🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_432 #بخش_پنجم ساڪم را از روے تخت برمیدارم،بغضے راہ نفسم را بستہ اما اجازہ نمیدهم اشڪ هایم شروع بہ ریزش ڪنند! دوبارہ موبایل روزبہ زنگ میخورد،دلم میخواهد موبایل را بردارم و بہ دیوار بڪوبم! چند بار نفس عمیق میڪشم تا واڪنشے نشان ندهم. در اتاق باز میشود و روزبہ در چهارچوب در پیدا. با چشمانے گرد نگاهم میڪند و پیشانے اش را بالا میدهد. _جایے میخواے برے؟ بہ سمت در مے روم و از ڪنارش عبور میڪنم،دنبالم راہ مے افتد. _آیہ! دارم با تو حرف میزنم! چے شدہ؟ بدون این ڪہ بہ سمتش بر گردم جواب میدهم:میرم خونہ ے بابا! مقابلم مے ایستد:الان؟! ساعت دہ شبہ! صبح خودم مے برمت! _الان باید برم! گیج نگاهم میڪند:چرا؟! بندہ هاے خدا نگران میشن! فڪر میڪنن چے شدہ این موقع شب پاشدے رفتے اونجا! با مامان تماس بگیر بگو من دارم میرم سفر از فردا چند روز میرے پیششون. عصبے مے گویم:همین الان میخوام برم! همین الان! دوبارہ دردے زیر دلم مے پیچد اما توجهے نمیڪنم! میخواهم قدم بردارم ڪہ روزبہ مانع میشود،جدے مقابلم سد میشود. _آخه چت شد یهو؟! میخواهد دستم را بگیرد ڪہ دستش را پس میزنم. _بہ من دست نزن! اخم هایش در هم مے رود:دارے عصبیم میڪنے! یهو خوبے! یهو عصبے میشے! یهو میخواے برے! میشہ حرف بزنے ببینم چے شدہ؟! بعد هرجا خواستے مے برمت. درد شڪمم بیشتر میشود،بے اختیار دستم را روے شکمم میگذارم و خم میشوم. صداے نگران روزبہ ڪنار گوشم مے پیچد:چے شدے؟! بلند نالہ اے میڪنم و دستم را روے شڪمم میگذارم،سریع مے گوید:الان آمادہ میشم بریم درمانگاہ! تڪیہ ام را بہ دیوار میدهم،صداے دور شدن قدم هاے روزبہ در گوشم مے پیچد... بہ زور قد راست میڪنم،براے رفتن... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_433 #بخش_اول با صداے گریہ ے بلند سمانہ و خدا گفتنش از خاطرات بیرون مے آیم و مثل فنر از جا مے پرم! سریع در را باز میڪنم و بہ سمت پذیرایے مے روم،سمانہ تلفن را بہ گوشش چسباندہ و اشڪ مے ریزد. مادرم ڪنارش ایستادہ و آرام شانہ اش را نوازش میڪند. آب دهانم را با شدت فرو میدهم،قدم هایم سست میشوند. سمانہ همانطور ڪہ اشڪ مے ریزد لبخند پر رنگے میزند و‌ نگاهے بہ من و مادرم مے اندازد. _آقاجون میگہ محسن بهوش اومدہ! فردا منتقلش میڪنن بخش! نفس حبس شدہ ام را با شدت بیرون میدهم و دستم را روے قفسہ ے سینہ ام میگذارم. زیر لب با از صمیم قلب مے گویم:خدا رو شڪر! مادرم دستانش را رو بہ سمت آسمان میگیرد و بلند مے گوید:الحمداللہ! سپس با خندہ رو بہ سمانہ ادامہ میدهد:انگار آقا محسن یڪم میخواستہ اذیتت ڪنہ! سمانہ تماس را قطع میڪند،اشڪ هایش بند نمے آیند. مادرم در آغوش مے ڪشدش:باید یہ قربونے بدیم! اشڪ هایش بند نمے آیند ڪہ هیچ،شدیدتر هم مے شوند! _بریم بیمارستان محسنو ببینم! مادرم ڪمرش را با یڪ دست نوازش میڪند. _الان نمیذارن ڪہ! بندہ خدا آقا محسن تازہ بهوش اومدہ ناراحتے و گریہ هاے تو رو ببینہ حالش بد میشہ. فردا همہ میریم! زیر شڪمم ڪمے تیر میڪشد،بہ زور لبخند میزنم:چشمتون روشن سمانہ جون! ان شاء اللہ سایہ ے بابا محسن همیشہ بالاے سرمون باشہ! لبخند پر رنگے بہ رویم مے پاشد:ممنون عزیزم! از آغوش مادرم بیرون مے آید و مے گوید:بہ فرزاد خبر بدم،از صبح دل تو دلش نبود! سپس دوبارہ گوشے تلفن را برمیدارد،بعد از این ڪہ با فرزاد تماس مے گیرد همراہ مادرم بہ آشپزخانہ مے رود و مشغول آمادہ ڪردن شام مے شوند. با پدرم تماس میگیرم ڪہ همراہ یاسین براے احوالپرسے و شام بہ اینجا بیایند. حواسم از گذشتہ ها پرت میشود،پرت ڪہ نہ خودم مرور خاطرات را متوقف میڪنم! احساس میڪنم هنوز آمادگے این را ندارم ڪہ پروندہ ے خاطرات گذشتہ را ڪامل ببندم! هرچہ زمان تولد پسرم نزدیڪتر میشود استرس و ترسم هم بیشتر میشود،چند روزے ست با خودم ڪلنجار مے روم ڪہ قبل از تولدش،از همین مدت ڪم استفادہ ڪنم! براے این ڪہ تغییر را آغاز ڪنم،براے این ڪہ مادر خوبے باشم! بدون این ڪہ گذشتہ بخواهد آیندہ ے دونفرہ مان را خراب ڪند! بدون وجود آیہ ے چند ماہ قبل! آیہ اے نازل ڪنم مهربان و آرام،آیہ اے ڪہ بتواند زندگے خودش و پسرڪش را بہ بهترین شڪل بسازد. آیہ اے ڪہ از جلد تمام این بیست و چهار سال بیرون بیاید و با پسرش دوبارہ متولد بشود! با امیدش! چند هفتہ اے انتخاب نامش درگیرم ڪردہ بود،تا ماہ هفتم اسمے برایش در نظر نداشتم! برایم موجود ڪوچڪے بود ڪہ در بطنم نفس میڪشید،تغدیہ میڪرد،گاهے هم بازے میڪرد و زندگے! موجودے بدون نام! موجودے ڪہ شدہ بود دلیل ادامہ ے حیات،موجودے ڪہ تا چند ماہ قبل نمیخواستمش اما حالا تنها ڪسے بود ڪہ برایم ماندہ! شدہ بود جان در تنم! نامے بهتر از "امید" نمے توانستم برایش پیدا ڪنم. مگر جز این است ڪہ شدہ بود تمام امید و آمال من؟! اوایل از بودنش ناراحت بودم و گلہ مند،اما همین ڪہ اولین بار تڪان هاے خفیفش را احساس ڪردم قلبم ریخت و "امید" جایش را گرفت! تنها یادگارے ماندگارِ روزبہ! اما دلم براے "امیدم" خیلے مے سوخت،من باعث بے پدرے اش شدم! حتم دارم اگر روزبہ بود با وجود این ڪہ امید خواستہ ے هیچڪدام مان نبود برایش بهترین پدر دنیا میشد،حتے اگر از هم جدا میشدیم! حضور نصفہ نیمہ ے روزبہ هم برایش ڪافے بود! اگر امید متوجہ بشود باعث نبودن روزبہ منم،مرا دوست خواهد داشت؟! ڪنارم مے ماند؟! متنفر نمیشود از مادرِ پشیمانش؟! این چند روز تمام فڪر و ذهنم درگیر ترس از آیندہ شدہ بود،درگیر امیدے ڪہ باید تنها بزرگش میڪردم و آیہ اے ڪہ شڪستہ بود! پدرم و یاسین سریع آمدند،ڪمے بعد از آن ها فرزاد هم رسید. جو بهتر شدہ بود،سمانہ شاد بود و پر انرژے. فرزاد مثل همیشہ ساڪت بود و سر بہ زیر و البتہ با لبخند هاے ڪم رنگ اما عمیق! بعد از شام مادرم اصرار ڪرد سمانہ و فرزاد بہ خانہ ے مان بیایند اما قبول نڪردند. هنگام خداحافظے یڪ دل شدم و بہ سمت سمانہ رفتم. دستش را بہ سمتم دراز ڪرد،دستش را گرم گرفتم‌. _خیلے مراقب خودت باش. دیگہ چیزے نموندہ تا فسقل تو بغل ڪنے! _چشم! میتونم ازتون یہ چیزے بخوام؟ سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:جانم؟ _میشہ از یڪے از همڪاراتون برام وقت بگیرید؟ ترجیحا دو سہ روز در هفتہ جلسہ مشاورہ داشتہ باشم. لبخند تلخے میزنم:میخوام تا قبل از زایمان درمان زخماے روحمو شروع ڪنم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون .....

. { چآدُرم را عاقلانہ انتخاب ڪردم و عآشقانہ سر مےڪنم... } #چادرم_را_عاشقم

یه طوری دارین کانال رو ترک میکنید آدم استرس شدید میگیره 😢😢😢

ترک نکنید خوب ☺️☺️☺️

‌ #تلنگر ‼️ خواهر من! وقتی تو پای نوشته های من شکلک می زنی من دقیقا یک نفر را تصور می کنم که سرش را کج کرده خیره شده به من و دارد لبخند می زند!😳 وقتی می نویسی: مچکرم!🙏 من یک نفر را تصور می کنم که عین بچه ها لوس می شود و دلنشین لبخند می زند!!☺️ و با صدای نازک تشکرش را می ریزد توی قلب من.😍 وقتی عکس آواتارت سر کج کرده و خندیده جوری که دندان هایش هم معلوم باشد.😅 من همیشه قبل از این که مطالبت را بخوانم صدایت را می شنوم که دارد رو به دوربین می گوید سیب و بعد هم ریسه می رود.😅😂 وقتی عکس دختر بچه شیر می کنی و بالایش می نویسی: عجیجم، نانازم، موش کوچولو الاااااااااهی قربونش برم و ...😘😍 من همین حرف ها را با صورت آواتارت و صدای خیالی ات می سازم و از این همه ذوق کردنت لبخند می زنم.😥 من مریض نیستم!🤕حتی قوه ی خیالم هم بالا نیست!😩 من پسرم.............. 👦و تو دختر...........!👧 من آهنم و تو آهن ربا!☝️ من آتشم و تو پنبه!🔥🍥 یادت نرود ☝️❌ خصوصی ترین رفتارت را عمومی نکنی✋⛔️ خواهرم ❗️یادت بمونه با نامحرم فاصله ات را حفظ کنی.. چه نیازی به ارسال شکلک داری که حتما طرف مقابلت حالت چهره تو را درک کند.🙄😕 ♦️یادت بماند شکلک ها برای روابط صمیمانه طراحی شده اند!!!!👌♦️ یادت بماند ما با هم نامحریم!!☝️📛 🔴ارسال شکلک به نامحرم ممنوع🔴 ❌😉❤️😊😅😂😁😜😍😘😜😝😎🤔🙄😒💙💘😐❣😶😏😳💝😞😠😡🌹😔😕😱❌

واژهٔ #انتــظار در جبهـہ ها معنا مے شد دلشان 💞براے استجـابت نوایِ ِ " اَللّهُـمَّ اَرِنیِ الطَّلْعَةَ الرَّشیدَةَ " پـر مــے‌ زد ... #اَلَّلهُمـّ_عجِّل‌_لِوَلیِڪ_َ‌الفَرَج ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

✅در هر مرحلـه ای از #گنـــاه هستی سریع توقف کن ✍مبـادا فکر کنی آب از سرت گذشتـه مبـادا از رحمت خدا #ناامید بشی شیـطان میخواد بهت القا کنه که آب از سرت گذشتـه و #توبه فایده نداره! ⚠️مبـادا فریب شیـطان رو بخوری.. خدا بسیـار توبه پذیر ومهـربونـه. 🍃🌹🍃🌹

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_433 #بخش_دوم لبخند او هم تلخ میشود:حتما عزیزم!برات پیگیرے میڪنم. دستش را مے فشارم. _خیلے ممنون... مردد اضافہ میڪنم:مامان! چشمانش برق مے زنند:ڪاش...ڪاش...زودتر بہ یہ سرے چیزا مے رسیدیم... سرم را پایین مے اندازم،بوسہ ے گرمے رو گونہ ام مے ڪارد:گذشتہ ها گذشتہ! باید آیندہ رو ساخت! سرم را بلند میڪنم،بغض خودش را بہ گلویم مے رساند. _نمیتونم بگم آرہ یا نہ! بین امیدوارے و ناامیدے معلقم! دستش را روے بازویم میگذارد:فعلا ذهنتو خالے ڪن! بہ هیچے فڪر نڪن مخصوصا گذشتہ! فردا حتما پیگیرے میڪنم و بهت خبر میدم. _خیلے ممنون! بعد از خداحافظے ڪوتاهے بہ سمت خانہ حرڪت میڪنیم،میخواهم این بار ڪامل بہ حرف سمانہ گوش بدهم! فعلا بہ گذشتہ فڪر نڪنم... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ ظرف سوپ خورے را همراہ قاشق و دستمال داخل سینے میگذارم و بہ سمت اتاق بابا محسن راہ مے افتم. دو روز بعد از روز بسترے شدنش از بیمارستان مرخص شد. فرداے همان شب سمانہ تماس گرفت و گفت از یڪے از همڪاران مطمئنش برایم وقت گرفتہ و شرایطم را خلاصہ توضیح دادہ. قرار شد هفتہ اے سہ بار برایم جلسہ بگذارد و در تعطیلات عید تلفنے در ارتباط باشیم و ڪمڪم ڪند. سپس بعد از تعطیلات عید جلسات حضورے را از سر بگیریم. بہ قولے در این شرایط اضطرارے تنهایم نگذارد تا بارم را با روحیہ اے بهتر روے زمین بگذارم. محتاط قدم برمیدارم،ڪم ماندہ بہ اتاق برسم ڪہ فرزاد مقابلم ظاهر میشود. نگاهے بہ سینے مے اندازد و سریع مے گوید:بدید بہ من! _سبڪہ! دستانش را جلو مے آورد و جدے مے گوید:لطفا بدید من میارم! ناچار سینے را بہ دستش مے دهم،با سر بہ در اشارہ میڪند. _بفرمایید! جلوتر قدم برمیدارم و تقہ اے بہ در میزنم،صداے سمانہ مے آید:بفرمایید! دستگیرہ ے در را مے فشارم و در را ڪامل باز میڪنم،رو بہ فرزاد مے گویم:اول شما برید! سرے تڪان میدهد و وارد میشود،در را مے بندم و پشت سرش مے روم‌. بابا محسن روے تخت نشستہ و سمانہ ڪنارش،موهایش را مرتب میڪند! فرزاد همانطور ڪہ سینے را روے تخت میگذارد مے گوید:مامان جان! شما برو استراحت ڪن. من غذاے بابا روے میدم،دو سہ روزہ سرپایے! بابا محسن سریع تایید میڪند:راست میگہ! دو شبہ یا بالا سر من بیدارے یا دارے از مهمونا پذیرایے میڪنے. برو یڪم استراحت ڪن عزیزم! سمانہ لبخند پر مهرے نثارش میڪند:من ڪہ از این ڪارا خستہ نمیشم اما چشم میرم یہ چرتے میزنم تا ڪسے براے عیادت اومد سر حال باشم! سپس از روے تخت بلند میشود و بہ سمت در مے رود،فرزاد میخواهد روے تخت بنشیند ڪہ بابا محسن مے گوید:آیہ ڪمڪم میڪنہ! توام برو استراحت ڪن! لحنش قاطع و جدیست،یعنے میخواهم خصوصے صحبت ڪنم برو بیرون! فرزاد نگاهے بہ من مے اندازد و رو بہ بابا محسن سر تڪان میدهد:چشم! سپس با قدم هاے بلند از اتاق خارج میشود. بابا محسن نگاهش را بہ صورتم مے دوزد:چرا وایسادے؟! بیا اینجا دخترم! لبخندے روے لبانم مے نشانم و بہ سمتش مے روم. همانطور ڪہ روے تخت مے نشینم مے پرسم:حالتون بهترہ؟ نفس عمیقے میڪشد:شڪر خوبم! ظرف سوپ خورے را برمیدارم ڪہ مے گوید:میخوام باهات صحبت ڪنم فعلا اونو بذار ڪنار! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم و ظرف سوپ خورے را داخل سینے برمے گردانم. _جانم! لبخندے روے لبانش نقش مے بندد،عمیق و پدرانہ! _نزدیڪہ چهار سالہ ڪہ عروس این خانوادہ شدے،نمیتونم بگم دختر! چون دروغ گفتم! نہ من و سمانہ حق پدر و مادرے رو بہ جا آوردیم نہ تو حق دختر بودن رو! عروسمون بودے نہ ڪمتر نہ بیشتر،این ڪہ میگم دخترمون نبودے بخاطرہ این ڪہ رابطہ مون گرم و صمیمے نبود. براے یہ سرے مسائل همیشہ بین مون فاصلہ و مرز بود! نفس عمیقے میڪشد و ادامہ میدهد:اما بعد از مرگ روزبہ نہ! تو جاے روزبہ رو برامون گرفتے! سرم را پایین مے اندازم و چیزے نمے گویم. _تو گذشتہ هرچے ڪہ شدہ و هرچے ڪہ بودہ تموم شدہ. حالا ما تو و نوہ مونو داریم! میخوام مثل پدر روم حساب باز ڪنے و مثل مادر بہ سمانہ نگاہ ڪنے! خیالت راحت باشہ ڪہ ما همیشہ ڪنارت هستیم،هیچڪس بہ خوبے تو نمیتونہ پسرمونو بزرگ ڪنہ! نگران این نباش و نترس ڪہ شاید یہ روزے بخوایم پسرتو ازت بگیریم! تو یہ زن با تجربہ و تحصیل ڪردہ اے،میدونم از پس خودت برمیاے. هرجا بخواے زندگے ڪنے و هر ڪارے بخواے انجام بدے ما بہ تصمیمت احترام میذاریم. در این خونہ و قلب خانوادہ ش همیشہ بہ روت بازہ. خواستم مطمئنت ڪنم ما دوستت داریم و هر تصمیمے بگیرے پشتتیم! سرم را بلند میڪنم و لبخند ڪم رنگے میزنم:نمیدونم بتونم این همہ محبت رو بتونم جبران ڪنم یا نہ! اما... اما...سعے میڪنم براتون دختر خوبے باشم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_433 #بخش_سوم آرام دستم را نوازش میڪند،صدایش بوے غم میدهد:حقوق ماهیانہ ے روزبہ هر ماہ بہ حسابت واریز میشہ،براے خونہ و درصد حقوق منو سمانہ چیزے نمیخوایم! شرم باعث میشود گونہ هایم سرخ بشوند. _این چہ حرفیہ؟! هرچے هم باشہ حق تونہ! محڪم مے گوید:نہ! روزبہ بہ اندازہ ے ڪافے حق فرزندے رو بہ جا آوردہ بود‌. حق توئہ ڪہ ڪنارش زندگے تونو ساختے! دستم را گرم مے فشارد. _فعلا نمیخوام حرفے از ارث و میراث بزنم،وصیت نامہ م رو چند وقت پیش نوشتم! سریع میان حرفش مے دوم:ان شاء اللہ صد سال سایہ تون بالاے سرمون باشہ! لبخندش جان مے گیرد. _عمر دست خداست اما ڪوتاهہ! از حرفے ڪہ میخواستم بزنم دور نشیم. شاید فرزاد رو نشناسے اما من بهش اطمینان دارم،بہ اندازہ ے روزبہ! سرم را بہ نشانہ ے تایید تڪان میدهم. _ادارہ ے ڪامل شرڪت دست فرزادہ،بهش سپردم وقتے من نباشم همون قدر ڪہ از دار و ندارم سهم میبرہ بہ پسر روزبہ هم سهم میدہ! انگار خود روزبہ هست! بابت تامین آیندہ ش نگران نباش! سریع مے گویم:اما... دستم را مے فشارد و بہ چشمانم خیرہ میشود. _ولے و اما ندارہ! براے پسرمہ! هالہ ے اشڪ را دور مردمڪ چشمانش مے بینم،اما اشڪ نمے ریزد! آب دهانش را فرو میدهد. لبخند تلخے لبانش را از هم باز میڪند. _تو الان مادرے،عشق بہ فرزندو درڪ میڪنے! اما... اما شاید خوب نتونے متوجہ علاقہ ے پدر بہ پسرش بشے! بچہ براے پدر جونہ! جون! اگہ بچہ ے اول باشہ ڪہ دیگہ حسابش سواست! پسر بزرگ تڪیہ گاہ پدرہ،عصاے دست پدرہ،قوت زانوے پدرہ. آہ عمیقے میڪشد:همہ ے امید پدرہ! اگہ خدا پسر بزرگمو ازم گرفت بہ جاش پسرشو بهم داد! حالا پسر روزبہ تڪیہ گاہ و عصا و قوت زانو و امیدمہ! لبخند ڪم رنگے میزنم:خوش بہ حالش ڪہ شما رو دارہ! با اجازہ تون میخوام یہ مبلغے از حقوق روزبہ رو هر ماہ بہ سامان اختصاص بدم! هالہ ے تعجب را در چشمانش مے بینم،ڪمے بعد بہ خودش مے آید:آهان! یادم اومد! تو این مدت بہ ڪل سامان رو فراموش ڪردہ بودم! دستانم را بہ سمت ظرف سوپ خورے میبرم تا از داخل سینے برش دارم ڪہ بابا محسن مے گوید:فعلا نمیخورم! دستت درد نڪنہ باباجان! _گرسنہ نیستید؟ _نہ عزیزم فعلا اشتها ندارم! _مطمئنید؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان مے دهد و مے گوید:برو استراحت ڪن! همانطور ڪہ بلند میشوم پتو را رویش مرتب میڪنم. _چشم! ڪارے داشتید صدام بزنید! چشمانش را با لبخند بہ نشانہ ے باشہ باز و بستہ میڪند. با قدم هاے ڪوتاہ از اتاق خارج میشوم،فرزاد دست بہ سینہ روے پلہ نشستہ و نگاهش را بہ در اتاق دوخته‌. من را ڪہ مے بیند نگاهش را بہ سمت دیگرے مے ڪشاند،میخواهم بہ سمت اتاق روزبہ بروم ڪہ صدایم میزند:آیہ خانم! سر بر مے گردانم:بلہ؟! نگاهش را بہ در اتاق بابا محسن مے دوزد:بابا راجع بہ شرڪت و مسائل مالے باهاتون صحبت ڪرد؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،نگاهش را روے صورتم ثابت مے ڪند. _چرا تو این هفت ماہ از حقوق روزبہ برداشت نڪردید؟! گنگ نگاهش میڪنم:شما از ڪجا مے دونید؟! _پدرتون گفتن! سرفہ اے میڪنم:بہ بابا محسن هم گفتم حقوق ماهیانہ ے روزبہ رو براے پسرمون و سامان در نظر دارم. خونسرد مے پرسد:و خودتون؟! بے توجہ بہ سوالش مے گویم:با اجازہ! سوالش باعث میشود در جا میخڪوب شوم. _چرا از من فرار مے ڪنید؟! پوزخند میزنم:براے چے باید از شما فرار ڪنم؟! شانہ اے بالا مے اندازد:منم همینو ازتون پرسیدم! محڪم جواب میدهم:من از ڪسے فرار نمے ڪنم! _حتے از خودتون؟! حتے از آدماے گذشتہ؟! پیشانے ام را بالا میدهم:سوالاتون یڪم شخصیہ! _دوست ندارید جواب بدید؟ _نہ! سرش را تڪان میدهد:اگہ ناراحتتون ڪردم عذر میخوام! _خواهش میڪنم! ناراحت نشدم! نگاهش را از صورتم مے گیرد و از روے پلہ بلند میشود،آرام و خونسرد از پلہ ها بالا مے رود و از محدودہ ے دیدم خارج میشود... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ برگہ ے ڪتاب را میان انگشت اشارہ و شصتم مے گیرم و ورق میزنم‌. مادرم ڪنارم نشستہ و بہ تابلوهاے روے دیوار زل زده‌. آرام زمزمہ میڪند:جَوش یہ جوریہ! سر بلند میڪنم و نگاهم را دور تا دور سالن مے چرخانم،سالنے نسبتا ڪوچڪ با دیوارهایے ڪہ با ڪاغذ دیوارے هاے استخوانے و آبے ڪم رنگ تزئین شدہ اند‌. ڪف سالن را سرامیڪ هاے سفید پوشاندہ اند و مبل هاے آبے ڪم رنگ دور تا دور سالن چیدہ شدہ اند‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے