با افتخار چادرم را برسر میکنم و با غرور در خیابان های شهرم راه میروم و به همه نشان میدهم من کم کسی نیستم من دختر حضرت فاطمه (س) هستم✌️✌️✌️ @dokhtaranchadorii

مسیحی گفت؛ ولنتاین روز عشق است 😏 بگفتم عشـ❤️ـق ، بانوی دمشق است 😍 ولادت حضرت زینب (س) مبارک🌸🍃 @dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_440 #بخش_دوم داشتم میگفتم ڪہ بعد از رفتن هادے خیلے بے قرار شدہ بود انقدرے ڪہ مادرش میگفت محسن ڪم ڪم دق میڪنہ! چند روز بعد دوبارہ اعزام شد و یڪ ماہ بعد خبر مفقودالاثر شدنش رو برامون آوردن! بہ اینجا ڪہ مے رسد بغض میڪند! _خجالت ڪشیدم! از پسرم خجالت ڪشیدم ڪہ مایہ ے سرافڪندگیم میدونستمش و اینطور سر بلندم ڪرد! محسن بہ مرتبہ اے رسید ڪہ مثل مادرمون بے نشون موند و جسمش مثل روحش پیش عمہ ے سادات! تنم یخ مے بندد از شنیدن این جملات! از سرنوشت انسانے ڪہ سال ها پیش دیدمش و از نگاهم رنجید و حالا بہ اندازہ ے آسمان ها از من بالاتر بود! دستانم را مشت میڪنم تا تنم ڪمے گر بگیرد! نفس عمیقے میڪشم و زیر لب زمزمہ میڪنم:نمیدونم چے بگم؟! واقعا نمے دونم! حاجے با زبان لبش را تر میڪند و مے گوید:این موسسہ رو هم بہ یاد محسن تاسیس ڪردم! اگہ توے این دنیا بود همہ ے اموالم بہ محسن مے رسید،نمیخوام دست خالے باشیم! تا جایے ڪہ تونستم از سهم محسن براے اینجا خرج ڪردم! چون تعریف گل یاس دمشق رو زیاد میڪرد و این گل بہ اسم مادرمون فاطمہ ے زهراست اسم موسسہ رو یاس گذاشتم! الان اینجا حدود چهل تا بچہ زندگے مے ڪنن و شدن صفا و برڪت زندگیم! بے اختیار لبخند میزنم:ان شاء اللہ یہ عمر سایہ تون بالاے سرشون باشہ! سرفہ اے میڪنم و ڪنجڪاو مے پرسم:من چرا اینجام و چے باید بدونم؟! گیج شدم! ارتباط شما با آقا فرزاد و خودم رو نمے فهمم و هرچے فڪر میڪنم چیزے بہ ذهنم نمے رسہ! حاجے من من ڪنان مے گوید:خب...خب...هنوز یہ سرے مسائل هست ڪہ گفتہ نشدہ! آب دهانش را با شدت فرو میدهد و دستے بہ ریش پر پشتش مے ڪشد! چند ثانیہ بعد میخواهد دهان باز ڪند ڪہ چند تقہ بہ در میخورد. نفس آسودہ اے میڪشد و سریع مے گوید:بفرمایید! در با صداے محڪمے باز میشود و دخترے جوان با چهرہ اے رنگ پریدہ و نفس نفس زنان در چهارچوب در پیدا! بریدہ بریدہ مے گوید:آقاے فروغے! یڪے...یڪے... حاجے سریع از پشت میزش بلند میشود و مے گوید:آروم باش بابا جان! یہ نفس عمیق بڪش! چند ثانیہ مڪث ڪن! دختر نفس عمیقے میڪشد،حاجے مے پرسد:بهتر شدے؟! دختر سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد. _حالا حرفتو بزن! دختر با تشویش زبان باز میڪند:یڪے از بچہ ها از پلہ هاے طبقہ دوم افتاد زمین! نمے تونہ دستشو تڪون بدہ! حاجے سریع بہ سمتش مے رود و مے پرسد:ڪے؟! دختر جواب میدهد:سهیل! خیلے شر و شیطونہ این بچہ! دور از چشم من،از نردہ هاے پلہ آویزون شدہ بود و سُر میخورد! حاجے چینے عمیق بہ پیشانے اش مے اندازد و مے گوید:بریم ببینم چے شدہ! بہ آمبولانس زنگ زدے؟ دختر هراسان مے گوید:نہ! راستش... بہ اینجا ڪہ مے رسد،همراہ حاجے از اتاق خارج مے شوند و صدایشان دیگر نمے آید! گیج و منگ بہ فرزاد چشم مے دوزم،لبش را بہ دندان مے گیرد و مے ایستد. همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود مے گوید:منم برم ببینم چے شدہ! با نگاهم تعقیبش میڪنم،مقابل در ڪہ مے رسد بہ سختے از روے مبل بلند میشوم. نفس عمیقے میڪشم و دستم را روے شڪمم میگذارم،همانطور ڪہ آرام قدم برمیدارم مے گویم:میشہ خودتون برید سر اصل مطلب و بگید ما چرا اینجاییم؟! تڪانے بہ گردنش میدهد و لبانش را از هم باز میڪند:بهترہ از زبون خود حاجے بشنوید! گفتم ڪہ توضیح دادنش یڪم سختہ! بہ چند قدمے اش مے رسم،بہ چشمانش ڪہ زل میزنم سریع سرش را بر مے گرداند و دستش را بہ دستگیرہ ے در مے گیرد. همین ڪہ در را باز میڪند،صداے همهمہ بہ گوشم میخورد. نگاہ فرزاد ڪہ بہ سالن مے افتد شوڪہ میشود،بہ ثانیہ نرسیدہ عقب گرد میڪند! میخواهد در را ببند ڪہ متعجب مے پرسم:چے شد؟! سریع جواب میدهد:هیچے! سریع چند قدم نزدیڪ تر مے شوم و در چهارچوب در مے ایستم. قصد میڪنم از اتاق خارج بشوم ڪہ در جا خشڪم میزند! دیگر صدایے نمے شنوم! دیگر چیزے نمے بینم! دیگر چیزے حس نمے ڪنم! مردمڪ چشمانم فقط یڪ نقطہ را مے بینند و گوش هایم تنها قادر بہ شنیدن صداے ضربان تند قلبم هستند! گلویم خشڪ میشود و تمام تنم سِر! چرا همہ فقط لب مے زنند؟! چرا دیدگانم تار مے شوند؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_440 #بخش_سوم نہ الان وقت اشڪ ریختن نیست! الان نہ! دستم را بہ دیوار مے گیرم،لبانم مثل پاهایم مے لرزند! بہ زور لبانم را تڪان میدهم:آقا...فَر...فرزاد! شُ...شمام...مے...مے بیندش؟! نفس در سینہ ام حبس میشود،قدرت دم و باز دم را از دست دادہ ام! چشمانم را با ترس مے بندم ڪہ شاید این رویا و خیالِ خوش از مقابل دیدگانم ڪنار برود! سورہ ے جنون ڪہ نازل شده‌ و من هم شدہ ام آیہ ی جنون،پس چرا باید بیشتر از این مجنون بشوم؟! آنقدر مجنون ڪہ روزبہ را در بیدارے هم ببینم؟! چرا این مردے ڪہ روے پلہ نشستہ و با ڪودڪ مجروح صحبت میڪند،انقدر شبیہ روزبہ من است؟! چرا این صورت مهتابے و چشمان پر از آرامش در بیدارے بہ سراغم آمدہ اند؟! محڪم تر چشمانم را روے هم مے فشارم و بے اختیار مے گویم:نہ! نہ! دیوونگے حقم نیست! صداے فرزاد را از دور مے شنوم از میان همهمہ! _آیہ خانم! لطفا آروم باشید! حالتون خوبہ؟! صداے متاصلش را مے شنوم:یا خدا! عجب غلطے ڪردم! چشمانم را باز نمے ڪنم،بہ زور پاهایم را تڪان میدهم و عقب گرد میڪنم. لرزش تنم بیشتر میشود،قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد. صداے بستہ شدن در مے آید،حضور ڪسے را مقابلم احساس میڪنم. صداے نگران فرزاد را مے شنوم:زن داداش! تو رو خدا چشماتونو باز ڪنید! تا بہ حال من را اینطور خطاب نڪردہ بود! قلبم مے لرزد،احساس میڪنم با هر لرزش خفیف؛تڪہ اے از قلبم از دست مے رود! نفسم تنگ میشود،تنگ تر و تنگ تر... صدایش رعشہ مے اندازد بہ تنم! _درست دیدے! روزبہ بود! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_440 #بخش_اول بیشتر گیج میشوم،ڪہ چرا بعد از هفت سال مقابل پدرش نشستہ ام؟! فرزاد،پدر محسن را از ڪجا مے شناسد و چہ ارتباطے با آن ها دارد؟! حیران‌ نگاهم را میان فرزاد و حاجے مے گردانم. من من ڪنان مے گویم:مُ...متوجہ نمیشم! پوزخند عصبے اے میزنم و ادامہ میدهم:گیج شدم! فرزاد گلویش را صاف میڪند و نگاهش را بہ حاجے مے دوزد. حاجے ڪلافہ نفسش را بیرون میدهد و مهربان بہ چشمانم زل میزند. _حوصلہ دارے برات تعریف ڪنم؟ سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:بلہ! سر تا پا گوشم! نفس عمیقے میڪشد و نگاهے بہ فرزاد مے اندازد،سپس دوبارہ نگاهش را بہ من مے دوزد. _آقا محسن ما رو ڪہ دیدہ بودے؟! _بلہ! یہ بار دیدمشون! لبخند محزونے لبانش را از هم باز میڪند:یڪ ماہ و نیم بعد از شهادت هادے،شهید شد! متعجب نگاهش میڪنم:اطلاع نداشتم! چشمانش را مے بندد و باز میڪند:مفقودالاثرہ! هنوز جنازہ ش برنگشتہ! متاثر مے گویم:خوش بہ سعادتشون! جملات هادے عمیق در گوشم زنگ میخورد،جملاتے ڪہ بہ خوبے محسن را توصیف ڪردہ بودند و من غافل بودم! میان جمع دوستان هادے،ظاهرا محسن بیشتر اوج گرفتہ! بے نشان ماندہ و غریب،مانند مادر سادات! با صداے حاجے بہ خودم مے آیم،آب دهانش را با شدت فرو میدهد. _اگہ از پدرت و آقا مهدے بپرسے منو دورا دور میشناسن! نہ اینڪہ آشنا باشیم! خدا بهم انقدر اسم و رسم دادہ ڪہ هرڪے تو بازار رفت و‌ آمد دارہ حتما اسممو شنیدہ! از دارِ دنیا منو مهین خانم،همسرم رو میگم؛فقط آقا محسن رو داریم! تنها ثمرہ ے عمر و زندگے مونہ. از نوع فعل هایے ڪہ استفادہ میڪند لبخند میزنم،مے داند ڪہ محسن نَمُردہ و حیات جاودانہ دارد! _محسن بچہ ے پر شر و شورے بود،شبیہ بہ اصطلاح من و مادر مذهبیش نبود! هرچے تو گوشش مے خوندیم توے جمع و خط ما نمے اومد! نہ اهل نماز خوندن بود،نہ روزہ و هیات و صدقہ و خمس و زڪات! همہ ے بازار و فامیل با چشم بد بهش‌ نگاہ میڪردن،ڪسے باور نمیڪرد پسر حاج حسنِ معروف باشہ! منو مهین،زیاد بهش سخت نمے گرفتیم. نمیخواستیم بہ زور و ضرب ما مثلا معتقد بشہ! هر روز پر شر و شور تر از روز قبل میشد! با دوستایے میگشت ڪہ شبیہ ما نبودن! بدنشو تتو میڪرد! لحن راہ رفتن و حرف زدنش تغییر ڪردہ بود! دود و دمے شدہ بود! تنها حُسنے ڪہ براش موندہ بود ادبش بود و احترامے ڪہ بہ منو مادرش میذاشت! محسن انقدر از راہ و رسم زندگے ما دور شدہ بود ڪہ ڪلے حرف از این و اون مے شنیدم! اوایل برام اهمیتے نداشت اما ڪم ڪم دلم گرفت! انقدر دلم گرفت ڪہ یہ روز سر نماز زدم زیر گریہ و از خدا گلہ ڪردم! گفتم من چہ گناهے بہ درگاهت ڪردم ڪہ اولادم انقدر ناخلفہ؟! ڪجاے راهو اشتباہ رفتم؟! دیگہ محسن رو مایہ ے سرافکندگیم مے دونستم! گذشت و گذشت،آقا محسن ما با آسد علیرضا آشنا شد. یہ بار علیرضا بہ زور راضیش ڪرد ڪہ باهاش برہ هیات. بعد از اون شب محسن یڪم تغییر ڪرد! نہ این ڪہ رفتار و تیپ و ظاهرش تغییر ڪنہ نہ! انگار رفتہ بود توے فڪر! ڪم ڪم پاش بہ هیات باز شد. بہ این جا ڪہ مے رسد لبخند شیرینے میزند و هم زمان ادامہ میدهد:دقیقا سہ ماہ بعد گفت میخواد برہ سوریہ! منو مادرش خیلے جا خوردیم! فڪر مے ڪردیم دارہ شوخے میڪنہ،ڪم ڪم دیدیم نہ واقعا دارہ جدے میگہ! اقدام ڪردہ بود ڪہ بہ عنوان نیروے مردمے برہ سوریہ،اون زمان اوضاع سوریہ خیلے آشفتہ شدہ بود و از نیروهاے مردمے هم ڪمڪ خواستہ بودن. این حرڪتش ناراحتم نڪرد ڪہ هیچ،خیلے هم خوشحالم ڪرد! بہ محسن امیدوار شدم! چند وقت بعد همراہ علیرضا راهے سوریہ شد. اونجا با هادے و آرش آشنا شد و از اون بہ بعد تنها دوستاش این سہ نفر شدن! اوایل فڪر میڪردم بعد از یہ مدت ڪوتاہ خستہ میشہ برمیگردہ اما دفعہ ے اول ڪہ براے مرخصے اومد،آروم و قرار نداشت برگردہ سوریہ! ڪم ڪم محسن تغییر ڪرد،طرز لباس پوشیدنش عوض شدہ بود! نماز مے خوند! موقع شهادت هادے خیلے بہ هم ریخت!خیلے! مدام مے نشست یہ گوشہ اشڪ مے ریخت! آخہ تو جمع چهار نفرہ شون قرار گذاشتہ بودن همدیگہ رو تنها نذارن! یا تا تهش باهم بمونن یا باهم پر بڪشن! هادے رو خیلے دوست داشت،شبے ڪہ شما رو ڪنار هادے دیدہ بود از شما براے من و مادرش تعریف ڪرد. انقدر ذوق داشت ڪہ انگار خودش داماد شدہ بود! یہ جملہ هم گفت ڪه: آیہ خانم با تعجب نگاهم میڪرد! یہ جورے ڪہ منو در حد هادے و بچہ ها نمے دونست! خودمو ثابت میڪنم! شرم باعث میشود نگاهم را از چشمان حاجے بگیرم و بہ زمین بدوزم،حتم دارم گونہ هایم هم سرخ شدہ اند! حاجے با محبت مے گوید:خجالت نڪش باباجان! ما آدم ها عادت ڪردیم بہ این نگاہ ها و قضاوت ها! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

هر دخترے ڪہ دختر زهـ🌸ـرا نمے شود هر بانویے ڪہ زینب ڪبرے نمے شـ😍ـود دار و ندار حضرٺ حیـ💚ـدر ، مجلّله جز تو ڪسے ڪہ زینت بابا نمے شـ😊ـود ❣میلاد حضرٺ زینب سلام الله علیها مبارڪ باد❣ @dokhtaranchadorii

🔊 #کلیپ_صوت_مولودی 💽مولودی ولادت حضرت زینب (س) نوشته توی آسمونا عشق یا حضرت زینب... 🎤 #سید_مجید_بنی_فاطمه 🎧 گوش کنید و نشر دهید📡 @dokhtaranchadorii

حضرت دلبر😍❤️😍❤️😍

#السلام‌علیک‌یا‌بنت‌الحيدر✋‌ دࢪ ↜ࢪوز°🌈 ٺۅݪدٺـ°🎊 اے عمه‌ی°❤️ عِشق ツ ↶ج‌ِآۍ••• ••همه‌ۍمدافعـآݩ‌خاݪۍ #کآر‌مآ‌نیسٺـ‌شناسآیۍ‌نامٺـ✨ #شہیدآنہ💦 🕊 @dokhtaranchadorii

😍 تولدتان مبارک عمه جان 💠هرکه به هرجا رسد از کَرَم زینب است 💠 بوی خوش کربُبَلا از حَرَم زینب است 💠طیّ زمان ها نرفت یک اثر از پرچمش 💠مُلک سلیمان که نیست، این عَلَم زینب است 🔸روحی فداک یا عقیلة العرب🔸 عیدهمگی مبارک 💚 @dokhtaranchadorii

🍃🌸🍃🌸🍃 ✔️عقیله بنی هاشم ✨یكی از لقبهای حضرت زینب سلام الله علیها عقیلهٔ بنی هاشم✨ است. 🌸عقیله، معنی های مختلفی دارد. مهمترین آن غیر از جرأت، جسارت، شجاعت، ایثار و... ✨عاقل✨ است. 🔆عرب ها به كسی كه بسیار عاقلانه رفتار می كند عقیله می گویند. ✨حضرت زینب سلام الله علیها بین مردم به سخنرانی های طولانی و پر محتوا معروف بودند. 🌸ایشان در سخت ترین شرایط، وظیفه های عبادی خود مثل نماز را با توجه و آرامش انجام دادند. 🔆 پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: علی علیه السلام، خودش زینت اهل دنیاست، اما این دختر به جایی می رسد كه زینت پدر می شود. 🌤سلام بر حضرت زینب سلام الله علیها 🌤کوهِ صبر و استقامت وشجاعت ✨میلاد با سعادت حضرت زینب سلام الله علیها بر ✨ساحت مقدس حضرت ولی عصر عجل الله فرجه و ✨الشریف و بر تمامی شیعیان مبارک. 🍃🌸🍃🌸🍃 @dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_441 /بخش اول #بخش_اول نفس ڪشیدن را فراموش میڪنم،چشمانم را باز میڪنم و گیج و منگ بہ صورتش خیرہ میشوم. در چند قدمے ام ایستادہ،ڪلافہ نفسش را بیرون میدهد و سرش را پایین مے اندازد. لبانم مے لرزند،هرڪارے میڪنم صدایے از گلویم خارج نمے شود! آب دهانش را با شدت فرو میدهد و لبش را مے گزد. سینہ ام تنگ مے شود و قلبم سنگین،درد بدے زیر شڪمم مے پیچد طورے ڪہ باعث میشود سریع خم بشوم و دستم را روے شڪمم بگذارم! فرزاد با دلهرہ بہ سمتم مے آید:آیہ خانم! چے شد؟! رنگ بہ صورتش نماندہ،چند قدم نزدیڪتر مے شود و مے پرسد:میشہ جوابمو بدید؟! بہ زور ڪمر راست میڪنم و نفس عمیقے میڪشم. زمزمہ وار مے گویم:دارم خفہ میشم! از اینجا بریم! ڪلافہ دستے بہ موهایش مے ڪشد ڪ مے گوید:باشہ! باشہ! بہ خدا...بہ خدا فقط میخواستم مسبب خیر بشم! از همین مے ترسیدم ڪہ هول ڪنید! اشڪ بہ چشمانم هجوم مے آورد،با صدایے لرزان مے پرسم:واقعا روزبہ بود؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،مبهوت مے پرسم:چطور ممڪنہ؟! درماندہ بہ چشمانم زل میزند:نگران حالتونم! بیاید بریم سر فرصت صحبت میڪنیم! منِ بے فڪر میخواستم مقدمہ چینے ڪنم،حاجے آروم همہ چیزو بگہ ڪہ... با مڪث ادامہ میدهد:ڪہ فردا روزبہ ڪنارتون باشہ! قرار نبود روزبہ امروز اینجا بیاد! مات و مبهوت مثل دیوانہ ها بہ صورتش خیرہ شدہ ام،تمام تنم یخ زدہ! دستم را از روے شڪمم بہ سمت قفسہ ے سینہ ام سوق میدهم و چند مرتبہ نفس عمیق میڪشم. هنوز چیزے ڪہ دیدہ و شنیدہ ام را باور نمیڪنم! لرزش صداے فرزاد بیشتر میشود. _آیہ خانم! بیاید سریع بریم؟! نفسم را با شدت بیرون میدهم:نمے...نمے تونم...دوبارہ ببینمش! جونشو ندارم! سریع بہ سمت در مے دود و مے گوید:یہ سرے بہ بیرون مے زنم! در را تا آخر باز میڪند و با احتیاط بہ بیرون چشم مے دوزد،چند ثانیہ بعد سرش را بہ سمتم بر مے گرداند. _سالن خلوتہ! ظاهرا همہ رفتن! میخواهم قدم بردارم ڪہ دردم بیشتر میشود،بے اختیار آخے مے گویم و مڪث میڪنم. فرزاد درماندہ نگاهم میڪند:میخواید یڪے از خانما رو براے ڪمڪ صدا بزنم؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم،محتاط و آرام قدم برمیدارم. هر ثانیہ دردم بیشتر میشود و توانم تحلیل مے رود. بہ زور خودم را بہ در مے رسانم،فرزاد ڪنارم قدم برمیدارد و مدام راجع بہ حالم سوال میڪند! عصبے دندان هایم را روے هم مے فشارم و جوابے نمیدهم. راہ نفسم بستہ شدہ،بہ زور و ڪند قدم برمیدارم. با هر جان ڪندنے شدہ خودم را از موسسہ خارج میڪنم. فرزاد سریع در ماشین را برایم باز میڪند،روے صندلے مے نشینم.دردم بیشتر میشود طورے ڪہ اشڪ در چشمانم حلقہ میزند. فرزاد هم سوار میشود و ماشین را بہ حرڪت در مے آورد. نگاهے بہ من و سپس نگاهے بہ پشت سرش مے اندازد. _آیہ خانم! بریم بیمارستان؟! سریع مے گویم:نہ! نہ! بریم خونہ! نگاهم بہ صورتش مے افتد،رنگش پریدہ! _مطمئنید؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم و از شدت درد مدام لبم را میگزم. فرزاد سرعتش را بیشتر میڪند و با دست روے فرمان ضرب مے گیرد. چندبار میخواهم دهان باز ڪنم اما مے ترسم از شدت درد و استرس فریاد بزنم! صداے زنگ موبایلے بلند میشود،فرزاد هول هولڪے موبایلش را از داخل جیب شلوارش بیرون میڪشد و جواب میدهد. _جانم حاجے! چند ثانیہ مڪث میڪند و سپس مے گوید:روزبہ رو دید! نیم نگاهے بہ من مے اندازد و ادامہ میدهد:حالشون زیاد خوب نیست! احتمالا بریم بیمارستان! چشم! چشم! پشت فرمونم فعلا خدانگهدار! سپس موبایلش را روے داشبورد میگذارد،نفس عمیقے میڪشم و بہ زور لرزش صدایم را ڪنترل میڪنم. _آقا فرزاد! حال روزبہ خوبہ؟! متعجب بہ سمتم سر بر مے گرداند،با ڪمے مڪث جواب میدهد:بلہ! _خوبہ خوب؟! با اطمینان جواب میدهد:بلہ! حالش خوبہ! نگرانش نباشید! نفس راحتے میڪشم،چشمانم را مے بندم و سرم را بہ صندلے تڪیہ میدهم. ریزش قطرات عرق را روے صورتم حس میڪنم،آب دهانم را با شدت فرو میدهم و شروع میڪنم بہ خواندن آیت الڪرسے! چند دقیقہ بعد ماشین متوقف میشود،بہ زور چشمانم را باز میڪنم. نزدیڪ در خانہ ے مان توقف ڪردہ ایم. با صدایے خفہ مے گویم:آقا فرزاد! لطفا بہ مادرم بگید با ساڪ بچہ و مدارڪ بیاد! فرزاد سرش را بہ نشانہ ے "باشه" تڪان میدهد و با سرعت از ماشین خارج میشود. با قدم هاے بلند خودش را مقابل در مے رساند و زنگ را میزند. چند ثانیہ بعد تند تند لبانش را مقابل آیفون تڪان میدهد. ڪمے بعد سپس سرش را بہ سمت من بر مے گرداند و لب میزند:الان میان! دوبارہ چشمانم را مے بندم و ذڪر گفتنم را از سر مے گیرم. نمیدانم چقدر مے گذرد ڪہ با صداے باز و بستہ شدن در ماشین،چشمانم را باز میڪنم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_441 /بخش اول #بخش_دوم صداے نگران مادرم را از پشت سر مے شنوم:نگفتم نرو بیرون؟! نگفتم بشین تو خونہ امروزم آروم بگذرون؟! جوابے نمیدهم،شرم دارم از این ڪہ ڪنار فرزاد نالہ ڪنم! دستانم را مشت میڪنم،فرزاد حرڪت میڪند؛دستے از پشت روے شانہ ام مے نشیند. _آیہ جان! مامان خوبے؟! زنگ زدم بہ دڪترت گفت بیمارستانہ. آرام لب میزنم:ناے حرف زدن ندارم! دوبارہ آب دهانم را با شدت فرو میدهم و چشمانم را مے بندم. مادرم آرام شانہ ام را نوازش میڪند و آرام مے گوید:نفس عمیق بڪش عزیزم! الان میرسیم! آرام نفس عمیقے میڪشم و زمزمہ میڪنم:مامان؟! مهربان جواب میدهد:جان مامان! لبخند ڪم رنگے میزنم:آرزو بہ دل نموندم! دیدمش! _ڪے رو؟! بدون توجہ بہ سوالش ادامہ میدهم:حالش خوب بود! بغض گلویم را مے فشارد:خوبہ خوب! سنگینے نگاهش را احساس میڪنم،دوبارہ مے پرسد:ڪیو مے گے عزیزدلم؟! جوابے نمیدهم،دردم هر لحظہ بیشتر و بیشتر میشود. مادرم با آرامش شانہ هایم را نوازش میڪند و برایم دعاے معراج را مے خواند. دقیقہ ها ڪند مے گذرند و هر ثانیہ حالم بدتر مے شود! ناگهان ماشین متوقف میشود،فرزاد نفس حبس شدہ اش را رها میڪند و مے گوید:رسیدیم! بے رمق چشم از هم مے گشایم،فرزاد زودتر از ما پیادہ میشود و دوان دوان بہ سمت بیمارستان مے رود. مادرم هم پیادہ میشود و در را برایم باز میڪند،همانطور ڪہ دستش را بہ سمتم دراز میڪند مے گوید:آروم بیا دخترم! دست لرزانم را بہ سمت دستش مے برم و محڪم مے گیرم. همین ڪہ پاهایم روے زمین فرود مے آیند،فرزاد با ویلچر مقابلم مے رسد. با ڪمڪ مادرم روے ویلچر مے نشینم و فرزاد بہ سمت بیمارستان حرڪت مے ڪند. مدام چهرہ ے روزبہ مقابل چشمانم نقش مے بندد،صداے ضربان قلب امیدمان را مے شنوم! صدایے قلبے ڪہ بے قرار است سریع تر پا بہ زمین بگذارد! بے شڪ این همہ بے قرارے و ناآرامے بخاطرہ دیدن پدرش است! دیگر طاقت دورے از پدرش را ندارد! دلش براے چشمان مهربانِ روزبہ رفتہ! بغضم عمیق میشود؛عمیق تر و عمیق تر... حدود دو ساعت طول میڪشد تا مراحل بیمارستان طے شود و فورے راهے اتاق عمل بشوم... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ با احساس سوزش و تیر ڪشیدن شڪمم آرام نالہ اے میڪنم. گلویم خشڪِ خشڪ است،زبانم بہ سقف دهانم چسبیدہ. بے رمق چند بار پلڪ هایم را تڪان میدهم تا از روے چشمانم ڪنار بروند! با ڪمے تقلا بہ زور چشم باز میڪنم،نگاهم بہ سقف بلند سفید رنگے مے افتد. بہ زور رد نگاهم را بہ سمت شڪم برآمدہ ام مے ڪشم،دیگر برآمدہ نیست! بے اختیار با ترس دستم را بہ سمت شڪمم مے برم و آرام نوازشش میڪنم،ڪمے تیر مے ڪشد! میخواهم براے پیدا ڪردن ڪسے چشم بگردانم ڪہ متوجہ حضورش مے شوم! بہ چهارچوب در تڪیہ دادہ و نگاہ آرامش را بہ من دوخته‌. لبانش را از هم باز میڪند،بہ لبخند و پخش موسیقے اے سحر آمیز! _سلام! خستہ نباشے آیہ ے جنون! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

‌ من یک دخترم.. به مادرم زهرا قسم✋ نیاز بشود..♡ عزرائیل تان می شوم..❗️ کافیست به حرم عمه ام نزدیک شوید ❌😡 ✽شعیه وظیفه اش دفاع از حرم است..✽ ✿زن و مرد هم ندارد..✿ 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 @dokhtaranchadorii

بانو! دستانت بوی نجابت می گیرند، وقتی در انبوه نگاه نامحرمان، مرتب میکنی “چادرت” را . . . “سیاهِ ساده سنگینت را . . .” #من_حجابم_را_عاشقم . . 🆔 @dokhtaranchadorii

اعضای محترم رمان آیه های جنون درحال تایپ است و به محض کامل شدن در کانال قرار گرفته میشود🌹🌹

صبحتون منور به لبخند حضرت آقا😍😍

#پروفایل دخترونه😍😍

آموزش حجاب😍😍😍😍❤️

✨🌱 #رهبرانه ❤️ رهبر انقلاب: «ما که روی #حجاب این‌قدر مقیّدیم، به‌خاطر این است که حفظ حجاب به زن کمک می‌کند تا بتواند به آن #رتبه_معنوی_عالی خود برسد. @dokhtaranchadorii

بانـــ❤️ــو! 💮در روزگاری که دشمن تمام امیدش از بین بردن حجاب توست ✔️تو همچنان پاک بمان ✔️تو امیدش را ناامید کن 💯بگذار از چادرت بیشتر از اسلحه بترسد ◼️این چادر سیاه ✔️سلاح توست ✖️اسلحه ات را زمین نگذار @dokhtaranchadorii

چادرم تاج بهشتی است که برسردارم👑 یادگاری است که ازحضرت مادردارم💞 تیرهابردل دشمن زده باهرتارش🎯 من محال است که آن را ز سرم بردارم☺️ @dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_441 /بخش دوم #بخش_اول با احساس سوزش و تیر ڪشیدن شڪمم آرام نالہ اے میڪنم. گلویم خشڪِ خشڪ است،زبانم بہ سقف دهانم چسبیدہ. بے رمق چند بار پلڪ هایم را تڪان میدهم تا از روے چشمانم ڪنار بروند! با ڪمے تقلا بہ زور چشم باز میڪنم،نگاهم بہ سقف بلند سفید رنگے مے افتد. بہ زور رد نگاهم را بہ سمت شڪم برآمدہ ام مے ڪشم،دیگر برآمدہ نیست! بے اختیار با ترس دستم را بہ سمت شڪمم مے برم و آرام نوازشش میڪنم،ڪمے تیر مے ڪشد! میخواهم براے پیدا ڪردن ڪسے چشم بگردانم ڪہ متوجہ حضورش مے شوم! بہ چهارچوب در تڪیہ دادہ و نگاہ آرامش را بہ من دوخته‌. لبانش را از هم باز میڪند،بہ لبخند و پخش موسیقے اے سحر آمیز! _سلام! خستہ نباشے آیہ ے جنون! تمامِ تنم سِر میشود،توان هیچ حرڪتے ندارم! انگار ڪہ از بدو خلقت،خداوند قدرت راہ رفتن و صحبت ڪردن را از من دریغ ڪردہ باشد! چشمانم ڪمے تار مے بیند،خستہ و بے حال میخواهند بستہ بشوند و بخوابند! بہ سختے باز نگهشان داشتہ ام،تڪیہ اش را از چهارچوب مے گیرد و صاف مے ایستد. تپش قلب مے گیرم،پلڪ هایم بازیگوشے مے ڪنند،نمیدانم اثر داروے بیهوشے و خستگے زایمان است یا بدنم هم دل بہ روحم دادہ و هوس خواب ابدے ڪردہ؟! با تردید چند قدم برمیدارد،با هر قدم آوارہ هاے قلبم مے ریزد! میخواهم خدا را قسم بدهم،قسم بدهم ڪہ راحتم ڪند از قید و بند این بازے ها! من دیگر توانش را ندارم! پس قسمش میدهم بہ آشفتہ ترین و مظلوم ترین چیزے ڪہ دارم! بہ قلبم! و قسم بہ قلبے ڪہ چیزے از آن باقے نماندہ... قامتش ڪہ در نیم مترے ام علم میشود ادامہ نمیدهم! میخواهم دهان باز ڪنم و فریاد بزنم،اما نمیتوانم! با چشمانے گشاد شدہ از ترس بہ صورتش خیرہ میشوم،هیچ تغییرے نڪردہ ڪہ هیچ صورتش دلنشین تر هم شدہ! روے لبانش لبخندے شڪرے جا خوش ڪردہ و در چشمانش ترس و دلتنگے! بہ زور آب دهانم را فرو میدهم،ڪم ماندہ از حال بروم. با زبان لبش را تر میڪند:جواب سلام واجبہ ها! هاج و واج نگاهش میڪنم،باور نمیڪنم واقعے باشد،باور نمیڪنم! خدایا امتحان و عذاب بس است! بهتم را ڪہ مے بیند سرش را ڪمے بہ سمتم خم میڪند و با آن دو مهتابے درخشان چشم مے دوزد بہ چشمانم! _حتے بہ اندازہ ے یہ جواب سلام قابل نیستم؟! هر چہ نیرو در بدن دارم،در دست راستم جمع میڪنم. آرام بالا مے برمش. همین ڪہ انگشتانم روے صورتش مے نشیند،قلبم از هم فرو مے پاشد! لبخندش عمیق تر میشود و چشمانش دلتنگ تر. حلقہ ے اشڪ دور مردمڪ هایش تلو تلو میخورد! _دلم برات تنگ شدہ بود! خیلے خیلے تنگ! دستم طاقت نمے آورد و روے تخت فرود مے آید،او هم دیگر تاب و توان ندارد! صداے هین بلندے از گلویم خارج میشود،نگران نگاهش را میان صورت و قفسہ ے سینہ ام مے گرداند. بہ زور دهان باز میڪنم،صدایم از تہ چاہ بلند میشود! _چِ...چرا؟! آشفتہ نگاهم میڪند:چے چرا؟! خونم مثل قلبم بہ جوش آمدہ! صدایم را ڪمے بالا مے برم:چرا برگشتے؟! برگرد همون جایے ڪہ بودے! حیران نگاهم میڪند،چند ثانیہ بعد بہ خودش مے آید! _نمیخواے بپرسے چرا نبودم؟! نمیخواے بدونے چے شدہ؟! فریاد میزنم:نہ! نہ! نہ! برام مهم نیست! مهم اینہ توے این هشت ماہ نبودے! مهم اینہ منو با ڪلے عذاب وجدان و ناراحتے ول ڪردے رفتے! مهم اینہ روزایے ڪہ باید مے بودے،نبودے! نفس عمیقے میڪشد و آرام مے گوید:باشہ عزیزم! باشہ! فقط تو آروم باش! بلندتر فریاد میزنم:بہ تو چہ؟! برو بیرون! بہ ثانیہ نڪشیدہ،صداے پا در اتاق مے پیچد. مادرم در حالے ڪہ سعے دارد چادرش را مرتب ڪند با چشمانے از حدقہ بیرون زدہ بہ سمت ما مے آید. نگاهے بہ روزبہ مے اندازد و سپس بہ من خیرہ میشود. _آیہ جان! چرا داد میزنے؟! حرص و جوش برات خوب نیست عزیزم! اشڪ دیگر منتظر بغض نمے ماند و خودش جارے میشود. _بگو برہ بیرون! مادرم متاصل بہ روزبہ نگاہ میڪند و سریع بہ سمتم مے آید. دست سرد و لرزانم را میان دست هاے گرمش مے گیرد. با لحنے نرم مے گوید:باشہ مامان جان! تو آروم باش خیالمون راحت بشہ! چشمانم را مے بندم و بدون وقفہ اشڪ‌ مے ریزم. هق هقم بلند میشود بہ گلایہ! _هیچ...هیچڪس نمے فهمہ...نمے فهمہ من توے این مدت چے ڪشیدم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

اعضای محترم به خاطر درخواست های مکرر شما عزیزان امشب یه پارت گذاشته میشود و پارت دوم هم ب محض رسیدن به دست ما در کانال گذاشته میشود🌹🌹