: 🌟امام_رضا علیه‌السلام فرمودند: ✅ «بزرگترین فضیلت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در قرآن، آیه مباهله است.» 📚 بحار الانوار، ج ۳۵، ص ۲۵۷ @dokhtaranchadorii

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۹۲ همانطور ڪہ روے تخت نشستہ ام با انگشت روے ملحفہ شڪل هاے عجق وجق میڪشم. _چقدر من از دستِ تو حرص بخورم؟! جوابے نمیدهم،مادرم وقتے سڪوتم را مے بیند عصبے تر میشود:انقدر میگے میخوام درس بخونم! درس بخونم! میدونے بابات بفهمہ چے میشہ؟! خودت بهونے دادے دستش! از زمانے ڪہ تماس گرفتم و ماجرا را گفتم،یڪ بند حرص میخورد و غر میزند. آرام لب میزنم:من پررویے یا بے احترامے نڪردم! صدایش را ڪمے بالا میبرد:اما از نظر اونا ڪردے! میدونے چقدر رو نمرہ انضباطت تاثیر دارہ؟! دوبارہ برگردے مدرسہ باهات سر لج میوفتن! باز جوابے بہ جز سڪوت ندارم،از ڪارم‌ پشیمان نیستم! همانطور ڪہ در ڪمدم را باز میڪند میگوید:جواب باباتو چے بدم؟! لبم را بہ دندان میگیرم،اگر بفهمد موقتا اخراج شدم حتما برایش بهانہ میشود! احساس میڪنم معدہ ام میسوزد،یڪ لحظہ از ذهنم میگذرد فردا بہ مدرسہ برگردم و از محمدے عذر خواهے ڪنم! اما سریع این افڪار مسخرہ را از ذهنم دور میڪنم. نفس عمیقے میڪشم و بہ حرڪات مادرم خیرہ میشوم،داخل ڪمد دنبال لباس مناسب میگردد. یڪے دو ساعت دیگر خانوادہ ے عسگرے از راہ میرسند،اصلا قدم نحسشان باعث اتفاقات امروز شد! بوے غذاهایے ڪہ روے اجاق گاز در حال پختند دلم را بہ هم‌ میزند! مادرم پیراهن گلهبے رنگے بیرون میڪشد و ڪنارم روے تخت پرت میڪند:امشبہ رو چیزے بہ بابات نگو! بذار اینا بے سر صدا بیان و برن! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. چینے روے پیشانے اش مے اندازد و ادامہ میدهد:پاشو آمادہ شو! بے حوصلہ میگویم:حالا زودہ! _قیافہ شو نگا! شبیہ افسردہ هاس! روے تخت دراز میڪشم و حق بہ جانب میگویم:مامان خانم! تو رو از مدرسہ اخراج ڪنن میزنے میرقصے؟! حالت گرفتہ نمیشہ؟! اونم بخاطرہ هیچ و پوچ! با چهار انگشت دستش ضربہ ے آرامے بہ انگشتان پاے راستم میزند و میگوید:اینا رو بہ خودت بگو! دراز شدے ڪہ! پاشو! با اڪراہ از جایم بلند میشوم و پیراهن را برمیدارم. همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود میگوید:زود آمادہ شو بیا ڪمڪم! نمیدونم این نورا و یاسین ڪجا موندن! سپس از اتاق خارج میشود. پیراهن را مچالہ و گوشہ ے اتاق پرت میڪنم! خیلے اعصابم رو بہ راہ است،مهمانے امشب هم نورِ علے نور! چند لحظہ بے حرڪت روے تخت مے مانم،یاد حرف هاے مادر هادے مے افتم؛بے اختیار میخندم! امشب هم لباس مشڪے سادہ ام را بپوشم حتما دست پسرش را میگیرد و میرود! زیر لب براے خودم میگویم:میدونستم همہ ے ڪاراش فیلمہ! فقط میخواد دست پسرشو یہ جا بند ڪنہ! بے اختیار خودم را در آینہ نگاہ میڪنم. براے اولین بار بہ چهرہ ام دقیق میشوم،صورتِ سفید و لبانِ صورتے ڪم رنگم ڪمے بے روحند! اما برعڪس چشمانِ قهوہ اے ام،روح دارند! بہ قولِ او روح دارند و مزہ! مثل قهوہ هاے قاجارے! جرعہ جرعہ نگاہ هایم را باید نوشید... یڪ لحظہ خودم را با نازنین مقایسہ میڪنم! قابل مقایسہ نیستیم. نگاهم را از آینہ میگیرم و با رضایت ڪامل میگویم:من نمیخوام چشماے ڪسے اسیرم بشہ! دلشو میخوام ! اونم براے خودم نہ قیافہ م! از روے تخت بلند میشوم و پیراهن را برمیدارم. با ڪمے وسواس لباس مناسبے میپوشم،روسرے و چادرم را آمادہ روے تخت میگذارم و از اتاق خارج میشوم. مادرم را میبینم ڪہ تلفن را بہ گوشش چسباندہ و با حرص گوشہ ے لبش را مے جود. _چے شدہ؟! تلفن را سر جایش میگذارد:نورا جواب نمیدہ! سپس رو برمیگرداند و بہ طرف آشپزخانہ میرود:حالا خوبہ بهش گفتم تو اخراج شدے بیاد دلداریت بدہ! چشمانم گرد میشود‌. دنبالش راہ مے افتم و با حرص میگویم:حالا میذاشتے بیاد خونہ بعد میگفتے! تو رو خدا یہ متن بنویس بفرست شبڪہ ے یڪ و اخبار بیست و سے تیتر اصلے شون بزنن! مادرم با لبخند نگاهم میڪند و جواب میدهد:نمیشہ! خبرو بہ بے بے سے فروختم! سپس غش غش میخندد‌. چشمانم را ریز میڪنم و دهنم را ڪمے ڪج:هہ هہ! باشہ مامان خانم! با دقت بہ پیراهن و شلوارم‌ نگاہ میڪند و میگوید:روسرے چے برداشتے؟ _اون زمینہ شیریہ ڪہ گلاے ریز هم‌ رنگ پیرهنم دارہ! سرش را تڪان میدهد:خوبہ! قاشق تمیزے از آب چڪان ظرف شویے بیرون میڪشد و میگوید:بیا ببین مزہ ے غذاها چطورہ! _مگہ من تسترم؟ حتما مثل همیشہ عالیہ! در حالے ڪہ در یڪے از قابلمہ ها را برمیدارد و قاشق را داخلش میبرد میگوید:هر وقت میخوایم خانوادہ ے عسگریو ببینیم تلخ میشیا! شانہ اے بالا مے اندازم. شیرین ترین تلخیِ دنیا! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 💠 #فدایی_خانم_زینب. @dokhtaranchadorii

پروفایل تابستونی 😋😋😋😋

آنشرلی هم نشدیم یکی بپرسه آنه تکرار غریبانه ی روز هایت چگونه گذشت 😐😐

کلیپ در مورد شناخت امام زمان بسیار جالب و شنیدنی ..حتما حتما حتما دانلود کنید ☺️

آيت الله وحيدخراسانى: تاروزعاشورا كه نزديك است،روزى صدمرتبه سوره توحيد بخوانيد وبه حضرت سيدالشهدا(ع) هديه كنيد،انشاءالله فيوضاتى نصيبتان ميشود شرطش هم اين است مردم را دعوت به اين عمل كنید. #التماس_دعا @dokhtaranchadorii

#مباهله #روز_حقانیت_اهل_بیت (ع) 24 ذی الحجه روز #مباهله بنا بود #مسلمانان و مسیحیان نجران یکدیگر را نفرین کنند، تا خدا آن طرف را که دروغگوست، عذاب کند. پیامبر (ص به) همراه اهل بیت(ع) برای مباهله رفتند، اما #مسیحیان ترسیدند و منصرف شدند.

دوستان به خاطر روز عید حقانیت شیعه و روز مباهله رمان امروز چهار قسمت گذاشته میشود ☺️عیدتون مبارککککک

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۹۳ دستم را زیر چانہ ام میزنم و بہ مستندے ڪہ از شبڪہ ے پنج پخش میشود خیرہ میشوم. ساعت نزدیڪ هفت است،نہ خبرے از نورا و یاسین شدہ نہ خانوادہ ے عسگرے! مادرم همانطور ڪہ روسرے اش را گرہ میزند میگوید:چرا هیچڪس نیومد؟ بدون اینڪہ نگاهم را از صفحہ ے تلویزیون بگیرم جواب میدهم:بهتر ڪہ نیان! سرش را تڪان میدهد و برایم نچ نچے میڪند. هنوز نچ نچش تمام نشدہ،صداے زنگ در بلند میشود. سریع از روے مبل بلند میشوم. دوان دوان بہ سمت اتاق میروم:مامان من حجاب ندارم! خودت درو وا ڪن! _شاید نورا و یاسین باشن! در اتاق را میبندم:اگہ اونا بودن بگو بیام بیرون! سپس روسرے را از روے تخت برمیدارم،جلوے آینہ مے ایستم و روسرے را سر میڪنم. گیرہ ے حجاب ڪوچڪے برمیدارم و روسرے ام را سفت میڪنم. از صداے خوش و بشے ڪہ مے آید متوجہ میشوم،خانوادہ ے عسگرے اند. صدایشان نزدیڪ تر میشود،چادرم را برمیدارم و روے سرم مے اندازم. چند لحظہ بعد با فرستادن صلواتے دستگیرہ ے در را میفشارم. فرزانہ و همتا و یڪتا روے مبل سہ نفرہ نشستہ اند،بلند سلام میڪنم. با دیدن من از جایشان بلند میشوند،جواب سلامم را میدهند. مادرم سریع میگوید:بفرمایید بشینید! بہ سمتشان میروم،با هر سہ دست میدهم و خوش آمد میگویم. همتا و یڪتا مثل دفعہ ے قبل پر انرژے و گرم اند. همین ڪہ مے نشینیم مادرم میگوید:پس آقا مهدے و هادے ڪجان؟! تازہ یادم مے افتد هادے نیست! فرزانہ با لبخند جواب میدهد:مهدے ڪہ سرڪارہ گفت با آقا مصطفے میان،هادے ام با ما اومد دارہ ماشینو پارڪ میڪنہ. سپس مشغول احوال پرسے میشود. رو‌ بہ همتا و یڪتا میگویم:فعلا ڪہ ڪسے نیست راحت باشید! با لبخند گرمے نگاهم میڪنند و با گفتن با اجازہ چادرهایشان را در مے آورند. چادرهایشان را میگیرم و در رخت آویز اتاقم آویزان میڪنم. _آیہ مامان! براشون چادر سادہ بیار ڪنار دستشون باشہ. _نہ آیہ جون! همراهمون آوردیم. دوبارہ بہ پذیرایے برمیگردم. همتا سریع میگوید:ما اصلا احساس غریبے نمیڪنیم هرجا بریم بار و بندیلمونم میبریم! سپس ڪوتاہ میخندد. مادرم صمیمانہ میگوید:خونہ ے خودتونہ! یڪتا میگوید:راستے نورا و یاسین ڪجان؟! روے مبل تڪ نفرہ ے ڪنارشان مینشینم:ڪار داشتن رفتن بیرون،یڪم دیگہ میان. همتا با خندہ میگوید:دلمون براے یاسین تون تنگ شدہ! لبخندے روے لبانم مے نشانم:قابلتو ندارہ! مادرم بہ شوخے میگوید:هے هے! پسرم فروشے نیست! _یاللہ! با اداے این ڪلمہ از صداے مردانہ اے همہ بہ سمت در برمیگردیم. هادے همانطور ڪہ ڪفش هایش را جلوے در،در مے آورد میگوید:سلام! مادرم براے استقبالش مے رود. شلوار جین تیرہ اے با ڪاپشن چرم مشڪے رنگ پوشیدہ. احساس میڪنم ڪمے لاغر شدہ! بستہ ے شڪلاتے بہ دست مادرم مے دهد و وارد خانہ میشود. رو بہ من میگوید:سلام! مخاطبش تنها من هستم! لب میزنم:سلام! سر بہ زیر دور از جمع زنانہ روے دورترین مبل مے نشیند. مادرم اشارہ میڪند چایے بیاورم. از جمع جدا میشوم و بہ سمت آشپزخانہ میروم. پنج فنجان سرامیڪے ڪہ مادرم تازہ خریدہ مرتب داخل سینے مے چینم و پر از چاے میڪنم. مادرم تعارف میزند:عزیزم بیام ڪمڪت؟! _نہ دارم میارم. با احتیاط سینے را برمیدارم و بہ سمت جمع میروم. اول بہ فرزانہ تعارف میڪنم،میخواهد فنجان را بردارد ڪہ میگوید:آیہ جون این دفعہ پسرمو بسوزونے با من طرفیا! گونہ هایم سرخ میشود،سرفہ اے میڪنم و چیزے نمیگویم. همتا و یڪتا نگاهشان را میان من و هادے میگردانند. مطمئنم فرزانہ برایشان تعریف ڪردہ،هادے ساڪت بہ پاهایش زل زدہ و واڪنشے نشان نمیدهد. بہ همہ تعارف میڪنم نوبت بہ هادے میرسد،وقتے مے بیند بہ سمتش میروم،خودش را ڪمے جمع میڪند. سینے را مقابلش میگیرم:بفرمایید! ڪمے از روے مبل بلند میشود،بیچارہ چشمش ترسیدہ! براے اینڪہ نخندم لبم را میگزم،با احتیاط فنجان چاے را برمیدارد و میگوید:خیلے ممنون! _خواهش میڪنم. ڪمے سرش را بلند میڪند،یڪ لحظہ چشم در چشم میشویم. تازہ صورتش را میبینم،ڪمے ریش گذاشتہ. ریش هاے مشڪے اش صورتش را مردانہ و معصوم تر ڪردہ. ڪمے بیشتر از بیست و چهار سال،بہ صورتش مے خورد. دوبارہ ڪنار یڪتا مے نشینم. همتا ابروهایش را بالا میدهد و با لحن شیطنت آمیزے میگوید:هادے تو ڪہ چاے دوست ندارے! هادے گیج‌ بہ ما نگاہ میڪند و سپس بہ فنجان چاے. فرزانہ زودتر میگوید:خب این چایے فرق دارہ! یڪتا با آرنج آرام بہ پهلویم میزند و میگوید:بعلہ! بہ زور لبخندے میزنم و ساڪت مے مانم،هیچ از این همہ راحتے شان خوشم نمے آید. با صحبت هاے معمولے نوشیدن چاے را بہ پایان مے رسانیم. فرزانہ نگاهے بہ هادے مے اندازد و رو بہ مادرم میگوید:راستیتش پروانہ جون... ڪمے مڪث میڪند و لبخند روے صورتش را عمیق تر. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 @dokhtaranchadorii