#رمان_عقیق_پارت_پنجاه‌و‌هفتم 📚 سرم را به نشانه تاسف تکان دادم و بابا محمد با لبخند سامره را در آغوش گرفت و بوسه ای روی پیشانی‌اش نشاند و گفت: داداش ابوذر اشتباه میکنه در ضمن شما کوچیک تر از داداش کمیلی و باید احترامشو نگه داری گوش داداش ابوذرتم میپیچونم! مانتو‌ام را در می آورم و میگویم: ولی به حق چیزای نشنیده حالا واقعا داره درس میخونه؟ بابا محمد نگاهش به لب تاپ است و در همان حال میگوید:حالا که رشته مورد علاقه‌اش رو میخونه بیشتر به درس علاقه نشون میده! ابوذر هول وسط حرف بابا میپرد و میگوید: بابا اونو ولش کن بیا نزدیکتر بشین وصل شد... با تعجب میخواهم بروم و ببینم چه چیز آن رو را اینقدر مشغول کرده که ابوذر میگوید: اینور نیای‌ها وب کم روشنه میخوایم حرف بزنیم. _با کی؟ _امیرحیدر! امیر حیدر؟ هان یادم آمد رفیق شش دانگه ابوذر ، لبخند به لبم آمد...خبرش رسیده بود که میخواهد برگردد ، یک آن یاد شش هفت سال پیش می افتم! کی فکرش را میکردروزی برسد امیرحیدر پسر کربلایی ذوالفقار برود بلاد کفر برای تحصیل! چه روشن فکری به خرج داد حاج رضا علی چه قدر رفت و آمد تا راضی کند عطار خوش سیرت محله بابا اینها را که پسرت میرود که بر گردد...که نگذار حیف شود...بگذار برود عالم شود برمیگردد! و بالاخره فن همین حاج رضا علی بود که افاقه کرد و امیرحیدر راهی شد...چقدره طاهره خانم مادرش گریه میکرد در فراق در دانه اش...راحله خواهرش هم مدرسه ای ما بود ، بیچاره او هم همش گریه میکرد و دلش برای داداش حیدرش تنگ میشد ، چقدر آن روزها ابوذر چیک تو چیک امیر حیدر بود یادش بخیر ، من اما بی دلیل از بنده خدا بدم می آمد ، هنوز هم نمیدانم چرا؟؟ نوجوانی بود دیگر...شاید گوش شکسته اش به دلم نمینشست...کشتی گیر بود جناب...خدایمان ببخشد! چقدر پشت سر بنده خدا پیش همکلاسی هایم غیبت میکردم و گوش شکسته اش را مسخره میکردم...بنده خدا! همین امیرحیدر بود که پای ابوذر را به حوزه باز کرد و همین امیرحیدر بود که وقتی خواست مهندس شود ابوذر هم یکهو هوس کرد مهندس شود ، خود ابوذر نمیفهمید ولی تاثیر امیر حیدر بر او شاید بیشتر از بابا محمد بود....این که چه چیز در وجود این رفیق شش دانگه دیده بود را خدا عالم است ولی ماشاهد معرفت عین برادر امیرحیدر بودیم ، درست که پنج سال از ابوذر بزرگتر بود ولی به قول ابوذر امیرحیدر بود! لبخندی زدم..چقدر این روزها اوضاع بروقف مراد برادرم بود...زنِ خوب ، رفیق شش دانگه...کوکِ کوک بود و به سامان اوضاعش! خدایا شکرت...چه خوب خدایی میکنی....درِ کارگاه مامان عمه را باز میکنم و با اخم میگویم: علیک سلام حاج خانمها یه وقت یه سلامی به من ندید؟ انگار نه انگار آیه ای هم اومده! مامان عمه و پریناز هر دو میخندد و پریناز عزیز میگوید: ببخش عزیز دلم اصلا متوجه نشدم..سلام به روی ماه نشسته ات.. مامان عمه هم در حالی که با مانتو خوش دوخت را سر دوز میکند عمه وار میگوید: سلام باز تو چشمت به ننه بابات افتاد لوس شدی؟ دستم را دور گردن پریناز حلقه میکنم و محکم گونه اش را میبوسم و میگویم: چیه؟ حسودیت شد نازکش دارم؟ صورتش را جمع میکند و با لحن خندی داری میگوید: آره واقعا حسودی کردن هم داری! نگاهی به مانتو خوش دوخت در دستش می اندازم و با ذوق میگویم: بالاخره دوختینش؟ پریناز با عشق میگوید: آره خدا رو شکر همش نگران بودم به پنجشنبه و بله برون نرسه ولی خدارو شکر تموم شد... چشمهایم را گرد میکنم و میگویم: بله برون؟ پری جون چه دل خجسته ای داری شما...بله برون؟ بذار جواب مثبت بهت بده حالا! پریناز مثل هر مادر هوا خواه پسر دیگری پشت چشم نازک میکند و میگوید: خیلی هم دلش بخواد! تازه نمیدونی که چه برقی تو چشمای مامانه بود...من مطمئنم نه نمیگن!📚 @dokhtaranchadorii

#رمان_عقیق_پارت_پنجاه‌و‌هشتم 📚 خب این طبیعی بود...ما خانوداه داماد بودیم و معلوم بود حرفی از ترشی ماستی به نام ابوذر نمیزدیم! ولی خب آدم از لحظه بعدش اینقدر مطمئن حرف نمیزد که ما در خصوص آینده با این قاطعیت نظر میدادیم...پریناز با خوشی تکیه اش را به صندلی میدهد و بعد میگوید: خدارو هزار مرتبه شکر این از ابوذر ...تو رو هم بفرستم خونه بخت دیگه تا کمیل و سامره یه چند وقتی خیالم راحته! به خنده ام انداخت این لحن پریناز ...توت خشکی را که روی میز مامان عمه بود به دهان میگذارم و میگویم: پری جون یه جوری با بیچارگی این حرفو زدی خودم دلم برای خودم سوخت ، بابا من هنوز نترشیدم..داره بیست و پنج سالم میشه درست ولی این سن ترشیدگی نیستا! پریناز اخمی میکند و میگوید:تو با همین وضع پیش بری باید برات یه دبه سفارش بدم....البته نمیذارم ، خانم مشایخ پریروز یه چیزایی میگفت...حالا بزار قضیه ابوذر درست شه با بابات صحبت میکنم قرار میزاریم! بهت زده نگاهش میکنم و توت خشک را به زور قورت میدهم و میگویم: ما هم که بوق! مامان عمه میخندد و پریناز جدی میگوید: آیه ازت خواهش میکنم این مسخره بازی رو تمومش کن! با لبخند میگویم: کدوم مسخره بازی گلم؟ _همین مسخره بازی که راه انداختی! یعنی همه آدمها بدن تو فقط خوبی؟ رو هرکی میاد یه عیبی میزاری! _خب مادر من آدم که با هرکسی نمیتونه بره زیر یه سقف! _تو بزار بیان دو کلوم باهاشون حرف بزن بعد بگو بدن یا خوب.... کنارش مینشینم و میگویم: ببین عزیزم من واقعا الان قصد ازدواج ندارم _چرا دختر ۱۶ ساله ای؟ _نه ولی ۴۱ ساله هم نیستم...من خودمو بهتر از تو میشناسم عزیزم! کلافه دستی به صورتش میکشد و میگوید: نمیدونم واقعا نمیدونم چی بگم! اون محمد هم که هیچی بهت نمیگه! _قربون بابای چیز فهمم! _یعنی من نفهمم؟ _چرا ترش میکنی نازنین؟ شما تاج سری مامان عمه بشکاف را برمیدارد تا جای دگمه ها را باز کند و در همان حال میگوید: بسه بسه جمع کنید حالم بهم خورد تو هم پریناز این عتیقه رو ولش کن ببینم با این بالا پایین پریدنا میخواد به کجا برسه! میخندم و خدا را شکر میکنم از این نگرانی ها...میدانی؟ گاهی فکر میکنم خوب است یک عده در زندگی ات باشند مدام گیرت بدهند ، مدام روی اعصابت رژه بروند...مدام دست بگذارند روی حساسیت هایت یا چیزهایی بگویند به حد انفجار برسی یا کاری کنند که تو خوشت نیاید...ضد ضربه ات میکنند اینجور آدمها ، صبورت میکنند اینجور آدمها....ته تهش که نگاه کنی حق و حقدار همین ها هستند...اما خب یک منیتی این میان است که همیشه حق را برای خودش میداند....دارد مادری میکند برایم..یادم نرود سر فرصت یک گوشه گیرش بیاورم و دستهایش را ببوسم...دارز بکشم سر روی پاهایش بگذارم موهایم را نوازش کند و بی مقدمه بگویم: ممنونم که مادری کردی برایم پریناز...ممنونم که حرص زدی برایم همسری کردی برای پدرم...ابوذر کمیل سامره شیرین زبان را به زندگی مان آوردی ممنونم که رفیق و همزبان مامان عمه بودی ممنونم که بد نبودی!📚 #ادامہ_دارد.... @dokhtaranchadorii

ای خواهرم چادرت را بپوش 😇; زیرا مانند سنگری است✋; که از چشــ👀ـمان ناپاک حفظت میکند. خواهرم ! تو با حجاب و چادرت جهــ💪ـاد کرده ای ; جهاد با بی حیایی و بی عفتی ; حجاب مایه آرامش و امنیت توست😌. @dokhtaranchadorii

🌸 ممنونم که با دقت مطالعه میکنید🌸 ✅ #حرف_دل شاید برای خیلی ها خنده دار باشد عــاشقانه نوشتن 😍 از به قول خودشان یک تکه پارچه سیاه ! شاید خیلی ها طعنه به عاشقانه هایمان بزنند ،😒 اما آن ها چه میدانند از حال و هوایمان وقتی چادر ِ حضرتِ مادر مآمنی میشود برای تمام ِ دلهره ها و ترس هایمان😌 وقتی پناه و سنگر ما میشود زیر تیر باران نگاه های آلوده و مسموم ،👀 وقتی نه تنها برای ما آرامش میاورد بلکه آرام دل آن مردی میشود که در خیابان ، کوچه و بازار از کنار ما عبور میکند👌مردی که شاید با مولایش عهد بسته است که چشمانش را با نگاهِ حرام آلوده نکند !✋ با افتخار میگویم ، عاشق چادرم هستم ، 💕 شبیه آن عاشقی که بدون معشوقش میمیرد💘 ... . . 😍 تکمله ؛ دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است! @dokhtaranchadorii

↫در ایـטּ زمانہ اگربہ خاطر"حـرف مــردم" تغییرڪنی⇣ ایـטּ جماعت هر روز تو را یڪ جور دیگر مےخواهند↶ ولـ↯ـی لبخنـ❥ـد خالق را بہ هیچ حرفےترجیح نده #حجاب را"عاشــღــقانہ"انتخاب ڪن ❤️❤️ @dokhtaranchadorii

#ریحاݩہ•💚• لباسۍ فاخر به تن ڪرده ای... از جنس حیاء با،بوۍزهراۍاطهر... این نه یڪ لباس ساده بلڪه بندبند را فرشتہ ها👼 بافته اند..♥️ #چاڋر سیاه تو در محشر رو سفیدت میڪند😍👌 #بانو_چاڋرۍ @dokhtaranchadorii

#اندکی_تامل👇 #دلبری_با_حجاب 😰 تصویرت را گذاشتـه ای توی فضای مجازی ...📱 به قول خودت خشـکـِ مذهبی نیستی ... 😐 اتفاقا باحجاب هم گذاشتـہ ای ...😒 زیر عکسـت مینویسند: ماشالله!!!! 👏 مینویسند :چقدر بهت میـاد 👌 حتی مردان عرب هم میگویند: جمیلُ و...😚 اما ....😏 یادت نرود !!! 👆 بخدا پسر رهگذر ومزاحـم توی خیابان هم همین را می گوید 👨 آنجــا احتمال 90 درصد حیا میکنی 😥 روی برمیگردانی وبی محلی میکنی ...😒 اما اینجــا می گویی :متشکرم.... مرسی ...چشماتون قشنگ میبینه و ...🙏 نمی دانـم. ..😕 حیای خود را باخته ای 🔥 یا همه به تو محـرمنـد. .. 🔓 @dokhtaranchadorii

🔹«خواهرم حجابت؟» گفت دلم پاک است❗️ گفتم مگر میشود پاکی هزاران نگاه را بدزدی... و دلت پاک باشد؟!🔹 🆔 @dokhtaranchadorii

‌ 🔴 نگاه غرب به زن‌ ‌ 🔻رهبر انقلاب؛ اساس فرهنگ غرب این است كه زن را به عنوان یك كالا، به عنوان یك وسیله‌ی تمتع برای مرد در جامعه عرضه بكند. @dokhtaranchadorii

#ڪلیپ🎥 💢خواهرم مراقب باش ... گناه دیگران را به پاۍتو ننویسند ! یڪبار قدم زدن در خیابان با بدحجابۍ و نوشتن هزاران گناه نڪرده ۍخودارضایۍ 😰 #رائفۍ_پور #خودارضایۍ #استمناء #حجاب #بدحجابۍ #گناه @dokhtaranchadorii

حـاضر نیـستم با تمـام دنـیایم عـوضـش کـنم… ✅حجـابـم مـال مـن اسـت ✅حـق مـن اسـت ✅چـه در گرمـاهـای آتـش گـونـه ✅و چـه در سـرمـاهـای سـوزنـاک... نـه بـه مانتـوهـای تنـگ و کـوتـاه دل میبـندم.... نـه بـه پـاشـنه هـای بلنـد... مـیـپـوشم سیـاه سـاده ی سنـگین خـودم را... تا امـام زمـانم هـرگـاه که مـرا در خـیابـان میـنگرد به جـای درد گرفـتن قلبـش... لـبخـندی بـیاید روی لبـش... یا صاحـب الـزمـان... آقـای بـی هـمتای مـن... یک نگـاه تـو... مـی ارزد بـه صـد نـگاه دیگران... من و چـ♥ـادرم از تـه دل مـیگویـیم.... لبـیک یا صاحب الزمان (عج) @dokhtaranchadorii

#رمان_عقیق_پارت_پنجاه‌و‌نهم 📚 نامادری نبودی...ممنونم که هستی...یادم نرود ببوسمش و بعد یک دل سیر در آغوشش گریه کنم ، بی دلیل این روزها دلم حسابی گرفته...دروغ چرا ؟ این روزها عقیقم همانی که مادرم جفتش را دارد بیشتر مرا به یاد او می اندازد! دروغ چرا این روزها کمی (مادر) میخواهم با تمام قربان صدقه های تنگش....آیه را الکی بزرگ کردند وگرنه آیه هم دل دارد شاید کوچکتر و ظریف تر از دل سامره کوچولویش....آیه را الکی بزرگ کرده اند وگرنه او هم حسرت اینکه شبی نیمه شبی بترسد و به اتاق مادرش برود و درآغوشش آرام شب را صبح کند هنوز هم که هنوز در دلش هست پریناز و مامان عمه با تمام اینها با تمام این محبت ها (مادر) من نبودند...آیه مادر میخواهد! دانای کل(فصل هشتم) برعکس آنچه که پریناز فکر میکرد و عجله داشت آخر همان هفته کار تمام نشد ، شب قبل خانواده صادقی زنگ زده بودند و موافقت نسبی خود را اعلام کرده بودند....حالا قرار بود زیر نظر خانواده ها آن دو باهم رفت و آمدی داشته باشند و در چند جلسه بیشتر باهم آشنا شوند ، محمد مدام به پریناز میخندید و میگفت: از بس هولی خانم که اینجوری خورده تو ذوقت دیگه...کی سر یه هفته دختر شوهر میده که این بندگان خدا بدن!؟ خود حاج صادق هم میدانست از لحاظ اخلاقی زهرا خواهانی بهتر از ابوذر نداشت...هرچه نگرانی بود همان اختلاف مالی و طبقاتی بود و بس! زهرا سر از پا نمیشناخت وسواسی تر شده بود این روزها....مانتو آجری رنگ زیبا و خوش دوختی را انتخاب کرد یادش نمیرفت چقدر آن روز سامیه اصرار کرد تا آن را بخرد...روسری زیبایی که هماهنگ با مانتو اش رو را از کمد برداشت و به عادت همیشگی لبنانی سر کرد...گل های درشت آجری با آن زمینه کرم تاثیر فوق العاده ای روی زیبایی اش گذاشته بود....عباس همان برادر باغیرت قصه مامور شده تا زهرا را همراهی کند....میشد از چهره اش فهمید چندان هم راضی به این وصلت نیست نه به خاطر ابوذر بیشتر به خاطر زهرا و زود شوهر کردنش! پارک خلوت و دنجی را انتخاب کرده بودند که نه نزدیک خانه سعید بود نه صادقی....ابوذر اینطور خواسته بود تا ماجرا پیش همسایه های دو خانواده برمال نشود بیشتر هم محض خاطر زهرا بود که همچین نظری داشت به هر حال او یک دختر بود! بعد از جلسه اول این کملا حس میشد که جلسات بعدی به خشکی جلسه اول نبودند....واضح تر حرفها بیان میشدند و بی رودر وایستی‌تر خواسته ها و توقعات مطرح میشد! طی این یکه هفته خیلی چیزها برای زهرا روشن شده بود....ابوذر آن مرد خشک و جدی تصوراتش نبود....در عین مهربانی محکم بود ، مسئولیت پذیر بود و خود ساخته ، عیب داشت خوب میدانست بی عیب فقط خداست اما میشد کنارش خوش بخت بود! ابوذر هم خیلی چیزها در مورد زهرا فهمید....زهرا دختر بود که میتوانست راحت محبت کند آرامش را هدیه دهد...با وجود بزرگ شدن در یک خانواده متمول دختر بسازی بود و لوس نبود ، توقعات خاص خودش را داشت اما خوب شرایط را درک میکرد ، عیب داشت خوب میدانست بی عیب خدا است اما میشد کنارش خوشبخت بود! ** حاج رضاعلی مقابل آیینه ایستاد....عطر یاس رازقی اش را برداشت و خودش را خوش بو کرد...تمام اهل محل محل عبور حاج رضا را با همین عطر دوست داشتنی تشخیص میداند ، تناسب عجیبی با شخصیت آرام و متواضعش داشت...شانه را برداشت و موها و ریش های یک دست سفید و پر پرشتش را شانه کرد....حاج خانم همسرش پشتش ایستاد و مثل همیشه کمک کرد تا حاج رضا عبایش را بپوشد از آینه به چشمهایش نگاه کرد و گفت:خضروی شده جمالتون آقا! حاج رضاعلی با لبخند عمامه سفیدش را بر سر گذاشت و گفت:اغراق میفرمایید... شاگرد مکتب قنبر کجا و جمال خضروی کجا! این حاج رضا علی بود...از چه چیز به چه چیز میرسد!؟ زنگ در به صدا در می آید ، حاج رضا علی دمپایی آخوندی هایش را میپوشد.... حاج خانم تا دم در بدرقعه اش میکند و در آخر قبل از خارج شدنش میگوید: امشب تونستید زود بیاید خونه بچه ها خودشونو دعوت کردند.📚 @dokhtaranchadorii