایش را بوسہ باران میڪند.
لبخند جان دارے روے لبان روزبہ نقش بستہ،از جا بلند میشود و بہ سمت مجید مے رود.
دستے بہ ڪمر ساسان میزند:پاشو! نوبت بہ منم برسہ!
ساسان سریع خودش را از مجید جدا میڪند:نمیدونستم انقدر احساساتے ام!
روزبہ مردانہ مجید را در آغوش میڪشد و مے گوید:تبریڪ میگم رفیق! بابا شدن اصلا بهت نمیاد!
همہ مے خندند،مجید سریع از آغوش روزبہ بیرون مے آید.
_اصلا نمیخوام شما تبریڪ بگید!
روزبہ سر جایش بر مے گردد و شانہ اے بالا مے اندازد.
_جنبہ ندارے!
دریا با خندہ مے گوید:پس پا قدمم خوب بودہ!
نمیدانم چرا نمیتوانم زبانم را ڪنترل ڪنم و چیزے نگویم!
_البتہ مهسا جون چهار ماهہ باردارہ!
نگاہ دریا سرد میشود،همہ متعجب از ڪلام و لحنم نگاهے بہ هم مے اندازند.
سنگینے نگاہ روزبہ آزارم میدهد،بے توجہ نگاهم را بہ ڪیڪ مے دوزم.
مجید سریع مے گوید:الان ڪیڪ آب میشہ! مهسا جان ببرش!
مهسا بہ خودش مے آید و ڪاردے برمیدارد،میخواهد ڪیڪ را برش بزند ڪہ صداے زنگ موبایلم بلند میشود.
ببخشیدے مے گویم و بلند میشوم،همین ڪہ سر پا مے ایستم دوبارہ رمق و حس از تنم مے رود!
براے این ڪہ نقش زمین نشوم با سرعت بہ سمت اتاق مے روم.
در اتاق را باز میڪنم دیگر نمیتوانم روے پا بایستم و زانوهایم خم میشوند.
بہ زور خودم را داخل اتاق پرت میڪنم و در را مے بندم. نفس آسودہ اے میڪشم و روے زمین مے نشینم. حتے توان این را ندارم ڪہ موبایل را از روے میز عسلے بردارم.
چشمانم را مے بندم و سرم را بہ دیوار تڪیہ میدهم،چند ثانیہ ڪہ میگذرد صداے زنگ موبایل قطع میشود.
چند دقیقہ اے میگذرد و در همان حالت مے مانم،صداے بشاش مهسا از پذیرایے بہ گوشم مے رسد:آیہ! نمیاے؟!
ناے جواب دادن هم ندارم،هر زمان استرس میگیرم تنم از رمق مے افتد!
یادگارے اے ڪہ از استرس ها و غصہ هاے چند سال قبل بہ جا ماندہ...
گوشہ ے چادرم را در مشت مے فشارم:الان وقتش نیست! الان نہ!
اما تنم قفل شدہ! اولین بار این ڪرختے و ضعف زمانے ڪہ یاس سادات بہ خانہ مان آمد و خبر شهادت هادے را آورد بہ جانم افتاد!
همان زمانے ڪہ مبهوت حلقہ ے در گردنم را نوازش ڪردم و چیزے گفت هادے دیگر در این دنیا نیست!
تنم از پا در آمد و روے زمین پهن شد! بعد از آن این ڪرختے و ضعف براے هر ناراحتے اے مهمان تنم شد!
هنوز جسمم هم در گذشتہ ماندہ بود...بہ امید ڪدام آیندہ وارد زندگے روزبہ شدہ بودم؟!
محڪم تر مشتم را مے فشارم و زیر لب یاعلے اے مے گویم،دستم را حوالہ ب دیوار میڪنم و پاهایم را تڪان میدهم.
نفسے میڪشم و قد راست میڪنم،با ضعف قدم برمیدارم. بدون این ڪہ موبایلم را چڪ ڪنم چہ ڪسے تماس گرفتہ بود!
در اتاق را باز میڪنم و خارج میشوم،همین ڪہ نزدیڪ پذیرایے مے رسم صداے مهسا بلند میشود!
_اے بابا ڪجایے پس؟!
بہ زور لبخند میزنم:انقدر غر نزن! دخترمونم غر غرو میشہ!
گونہ هاے مهسا رنگ مے گیرند،سعے میڪنم عادے قدم بردارم.
همین ڪہ بہ مبل مے رسم انگار قلہ ے ڪوہ را فتح ڪردہ باشم،سریع روے مبلع مے نشینم.
روزبہ پیش دستے اے ڪہ تڪہ ے بزرگے ڪیڪ درونش قرار گرفتہ بہ دستم مے دهد. زیر لب تشڪر میڪنم و ڪیڪ را از دستش میگیرم.
مجید همانطور ڪہ با ولع تڪہ اے ڪیڪ داخل دهانش میگذارد از ساسان مے پرسد:تو ڪے خبر بابا شدنتو میدے؟!
ساسان بیخیال شانہ اے بالا مے اندازد:فعلا تڪلیفمون مشخص نیست!
مهسا ڪنجڪاو نگاهش میڪند:یعنے چے؟!
ساسان جواب میدهد:شاید بخوایم براے همیشہ از ایران بریم!
بنفشہ سریع با لحن دلخورے اضافہ میڪند:ڪہ پیش خانوادہ ے ساسان تو آلمان باشیم!
ساسان با لحن ملایمے نامش را میخواند:بنفشہ جان!
بنفشہ سرے تڪان میدهد:عزیزم من ڪہ چیزے نگفتم! دلیل بلاتڪلیفیمونو گفتم!
مشخص است خانوادہ ے ساسان بیش از حد در زندگے ساسان و بنفشہ تاثیر دارند و بنفشہ را بہ تنگ آوردہ اند!
ساسان نفس عمیقے میڪشد:بہ هر حال فعلا تڪلیفمون مشخص نیست! اگہ بخوایم بریم آلمان ترجیح میدیم اونجا بچہ دار بشیم.
مجید بہ شوخے مثل زن ها مے گوید:واہ واہ! خیلے غربتے شدیا!
از لحنش خندہ ام مے گیرد،ادامہ میدهد:والا یہ ذرہ ارق ملے ندارہ!
سپس رو بہ روزبہ و من مے پرسد:شما دوتا چے؟!
چهرہ ام گرفتہ میشود،روزبہ خونسرد جواب میدهد:ما تازہ عروس و دوماد جمعیم! فعلا میخوایم تازہ عروس و دوماد بمونیم!
مجید بہ شوخے مے پرسد:یعنے میخواے سر چل چلے بابا بشے؟!
روزبہ با خندہ جواب میدهد:توام همسن منیا!
_ولے حداقل سر چل چلیم بچہ مو میفرستم مدرسہ!
مهسا تشر میزند:مجید جان! شوخے زیادم خوب نیست!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
♥️دختران حاج قاسم♥️
﴾﷽﴿ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۱ آرام چشمانم را باز میڪنم،با چشم هاے خواب آلود اطرافم را دید می
برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون .....
#داستان_کوتاه
پلیکانی در زمستان سرد و برفی برای جوجه هایش غذا گیر نمی آورد. ناچار با منقارش از گوشت تنش می کَند و توی دهان جوجه هایش می گذاشت. آنقدر این کار را کرد تا ضعیف شد و مُرد.
یکی از جوجه ها گفت:
آخیش! راحت شدیم از بس غذای تکراری خوردیم.
وقتی فداکاری می کنیم، انتظار داریم در مقابلش ناسپاسی نبینیم اما بیشتر اوقات می بینیم. مرز میان ناسپاسی و خودخواهی باریک است. هر دو جزو صفت های بد به شمار می روند اما هر آدمی حق دارد زندگی کند. حق دارد خودخواه باشد. کسی برای فداکاری بی اندازه هم مدال نمی دهد.
عموماً آدم های خیلی فداکار در تنهایی شان گله می کنند از ناسپاسی اما ترجیح می دهند فداکار شناخته شوند تا آدمی که به فکر خودش است.
گاهی به فکر خودتان باشید. از زندگی تان لذت ببرید. اینطور در گذر زمان کمتر پشیمان می شوید. کسی برای فداکاری بی اندازه به آدم مدال نمی دهد.
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
📕 *دفترچه گناهان یک شهید ۱۶ ساله*‼️
❣ *در تفحص شهدا، دفترچه یک شهید 16 ساله که گناهان هر روزش را می نوشت پیدا شد*✍
❌ *گناهان یک هفته او اینها بود ؛*
شنبه : بدون وضو خوابیدم .
یکشنبه : خنده بلند در جمع!
دوشنبه : وقتی در بازی گل زدم احساس غرور کردم .
سه شنبه : نماز شب را سریع خواندم .
چهارشنبه : فرمانده در سلام کردن از من پیشی گرفت .🗣
پنجشنبه : ذکر روز را فراموش کردم .☝️
جمعه : تکمیل نکردن ۱۰۰۰صلوات و بسنده به ۷۰۰ صلوات .
📝راوی که یکی از بچه های تفحص شهدا بوده می نویسد :
⁉️ دارم فکر می کنم چقدر از یک پسر شانزده ساله کوچکترم...😔
⁉️ما چی⁉️
کجای کاریم❓❗
حرفامون شده رساله توجیه المسائل‼️
1⃣غيبت…
تو روشم ميگم!!!🗣⛔
2⃣تهمت…
همه ميگن!!🔕⛔
3⃣دروغ…
مصلحتيه📛
4⃣رشوه...
شيرينيه🍭
5⃣ماهواره...
شبکه هاي علميه📡
6⃣مال حرام ...
پيش سه هزار ميليارد هیچه💵
7⃣ربا...💸
همه ميخورن ديگه🚫
8⃣نگاه به نامحرم...
يه نظر حلاله❌
9⃣موسيقي حرام...🎼
ارامش بخش🔇
🔟مجلس حرام...
يه شب که هزار شب نميشه❌
1⃣1⃣بخل...
اگه خدا ميخواست بهش ميداد 💰
😓 *تا کی قلب مهدی زهرا خون باید شود از این نطق های بی منطق ما*⁉️❗️
شهدا شرمنده ایم
که *"تقوای"* ما با یک
*"تق"*
*"وا"*
میرود
فقط شرمنده ایم ...😔
اللهم عجل الولیک الفرج
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیہ_هاے_جنون
#قسمت_431
#بخش_سوم
مجید مظلوم مهسا را نگاہ میڪند.
_من ڪہ چیزے نگفتم! دارم نصیحتش میڪنم چون دوستش دارم!
ساسان چشمڪے نثارش میڪند:شایدم از الان بہ فڪرے یہ پسر دست و پا ڪنے دخترت رو دستت نمونہ!
مجید آرام با آرنج بہ پهلویش میزند.
_دفعہ اول و آخرت باشہ راجع بہ دختر من حرف میزنے! بہ ڪس ڪسونش نمیدم! بہ همہ نشونش نمیدم!
ساسان اداے عُق زدن را در مے آورد،مجید چشم غرہ اے نثارش میڪند.
بنفشہ نگاهے بہ دریا مے اندازد و مے پرسد:دریا جان! شما چے؟! ازدواج ڪردید؟
دریا نگاهے بہ جمع مے اندازد و خندہ ے ڪجے ڪنج لبش مے نشیند.
_بلہ! ولے سہ سال پیش جدا شدیم!
مهسا مهربان نگاهش میڪند:بچہ ندارید؟
دریا سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:نہ!
بنفشہ همانطور ڪہ با چنگال تڪہ اے ڪیڪ برمیدارد نگاهم میڪند.
_برنامہ ت چیہ آیہ جان؟! براے ڪار منظورمہ!
گلویم را صاف میڪنم:نمیدونم! شاید بخوام بین ڪارشناسے و ارشد وقفہ نندازم و براے ڪنڪور ارشد آمادہ بشم!
_اگہ براے ڪار خواستے چند تا از دوستام هستن ڪہ مشاور حقوقے میخوان!
روزبہ سریع مے گوید:آیہ اگہ بخواد ڪار ڪنہ میاد شرڪت!
مجید مے گوید:اوہ اوہ! خودت چسبیدے بہ شرڪت دل از مال دنیا نمیڪنے بقیہ رم میخواے آلودہ ڪنے؟!
جمع ڪم ڪم بہ سمت خاطرہ گویے مے رود،بیشتر راجع بہ خاطرات دانشجویے شان صحبت میڪنند.
من هم در سڪوت نگاهشان مے ڪنم،اگر بخواهم خاطرہ تعریف ڪنم باید از دوران دبستانم ڪہ با دوران دانشجویے شان تقارن داشتہ صحبت ڪنم!
بیشتر سرگرم تدارڪات پذیرایے و شام مے شوم،بنفشہ هم بہ ڪمڪم مے آید.
بعد از صرف شام و ڪمے صحبت،همہ باهم خداحافظے میڪنند و مے روند.
روزبہ هم بعد از جمع ڪردن ظرف ها و مسواڪ زدن،بدون حرفے روے تخت دراز میڪشد و مے خوابد!
متعجب و عصبے از رفتارش واڪنشے نشان نمیدهم و در لاڪ سردم بیشتر فرو مے روم...
روزها بہ سرعت و ڪاملا عادے مے گذشتند،گاهے هم با بحث و ڪشمڪش هاے ڪوچڪے ڪہ آزاردهندہ و تڪرارے شدہ بودند!
بحث بر سر هر چیز ڪوچیڪے! از نوع پوشش! صحبت ڪردن! جمع هاے دوستانہ و هر چیز دیگرے!
دنبال بهانہ اے بودم تا ناراحتے ام را بر سر روزبہ خالے ڪنم ڪہ شاید متوجہ بشود و مثل سابق رفتار ڪند!
اما فایدہ اے نداشت...
روزبہ غرق شرڪت و ڪارهایش بود و من درگیر درس خواندن و شرڪت در فعالیت هاے فرهنگے و مذهبے!
راهمان ڪامل جدا شدہ بود! ڪمتر براے هم وقت میگذاشتیم.
بیشتر از همہ نبودِ نگاهِ گرمش آزارم مے داد...
غافل از این ڪہ سرنوشت برایمان فرصت ڪوتاهے را در نظر گرفتہ!
دہ ماہ با اختلاف و سردے و دورے مثل برق و باد گذشت.
بہ اواخر مرداد ماہ رسیدہ بودیم،نزدیڪ سومین سالگرد ازدواجمان.
چند روزے میشد ڪہ مدام دچار معدہ درد و حالت تهوع میشدم.
روزبہ چند پروژہ ے هم زمان گرفتہ بود و علاوہ بر شرڪت،باید بہ ساختمان ها هم سرڪشے میڪرد.
هفتہ ے قبل توانستہ بودیم پول خرید خانہ را جور ڪنیم و خانہ ے نقلے مان را براے همیشہ صاحب شویم اما هنوز جشن نگرفتہ بودیم!
فڪر میڪردم دچار ناراحتے معدہ شدہ ام ڪہ بروز علائم دیگرے باعث شد بہ این ڪہ ناراحتے معدہ داشتہ باشم شڪ ڪنم!
شڪ ڪردہ بودم ڪہ باردارم! این شڪ داشت جانم را میگرفت!
برعڪس چند ماہ قبل اصلا انتظار و اشتیاقے براے مادر شدن نداشتم!
سردے هاے روزبہ من را ڪامل از او جدا و بہ گذشتہ و حسرت خوردن هاے سابق برگرداندہ بود!
نمیخواستم شڪم را بہ یقین تبدیل ڪنم،قید دڪتر رفتن و پیگیر ماجرا شدن را زدم!
رفت و آمدهاے دوستان روزبہ بہ خانہ مان زیاد شدہ بود،دریا پاے ثابت همہ ے جمع ها بود!
جمع هایے ڪہ خوب بودند و گرم اما براے من نہ!
دیگر خبرے از آن مراعات ڪردن هاے روزبہ و فاصلہ گرفتن از دوستانش نبود!
گاهے هم بہ مهمانے هایے ڪہ دعوتش میڪردند مے رفت. زیاد هم براے همراهے بہ من اصرار نمیڪرد! انگار بود و نبودم برایش فرقے نداشت!
بہ قدرے از من دور شدہ بود ڪہ دیگر حتے گوشہ اے از قلبم براے آن "روزبہ مهربانِ خودم" تنگ نمیشد!
دیگر براے پیشمانے ام بابت ازدواج با روزبہ عذاب وجدان و تردید نداشتم!
بہ حتم رسیدہ بودم ڪہ پاے هادے نماندن و ازدواج ڪردنم انتخاب اشتباهے بودہ!
هر هفتہ پنجشنبہ بہ مزار هادے میرفتم و برایش درد و دل میڪردم. طورے ڪہ روزبہ ڪمے بہ رفت و آمدهایم بہ بهشت زهرا حساس شدہ بود!
پا گذاشتہ بودم بہ مرز نقطہ ے پایان زندگے مان...
بہ نقطہ ے رفتن روزبہ...
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیہ_هاے_جنون
#قسمت_431
#بخش_چهارم
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
_آیہ جان! عزیزم!
با صداے مادرم بہ خودم مے آیم و شوڪہ سربلند میڪنم!
مادرم با چشمان نگران صورتم را مے ڪاود:خوبے مامان؟!
بہ زور صدایم را از گلو خارج میڪنم:چے؟!
چند قدم نزدیڪتر میشود و دست روے شانہ ام میگذارد.
_یہ ساعتہ نشستے اینجا زل زدے بہ حیاط!
هاج و واج نگاهش میڪنم،چند ثانیہ بعد تڪانے بہ گردنم میدهم و اطراف را مبهوت نگاہ میڪنم.
تازہ یادم مے افتد در ڪجا و چہ موقعیتے قرار دارم!
حال بابا محسن بد شدہ بود و بہ خانہ شان آمدیم!
مادرم دوبارہ مے پرسد:خوبے؟!
قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد و سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم.
مادرم سوال پیچم میڪند و نمیدانم چطور جوابش رل میدهم!
بہ سورہ ے آخر رسیدہ ام...
سورہ ے جنون...
حالا ڪہ بہ این سورہ رسیدہ ام،دارد ڪم ڪم رفتن روزبہ باورم میشود...
تمام این مدت بہ خودم گفتہ بودم همہ چیز خواب و خیال است! باورم بہ بودنش بود! بہ برگشتنش!
اما حالا داشت همہ ے باورهایم از بین مے رفت!
امان از لحظہ اے ڪہ امیدِ و باور محالت بِشڪند...
ڪہ دیگر نتوانے بہ خودت دروغ بگویے...ڪہ ڪسے در گوشت بخواند:نبودنش واقعیست! دیگر "عشق" را ندارے...
غرق میشوے در دنیاے سیاهے ڪہ برایت بہ جا گذاشتہ...
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی
دوستان کم کم داریم به قسمت های پایانی رمان آیه های جنون نزدیک میشیم 😊😉😉😉🌺🌺🌺 با ما همراه باشید .....
#داستان_کوتاه
مرد و زن نشسته اند دور ِ سفره . مرد قاشقش را زودتر فرو می برد توی كاسه سوپ و زودتر می چشد طعم غذا را و زودتر می فهمد كه دستپخت همسرش بی نمك است و اما زن چشم دوخته به او تا مُهر تایید آشپزی اش را از چشم های مردش بخواند و مرد كه قاعده را خوب بلد است، لبخندی می زند و می گوید : "چقدر تشنه ام !"زن بی معطلی بلند می شود و برای رساندن لیوانی آب به آشپزخانه می رود . سوراخ های نمكدان سر ِ سفره بسته است و به زحمت باز می شوند و تا رسیدن ِ آب فقط به اندازه پاشیدن ِ نمك توی كاسه زن فرصت هست برای مرد.زن با لیوانی آب و لبخندی روی صورت برمی گردد و می نشیند . مرد تشكر می كند، صدایش را صاف می كند و می گوید : " می دونستی كتاب های آشپزی رو باید از روی دستای تو بنویسن؟
و سوپ بی نمكش را می خورد ؛ با #رضایت
و زن سوپ با نمكش را می خورد ؛ با #لبخند !
زندگی زیباست به شرط 《 مهر و گذشت》
❤️اگر فکر میکنید با عضویت در این کانال وقت خود را هدر ندادهاید، لطفاً آن را به دوستانتان هم معرفی کنید🙏
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii