❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۸ یڪتا ڪمے در جایش جا بہ جا میشود ڪہ آخے میگویم و با اخم نگاهش میڪنم. سعے میڪند خندہ اش را پنهان ڪند:نگاہ رسیدیم سر ڪوچہ مون،تو بگو چطور هادے بخاطرت گرد و خاڪ راہ انداخت! با حرص میگویم:ببخشید ڪہ از این طرف تو دارے پِرسم میڪنے و از این ور دندہ ے ماشین رفتہ تو پهلوم! یڪتا آرام میخندد:ولے ارزش دارہ! آرام میگویم:هوف! یڪتا با شیطنت میگوید:از اول نمیاے جلو ڪنار شوهرت بشینے همین میشہ! هادے تشر میزند:یڪتا! نگاهے بہ بادڪنڪ هایے ڪہ یڪتا بہ زور در صندلے عقب جا دادہ مے اندازم و خودم را ڪمے جمع میڪنم. جلوے در خانہ شان میرسیم،هادے میخواهد با ریموت در حیاط را باز ڪند ڪہ سریع میگویم:تو رو خدا بذارید من پیادہ شم بعدش هر چقدر خواستید تو ماشین بمونید. هادے لبخندے میزند و میگوید:پیادہ شو! نفسے میڪشم و میگویم:یڪتا! برو پایین. یڪتا نچ ڪشیدہ اے میگوید و ادامہ میدهد:میخوام خواهر شوهر بازے دربیارم. بشگونے از بازویش میگیرم:پرس شدم دختر! بذار زندہ بمونم هر چقدر خواستے خواهر شوهر بازے دربیار. یڪتا از ماشین پیادہ میشود،من هم پشت سرش؛نفس راحتے میڪشم و میگویم:آخیش! هادے ریموت را بہ سمت در حیاط میگیرد و در باز میشود. با یڪتا وارد حیاط میشویم،ڪش و قوسے بہ بدنم میدهم و میگویم:راستے! مامانت رفتہ بیرون؟ یڪتا سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:آرہ! همتا پیام داد فرستادتش بیرون. هادے وارد حیاط میشود و ماشین را پارڪ میڪند. از ماشین پیادہ میشود و میگوید:یڪتا بیا بادڪنڪاتو ببر تا ولشون نڪردم تو هوا! یڪتا بہ سمت ماشین مے دود و در عقب را باز میڪند:بیا یہ ڪمڪے ڪن آق دادش! هادے سرے تڪان میدهد و با لحن بانمڪے میگوید:از دست شما دخترا! _سلام! سرم را برمیگردانم،همتا پشت سرم ایستادہ. همانطور ڪہ بہ سمتش میروم میگویم:سلام خوبے؟ گرم در آغوشم میگیرد و میگوید:قوربونت،تو خوبے؟ خوش اومدے عروسمون! از آغوشش بیرون مے آیم و با لحن دلخور ساختگے میگویم:ڪلمہ ے عروس براے من همون زن داداشہ ها! همتا میخواهد چیزے بگوید ڪہ یڪتا اجازہ نمیدهد:بہ جاے ماچ و بوسہ بیاید ڪمڪ ڪنید! با ڪمڪ همتا و هادے بادڪنڪ ها را داخل خانہ میبریم،با اڪراہ چادرم را درمے آورم. همراہ همتا و یڪتا مشغول تزئین خانہ میشویم،یڪ ساعت بعد با رضایت براے استراحت و تعویض لباس بہ اتاق همتا و یڪتا میرویم. روسرے ام را باز میڪنم و روے تخت همتا مے نشینم،یڪتا با خندہ میگوید:دیگہ اینجا راحت باش هادے نیست! لبخند ڪم رنگے میزنم و روسرے ام را درمے آورم. مشغول باز ڪردن دڪمہ هاے مانتویم میشوم ڪہ همتا میگوید:لباس آوردے؟ میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ یڪتا میگوید:آرہ! ساڪشو آوردم بالا! تازہ یاد ساڪم مے افتم،از روے تخت بلند میشوم و بہ سمت ساڪ میروم. زیپش را میڪشم و لباسے ڪہ مادرم داخلش گذاشتہ را بیرون میڪشم. پیراهن گلبهے رنگ مجلسے اے ڪہ تازہ خریدہ بودم! نفسم را با شدت بیرون میدهم و دوبارہ داخل ساڪ را میگردم،ڪفش هاے پاشنہ بلند هم رنگ لباس و یڪ ڪیف لوازم آرایشے بہ چشمم میخورد. همتا بہ سمتم مے آید و با ذوق میگوید:واے آیہ! لباست چقدر خوشگلہ! بہ زور لبخند میزنم:قابلتو ندارہ. _صاحبش لازم دارہ،بپوش ببینم. مُردد میگویم:آخہ من جلوے بابات و داداشت اینو بپوشم؟! همتا پشت چشمے برایم نازڪ میڪند:بابا و داداش من،پدر شوهر و شوهر توان! فڪر ڪنم دیگہ جدے جدے باید یختو باز ڪنیم! این لباست ڪہ خوبہ،باز نیست. نگاهے بہ پیراهن مے اندازم و میگویم:ڪوتاهہ! یڪتا سریع میگوید:مشڪلت فقط همینہ؟ سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،بہ سمت ڪمد دیوارے میرود و میگوید:من تازہ دو سہ تا جوراب شلوارے خریدم،هنوز بستہ شونو باز نڪردم. سریع میگویم:نہ نمیخوام! میرم از خونہ یہ لباس دیگہ میارم. یڪتا در ڪمد را باز میڪند:انقدر تعارف نڪن! نترش پولشو از هادے میگیرم. پوفے میڪنم و نگاهم را میان همتا و یڪتا مے چرخانم،در دل میگویم:"از دستِ تو مامان!" یڪتا جوراب شلوارے مشڪے اے بہ سمتم میگیرد:بازش ڪن ببین ضخیمہ نازڪ نیست ڪہ معذب بشے. جوراب شلوارے را از دستش میگیرم و روے زمین میگذارم:من نخوام لباس عوض ڪنم ڪیو باید ببینم؟! همتا و یڪتا هم زمان میگویند:ما رو! بہ زور همتا و یڪتا پیراهن را تن میڪنم و مقابل آینہ مے ایستم. پیراهن گلبهے رنگے ڪہ آستین هایش تا روے ساعدم نشستہ اند و تنها ڪمے از دست هایم مشخص است. روے تمام لباس پارچہ ے نازڪ و تورے جنسے با ڪمے نگین ڪارے با ظرافت دوختہ شدہ. دامن ڪَلوشش تا روے زانوهایم میرسد،عاشق این لباس هستم اما در این جمع... _ماہ شدے آیہ! یڪتاست ڪہ این حرف را میزند،بہ سمتش برمیگردم و میگویم:ماهے از خودتہ،اما... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب. ♥ 🍃 @dokhtaranchadorii 🔅🍃

♥دختران چادری♥: ❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۹ مقابلم مے ایستد و میگوید:دیگہ اما و اگر ندارہ،وایسا منم لباسامو بپوشم تا بیام قشنگ بسازمت! با حرص نگاهش میڪنم و آرام با دست روے پیشانے ام میزنم،زمزمہ میڪنم:خدایا بهم صبر بدہ! همتا بلند بلند میخندد،چند دقیقہ بعد یڪتا بہ سمتم مے آید و میگوید:موهاتو اتو بڪشم صاف بمونہ یا فر ڪنم؟ با حالت گریہ میگویم:تو رو خدا بیخیال من شو! پشت میز آرایش مے نشاندم و میگوید:پس شما خوشگلے و دلبرے ام بلدے براے ما رو نمیڪنے! همتا همانطور ڪہ داخل ڪمد دنبال لباس میگردد میگوید:اگہ بہ هادے نگفتم! یڪتا اتو مو را روشن‌ میڪند:هادے از این ماست ترہ! چپ چپ نگاهش میڪنم:خیلے ممنون! زبانش را دراز میڪند:خواهش میڪنم. یڪتا مشغول اتو ڪشیدن موهایم میشود و من مدام غر مے زنم! چند دقیقہ بعد ڪارش تمام‌ میشود:بفرمایید عروس خانم! خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،موهایم را روے شانہ هایم پخش و سادہ اتو ڪردہ. همتا میگوید:فڪر ڪنم آرایش ملایم بهش بیاد. جیغ میڪشم:همتا! میخندد:جانم! میخواهم از روے صندلے بلند شوم ڪہ یڪتا نمیگذارد،چشم غرہ اے نثار هر دویشان میڪنم و میگویم:دیگہ بذارید اینو خودم زینبم بدم! همتا صدایش را ڪلفت میڪند و رو بہ یڪتا میگوید:سرباز! آزادش ڪن. براے هر دویشان خط و نشان میڪشم و از روے صندلے بلند میشوم،ڪیف لوازم آرایشے را برمیدارم و روے تخت همتا مے نشینم. با دقت داخلش را میگردم،ڪرم و برق لب را بیرون میڪشم. همتا مقابل آینہ نشستہ و یڪتا موهایش را درست میڪند،ڪنار یڪتا مے ایستم و با وسواس مشغول ڪرم زدن بہ صورتم میشوم. رنگ پوستم را چند درجہ روشن تر میڪند و باعث خودنمایے چشمان تیرہ ام میشود! ڪمے از برق لب روے لبانم میڪشم و لبانم را آرام روے هم. نگاهم را از آینہ میگیرم و بہ همتا و یڪتا ڪہ بہ صورتم خیرہ شدہ اند زل میزنم،لبخند خجولے لبانم‌ را از هم باز میڪند:خیلے بد شدم؟! یڪتا با ذوق میگوید:با یہ آرایش سادہ چقدر تغییر میڪنے آیہ! لبم را بہ دندان میگیرم:بہ حدِ زشتیم پے بردم! یڪتا چپ چپ نگاهم میڪند و با آرنج بہ بازویم میڪوبد:دیونہ ازت تعریف ڪردم! یعنے خوش آرایشے! لبخند پر رنگے میزنم و چیزے نمیگویم،چند لحظہ بعد در اتاق باز میشود و هادے در چهارچوب در ظاهر! هادے دهان باز میڪند:همتا مامان.... با دیدن من دهانش نیمہ باز مے ماند و خشڪش میزند. سریع پشت یڪتا پناہ میگیرم و جیغ خفیفے میڪشم،چشمانم را مے بندم و بلند میگویم:یڪتا بهش بگو برہ بیرون! صداے محڪم بستہ شدن در بلند میشود،چشمانم را باز میڪنم و میگویم:رفت؟! یڪتا میخواهد لب باز ڪند ڪہ صداے آخ بلندے از راهرو مے آید! همتا میگوید:فڪر ڪنم هادے با در و دیوار تصادف ڪرد! متعجب نگاهم میڪند و ادامہ میدهد:چرا انقدر قرمز شدے؟! انگشتانم را روے گونہ هایم میگذارم و چندبار نفس عمیق میڪشم. تمام جانم گُر گرفتہ از نگاهش! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ _آیہ! بیا دیگہ! صداے همتاست ڪہ مے خواندم،بعد از ورود هادے بہ اتاق دیگر از جایم تڪان نخوردم! آمدہ بود ڪہ بگوید مادرش آمدہ،همتا و یڪتا آمادہ شدند و با اصرار فرزانہ را هم آمادہ ڪردند. چند دقیقہ پیش مهدے هم بہ خانہ آمد و حسابے غافلگیر شد،تنها من در این اتاق ڪز ڪردہ ام. لبم را بہ دندان میگیرم و خودم را براے بار هزارم در آینہ نگاہ میڪنم. همان پیراهن گلبهے اندامم را در بر گرفتہ بہ علاوہ ے جوراب شلوارے مشڪے و ڪفش هاے پاشنہ بلند! آرایش ملایمے روے صورتم جا خوش ڪردہ و موهاے لَختم روے شانہ هایم طنازے میڪنند. این دلبرے هاے دخترانہ براے ڪیست؟! دوبارہ همتا مے خواندم:آیہ! سریع میگویم:دارم میام. دستم را بہ سمت دستگیرہ ے در میبرم،بہ وضوح مے لرزد! بسم اللہ الرحمن الرحیمے میگویم و از اتاق خارج میشوم. بہ زور قدم برمیدارم،بہ پلہ ها ڪہ میرسم پشیمان میشوم؛میخواهم برگردم ڪہ فرزانہ و مهدے نگاهم میڪنند. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ♥ 🍃 @dokhtaranchadorii 🔅🍃

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۶۰ چشمان فرزانہ برق میزنند،برقے از جنس تحسین زنانہ! مهدے سریع میگوید:بہ بہ عروس خانم! تنم یخ میزند،از نگاہ هاے مهدے معذبم. آب دهانم را با شدت فرو میدهم و با صدایے گرفتہ میگویم:سلام! مهدے و فرزانہ جواب سلامم را میدهند،فرزانہ جدے میگوید:آیہ جون چرا اونجا وایسادے؟! بیا پیش ما دیگہ. بہ زحمت خودم را بہ پایین پلہ ها میرسانم و نزدیڪ جمع میشوم. مهدے و فرزانہ روے مبل سہ نفرہ اے ڪہ دور تا دورش بادڪنڪ ها را چیدیم نشستہ اند،مقابلشان ڪیڪ ڪوچڪے بہ شڪل قلب روے میز خودنمایے میڪند‌. پاڪت هدیہ من و پاڪ نامہ اے ڪنار ڪیڪ بہ چشم میخورند،همتا و یڪتا ڪنار هم روے مبل دونفرہ نشستہ اند. هادے هم روے مبل تڪ نفرہ اے جا نشستہ و سرش را تا آخرین حد ممڪن پایین انداختہ. پاهایش را عصبے تڪان میدهد و لبش را مے گزد! احساس میڪنم ڪم ماندہ پَس بیوفتم! لبخند ڪم جانے مهمان لبانم میڪنم و بہ سمت فرزانہ و مهدے میروم. همانطور ڪہ با فرزانہ روبوسے میڪنم میگویم:تبریڪ میگم،الهے صد سال دیگہ ڪنار هم سلامت و خوشبخت زندگے ڪنید. فرزانہ مهربان میگوید:ممنون عزیزم! نوبت بہ مهدے میرسد،دستش را مقابلم دراز میڪند. بہ چشمانش خیرہ میشوم؛تنها صمیمت و مهربانے در چشمانش موج میزند. دستش را آرام‌ میفشارم:عمو بهتون تبریڪ.... اجازہ نمیدهد حرفم را ڪامل ڪنم،بوسہ ے ڪوتاهے روے پیشانے ام مے نشاند و میگوید:بابا! منو مثل پدرت بدون! نفس عمیقے میڪشم و لبخند تصنعے اے نثارش میڪنم. روے مبل تڪ نفرہ اے دور از هادے مے نشینم،انگشتانم را در هم قفل میڪنم و سرم را پایین مے اندازم. همتا و یڪتا شعر میخوانند و دست میزنند،مهدے میگوید:هادے! هادے همانطور ڪہ زمین را نگاہ میڪند میگوید:بلہ؟! ریتم‌ نفس ڪشیدن هایش عصبیست! مهدے میخندد:نمیخواے دل از پارڪِتا بڪنے؟ هادے دستہ ے مبل را میفشارد و از جایش بلند میشود. روے مبل تڪ نفرہ اے دور از هادے مے نشینم،انگشتانم را در هم قفل میڪنم و سرم را پایین مے اندازم. همتا و یڪتا شعر میخوانند و دست میزنند،مهدے میگوید:هادے! هادے همانطور ڪہ زمین را نگاہ میڪند میگوید:بلہ؟! ریتم‌ نفس ڪشیدن هایش عصبیست! مهدے میخندد:نمیخواے دل از پارڪِتا بڪنے؟ هادے دستہ ے مبل را میفشارد و از جایش بلند میشود. صدایش ڪمے مے لرزد:ببخشید....یڪم از ڪاراے شرڪت موندہ باید انجامشون بدم! با گفتن این جملہ سریع بہ سمت پلہ ها میرود،مهدے و فرزانہ متعجب نگاهش میڪنند. از روے مبل بلند میشوم و معذب میگویم:بخاطرہ منہ! میرم لباسمو عوض ڪنم. چند قدم از جمع دور میشوم ڪہ مهدے دلخور صدایم میزند:آیہ! بہ سمتش برمیگردم،اخم میڪند:بس ڪنید این مسخرہ بازیا رو! انگار هفت پشت بہ هم غریبہ اید. آرام میگویم:با این وضعِ من نمیاد پایین! سپس با عجلہ از پلہ ها بالا میروم،نزدیڪ در اتاق همتا و یڪتا ڪہ میرسم ڪسے از پشت دستم را مے ڪشد! میخواهم جیغ بزنم ڪہ دست دیگرش را روے دهانم میگذارد! با چشم هاے گشادہ شدہ نگاهش میڪنم،هادے با اخم بہ چشمانم زل زدہ! تقلا میڪنم دستش را بردارد ڪہ محڪم تر دستش را دهانم مے فشارد. شب چشمانش طوفانیست! سیاهے ترسناڪ چشمانش گرہ میخورد با نگاہ ترسانم. دندان هایش را روے میفشارد،آرام ولے محڪم اخطار میدهد:نخواہ وارد خط قرمزاے من بشے و همہ چیو بہ هم بریزے! تفهیم شد....؟! وَ از نگاهت چہ بگویم؟ ڪہ چہ با جانم ڪرد.... لیلی سلطانی 💠 #فدایی_خانم_زینب. ♥ 🍃 @dokhtaranchadorii 🔅🍃

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۶۱ گیج و مضطر نگاهش میڪنم،قلبم بہ تپش افتادہ! گرہ ابروانش محڪم تر میشود و ڪامش تلخ تر:تفهیم شد؟! بہ خودم مے آیم،دستم را از دستش بیرون میڪشم و با حرص صورتم را عقب و هم زمان نفسے عمیق. بہ پیشانے ام چین مے اندازم مثلِ دامن پیراهنم! عصبے میگویم:انقدر توهم توطئہ نداشتہ باش! پیشانے اش را بالا میدهد:چہ توطئہ اے؟! ڪلمات را با حرص اَدا میڪنم:اینڪہ همہ تو ڪَمینن تا قلب تو رو بہ دست بیارن! هادے پوزخندے میزند و چیزے نمیگوید،در اتاق را باز میڪنم:اصلا بیا همینجا تمومش ڪنیم! بہ همہ بگیم ما همدیگہ رو نمیخوایم! نگاهش از روے چشمانم سُر میخورد روے زمین. جدے لب میزند:امشبو خراب نڪن! وارد اتاق میشوم:باشہ چند روز دیگہ فقط هرچہ سریع تر! سپس در اتاق را مے بندم،بہ دست آوردن #قلبت ڪار آسانے نیست.... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ فرزانہ بہ سمتم مے آید و گونہ هایم را مے بوسد:ببخش آیہ جون! دخترا حسابے تو زحمت انداختنت. لبخند ڪم رنگے میزنم:ڪدوم زحمت؟! حسابے بهتون خوش بگذرہ. دستش را میفشارم و بہ سمت مهدے میروم،صمیمانه‌ میگویم:سفر خوبے داشتہ باشید،خیلے التماس دعا. لبخند میزند:سلامت باشے! اگہ چندماہ دیگہ افتخار دادے و خواستے براے همیشہ عروس ما بمونے عقد تو و هادے رو تو حرم آقا میخونیم! گونہ هایم گل مے اندازند،لبخند خجولے تحویلش میدهم و چیزے نمیگویم. هدیہ ے هادے و همتا و یڪتا براے سالگرد ازدواج پدر و مادرشان سفر مشهد براے همین امشب بود. نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم،پنج دقیقہ بہ دوازدہ را نشان میدهد. مهدے میگوید:ما دیگہ بریم مدارڪو نشون بدیم،شمام برگردید خونہ. همتا و یڪتا با شوق پدر و مادرشان را در آغوش میگیرند و خداحافظے میڪنند. چند دقیقہ بعد مهدے و فرزانہ برایمان دست تڪان میدهند و بہ سمت سالن ترانزیت میروند. همتا میگوید:نیم ساعت دیگہ پرواز دارن،بمونیم یا بریم؟ هادے نگاهے بہ موبایلش مے اندازد و میگوید:بریم! دیر وقتہ آیہ رو باید برگردونم خونہ شون! بدنم بے حس میشود،آب دهانم را با شدن فرو میدهم. براے اولین بار نامم را بہ زبان آورد! آیہ! نہ خانم نیازے! نہ آیہ خانم! فقط آیہ! همتا لبخند موذیانہ اے میزند و میگوید:بعلہ! بعلہ! هادے چپ چپ نگاهش میڪند،لبم را بہ دندان میگیرم و تماشایشان میڪنم،چند لحظہ بعد رو بہ جمع میگویم:میخواید شما بمونید من از همینجا آژانس میگیرم برمیگردم. هادے زیپ ڪاپشنش را بالا میڪشد:همتا! یڪتا! بریم! سپس بدون حرفے بہ سمت در خروجے راہ مے افتد،یڪتا چشمڪے نثارم میڪند:این یعنے فقط با خودم برمیگردے! دستم را میگیرد و ادامہ میدهد:بیا بریم! اصلا شب خونہ ے ما بمون. سریع میگویم:حرفشم نزن! دنبال هادے میرود:حالا بیا! از سالن فرودگاہ خارج و بہ سمت جایے ڪہ هادے ماشین را پارڪ ڪردہ میرویم. یڪتا دستم را رها میڪند و همراہ همتا روے صندلے عقب مے نشیند،لبخند شیطنت آمیزے میزنم و در صندلے عقب را باز میڪنم. روے صندلے عقب مے نشینم،همتا و یڪتا هاج و واج نگاهم میڪنند. لبخند دندان نمایے تحویلشان میدهم و سرخوش میشینم. هادے فرمان را میفشارد:رانندہ تاڪسے نیستما! مادمازلا یڪے تون تشریف بیارہ جلو! نگاہ همتا و یڪتا روے من ثابت میشود،بیخیال چشمانم را میبندم و سرم را بہ شیشہ تڪیہ میدهم:من براے خانوادہ ے شوهرم احترام ویژہ اے قائلم! لطفا یڪے تون بشینہ جلو! دستے روے بازویم مے نشیند ڪہ باعث میشود چشمانم را باز ڪنم. همتا جدے میگوید:یہ لحظہ پیادہ شو،ڪارت دارم! سپس از‌ ماشین پیادہ میشود،ڪنجڪاو پشت سرش میروم. چند متر آن طرف تر از ماشین مے ایستد،بہ سمتش میروم:چے شدہ؟ دلخور نگاهم میڪند،بے مقدمہ میگوید:دارے در حق هادے خیلے بے انصافے میڪنے! متعجب نگاهش میڪنم،دهانم از فرط تعجب بیش از حد باز میشود:من؟! مگہ من چے ڪار ڪردم؟! دست بہ سینہ میشود:توے جمع با ڪارات بہ همہ میفهمونے هادے رو نمیخواے! با نگاهت،رفتارتت،حالت چهرہ ت! اخم میڪنم:نمیتونم نقش بازے ڪنم! _منم نمیگم نقش بازے ڪن احترامشو نگہ دار! غرور مردونہ شو نگہ دار! میدونے چند شب پیش ڪہ شام خونہ مون بودے عمہ م بعدش بہ مامانم چیا گفتہ بود؟ بدون حرف نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:گفتہ بود عروست چرا انقدر از پسرت فراریہ! با هادے طورے رفتار میڪنہ ڪہ انگار هیچ ارزشے براش ندارہ! آیہ! براے ما مشخصہ فعلا تو و هادے هیچ علاقہ اے بہ هم ندارید اما لازم نیست پیش همہ بروزش بدے! توے جمع هادے همیشہ رفتار عادے و محترمانہ باهات داشتہ اما تو مدام میخواے نشون بدے ازش فرارے اے! امشبم همہ میدونستیم هادے از پوششت خجالت میڪشہ چون بارہ اولہ بدون حجاب مے بیندت. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ♥! 🍃 @dokhtaranchadorii 🔅🍃

: 💫بانو ... این #چادر تا برسد به دست تو ؛ هم از #کوچه_های_مدینه گذشته هم از #کربلا هم از #بازارشام ‌! ✨پس؛ چادرت را در آغوش بگیر و بگو برایت #روضه بخواند... #چادر_یادگار_حضرت_زهرا #چادر_حجاب_برتر #چادری_ها_فرشته_اند

#ریحانه 🌸 بانــو 🌸 🎈/ چــادُر بہ سر بگـیر و 💎/ بہ خــود بِبــال ☝️/ ڪہ هِیــچ 🎎/ پادشــاهے ❣/ بہ بلنــدے چـادر تو 👑/ تــاجِ ســرے 🚫/ ندیــده است #یک_پر_چادرت_می‌ارزد_به_هزار_تاج‌و‌تخت_اشرافی👌☺️ ::🎀:: @dokhtaranchadorii

دخترخانوم خوشکل❤️ اقا پسرخوشتیپ ❤️ لطفا:کنار آینه اتاقت بنویس طوری لباس بپوش و تیپ بزن که... امام زمان نگاهت کنه نه مردم...😉 ▪️ @dokhtaranchadorii

🌺 #چادرےام 🌺 شروعـ محدوده ے بهشتـ از همینجاستـ...🍃 جایے حوالے حاشیه ے چادرے😍 @dokhtaranchadorii ••••••••••••❥🕯❥••••••••••••

#ادمین_نوشت با عرض سلام و خسته نباشید خدمت اعضای محترم کانال دختران چادری از این به بعد روزی ۴ والپیپر و ۴ پروفایل مذهبی در کانال قرار میگیرد☺️😊😌 ممنونم که مارو همراهی می کنید...😇🙂 °•°•°با تشکر°•°•°

پروفایل مذهبی👆🏻👆🏻👆🏻

#ادمین_نوشت با عرض سلام و خسته نباشید خدمت اعضای محترم کانال دختران چادری از این به بعد روزی ۴ والپیپر و ۴ پروفایب مذهبی در کانال قرار میگیرد☺️😊😌 ممنونم که مارو همراهی می کنید...😇🙂 °•°•°با تشکر°•°•°

والپیپر 👇🏻👇🏻👇🏻

چقدر با مزه❤️❤️❤️ دختر را ببین و برای مادرش دعا کن😍😍😊 @dokhtaranchadorii

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۶۲ قبول ڪن درست نیست! بذار رڪ بهت بگم مامانمم چندبار خواستہ بهت بگہ یا ازت بدگویے ڪردہ هادے ازش خواستہ نرنجونتت! نمیگم نقش بازے ڪن عزیزم میگم هواے غرور و احترامشو پیش بقیہ داشتہ باش همونطور ڪہ اون دارہ! حتے پیش من و یڪتا. سریع میگویم:آخہ اونم.... اجازہ نمیدهد حرفم‌ را بزنم:با اینڪہ بین تون چہ اتفاقایے افتادہ ڪارے ندارم من تو جمعو گفتم! سرے تڪان میدهم و لبخند میزنم:طرف برادرتے دیگہ! دستش را پشت ڪمرم میگذارد و بہ سمت ماشین قدم برمیدارد:این دفعہ رو بهم حق بدہ! بہ چند قدمے ماشین‌ میرسیم،همتا در عقب را باز میڪند و بہ من چشم میدوزد. لبخندے میزنم و بے میل دستگیرہ ے در سمت رانندہ را میفشارم. همتا لبخندے از سر رضایت میزند و سوار میشود،نفس عمیقے میڪشم و روے صندلے جلو مینشینم. هادے نگاهے بہ من و همتا مے اندازد و ماشین را روشن میڪند،یڪتا میخندد:چہ وردے خوندے هَمے مارڪو؟ همتا جوابے نمیدهد،یڪتا رو بہ من میگوید:راستے امشب خونہ ے ما میمونیا. سرم را بہ سمتش برمیگردانم بهانہ مے آورم:نہ عزیزم! منم بخوام مامان و بابام اجازہ نمیدن! یڪتا دستش را بہ سمتم دراز میڪند:موبایلتو بدہ! مامان و بابات با من! پوفے میڪنم و موبایلم را از داخل ڪیفم بیرون میڪشم،یڪتا موبایل را از دستم مے ڪشد و چشمڪ میزند. با حالت تعجب میگوید:اِ! موبایلت رمز ندارہ! سرم را برمیگردانم،با خیال راهت بہ رو بہ رو خیرہ میشوم،محال است پدرم اجازہ بدهد. یڪتا مے پرسد:شمارہ ے خونہ تون چندہ؟ از حفظ شمارہ ے خانہ را برایش میگویم،چند لحظہ بعد گویے جواب میدهند. _الو سلام! خالہ پروانہ حالتون خوبہ؟ ڪمے مڪث میڪند و میخندد:نہ آیہ خوبہ! من موبایلشو ازش گرفتم باهاتون ڪار داشتم. _ممنون خوبیم،همہ سلام دارن؛شما خوبید؟ یاسین و نورا خوبن؟ _قوربان شما! راستش خالہ زنگ زدم ازتون اجازہ بگیرم آیہ شب پیش ما بمونہ. یڪتا دو سہ دقیقہ ساڪت میشود،سپس میگوید:نہ آخہ! ما خستہ ش ڪردیم الان مامان و بابا رو گذاشتیم فرودگاہ داریم برمیگردیم،گفتیم شب پیش منو همتا بمونہ. بہ سمتش برمیگردم،چهرہ اش پَڪر است:چرا! هادے پیشمون هست... دوبارہ مڪث میڪند،نگاهے بہ من و هادے مے اندازد و میگوید:یہ لحظہ! موبایل را از دم گوشش پایین میڪشد،گرفتہ میگوید:مامانت میگہ بابات میگہ درست نیست،اجازہ نمیدہ. لبخند میزنم:من ڪہ گفتم! یڪتا دوبارہ موبایل را دم گوشش میگیرد و میگوید:بہ عمو مصطفے بگید ما ڪہ غریبہ نیستیم! _آهان! همتا آرام میپرسد:چے شد؟ یڪتا با چشم و ابرو بہ هادے اشارہ میڪند،هادے از آینہ نگاهش میڪند:چرا با حرڪات پانتومیم منو نشون میدے؟! یڪتا سریع میگوید:همینطورے! هادے ابروهایش را بالا میدهد و میگوید:موبایلو بدہ من! یڪتا متعجب نگاهش میڪند و رو بہ مادرم میگوید:یہ لحظہ گوشے هادے ڪارتون دارہ! هادے ماشین را ڪنار خیابان پارڪ میڪند و موبایل را از دست یڪتا میگیرد. همانطور ڪہ ڪمربند را از روے نیمہ تنہ ے بالایش آزاد میڪند گرم میگوید:سلام! حالتون خوبہ؟ _ممنون لطف دارید! آقا مصطفے هستن؟ با گفتن این جملہ در ماشین را باز میڪند و پیادہ میشود،از یڪتا میپرسم:چے شد؟ یڪتا جواب میدهد:مامانت گفت اگہ فقط خودتون بودید اشڪالے نداشت غریبہ ڪہ نیستید،ولے باباش میگہ اینطورے درست نیست آیہ شب بمونہ خونہ تون! لبش را بہ دندان میگیرد و ادامہ میدهد:منظورشون بہ هادیہ دیگہ! آهانے میگویم و سرم را برمیگردانم،هادے در فاصلہ ے چند مترے ماشین مشغول صحبت با موبایل است. چند لحظہ بعد موبایل را از دم گوشش پایین مے آورد و سوار ماشین میشود. همانطور ڪہ ڪمربند را روے بالا تنہ اش تنظیم میڪند موبایلم را روے داشبورد میگذارد و میگوید:بفرمایید. فرمان را مے چرخاند و ادامہ میدهد:بابا گفت اگہ دوست دارے میتونے شب بمونے! با چشم هاے گرد شدہ نگاهش میڪنم،لبخند عجیبے میزند و میگوید:برسونمت خونہ یا میاے خونہ ے ما؟ لحن و چهرہ اش میخواهد این را بر سرم بڪوبد ڪہ حرف او پیش پدرم خریدار دارد ولے حرفِ من! بدون حرف لبم را بہ دندان میگیرم و با حرص مشغول جویدنش میشوم. یڪتا با ذوق میگوید:معلومہ میاد خونہ ے ما! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ آخیشے میگویم و پاپیونے ڪہ بہ موهایم بستہ بودم را از دور موهایم آزاد میڪنم. همتا خمیازہ اے میڪشد و میگوید:آیہ! بذار بهت شلوار راحتے بدم. دستم را میان موهایم میبرم و شروع میڪنم بہ خاراندنشان:نہ عزیزم! با همین شلوارم راحتم. _مطمئنے؟ _اوهوم. یڪتا همانطور ڪہ از پلہ هاے چوبے تخت بالا میرود میگوید:خب خانم نیازے! یہ شبو پیش ما بد بگذرون. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب. ♥ @dokhtaranchadorii

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۶۳ روے تخت مے نشیند و موبایلش را مقابل دهانش میگیرد:بچہ ها من میرم بخوابم! تا صبح ڪہ بیام شلوغ نڪنیدا! همتا میخندد و سرے بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهد،یڪتا روے شڪم دراز میڪشد:بچہ هاے گروهن دیگہ! همتا تشڪے روے زمین نزدیڪ تخت مے اندازد و رویش مے نشیند. ڪنارش مینشینم:نمیرے سر جات بخوابے؟ چشمانش خستہ اند،لبخند ڪجے تحویلم میدهد:سر جامم دیگہ! تو برو رو تخت بخواب. معذب میگویم:نہ! من با روے زمین خوابیدن مشڪلے ندارم. دراز میڪشد:منم مشڪلے ندارم! یڪتا خواب آلود میگوید:اصلا یہ ڪارے ڪنید! همتا بیاد سر جاش بخوابہ آیہ ام برہ هادیو از اتاقش پرت ڪنہ بیرون اونجا بخوابہ. همتا میخندد:هادے ڪجا بخوابہ؟ یڪتا گوشہ ے لبش را مے خاراند:سوال خوبے بود! برہ تو سالن رو مبل بخوابہ! میخندم و میگویم:بدبخت هادے! یڪتا چشمانش را مے بندد:هادے شدہ برا چے؟! والا منو همتا بلند میخندیم ڪہ چند تقہ بہ در میخورد،سریع بہ سمت تخت میدوم و زیر پتو میروم. در باز نمیشود اما صداے هادے مے پیچد:همتا! همتا سر جایش مے نشیند:جانم. _در اتاقمو باز میذارم ڪارے داشتید بیدارم ڪنید. همتا باشہ اے میگوید و دوبارہ دراز میڪشد،سرم را روے بالشت میگذارم. رو بہ همتا میگویم:شرمندہ! جاتو اشغال ڪردم. اخم میڪند:انقدر با ما تعارف نداشتہ باش! لبخند گرمے میزنم و نگاهم را بہ دیوار میدوزم،همتا و یڪتا یڪ ساعتے از خاطراتشان میگویند و میخندیم. ڪم ڪم خوابشان میبرد اما من نہ! نگاهے بہ ساعت موبایلم مے اندازم ڪہ دو و نیم را نشان میدهد. نیم ساعتے در جایم جا بہ جا میشوم اما خوابم نمیبرد،پوفے میڪنم و سر جایم مے نشینم. بے خوابے ڪلافہ ام ڪردہ،خمیازہ اے میڪشم و پاهایم را روے فرش میگذارم. روسرے ام را از روے زمین برمیدارم و روے سرم مے اندازم،پاورچین پاورچین بہ سمت در اتاق میروم. آرام دستگیرہ ے در را میفشارم و از اتاق خارج میشوم اما در را ڪامل نمے بندم! موهایم را جمع میڪنم و از پشت داخل بلوزم مے اندازم؛روسرے ام را روے سرم مرتب میڪنم و آرام قدم برمیدارم. بے خوابے بہ سرم زدہ،میخواهم این موقع شب در این سرما در حیاط قدم بزنم! نزدیڪ در اتاق هادے میرسم،در اتاق تا آخر باز است و چراغش روشن! جلوے اتاقش میرسم،دستانم را روے چشمانم میگذارم تا مبادا فوضولے ام گل بڪند و بخواهم داخل اتاقش را دید بزنم! میخواهم عبور ڪنم ڪہ صداے استغفراللہ گفتنش مانع میشود! دستانم را پایین مے اندازم،نگاهم روے هادے مے افتد! پشت بہ من رو بہ قبلہ روے سجادہ نشستہ و ذڪر میگوید،بلوز و شلوار سفید رنگے بہ تن ڪردہ و عجیب مشغول است! بوے عطر خنڪش بینے ام را قلقلڪ میدهد،چہ میشود این عطر فقط براے من باشد؟! چند لحظہ بعد صلواتے میفرستد و مے ایستد،فڪر میڪنم براے نماز قیام ڪردہ ڪہ سرش را بہ سمتم برمیگرداند! نفس در سینہ ام حبس میشود،ڪامل بہ سمتم برمیگردد. بہ تہ تہ پتہ مے افتم:بِ...بِ...خدا...مے...مے...خواستم...میخواستم... بے تفاوت نگاهم میڪند،نفس عمیقے میڪشم و بہ زور میگویم:میخواستم برم بیرون! روے دو زانو مے نشیند و مشغول جمع ڪردن سجادہ اش میشود،آرام میگوید:اگہ تشنتونہ برو پایین،آب سرد ڪن یخچال آب دارہ،سرویس بهداشتے هم همین طبقہ هست انتهاے راهرو! چشمانم را باز و بستہ میڪنم،انگشتانم مے لرزند دستم را روے قلبم میگذارم. _داشتم رد میشدم نگاهم افتاد این ور! سجادہ اش را جمع میڪند و بلند میشود،لبخند نمڪینے ڪنج لبش نشسته:مثل دفعہ ے قبل؟! خون در صورتم مے دود،سرم را پایین مے اندازم و میگویم:ببخشید! پاهایم را بہ زور براے حرڪت ڪردن تڪان میدهم ڪہ میگوید:خوابتون نمیبرہ؟! نچے میگویم و روسرے ام را ڪمے پایین میڪشم،یاد دو سہ ساعت پیش مے افتم. ڪمے از در اتاقش فاصلہ میگیرم،میپرسم:بہ پدرم چے گفتید ڪہ اجازہ داد شب بمونم؟! سجادہ اش را ڪنار تخت میگذارد،بہ سمت میز تحریرش میرود همانطور ڪہ دفتر بزرگے با جلد چرم مشڪے رنگ از رویش برمیدارد میگوید:گفتم چندبار بهم گفتہ پسرم! توقع داشتم مثل پسرش بهم اعتماد داشتہ باشہ! سرم را پایین مے اندازم و لب میزنم:آرہ بہ همہ ے عالم و آدم اعتماد دارہ جز دخترش! نگاہ سنگینش را حس میڪنم:شاید خودتون باعث این بے اعتمادے شدید! سرم را بلند میڪنم و پوزخند میزنم:از وقتے ڪہ یادم میاد بابام بہ من و خواهرام بے اعتماد بود! ما تقریبا با سیستم عرباے جاهل قبل از اسلام بزرگ شدیم! فقط زندہ بہ گورمون نڪردن! ڪنجڪاو نگاهم میڪند،ادامہ میدهم:تو مایہ هاے زندگے نازنین! چشمانش را ریز میڪند:وَ تو شبیہ نازنینے؟ جا میخورم از این مفرد شدن بے دلیل! _نہ! من شبیہ خودمم! عجیب مے پرسد:شبیہ خودت بودن یعنے چے؟ #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ♥ ▪️ @dokhtaranchadorii

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید ☺️

روی پرده کعبه این آیه حک شده است: "نبی عبادی انی انا الغفور الرحیم" (بندگانم را آگاه کن که قطعا منم آمرزنده مهربان) آیه 49 سوره مبارکه حجر ✨🏴الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج🏴✨