فردا 24 ذی الحجه 👇👇 🔶روز #مباهله پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)با نصارای نجران(10ه.ق) 🔷نزول آیه تطهیر در شأن پنج تن آل عبا (9ه.ق) 🔶انگشتر بخشی امیرالمومنین علی(علیه السلام) درحال رکوع و نزول آیه ولایت(10ه.ق) 💢اعمال این روز : 🔸-غسل 🔸-روزه 🔸-دو رکعت نماز: پس از حمد ده بار سوره توحید، ده بار آیة الکرسی و ده بار سوره سوره قدر. 🔸-خواندن دعای مباهله 🔸-صدقه دادن 🔸-خواندن زیارت امیرالمومنین(علیه السلام) @dokhtaranchadorii

﴾﷽﴿ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۸۸ یڪ لحظہ دست و پایم را گم میڪنم! چہ حرفے با من دارد؟! میخواهد بگوید "دست از سرِ هادیِ من بردار؟!" میگویم هادے ات پیشڪش! مالڪیت ها برایِ تو،هادیِ تو بماند. خودم را براے محڪم جواب دادن حاضر میڪنم،همانطور ڪہ بہ سمتش برمیگردم میگویم:با منید؟! دستش را از روے شانہ ام برمیدارد،قدش هفت هشت سانت از من بلندتر است،یعنے من قد ڪوتاهم؟! اصلا چرا بہ این چیزها فڪر میڪنم! چشمانِ جادویے اش را بہ صورتم مے دوزد و مهربان میگوید:سلام! هم زمان با سلام گفتنش هادے سرش را بلند میڪند،میخواهد چیزے بگوید ڪہ با دیدنِ من چشمانش تا آخرین حدِ ممڪن باز میشوند! از دیدنم جاخوردہ! دوییدن خون زیر پوستِ صورتش را حس میڪنم! من از او بدتر! مثلِ خنگ ها بہ چشمانش زل زدہ ام! شبِِ چشمانش را در قهوہ ے چشمانم حل میڪنم... شاید هم او مرا بہ آسمانِ تیرہ ے چشمانش مے ڪشاند... سریع بہ خودش مے آید،همانطور ڪہ نگاهش را از من میگیرد میگوید:نازنین! نازنین بدون توجہ رو بہ من میگوید:ببخشید! سپس رمانے ڪہ در دست دارم را نشان میدهد و اضافہ میڪند:من جلدِ اول این رمانو دارم! دنبال جلد دومش بودم ڪہ دیدم آخریشو شما برداشتید! حتما الان لازمش دارید؟ گیج نگاهش میڪنم،فقط براے همین صدایم زدہ؟! انقدر حواسم پرت شدہ ڪہ اشتباهے جلد دوم ڪتاب را برداشتم. مثل دفعہ ے قبل آرایش زیادے ندارد،ڪمے ڪرم پودر و یڪ خطِ چشم سادہ! لب باز میڪنم ڪہ هادے سریع ڪنارش مے ایستد و آرام میگوید:زشتہ! نازنین دلبرانہ نگاهش را میان هادے و من مے چرخاند:ڪار بدے ڪردم؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم. هادے مدام پنجہ ے پایش را بالا و پایین میبرد،عصبے شدہ! توقع داشتم سلام ڪند،اما انگار نہ انگار ڪہ مرا مے شناسد! غرورم را حفظ میڪنم،هربار عجول تر میشوم براے دور شدن از این پسر. جدے میگویم:متاسفم ولے لازمش دارم! جلد دوم ڪتاب بہ دردم نمیخورد اما لجبازے میڪنم با او! نمیخواهم جلویشان وا بدهم،احساس میڪنم باید براے غرور و شخصیتم جلوے این ها بجنگم. نازنین لبخندش را عمیق تر میڪند و میگوید:باشہ! ببخشید! اخم ریزے میان ابروانم جاے میدهم و آرام لب میزنم:خواهش میڪنم! سپس بدون اینڪہ منتظر بمانم روے برمیگردانم. صدایے در ذهنم مدام میگوید:این رفتار از تو بعید بود آیہ! صداے عصبے هادے بہ گوشم میرسد:این ڪارا یعنے چے؟! مگہ تو بچہ اے؟! _مگہ چے شدہ هادے؟! یہ سوال پرسیدم! جلوے میز چوبے میرسم،پسرے ڪہ پشت میز نشستہ مشغول ڪتاب خواندن است‌. _ببخشید آقا! سریع سرش را بلند میڪند،همانطور ڪہ ڪتاب را میبندد میگوید:در خدمتم. ڪتاب ها را روے میز میگذارم:میشہ اینا رو حساب ڪنید؟ سرے تڪان میدهد و ڪتاب ها را برمیدارد. صدایے از هادے و نازنین بہ گوشم نمیخورد،ڪنجڪاوم چہ شد! یعنے دعوایشان شدہ؟! چرا نگفت من همان دخترم! _هفتاد و دو تومن! صداے فروشندہ بہ افڪارم خاتمہ میدهد،پول ڪتاب ها را حساب میڪنم و سریع از ڪتاب فروشے خارج میشوم. بے اختیار از پشتِ شیشہ داخل را نگاہ میڪنم. هادے جدے بہ ڪتاب ها خیرہ شدہ،نازنین با شیطنت مدام سعے دارد بخندانش! چند لحظہ بعد،صورتش را بہ سمت من برمیگرداند. نمیدانم نازے چہ در گوشش میگوید ڪہ لبخند میزند! شیرین تر از عسل! بدون اینڪہ چشم از من بردارد... و باز این جملہ در ذهنم تڪرار میشود،چہ سر خوش است؛آن ڪہ #تو را دارد... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 💠 #فدایی_خانم_زینب. @dokhtaranchadorii

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۸۹ صدایش در سرم مے پیچید،آخرین بارے ڪہ برایم ڪتاب خواند. جملات آخر ڪتاب این بود "قاعدہ ے چهلم؛عمرے ڪہ بے عشق بگذرد،بیهودہ گذشتہ نپرس ڪہ آیا باید در پے عشق الهے باشم یا عشق مجازے،عشق زمینے یا عشق آسمانے،یا عشق جسمانے؟از تفاوت ها تفاوت مے زاید. حال آن ڪہ بہ هیچ متمم و صفتے نیاز ندارد عشق. خود بہ تنهایے دنیایے است عشق. یا درست در میانش هستے،در آتشش،یا بیرونش هستے،در حسرتش..." سہ جملہ ے آخر را براے خودم تڪرار میڪنم:خود بہ تنهایے دنیایے است عشق! یا درست درمیانش هستے،در آتشش،یا بیرونش هستے در حسرتش! من از این قاعدہ مستثنایم! درست میانِ عشق هستم،در آتشش! درست بیرونِ عشق هستم،در حسرتش! شاید من،خود بہ تنهایے قاعدہ ے چهل و یڪم باشم! همانطور ڪہ رانندہ یڪے یڪے خیابان ها را رد میڪند،من هم آن روز را از سر میگذارنم،درست روز مهمانے بود ڪہ موقتاً از مدرسہ اخراج شدم! ❄️❄️❄️❄️❄️ درِ آب معدنے را با یڪ حرڪت باز میڪنم و سریع دهانہ ے بطرے را داخل دهانم میگذارم. مطهرہ همانطور ڪہ تڪہ چیپس بزرگے داخل دهانش میگذارد میگوید:چقدر تشنہ اے! لعنت بر یزید! جرعہ جرعہ آب مینوشم و سپس دهانہ ے بطرے را از دهانم جدا میڪنم. دستے بہ دهانم میڪشم و رطوبتش را میگیرم:لعنت! همانطور ڪہ در بطرے را میبندم،دور تا دورِ حیاط مدرسہ را نگاہ میڪنم. چون معلم ها جلسہ دارند همہ ے پایہ ها داخل حیاط هستند‌‌‌. مطهرہ و چندتا از بچہ هاے ڪلاس بہ زور روے صندلے آلاچیق خودشان را جاے دادہ اند‌‌. حدیثہ میگوید:آیہ بیا بشین! _نڪہ خیلے جا دارید! بپا لہ نشید! هوا زیاد سرد نیست،ڪنارہ هاے مانتویم را بالا میدهم و روے زمین مینشینم. همین ڪہ روے زمین مینشینم،نازنین آب معدنے را از دستم میڪشد و شروع میڪند بہ نوشیدن. حدیثہ چشمانش را تنگ میڪند و چینے بہ پیشانے اش میدهد،با اڪراہ میگوید:چطورے دهنیِ یڪے دیگہ رو میخورے؟! نازنین دهانہ ے بطرے را از دهانش جدا میڪند:مثلِ آدم! و دوبارہ مشغول آب نوشیدن میشود! حدیثہ اَہ اَهے میگوید و نگاهش را از نازنین میگیرد. نازنین رو بہ حدیثہ میگوید:سوسول خانوم! حدیثہ همانطور ڪہ صورتش را بہ سمت نازنین برمیگرداند لب میزند:چے.... با خالے شدن آبِ بطرے روے صورتش حرفش نصفہ میماند! همہ متعجب نگاهش میڪنیم،جیغ میزند:نازنین مے ڪُشَمت! با گفتن این حرف،با حرص دستش را روے صورتش میڪشد و چشمانش را باز میڪند‌‌‌. نازنین یا خدایے میگوید و از روے صندلے آلاچیق بہ آن سمت حیاط مے پرد. حدیثہ هم دنبالش مے دود،ما هم شروع میڪنیم بہ خندیدن. مطهرہ همانطور ڪہ با لذت چیپس میخورد میگوید:چہ دزد و پلیس بازے ایہ! دستم را داخل پاڪت چیپس میڪنم و یڪے برمیدارم:عین بچہ هان! سپس چیپس را داخل دهانم میگذارم. فاطمہ نگاهے بہ من مے اندازد و دهانش را ڪج میڪند:توام خانم بزرگے! ننہ آیہ! با خندہ خودم را در جاے نازنین مے اندازم و محڪم نیشگونے از بازوے فاطمہ میگیرم:ڪوفت! سپس دوبارہ بہ دوییدن حدیثہ و نازنین چشم مے دوزم. بعضے از بچہ هاے ڪلاس هاے دیگر متعجب نگاهشان میڪنند،بعضے ها هم الڪے تشویقشان میڪنند‌. حدیثہ نزدیڪ نازنین میرسد،با اشتیاق داد میزنم:نازنین بدو! نازنین میخواهد سرعتش را بیشتر ڪند ڪہ لیز میخورد،سعے دارد خودش را نگہ دارد پاهایش نزدیڪ صد و هشتاد درجہ از هم باز میشوند. با ترس میگوید:یا حدیثہ! یا حدیثہ! غش غش میخندیم،مطهرہ با خندہ میگوید:چرا یا حدیثہ؟! همانطور ڪہ آن ها را نگاہ میڪنم جواب میدهم:الان تنها امداد رسانش حدیثہ س! حدیثہ سریع دستش را میگیرد و ڪمڪ میڪند درست بایستد،من و مطهرہ و فاطمہ و چند نفر دیگر برایش دست میزنیم! نازنین نفس راحتے میڪشد و میگوید:حدیثہ منو ببر پیش دوستام بذار لحظہ هاے آخر زندگیمو ڪناز اونا باشم! حدیثہ با دست روے سرش میڪوبد:خوب خودتو بہ موش مردگے زدیا! سپس بہ سمت ما مے آیند،نازنین با دیدن من میگوید:جا خواستم جا نشین نخواستم پاشو ببینم! برایش زبان درازے میڪنم:حرص نخور براے پاهات خوب نیست! همہ میخندند. _باشہ خودت خواستے! بہ سمتم قدم برمیدارد و خودش را روے پاهام ول میڪند‌‌. آخم بلند میشود. بریدہ بریدہ میگویم:گندہ وڪ پاشو لِہ شدم! نازنین با شطنت میگوید:حرص نخور برا ڪلِ هیڪلت ضرر دارہ! آخے میگویم و ادامہ میدهم:من از اینجا تڪون نمیخورم! خودش را بیشتر روے پاهام فشار میدهد:منم همینطور! سپس اضافہ میڪند:تو غذا نمیخورے؟! همش استخونے ڪہ! با اخم نگاهش میڪنم:ببخشید! بخاطرہ شما پَروار میشم! با پررویے میگوید:آفرین! آب معدنے را ڪنارم میگذارد:بیا بابا اینم آب معدنے نحست! مثل اینڪہ حدیثہ را آتش بزنے برافروختہ میشود:واے ڪہ برات دارم نازنین! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 پ‌.ن:جملات اول این قسمت راجبہ عشق،از ڪتاب ملت بود @dokhtaranchadorii

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۹۰ نازنین لب هایش را غنچہ میڪند و سرش را تڪان میدهد:سوسول خانوم! سوسول خانوم! _اَہ بس ڪنید دیگہ! بہ درڪ هر ڪارے میخواید ڪنید ڪنید! صداے فریاد ڪشیدن دخترے توجهمان را جلب میڪند،ڪنجڪاو همہ بہ سمت حیاط سر برمیگردانیم. یڪے از بچہ هاے ریاضے چهارم رو بہ روے خانم محمدے،معاون پرورشے مدرسہ ایستادہ. چندنفرے هم دورشان جمع شدہ اند. صورتش از حرص سرخ و ڪمے از موهایش آشفتہ روے صورتش پخش شدہ. با حرص مقنعہ اش را از روے سرش میڪشد و روے زمین پرت میڪند:ببینم مثلا چے ڪار میڪنے! مطهرہ آرام میگوید:وا! چے شدہ؟! نازنین جواب میدهد:چے بشہ؟! باز محمدے گیرو گیر دادہ! بیراہ هم نمے گوید! همیشہ بہ نام دین و شرع الڪے گیر میدهد! بہ نازنین میگویم:پاشو نازے! تڪانے میخورد و بلند میشود،با فاطمہ و مطهرہ بہ سمت جمع میرویم‌‌‌. محمدے با حرص میگوید:سریع مقنعہ تو سر ڪن و از این مدرسہ گمشو بیرون! دختر جرے تر میشود:چے ڪارہ باشے؟! دستے بہ موهایش میڪشد و ادامہ میدهد:اصلا موهاے منہ،دلم میخواد همہ ببینن بہ هیچڪسم ربط ندارہ! ڪلمہ ے "هیچڪس" را محڪم تر ادا میڪند‌‌. محمدے،عصبے دستش را میگیرد و با شدت تڪان میدهد:اینم وضع ناخوناتہ! چرا انقدر بلند؟! تو از شهدا و مدافعاے حرم خجالت نمیڪشے؟! با چشمانے گشاد شدہ بہ فاطمہ و مطهرہ نگاہ میڪنم،آن ها بدتر از من! طاقت نمے آورم و میگویم:ببخشید خانم! ناخون بلند ڪردہ چرا باید از مدافعاے حرم یا شهدا خجالت بڪشہ؟! مگہ خلاف شرعہ؟! نگاہ تندے نثارم میڪند و میگوید:شما جووناے امروزے یہ ذرہ احترام و حرمت حالیتون نمیشہ! دوبارہ بہ سمت دختر برمیگردد:سریع بیا دفتر! تڪلیفتو روشن ڪنیم! از بچہ ها پرس و جو میڪنم ڪہ "چے شده"،میگویند ڪمے از موهایش را بیرون ریختہ بودہ و محمدے بارها با لحن تذڪر دادہ،آخر سر هم دخترڪ عصبے شدہ و جوابش را دادہ. بہ خودم جرئت میدهم ڪہ دنبال محمدے و آن دختر بروم‌‌. مطهرہ و فاطمہ هم بدون حرف دنبالم مے آیند. بلند صدایش میزنم:خانم محمدے! میدانم خرش میرود و بخاطرہ عقاید پوچش راحت میتواند ڪارے ڪند ڪہ اخراجش ڪنند. بدون اینڪہ بہ سمتم برگردد میگوید:چیہ؟! نمے بینے الان ڪار دارم! دخترڪ ناراضے مقنعہ اش را سر میڪند و جلوتر از محمدے مے ایستد. آب دهانم را قورت میدهم،با برداشتن چند قدم خودم را بہ محمدے میرسانم. انگشتانم را درهم قفل میڪنم و با لحن دوستانہ میگویم:خانم! من ڪم و بیش میدونم چے شدہ،بهتر نیست شما بگذرید و فقط از سمت مدیریت بگید تذڪر بدن؟! دست بہ سینہ میشود،اخمے بین پیشانے اش جاے میدهد و میگوید:باید گوش ڪنم تو بگے چے ڪار ڪنم یا چے ڪار نڪنم؟! سرم را تڪان میدهم:نہ! نہ! منظورم این نیست! یعنے میگم آخہ چندتا تار مو بیرون ریختن تو مدرسہ دخترونہ چہ اشڪالے دارہ؟! _وظیفہ ے من امر بہ معروف و نهے از منڪرہ! مُردد میگویم:بلہ! ولے درست! چشمانش را تنگ میڪند:یعنے تویے ڪہ نصف سن منم ندارے درست و غلطو میخواے یادم بدے؟! بے اختیار عصبے میخندم:منظورِ من یہ چیز دیگہ س ولے شما بد برداشت میڪنید! حرفم اینہ ڪہ حالا تو مدرسہ اے ڪہ همہ ے اعضاش دخترن و هم جنس؛ مو بیرون ریختن تا یہ حدے چہ اشڪالے دارہ؟! یا ناخن بلند ڪردن اگہ برخلاف قانون مدرسہ ے ماست چرا باید ربطش بدیم بہ دین و شهدا و غیرہ! قانون مدرسہ جداس اونم با این روش درست! عصبے میگوید:حد خودتو بدون! _من بے احترامے نڪردم! داریم منطقے صحبت میڪنیم! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم میگیرد و میگوید:ببین دخترجون حجاب از واجباتہ دین مونہ،همینطور امر بہ معروف و نهے از منڪر،تو ڪہ خودت چادرے اے و حجاب برترو انتخاب ڪردے اینا رو میدونے! من نمیتونم این مسخرہ بازیا و بے حرمتیا رو ببینم و ساڪت بمونم! با لحنے ملایم میگویم:حجاب براے نامحرمہ نہ محرم! مگہ اینڪہ مام بہ هم نامحرم باشیم،امر بہ معروف و نهے از منڪرم بہ شرط ڪامل مسلط بودن و روش درست،ڪسے عمل ڪنہ ما نمیتونیم ڪہ مجبورش ڪنیم! اونم بہ زور! با حرص نگاهم میڪند و چیزے نمیگوید،معلوم است جوابے ندارد! ادامہ میدهم:یا ناخن بلند! این قانون مدرسہ س! قانون دین اصول خودشو دارہ ڪہ اونو الان مراجع تقلید مشخص میڪنن. با تندے جواب میدهد:ناخن بلند زینتہ! باید از نامحرم پوشندہ شہ! متاصل نگاهش میڪنم:بعلہ! ولے باز ممڪنہ نظر بعضے مراجع فرق ڪنہ! من میگم قانوناے مدرسہ رو بہ دین و شرع نچسبونید ڪہ بچہ ها زدہ بشن! پوزخندے میزند و میگوید:زبونت خوب باز شدہ! تو بہ منے ڪہ پونزدہ شونزدہ سالہ درسِ دین خوندم میخواے راہ و رسم دین دارے یاد بدے؟! ماشااللہ هرچے از دهنت درمیادم ڪہ بہ آدم مستقیم و غیر مستقیم میگے! متعجب نگاهش میڪنم و آرام میگویم:من ڪِے توهین ڪردم؟! بہ سمت دفتر راہ میوفتد:بیاید تا تڪلیف تورم مشخص ڪنم! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: لیلی سلطانی. @dokhtaranchadorii

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۹۱ مطهرہ و فاطمہ میخواهند چیزے بگویند ڪہ اجازہ نمیدهم. نمیخواهد اشتباهش را قبول ڪند از زور و بیراهہ استفادہ میڪند. فاطمہ آرام میگوید:ممڪنہ نمرہ انضباطتو خیلے ڪم ڪنہ ها! ازش معذرت خواهے ڪن سر لج نیوفتہ! پوزخند میزنم:مهم نیست! بذار ڪم ڪنہ! تا ڪے مسخرہ بازیا و ناعدالتیاشونو ببینیم و دم نزنیم؟! _نیازے! صداے خانم احدے،مدیر مدرسہ است! برایشان دست تڪان میدهم و لب میزنم ڪہ بروند. سرفہ اے میڪنم و چند تقہ بہ در میزنم. _بیا تو! با گفتن سلام وارد میشوم،خانم احدے پشت میزش نشستہ و محمدے هم ڪنارش ایستاده‌‌. دخترے هم ڪہ با محمدے بحث ڪردہ بود ساڪت گوشہ ے دفتر ڪز ڪردہ. احدے جدے میگوید:نیازے از تو انتظار نداشتم! خونسرد میگویم:مگہ چیزے شدہ خانم؟! محمدے پوزخند میزند و میگوید:اینجا ڪہ اومد زبونشو موش خورد! بیرون براے من مثل بلبل نطق میڪرد! طعنہ میزند ڪہ ترسیدہ ام. رو بہ احدے ادامہ میدهد:بیرون هرچے از دهنش دراومد بہ من گفت،خانم شما نمیفهمے،بلد نیستے،بقیہ رو دین زدہ میڪنے،منطقے نیستے،عصبے اے و هر حرفے ڪہ دلش خواست. متعجب نگاهش میڪنم:من ڪے این حرفا رو زدم؟! _یعنے من دروغ میگم؟! با دقت و آرامش تمام حرف هایے ڪہ زدہ بودم براے احدے باز گو میڪنم و توضیح میدهم‌. محمدے همچنان اصرار دارد حرف هاے من توهین هاے نابخشوندے ایست! احدے هم این وسط گیر ڪردہ! محمدے جدے بہ احدے میگوید:یا جاے اینا اینجاس یا جاے من! احدے نگاهے بہ دخترے ڪہ گوشہ ایستادہ مے اندازد و میگوید:با اون ڪہ ڪار دارم! بخاطرہ نمایش قشنگش وسط مدرسہ! و اما تو نیازے... سرفہ اے میڪند و ادامہ میدهد:از خانم محمدے عذر خواهے ڪن و بخواہ ببخشہ! جدے میگویم:خانم احدے با تمام احترامے ڪہ براتون قائلم اما حرف ناحقے نزدم یا توهینے نڪردم ڪہ بخوام بابتش عذر خواهے ڪنم. محمدے دندان هایش را روے هم مے سابد:میبیند چقدر پرروئہ! احدے تشر میزند:نیازے! همین ڪہ گفتم! بیخیال میگویم:براتون توضیح دادم و براے ڪارِ نڪردہ عذر خواهے نمیڪنم! محمدے دست بہ سینہ میشود:تحویل بگیرید! باید یہ تنبیہ درست و حسابے بشہ تا بفهمہ بلبل زبونے چہ عواقبے دارہ! احدے نفسش را بیرون میدهد و میگوید:مجبورم میڪنے ڪارے ڪہ دوست ندارمو انجام بدم! اما توقع این گستاخیو از تو نداشتم! در دل میگویم گستاخے با حرفِ حق فرق دارد! _یا از خانم محمدے عذر خواهے میڪنے و ایشون میبخشن یا یہ هفتہ اخراج با تعهد! نفسے میڪشم و جوابے نمیدهم. پنج شش دقیقہ ڪہ میگذرد میخواهد مثلا مرا بترساند،با دست بہ تلفن اشارہ میڪند:بگو اولیات بیان دنبالت! محمدے با پوزخند نگاهم میڪند،توقع دارد الان بہ دست و پایش بیوفتم. همانطور ڪہ بہ سمت میزِ محمدے قدم برمیدارم محڪم میگویم:با ڪمال میل! و سپس مشغول گرفتنِ شمارہ ے خانہ میشوم! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 💠 #فدایی_خانم_زینب @dokhtaranchadorii

دارم به شِمر فکر میکنم!!! کسی که اگر در صفـیـن زخم عمیق تری میخورد شهید می شد و شاید الگوی ما قرار میگرفت. ▪اما راهش گم گشت و مسیرش به کـربـلا رسید و دستانش به خون آل الله آغشته شد... ▪به خودم فکر می کنم ...!!! که اگر راه را نشناسم، که اگر امام را نشناسم چه می شود ...؟ اللّهم عرّفني حجّتک ! *پروردگارا معرفت و تبعیت از امام زمان(عج ) و نائبش امام خامنه اى را روزی ما بفرما!* 🌤اَلَّلهُمـّ؏جِّل‌لِوَلیِڪَ‌الفرَجـْـ🌤 🌹 *سلامتى آقا و مقتدايمان نائب المهدى حضرت امام خامنه اى صلوات* 🌹 @dokhtaranchadorii

رفتند #رفیقای صمیمے . . . موندیم به #حسرت قدیمے . . . رفتند دوباره با #شهامٺ . . . موندیم به حسرت #شهادٺ . . .

#برادر شهیدم در این سو سوی دنیا گاه هوا از هوایت روشن میشود وحسرتی میخورم به عمق یک نفس گاه هم، چنان تاریک است که میترسم نکند راه گمِ راهت شده باشم لابلای #قنوت وترهایت دعایم میکنی؟ #روزتون_شهدایی🌷

صاحبــ عصر دگر طاقتمان رفتـ بہ باد تا محــرم نشده گر بہ صلاح استــ بیـا😢 #بیا_تاجوانم_بده_رخ_نشانم...