ارسال عکس ها یخورده طول می کشه😬 چون ایتا هنوز خیلی پیشرفته نشده ممنونم از صبوریتون...🙂

⚠️ به ذهنت هم خطور نکند که به‌خاطر مشکلات مالی، #اربعین را حذف کنی! 👈🏻 مگر نمی‌گفتیم «بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي وَ مَالِي» یعنی حسین‌جان، همۀ هستی‌ام فدای تو! 📌 بگو: از ضرورت‌های زندگی‌ام می‌زنم اما نمی‌گذارم روضۀ ارباب در اربعین امسال خلوت بشود! 💎 #اربعین ۹۷ 🔻برخی می‌گویند «اربعین امسال به‌خاطر مشکلات مالی، طبیعتاً تعداد زائران ایرانی، کمتر از سال قبل خواهد شد»اصلاً این حرف‌ها زشت است! بگو: از ضرورت‌های زندگی‌ام می‌زنم اما نمی‌گذارم روضۀ امام‌حسین(ع) خلوت بشود! 🔰دوستان من! به ذهن‌تان هم خطور نکند که یک‌وقت به‌خاطر مشکلات مالی، بخواهید اربعین را حذف کنید! ما سینه می‌زدیم و می‌گفتیم «جانم به فدای حسین!» می‌گفتیم «بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي وَ مَالِي» یعنی حسین‌جان، همۀ هستی من به فدای تو! 🔻امسال یک‌مقدار از هزینه‌های دیگر خودمان می‌زنیم و برای سفر اربعین خرج می‌کنیم. هرکسی برای امام حسین‌(ع) خرج کرده، امام‌حسین(ع) چند برابر به او پس داده است! به این هزینه اصلاً نگاه نکن، امام‌حسین (ع) جبران‌کننده است. 🔰 اگر اربعین امسال خلوت بشود، دربارۀ ایرانی‌ها می‌گویند: تا یک‌مقدار پولشان کم شد، تعدادشان هم کم شد! یک‌زمانی از ایران، دست می‌دادند و برای زیارت کربلا می‌آمدند، حالا که یک‌مقدار مشکلات مالی پیدا کردند، اربعین را بی‌خیال شدند! 🔻نه‌تنها امسال نباید خلوت‌تر از پارسال بشود، بلکه باید نشان دهیم که از ایران، دو یا سه برابر پارسال، برای زیارت اربعین می‌روند! 🔰 چون امسال مشکلات مالی بیشتر شده است، اتفاقاً بیشتر شرکت خواهیم کرد، تا بتوانیم به امام‌حسین(ع) بگوییم «ما از زیادیِ پولمان و از سرِ تفریح نیست که به حرم تو می‌آییم! ما از ضرورت‌های زندگی‌مان می‌زنیم و به کربلا می‌آییم تا محبت خودمان را اثبات کنیم.» 👤علیرضا #پناهیان 🚩دانشگاه هنر- @dokhtaranchadorii •••••••••••❥🕯❥•••••••••

فیلم درباره نحوه ی شهادت حضرت عباس (ع) 😭😭😭😭😭 یا ابو الفضل. پیشنهاد دانلود ......

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۲ با پایم روے زمین ضرب میگیرم و نگاهم را بہ رو بہ رو میدوزم،چند دقیقہ بعد تاڪسے زرد رنگے جلوے پایم ترمز میڪند. نازنین را میبینم ڪہ روے صندلے عقب نشستہ،بلند میگوید:سلام! جوابش را میدهم و سوار ماشین میشوم،همانطور ڪہ ڪنارش مے نشینم مے گویم:خوبے؟ جواب میدهد:خیلے استرس دارم بہ نظرم بے فایدہ ست! دستش را محڪم‌ میگیرم،انگار یخ زدہ! با اطمینان میگویم:انقدر منفے فڪر نڪن،میتونے زنگ بزن هادے رو قانع ڪن دست بردارہ! دستم را میفشارد و لبخند ڪم جانے میزند،یڪ هفتہ از خواستگارے هادے و بلہ گفتنم میگذرد. فرداے آن روز هادے با فرزانہ تماس گرفت و گفت تا باز مے گردد بساط عقد و جشن را آمادہ ڪنند! براے فرزانہ و مهدے زیاد تعجب آور نبود،سریع بہ خانہ مان آمدند و با پدر و مادرم صحبت ڪردند. قرار شد همہ ے تدارڪات عقد و جشن انجام بشود تا هادے بازگردد و فقط براے آزمایش و یڪ خرید جزئے برویم. فرزانہ میگفت هادے فقط دو سہ هفتہ استراحت دارد بہ جاے درگیر ڪردن خودمان براے تدارڪ جشن از آن مدت ڪوتاہ باید نهایت استفادہ را ببریم. همہ ے ڪارها را بہ بزرگترها سپردیم،هادے تاڪید ڪردہ بود میخواهد براے مراسم عقدمان نازنین مثل سابق در جمع خانوادہ باشد! قرار شد من واسطہ ے آشتے میان نازنین و عسگرے ها باشم! براے امروز قرار گذاشتیم همراہ فرزاتہ و نازنین بہ خانہ ے حلما برویم،ڪمے اضطراب داشتم از برخورد حلما و ناصر مے ترسیدم! نگاهے بہ صورت نازنین مے اندازم و مے پرسم:بابات ڪہ الان خونہ نیست؟ بہ نشانہ ے منفے سر تڪان میدهد. _خب خوبہ! اول بهترہ تنها با مادرت صحبت ڪنیم و متقاعدش ڪنیم حتما اون میتونہ پدرتو قانع ڪنہ. با استرس لبش را مے جود و چیزے نمے گوید،چند لحظہ بعد آرام میگوید:بے فایدہ ست! حداقل تا وقتے اونطورے ڪہ میخوان نشم قبولم نمیڪنن. _خودت چے میخواے؟ چشمانش را مے بندد و با صدایے بغض آلود زمزمہ میڪند:یہ زندگے آروم و عادے و درڪ و محبتِ پدر و مادرمو! _توڪل ڪن بہ خدا،وقتے میگے مادرت دو سہ بار بہ یہ بهونہ اے بهت زنگ زدہ یعنے دلش برات پر میڪشہ بہ روت نمیارہ اصلا همین ڪہ شمارہ تو گرفتہ یعنے دلش نمیاد ازت بے خبر باشہ،اگہ باهاش صحبت ڪنیم حتما نرم میشہ و میدونہ چطورے باید پدرتو راضے ڪرد! نازنین سرے تڪان میدهد و لب میزند:از این وضعیت خستہ شدم! _میفهمم! مستقیم بہ چشم هایم زل میزند و جدے میگوید:نہ! نمے فهمے آیہ تا وقتے تو موقعیتش قرار نگیرے نمیفهمے من چے میڪشم! نفس عمیقے میڪشم و چیزے نمیگویم،حق با اوست! من از وضعیت نازنین چہ میفهمم؟! اگر هادے اے نبود و هنوز مجرد بودم تاب رفتار پدرم را مے آوردم و دم نمے زدم یا سعے میڪردم هرطور شدہ از پدرم دور بشوم؟! لبخند ڪم رنگے میزنم:اما وضعیتے ڪہ قبل از جدا شدن از خانوادہ داشتے رو میفهمم! دستم را نوازش میڪند و میگوید:اما تو دختر صبورے اے اگہ الان بہ واسطہ ے ازدواج مستقل نمیشدے مطمئنم تحمل میڪردے و منطقے تر برخورد میڪردے. آرام میخندم:اشتباہ میڪنے! اگہ بزنم بہ سیم آخر ڪار تمومہ! میخندد:یڪم لجباز و احساساتے هستے و این بخاطرہ سنتہ،مطمئنم از بیست و یڪے دو سال ڪہ بگذرے این دوتا ویژگے میرہ ڪنار. خجول میگویم:سعے میڪنم ترڪشون ڪنم! _این تو برخورد و ڪشمڪش با هادے مشخص میشہ! لبخند شرمیگنے میزنم و چیزے نمیگویم،چند دقیقہ بعد تاڪسے مقابل در خانہ ے فرزانہ مے ایستد. نازنین‌ مضطرب میگوید:نفهمیدم چرا باید با زن دایے فرزانہ بریم! در ماشین را باز میڪنم و میگویم:پیادہ شو میفهمے. نازنین مقدارے پول بہ رانندہ میدهد و میگوید:لطفا چند دقیقہ صبر ڪنید میایم. رانندہ تاڪسے چشم میگوید و نازنین از ماشین پیادہ میشود،چادرم را مرتب میڪنم و زنگ را میفشارم. نازنین دستے بہ روسرے نوڪ‌‌ مدادے سادہ اش میڪشد و ڪنارم مے ایستد. در صورتش دیگر خبرے از خط چشم هم نیست! تنها ڪرم ضد آفتاب و یڪ رژِ صورتے خیلے ڪم رنگ! صداے همتا از آیفون مے آید:بعلہ؟! لبخند بہ لب میگویم:ماییم همتا جون. همتا مڪثے میڪند و چند لحظہ بعد در باز میشود،همراہ نازنین وارد حیاط میشویم. همانطور ڪہ همراہ نازنین آرام قدم برمیداریم میگویم:فڪر ڪنم یڪے از دلایل سر سختے پدر و مادرت حرف و نگاہ مردمہ ڪہ اگہ برگردے چہ داستانے راہ میوفتہ و بقیہ چہ برخوردے میڪنن،بابا مهدے ڪہ مثل هادیہ و قطعا روے خوش نشون میدہ اما فرزانہ جون یڪم سختہ! همتا و یڪتام بخاطرہ مادرشون بهت نزدیڪ نمیشن،اگہ ما بتونیم فرزانہ رو راضے ڪنیم همراهمون بیاد و نشون بدہ وقتے برگردے بقیہ ام قبولت میڪنن نهایتا چندماہ بساط غیبت و صحبتاشون میشہ برگشتن تو و دست برمیدارن. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب.

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۳ ناراحت نشے اما تو دست رو چیز بدے گذاشتے! آبرویے ڪہ براے ڪسے مثل پدرت و پدرم شاید از بقیہ خیلے مهمتر باشہ! پدرت احتمالا براے آبروش تو رو قبول نمیڪنہ و ... حرفم را ادامہ نمیدهم،نازنین لبخند تلخے میزند:منو ننگ میدونہ! میخواهم چیزے بگویم ڪہ همتا در را باز میڪند و بہ استقبالمان مے آید. همانطور ڪہ نگاهش را میان من و نازنین مے چرخاند دستش را بہ سمت نازنین جلو میبرد و میگوید:سلام خوش اومدید. نازنین آرام دستش را میفشارد و لبخند صمیمانہ اے تحویلش میدهد،با چشم و ابرو بہ همتا اشارہ میڪنم ڪہ نازنین را در آغوش بگیرد. همتا متوجہ میشود و عادے نازنین را در آغوش میڪشد،مے پرسم:خبرے از یڪتا نیست؟ همانطور ڪہ از نازنین جدا میشود میگوید:دانشگاهہ،من امروز ڪلاس نداشتم. دستش را بہ سمتم دراز میڪند و ادامہ میدهد:از امتحانا چہ خبر؟ میخندم:بد نیستن! سہ تاش موندہ. همتا تعارف میڪند وارد خانہ بشویم،نازنین بے میل جلوتر از ما وارد خانہ میشود و من و همتا پشت سرش. وارد سالن ڪہ میشویم فرزانہ را مے بینیم ڪہ روے مبل راحتے نشستہ و بدون توجہ مجلہ مے خواند. نازنین گلویش را صاف میڪند و میگوید:سلام! فرزانہ بدون اینڪہ سر بلند ڪند سرد میگوید:سلام! نازنین نگاهے بہ من و همتا مے اندازد و بہ زور لب میزند:حالتون خوبہ زن دایے؟ فرزانہ مجلہ را مے بندد و میگذارد روے میز،سرش را بلند میڪند و بہ ما چشم میدوزد. سریع میگویم:سلام! فرزانہ جوابم را میدهد و تعارف میڪند بنشینیم،همراہ نازنین روے مبل دونفرہ اے رو بہ روے فرزانہ مے نشینیم. فرزانہ رو بہ همتا میگوید:نمیخواے از مهمونا پذیرایے ڪنے؟ همتا نگران نگاهمان میڪند و بہ سمت آشپزخانہ میرود،چادرم را در مے آورم و روسرے ام را از روے سرم آزاد میڪنم. میخواهم جو ساڪت و سرد را بشڪنم. _نازنین بہ اصرار من اومد اینجا. فرزانہ جدے نگاهم میڪند و مے پرسد:براے چے؟ _ڪہ باهم بریم خونہ ے عمہ حلما براے آشتے نازنین و... فرزانہ حرفم را قطع میڪند:آیہ جان! تو دیگہ عروس این خانوادہ اے اما بهترہ تو هر مسئلہ اے دخالت نڪنے! بدون اینڪہ ناراحت بشوم میگویم:منم قصد دخالت ندارم قصدم همراهیہ،چون هادے خواستہ براے مراسم عقدمون نازنین مثل دوتا خواهر دیگہ ش ڪنار خانوادہ باشہ! شما خودتون بہ نازنین شیر دادید و مثل مادرشید،نازنین ڪہ با شما مشڪلے ندارہ یا براتون دردسر درست نڪردہ ڪہ شما ازش ناراحتید! بهتر نیست همہ مون واسطہ بشیم تا... فرزانہ دوبارہ حرفم را قطع میڪند:نازنین وقتے سر عقدش فرار ڪرد آبروے همہ ے ما رو برد! مام خانوادہ ے دومش بودیم! میتونست اگہ مشڪلے دارہ با مهدے و هادے یا حتے من درمیون بذارہ ڪمڪش ڪنیم،بالاخرہ ما میدونستیم ناصر و حلما یہ سرے سخت گیرے هاے نادرست دارن. چندبار هادے خواست بهش نزدیڪ بشہ اما خودش از ماها فرار میڪرد. نازنین سرفہ اے میڪند و میگوید:شما درست میگے زن دایے،یڪے از اشتباهات من این بود ڪہ نخواستم از ڪسایے ڪہ بهم نزدیڪن ڪمڪ بگیرم یا با ڪسے صحبت و مشورت ڪنم، اما یہ مدت انقدر از اطرافیانم دور شدم ڪہ فڪر میڪردم دایے مهدے و هادے ام شبیہ بابا ناصرن! اون موقع فڪر میڪردم درست ترین تصمیمو گرفتم و چارہ ے دیگہ اے نیست فڪر میڪردم فرار از پدر و مادرم و مشڪلات بهترین راہ حلہ! انقدر تحت فشار بودم ڪہ نمیتونستم بہ راہ حلاے دیگہ فڪر ڪنم،هیجدہ سال از زندگیم با ترس و فشار و اعتقادات بابا گذشت. دلم آزادے و استقلال میخواست بہ هر بهایے! اشتباہ ڪردم و هفت سالہ دارم تاوانشو پس میدم حالا میخوام درست ڪنار خانوادم زندگے ڪنم،چرا یہ جورے برخورد میڪنید ڪہ انگار من بزرگترین جنایت دنیا رو انجام دادم و لایق بخشش نیستم؟ همتا سینے بہ دست نزدیڪمان میشود و آرام میگوید:مامان جان اگہ نازنین پشیمون نبود یا گیرے تو ڪارش بود ڪہ هادے نمیخواست ڪمڪش ڪنیم! سپس سینے را مقابل مادرش میگیرد،فرزانہ لیوان آبمیوہ را برمیدارد و محڪم میگوید:من نمیتونم وارد مشڪلات و درگیرے خانوادگے بقیہ بشم! خود نازنین میدونہ ڪہ حلما و ناصر یہ سرے اخلاقاے خاص دارن و خوششون نمیاد. سریع میگویم:ما فقط میخوایم همراهمون باشید تا متوجہ بشن اگہ خودشون انقدر سخت نگیرن و نازنین برگردہ مردم یہ مدت حرف میزنن و دست برمیدارن. همہ مثل شما دوبارہ نازنینو قبول میڪنن. فرزانہ نگاہ معنادارے بہ نازنین مے اندازد و میگوید:همچین آسونم نیست! نازنین لبخند بے رمقے میزند:سخت تر از هفت سال درد بہ درے و ترس و تنهایے ڪہ نیست! _میدونے خانوادہ ے رضا تازگیا شدن همسایہ ے مامان و بابات؟! بہ قول مهدے بعد از گذشت هفت سال هنوزم دست بردار نیستن و انگار میخوان بشن آینہ ے دقِ حلما و ناصر! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻

سلام دوستان بابت تاخیر رمان معذرت خواهی میکنم چون چند روزه کار داشتم نرسیدم بزارم حلال بفرمائید 🌺🌺🌺🌺🌺🌺

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید 🌺🌺🌺🌺

❣نزدیکِ اربعین، دلِ جا مانده ها گرفت... یک بینوا برای خودش ربنا گرفت... هرکس رسید؛ سوال کرد: زائری؟ از این سوال، دلِ پُرخونِ ما گرفت...😔 آقا مگر "بَدان" به حریمت نمیرسند؟ پس "حُر" که بود که جام بلا گرفت...؟ باشد؛ محل نده... نبرم اربعین حرم... اما بدان؛ که قلبم از این ماجرا گرفت...😔😢 آنقدر گریه میکنم 😭که بگویند عاقبت: نوکر ز اشکِ خود سفرِ کربلا گرفت...😭😭😭 اما ز راهِ دور؛ سلام حضرت حسین... بارانِ اشک، از این روضه ها گرفت...❣ 🏴]° @dokhtaranchadorii

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۴ تو رفتے و ندیدے چہ آشوبے بہ پا ڪردن،تا الانم مدیون پدرتے ڪہ پیدات نڪردن و سالمے! حالا تصور ڪن تو رو هم اون دورو ورا ببینن! نازنین رڪ بگم برگشتن تو بہ نفع هیچڪس نیست،نہ خودت،نہ پدر و مادرت. اشڪ در چشمان نازنین حلقہ میزند،سریع لیوان آبمیوہ را برمیدارد و ڪمے مے نوشد. حتما فشارش افتادہ! فرزانہ جدے نگاهش میڪند:بہ اینا فڪر ڪردہ بودے؟ نازنین لیوان را از لبانش جدا میڪند:آرہ! حتے باید از اونام عذر خواهے ڪنم! مخصوصا رضا! فرزانہ پوزخند میزند:بے گناہ ترین آدمِ این ماجرا ڪہ از همہ طرف خورد! هفت سال گذشتہ رضا یہ مرد سے و دو سہ سالہ س اما ازدواج نڪردہ! شاید یہ ترس یا بدبینے رو تو بہ جونش انداختے! نازنین نفس عمیقے میڪشد و میگوید:بیشتر از هرڪسے باید از رضا معذرت بخوام شاید بخشید... همتا میگوید:میشہ گذشتہ رو تا حدے جبران ڪرد! نازنین سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان‌ میدهد:یہ سرے چیزا رو‌‌ نمیشہ جبران ڪرد،مثل شڪستن قلبِ آدما،مثل احساساتشون،مثل آبروشون! همتا سرے تڪان میدهد و آبمیوہ اش را سر میڪشد،انگار دهان همہ مان تلخ است و جو برایمان سنگین! مُردد مے پرسم:پس ما تنها بریم؟ فرزانہ از روے مبل بلند میشود:نہ! همراهتون میام چون نمیخوام روے هادے رو زمین بندازم،همراهتون میام چون من ڪارہ اے نیستم تو این قضیہ بخوام حڪم بدم اما دخالتے نمیڪنم! فقط میام بہ حلما میگم خواستہ هادے بودہ و برمیگردم! از ڪنار میز عبور میڪند و ادامہ میدهد:میرم آمادہ بشم. لبخند پر رنگے میزنم و آرام با شانہ بہ شانہ ے نازنین. آرام میگویم:دیدے درست میشہ؟! نازنین درماندہ میگوید:نمے دونستم رضا اینا نزدیڪ مامان و بابا زندگے میڪنن،اگہ برگردم یا منو اون ورا ببینن ممڪنہ مامان و بابامو اذیت ڪنن. ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:بالاخرہ ڪہ تو باید تو اون خونہ ڪنار مامان و بابات زندگے ڪنے،اما اولش باید احتیاط ڪنیم و آستہ بریم و بیایم. تا ڪم ڪم یہ اطلاعاتے از خانوادہ ے رضا دربیاریم ببینیم چطور باید تو رو بهشون نشون بدیم تا ازشون معذرت خواهے ڪنے. لبش را بہ دندان میگیرد و چیزے نمے گوید،همتا از روے مبل بلند میشود و بہ سمتمان مے آید. آرام میگوید:منم‌ دوست داشتم همراهتون بیام ولے بهترہ نیام تا عمہ حلما ناراحت نشہ اما خبرا رو بهم بدید. سپس دستش را بہ سمت نازنین میگیرد و گرم مے گوید:دوبارہ بہ جمع خانوادہ خوش اومدے. چشمان نازنین برق میزنند،همانطور ڪہ دست همتا را میفشارد جواب میدهد:هنوز ڪہ چیزے معلوم نیست. نیم ساعت بعد فرزانہ آمادہ بہ سمتمان مے آید و میگوید با حلما تماس گرفتہ و گفتہ میخواهد همراہ من بہ خانہ شان برود. همتا با آژانس تماس میگیرد و پنج دقیقہ بعد هر سہ مضطرب سوار ماشین مے شویم. ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ ماشین وارد ڪوچہ اے عریض و زیبا میشود،همہ ے خانہ ها ویلایے و با نماے زیبایے هستند. رانندہ از فرزانہ مے پرسد:فرمودید پلاڪ چند؟ فرزانہ با دست بہ خانہ اے اشارہ میڪند و میگوید:پلاڪ بیست،اوناها! ماشین جلوے خانہ اے با نماے سنگے ڪہ مخلوطے از رنگ هاے قهوہ اے تیرہ و ڪرم است مے ایستد. نازنین با شدت آب دهانش را قورت میدهد و نگران بہ اطراف نگاہ میڪند،حدس اینڪہ نگران دیدن چہ ڪسے ست ڪار سختے نیست! خودم هم ڪمے استرس دارم،نگاهے بہ خانہ ها مے اندازم و مے گویم:خوب موقعے اومدیم خلوتہ. فرزانہ میخواهد ڪرایہ ماشین را حساب ڪند ڪہ نازنین سریع از داخل ڪیفش دو اسڪانس دہ هزار تومانے در مے آورد و بہ سمت رانندہ میگیرد. رانندہ یڪے از اسڪانس ها را بہ سمت نازنین میگیرد و میگوید:این اضافہ ست. نازنین ڪم جان مے گوید:اشڪالے ندارہ. مضطرب روسرے اش را درست میڪند و دستگیرہ ے در را میفشارد. فرزانہ همانطور ڪہ پیاد میشود بہ ساختمان رو بہ رویے اشارہ میڪند و میگوید:خونہ شون اونہ! نازنین خشڪش میزند،آرام میگویم:خوبے؟ _نہ! ڪاش اونا اینجا نبودن! _بالاخرہ ڪہ باید باهاشون رو بہ رو میشدے! _مے ترسم آیہ! آشتے ڪردن با وجود نزدیڪے رضا و خانوادہ ش بہ مامان و بابام خیلے سختہ از طرفے اگہ منو قبول ڪنن چطور میتونم اینجا زندگے ڪنم؟! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ فرزانہ میگوید:نمے خواید پیادہ بشید؟ در را باز میڪنم و میگویم:حالا پیادہ شو! نازنین گردنش را تڪان میدهد ڪہ صداے شڪستن استخوان هایش بلند میشود،اول نازنین و پشت سرش من پیادہ میشوم. ماشین دور میزند و مے رود،نازنین سعے میڪند ڪہ بہ سمت خانہ هاے رو بہ رو نگاہ نڪند! فرزانہ مے گوید:حلما نمیدونہ نازنین همراہ مونہ،ممڪنہ زیاد خوشش نیاد نگفتیم نازنین هم میاد اما چارہ اے نبود وگرنہ اجازہ نمے داد بیایم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب.

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۵ سریع میگویم:یہ جورے بہ عمہ میگیم ڪہ اجازہ بدہ نازنین بیاد،نازنین با ما نیاد داخل تو حیاط وایسہ تا عمہ بذارہ. نگاهم بہ خانہ ے رو بہ رویے مے افتد،در پارڪینگ باز میشود و مزداے سفید رنگے نمایان. رنگ‌ از رخ نازنین مے پرد،فرزانہ سریع زنگ را میفشارد. ماشین ڪہ چند متر جلوتر مے آید چهرہ ے پسرے سے سالہ را میبینم. پوست گندمے اے دارد،موها،ابروها و ریش هاے قهوہ اے روشنش تضاد عجیبے با چشم هاے مشڪے رنگش دارند. چهرہ ے معصوم و آرامے دارد! میخواهد از جلوے در خانہ عبور ڪند ڪہ نگاهش بہ ما مے افتد،نازنین بدون حرڪت بہ صورتش زل زدہ. فرزانہ دوبارہ زنگ را میفشارد و میگوید:پس چرا درو باز نمیڪنہ؟! بے اختیار بازوے نازنین را میگیرم و چند قدم عقبش میڪشم،سرش را پایین مے اندازد و انگشتان لرزانش را درهم قفل میڪند. بہ رضا نگاہ میڪنم،بهت و تعجب در چشمانش موج‌ میزنند. چند لحظہ بعد چشمانش برق میزنند! برقِ خشم و ڪینہ! اخم وحشتانڪے ابروانش را در هم گرہ زدہ،صداے حلما باعث میشود نفس راحتے بڪشم. _بلہ؟! فرزانہ سریع میگوید:ماییم حلما جان. _بفرمایید. در باز میشود،فرزانہ جدے میگوید:نازنین اول تو برو! نازنین شرمگین بہ زمین چشم دوختہ و حرڪتے نمیڪند،آرام میگویم:بهترہ بریم داخل! سرش را تڪان میدهد و قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشم راستش مے چڪد. رضا با هر دو دست فرمان را مے فشارد و با غیض صورتش را برمیگرداند. فرزانہ دستش را پشت ڪمر نازنین میگذارد و میگوید:بریم! نازنین ڪہ پشتش را بہ ماشین رضا میڪند،ماشین با آخرین سرعت بہ سمت خیابان میرود! صداے ڪشیدہ شدن لاستیڪ ها روے آسفالت گوشم را اذیت میڪند،نازنین نگاهے بہ سرڪوچہ مے اندازد. چشمان آبے اش معصوم تر از همیشہ بہ نظر مے رسند و خجول. وارد حیاط میشویم،حیاط بزرگے ڪہ زمینش چمن است! سنگ هایے بہ شڪل بیضے ڪنار هم قرار گرفتہ اند و راہ عبورے تا ساختمان باز ڪردہ اند. درخت بید مجنونے وسط حیاط طنازے میڪند،نازنین ڪنار در مے ایستد و میگوید:بہ مامان بگید بعد میام. همراہ فرزانہ بہ سمت ساختمان راہ مے افتیم،فرزانہ آرام مے گوید:ممڪنہ حلما یڪم سرد یا بد برخورد ڪنہ بہ دل نگیر. _اشڪالے ندارہ. لبخندے میزند و نگاهم میڪند،لبخند ڪم رنگے میزنم:چرا اینطورے نگام میڪنید؟ _فڪرشو نمیڪردم اون دختر سرد و اخمویے ڪہ هرڪارے میڪرد تا بہ چشم ما و هادے بد بیاد و ازمون فرارے بود یہ روزے اینطورے بہ روم لبخند بزنہ و سعے ڪنہ تا مشڪلات خانوادہ رو حل ڪنہ! خجالت میڪشم،نگاهم را از فرزانہ میگیرم و حرفے نمیزنم. بہ در ورودے میرسیم،فرزانہ تقہ اے بہ در میزند و گرم میگوید:حلما جان! حلما جواب میدهد:بیا تو فرزانہ جون،دستم بندہ! فرزانہ وارد خانہ میشود و من هم پشت سرش،نگاهے بہ سالن مے اندازم. تلفیقے از دڪور سنتے و مدرن،شادابے و خوش سلیقگے خانہ ے فرزانہ را ندارد! صداے حلما از آشپزخانہ مے آید:من اینجام! بہ سمت آشپزخانہ قدم برمیداریم،حلما موهاے قهوہ اے رنگش را سادہ بستہ،پیراهن سورمہ اے و دامن مشڪے رنگے بہ تن دارد. مقابل ظرفشویے ایستادہ و دستانش را زیر شیر آب گرفتہ،سعے میڪند لبخند بزند:خوش اومدید! سلام و احوال پرسے میڪنیم،حلما جدے میگوید:میخواستم روغن بریزم تو ماهیتابہ ریخت رو دستم مگہ چربیش میرہ؟! فرزانہ میخندد:تو راحت دستتو بشور ما خودمون میشینیم. سپس بہ من اشارہ میڪند بہ سمت مبل ها برویم،همانطور ڪہ قدم برمیداریم چادرم را از روے سرم برمیدارم. فرزانہ مردد مے پرسد:آقا ناصر نیست؟ حلما بلند میگوید:نہ! رفتہ بازار. فرزانہ آهانے میگوید و ادامہ میدهد:تازہ رفتہ؟ _یہ ساعتے میشہ،چطور؟ روے مبل دونفرہ اے مے نشینیم،فرزانہ میگوید:دستتو شستے سریع بیا ڪہ ڪارت داریم! حلما مے پرسد:چیزے شدہ؟ فرزانہ نگاهے بہ من مے اندازد و مضطرب میگوید:حالا بیا! دو سہ دقیقہ بعد حلما بہ سمتمان مے آید و روے مبل ڪنار فرزانہ مے نشیند. نگاهش را میان من و فرزانہ مے چرخاند و میگوید:نگران شدم وسایل پذیرایے نیاوردم. فرزانہ لبخند میزند:چند وقت دیگہ ڪہ هادے برگردہ میخوایم بساط عقدشو با آیہ بہ پا ڪنیم‌. حلما لبخند ڪم رنگے میزند:بہ سلامتے و دل خوش. مهربان میگویم:سلامت باشید. حلما رو بہ فرزانہ مے گوید:پس ڪم ڪم میخواے از عروست رونمایے ڪنے! فرزانہ ڪوتاہ مے خندد:آرہ! دستے بہ بازوے من میڪشد و رو بہ حلما میگوید:از عشقِ هادے! لبخند پر رنگے میزنم و نگاهم را بہ فرش مے دوزم،فرزانہ گلویش را صاف میڪند. _بذار برم سراغ اصل مطلب! میدونے ڪہ هادے با نازنین در ارتباطہ. سرم را بلند میڪنم و بہ صورت حلما چشم مے دوزم،اخم ڪم رنگے میان ابروانش نشستہ. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۶ _هادے میگفت نازنین خیلے عوض شدہ و پشیمونہ،میخواد برگردہ براے عذرخواهے از تو و آقا ناصر. هادے میخواد تا برگردہ نازنین دوبارہ برگردہ تو جمع مون و... حلما حرفش را قطع میڪند،جدے میگوید:هادے چے ڪارہ ے نازنینہ ڪہ اینطور میخواد؟! پدرشہ یا مادرش؟ آرام میگویم:برادرش! حداقل تو این سہ چهار سالے ڪہ نازنین برگشتہ تهران هادے مثل برادر مراقبش بودہ! حلما بہ حرفم توجهے نمیڪند و بہ فرزانہ میگوید:اونایے ڪہ باید بخوان نازنین برگردہ من و ناصریم ڪہ نمیخوایم. مردد میگویم:عمہ شما واقعا نمیخواید نازنین برگردہ؟ فرزانہ سریع میگوید:همراهمون اومدہ الان تو حیاطہ گفتیم تا تو اجازہ ندادے نیاد داخل! حلما پوزخند میزند:میدونستم اومدن یهویے تو و عروست بے دلیل نیست. فرزانہ نفس عمیقے میڪشد:من فقط بخاطرہ هادے اینجام و شیرے ڪہ بہ دخترت دادم! نازنینم مثل همتا و یڪتاے من! نرم میگویم:بگم نازنین بیاد عمہ جون؟ حلما نگاهے بہ صورتم مے اندازد و چیزے نمے گوید،از روے مبل بلند میشوم و میگویم:با اجازہ تون من صداش میڪنم بیاد. حلما محڪم میگوید:این ڪارتون درست نبود! باید بہ من خبر میدادین میگفتم بیاید یا نہ! با قدم هاے بلند خودم را بہ حیاط مے رسانم و بہ نازنین مے گویم ڪہ داخل بیاید. با ذوق و استرس آرام بہ سمتم قدم برمیدارد،آرام مے پرسد:چے گفت؟ _چیزے خاصے نگفت بیا تو. نازنین آب دهانش را قورت میدهد و زیر لب بسم اللہ الرحمن الرحیم میگوید،باهم وارد خانہ میشویم. نازنین گوشہ ے لبش را بہ دندان گرفتہ و بہ اطراف نگاہ نمے ڪند،نزدیڪ مبل ها میرسیم. لبش را رها میڪند،چند بار لب میزند تا بالاخرہ مے تواند آرام بگوید:سلام! حلما بدون اینڪہ نگاهش ڪند آرام و خشڪ جوابش را میدهد،فرزانہ از روے مبل بلند میشود و چادرم را برمیدارد. متعجب نگاهش میڪنم ڪہ رو بہ نازنین میگوید:این تو این مامانت! تا بابات نیومدہ خوب باهاش صحبت ڪن و بگو تو این مدت بہ توام سخت گذشتہ و برگشتے جبران ڪنے. سپس چادرم را بہ دستم مے دهد،همانطور ڪہ چادرم را سر میڪنم نگران بہ حلما و نازنین نگاہ میڪنم. نازنین مقابل مادرش مے ایستد،ڪیفش را روے یڪے از مبل ها میگذارد. حلما توجهے نمیڪند،آسمانِ چشمانِ نازنین ابرے میشوند. همانطور ڪہ قطرات اشڪ روے گونہ هایش سُر میخورند لب میزند:مامان! حلما سرش را تڪان میدهد و حرفے نمیزند،میخواهد خود دار باشد اما اشڪ در چشمانش حلقہ بستہ! فرزانہ بہ سمتم مے آید و آرام میگوید:بریم! خداحافظے میڪنیم و چند قدم دور میشویم ڪہ حلما از روے مبل بلند میشود. میخواهد براے بدرقہ مان بیاید ڪہ نازنین سریع در آغوشش میڪشد و بلند میگوید:مامان! میدونے چند سالہ صدات نڪردم؟! سپس هق هق میڪند،متاثر بہ صحنہ ے رو بہ رویم نگاہ میڪنم. قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشم حلما مے چڪد،دست راستش مردد بلند میشود و روے ڪمر نازنین مے نشیند. همراہ فرزانہ از خانہ خارج میشویم،مے پرسم:بهتر نبود ڪنارشون مے موندیم؟ ممڪنہ مشڪلے پیش بیاد. فرزانہ جواب میدهد:فڪر نڪنم! احساسات مادرانہ ے حلما تحت تاثیر قرار گرفتہ از اولم معلوم بود بخاطرہ ناصر سمت نازنین نمیرہ،فڪر ڪنم بعد از هفت سال ڪہ دوبارہ نازنینو بغل ڪردہ و بوشو حس میڪنہ دیگہ نذارہ ناصر دورش ڪنہ،مادرہ دیگہ! سوار تاڪسے میشویم و از ڪوچہ دور،نفس راحتے میڪشم‌. انگار همہ چیز دارد درست میشود! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ دور حیاط راہ میروم و ڪلمات زبان انگلسے را براے خودم معنے میڪنم،چند دقیقہ ڪہ میگذرد صداے زنگ تلفن بلند میشود. بے توجہ درس میخوانم،چند لحظہ بعد مادرم صدایم میزند:آیہ! بلند جواب میدهم:بعلہ مامان؟! _هادے پشت خطہ! این را ڪہ مے شنوم سریع وارد پذیرایے میشوم،با ذوق ڪتاب زبان انگلیسے را روے مبل مے اندازم و بہ سمت تلفن مے دوم. پدرم و نورا متعجب نگاهم میڪنند،خجول سرم را پایین مے اندازم. گوشے تلفن را از دست مادرم میگیرم و بہ سمت اتاق میروم. همین ڪہ وارد اتاق میشوم پر انرژے میگویم:الو! صداے بشاش هادے مے پیچد:سلام! خوبے؟ _سلام،من خوبم تو خوبے؟ مے خندد:الان خوبم! گونہ هایم گل مے اندازند،مے پرسد:چہ خبرا؟ امتحانا رو خوب میدے؟ با ذوق مے گویم:تا الان ڪہ عالے دادم،راستے راستے! پر انرژے مے گوید:جانم! لبم را از ذوق میگزم،وقتے تلفنے صحبت میڪنیم بے تاب تر و دلتنگ تر میشوم. _امروز با فرزانہ جون رفتیم خونہ ے عمہ حلما،نازنینم بردیم فڪر ڪنم تقریبا آشتے ڪردن. یعنے ما تنهاشون گذاشتیم،یہ ساعت پیش ڪہ بہ نازنین پیام دادم گفت با مادرش ڪلے صحبت ڪردہ. از این هفت سال براے هم گفتن،قرار شدہ بعضے روزا همدیگہ رو ببینن تا عمہ با عمو ناصر صحبت ڪنہ. نازنین هم بعد از صحبت ڪردن برگشتہ خونہ ے خودش. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻

ٺلنگـــــر😊👌 👈 درســـــت است !!... 👈 چـــــشم براے دیدن است... 👈 اما... 👈 نہ هر کـــــس !!... 📛 👈 چشمان تو لایق دیدن بهترین چـــــهره هستند !!... 👀 👈 یعنے :... 🌼 مـــــهدے_فـــــآطمه 🌼 . 👈 نہ چهره رنگ شده افرادے کہ عقده دیده شدن دارند !!... 🙂 👈 یڪ نفر با زبانش گدایـــــے میڪند !!... 👅 👈 یڪ نفر با دســـــتش !!... 👋 👈 و یڪ نفر با نـــــگاهش !!... 👀 👈 مراقب این یکے باش !!... 😕 👈 آن دو را با اسڪناسے میتوان رد ڪرد !!... 👈 ولے این را نہ !!... 👈 ڪسے کہ با #چشمانش اندامت را گدایے میڪند !!... 😏 . . 👈 خواهرم ؛... 👈 تو خودت حرمی ، بیا و با چآدرت #مدافع_حرم باش...✌️ #چادرانه 🌺الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَـــ الْفَــرَج🌺 🏴]° @dokhtaranchadorii

🍃😔 پلکی زدیم و #محرم تمام شد برسان اربعین این گدا را #کربلا ان شاءالله #یادش_بخیر_شب_اول_محرم

چادر بہ سرت ڪرده اے و تفرقہ افتـاد در مڪــتب بے پايہء اسلام هراســـے پاريس و رم و ترڪيہ و ڪـاخ ڪرملين پيش تو روانے شده در ديپلماسے

✍ قصه درست از جایی تلخ شد; که دینمان را ... گذاشتیم سر طاقچه ! 🤕 و البته قبل آن ؛ کاملا شرحه شرحه اش کردیم! 😊 🔪🔪🔪 آخر چه معنی دارد دین خودش را بندازد وسط تماممممم روزمره گی های ما ؟! 😒 دین عزیز ! امشب #عروسی دعوتم ! لطفا بیخیال شو !💃💃💃 دین بزرگوار! با دوستانم میرویم #کوه! تو نیا لطفا ! 🙅 دین گرامی ! فردا #تولد🎉 دوستم است ! اما شما دعوت نیستی! 😌 ولی : دین نازنینم امشب #شب_قدر است کجایییی😭😭😭 فردا #امتحان دارم کجاییییی😰😰 مادرم #حالش خوب نیست توبمان کنارم😞😞😞 کوتاهتر از دیوار تو دیواری نیست دین عزیز! 🙄 به هر جای زندگیت نگاه کنی؛ 👀به همین نتیجه میرسی!👌 که #دین را با معیار های خود دائم بالا و پایین میبریم⬇️⬆️ اگر بمن نشان دهی که کجای دین نامحرم و #نامحرم_تر داریم! خوشحال میشوم😊 اگر نشانم دهی پسرخاله ات با اسماعیل اقای بقال سرکوچه چه تفاوتی دارد🤔 (دررعایت پوشش تو)؛ خیلیییییی خوشحال میشوم! 😎 اگر نشانم دهی کجای دین ات نوشته با پسرعمویت بخند از ته دل😂 اما با صندوقدار فروشگاه محل نه!😠 بینهایت سپاسگذارم!🤗 اگر نشانم دهی کجای دین ات خوانده ای؛ که با شوهرخواهر خود شوخی کنیییی😜😉 بی حد و اندازه؛ ولی با شوهر خانم همسایه نه؛😡 ممنونت میشوم!!!🙏 نازنین خواهرم؛ برادرم .... ! مصداق این آیه نشو ❌👇 .... وَيَقولونَ نُؤمِنُ بِبَعضٍ وَنَكفُرُ بِبَعضٍ وَيُريدونَ أَن يَتَّخِذوا بَينَ ذٰلِكَ سَبيلًا  {۱۵۰/ نساء} ... و میگوند: «به بعضی ایمان می‌آوریم، و بعضی را انکار می کنیم» و می‌خواهند در میان این دو، راهی برای خود انتخاب کنند... !!! 🏴]° @dokhtaranchadorii

امام زمانم.. تنها ترین امام زمین، مقتدای شهر تنها، چه میکنی؟تو کجایی؟کجای شهر؟ وقتی کسی برای تو تب هم نمی کند دیگر نسوز این همه آقا به پای شهر 🌹تعجیل درفرج #پنج صلوات🌹

خواهر نازنینم🌷 وقتایی که داری خلأ بی محلی های همسرت رو : با چت با یه #نامحرم پر میکنی ! 📛 ثانیه ای تصور کن ♨️ اونور خط↪️ همسر اون مرد 😞 در چه حاله ... ❓❗️ پاتو رو چی داری میزاری ، تا دلتو آروم کنی 🏴]° @dokhtaranchadorii

. . . ــــــــــــــــــــــــ🍂 . بانو! در شهر"عامل شیمیایے نگاہ هرزه"زدہ اند پس، چادرت را بہ"فیلتر حیا"مجهز ڪن و گوشہ ے چادرت را حائل نفس هایت! طاقت بیاور تو پیروز این جنگ نفس گیر خواهے بود

#چـــــادرانہ وقتے ڪہ ؛ آفتاب تابســ☀️ـتان میتابد ... وقتے ڪہ ؛ نسیم پاییــ🍂ـزے مے وزد ... وقتـے ڪہ ؛ بـرف زمســ❄️ــتانـے میبارد ... من ... چـــــادرم را عاشـــــــــقانہ سر میڪنم ... عاشـــــــــق واقعے چـهـ در سختے و راحتے و چـهـ در گرما و سرما ... معشوقہ اش را عاشــــق اسـت ... عاشــ💗ـــقانہ چادر سر میڪنم ... #چادرم_تاج_بهشتیست_که_برسردارم 🏴]° @dokhtaranchadorii

🍃❤️ هیچ وقت وارد گذشته هیچ آدمی نشو و زیر و روش نکن حتی عزیزترینت. زیباترین باغچه را هم که بیل بزنی حداقل یه کرم توش پیدا می کنی.✨🌸 ˝شیخ اسماعیل دولابی˝

✍ اميرمؤمنان امام علی عليه السلام فرمودند: بهترين زنان شما پنج دسته اند. گفتند: آن پنج دسته كدامند؟ حضرت فرمودند: زنان ساده و بى آلايش، زنان دل رحم و خوش خو، زنان همدل و همراه، زنى كه چون شوهرش به خشم آيد تا او را خشنود نسازد، خواب به چشمش نيايد، و زنى كه در نبود شوهرش از او دفاع كند. چنين زنى كارگزارى از كارگزاران خداوند است و كارگزار خدا هرگز خيانت نمى ورزد 🏴]° @dokhtaranchadorii

مےگفت : تو سوريه وقت خواب ندارم وقتى هم مى خواهم بخوابم از شدت خستگى نمى توانم بخوابم،انگار يک لشكر مورچه دارند از پاهايم بالا مى آيند! #شھید_محمودرضا_بیضائی💚