eitaa logo
دوتا کافی نیست
46.6هزار دنبال‌کننده
7.3هزار عکس
1.3هزار ویدیو
31 فایل
کانالی برای دریافت اخبار مهم و نکات ناب در زمینه فرزندآوری، خانواده و جمعیت (دوتا کافی نیست، برگزیده دومین رویداد جایزه ملی جمعیت در بخش رسانه) ارتباط با مدیر @dotakafinist3 تبلیغات👇 https://eitaa.com/joinchat/3841589734Cc5157c1c6e
مشاهده در ایتا
دانلود
۱۸۳ نکته ی مهمی که بعد از زایمان هام خیلی روش تکیه داشتم، یکی استفاده از گرمیجات، دوم دوری از غذاهای سرد و سوم هم بستن کمر و سر بعد از زایمانه که مادرم با اینکه کمتر پیشم بودند، اما خیلی روش تاکید داشتند. درمورد غذا هم قبل زایمان چند کیلویی گوشت بره تهیه میکردم، تو بسته های یه نفری و روزی یک تا دوبسته اش رو می پختم😊 که واقعا تو بازیابی انرژی و بازسازی بخیه ها خیلی موثر بود. غذاهای سرد مثل برنج و... هم تا حداقل ۲۰ روز استفاده نمیکردم. یه سری غذاهای محلی مثل کاچی و... هم خیلی تو تجدید قوا موثر بودند. ارده شیره، بادام و عسل هم جزو برنامه غذاییم بود... البته این نکته رو هم بگم که نباید فکر کنیم ما از لحاظ مالی خیلی بالا هستیم که این مواد رو به راحتی تهیه می کردم، بلکه چون شرایطم خاص بود( ۵ بار سزارین ظرف ۹ سال) و میدونستم که اگه الان از لحاظ غذایی به خودم نرسم، بعدها باید خرج دوا دکتر کنیم، لذا این مواد رو نوعی دارو حساب میکردیم که حتما باید تهیه بشه و براش هزینه می کردیم. در مورد برنامه روزانه هم باید بگم، مادر ۵ تا بچه، بجز یه سری کارهای ضروری مثل پختن غذا و ساماندهی نسبی کارهای خونه، دیگه کاری بجز ۵ تا بچه اش نباید داشته باشه. اگه تصمیم گرفتیم چندتا بچه داشته باشیم، تو یه مقطع چند ساله باید واقعا با درس و کار خداحافظی کنیم. از طرف دیگه از فعالیت های غیرضروری هم باید بزنیم، مکالمه های تلفنی طولانی، رفتن به مهمونی های غیر ضروری، بازار گردی و... واقعا باید محدود بشن. البته منظورم این نیست که دیگه باید خودمون رو فراموش کنیم، بلکه من خیلی مقیدم تو هفته هر طور شده چند ساعتی رو برای خودم خالی کنم و کاری رو که دوست دارم مثل یه خرید کوتاه، رفتن به استخر، دیدن یکی از دوستام، خوندن کتاب انجام بدم. اما نکته مهم اینه که اولا من مادر باید زرنگ باشم تا از وقتم درست استفاده کنم، ثانیا این که بدونم درمقابل این بچه ها مسئولم و باید براشون وقت بذارم. خود بنده شاید تا ظهر مشغول آشپزی و تمیزکاری و... باشم که تو این فرصت یا بچه ها خوابند و یا وقتی بیدار میشن با هم مشغولند ولی دیگه بعد از ظهر، بعد از یه استراحت کوتاه، برنامه ام طبق نیاز بچه هاست و باید با اونا باشم مثلا یا نقاشی بکشیم، یا کاردستی درست کنیم، تو بهار و تابستون که تقریبا هر روز پارک بریم. و در مورد کارهای منزل و رفت و آمدها هم بگم، باید طوری برخورد کنیم که همه بدونند ما شرایطمون خاص تره و توقعات بیجا ازمون نداشته باشند. مثلا من قبلا که بچه هام کوچیکتر بودند، همسرم اصلا توقع نداشت وقتی میاد خونه، همه چی مرتب باشه، یا همیشه غذا حاضر باشه. ولی خب من خودم کلا رو بحث غذا حساسم😂 اونو آماده میکردم، میگفتم حالا خونه هم جمع نشد اشکالی نداره. اما الان خداروشکر بچه ها خودشون قبل از حضور پدر خونه رو خودجوش تمیز میکنند. اما با توجه به شرایطم نمیشد که هر مهمونی برم یا مهمون زیاد بیاد برای ناهار و شام بمونه. چون واقعا اذیت میشدم، هرچند مهمونای راه دوری زیاد داشتیم و داریم ولی بنده خداها خودشون تو خونه ما همه کاره بودند، چون وضعیت رو درک میکردند... کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1
✅ ائمه ما هم فرمودند برای اطفالتان کنید «قَبلَ أَن تَسبِقَكُم إِلَيهِمُ المُرجِئَةِ»... قبل از این که این منحرفین پیش دستی کنند و آن‌ها را بگیرند، شما سعی کنید این‌ها را داشته باشید. تربیتشان بکنید. بکنید. آن‌ها را بسازید. وقتی آن‌ها را ساختید، هر منحرفی بخواهد بیاید نزدیک آن‌ها، خودشان می فهمند که این منحرف است. کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1
✅ نظم را رعایت کنید. آدم اگر بی برنامه باشد، پُف می کند مثل ! 📌پشمک خورده اید؟ پشمک چقدر است؟ وقتی می گذارید در دندان چقدر می شود؟ حجم زیادی دارد اما مغز چندانی ندارد! وقتی که شما برنامه نداشته باشید، وقتتان و کارهایتان می شود مثل پشمک. کارتان زیاد است، اما کارتان خیلی کم است. 👌در عوض اگر برنامه داشته باشید و معلوم باشد چه زمانی می خوابید، چه زمانی برمی خیزید، چه زمانی مطالعه می کنید؛ اینها را وقتی فشرده می کنید دیگر پشمک نمی شود؛ است! فشرده است! کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1
۵۸۵ من و شوهرم زمانی که باهم ازدواج کردیم، هیچی از خودمون نداشتیم، جز یه حقوق ساده که اون موقع زیر ۴۰۰ بود. من ۱۸ سالم بود و همسرم ۲۳ اما از همون اول دلم می‌خواست بچه بیارم اما بشرطی که در کنارش خودم هم رشد و پیشرفت کنم و غافل نشم از خودم، چون دوست نداشتم دچار روزمرگی باشم. دیدم راه سختی در پیش دارم و دیگران زیاد ناامید می‌کردن، می‌گفتن نمیتونی و نمیشه ولی من گوشم بدهکار نبود، گفتم می‌تونم و میشه، چون خدا رو دارم و خدا خانوما رو جوری آفریده که توانایی هاشون بالاست و من باید الگوی خوبی برای اطرافیانم باشم که بدونن میشه با تلاش به خواسته هامون برسیم. پس شروع کردم به نوشتن اهدافم و برنامه ریزی برای آینده و میدونستم تو راه سختی قدم گذاشتم پس باید سخت و قوی باشم☺️ تو سن ۲۱ سالگی و ۲۳ و ۲۶ و ۳۰ سالگی چهار تا بچه آوردم سه تا اول دختر و آخری پسر. اما در کنارش درس تو حوزه و دانشگاه رو ادامه دادم با تمام سختی هاش و تونستم ارشد از حوزه و دانشگاه بگیرم و سه ساله معلم شدم اما در کنارش کارای فرهنگی و پاره وقت هم انجام میدم و برا کنکور دکتری شرکت کردم. طی این مدت خیلی سختی کشیدم مثل بقیه مادرا هم واسه اینکه شهر غریب بودم و دور از خانواده ام، هم اینکه درآمدمون کم بود. نمی‌تونستم کمک کار بگیرم. ولی خیلی سعی کردم خودم یه شغل و درآمدی دست و پا کنم قبل معلمی و حتی کار فرهنگی هم انجام بدم که هم به جامعه و هم خانواده ام خدمت کنم. پس برا خودم برنامه چیدم، یه برنامه رسیدگی به خانواده و یه برنامه تحصیلی و فرهنگی برای رشد خودم و خانواده ام و یه برنامه اقتصادی هم گذاشته بودم. شب و روز تلاش کردم و سعی کردم زمانی که بقیه اتلاف وقت می‌کنن، من بیکار نباشم، صبح زود، نصف شب ها و بیشتر وقتام و در هر زمانی، از برنامه های آینده ام غفلت نکنم. 😊 البته شوهرم هم حمایت کردند و بچه ها از همون اول مسئولیت پذیر بار اومده بودن و همه همکاری داشتن و پشتم بودن و از اونجایی که خدا روزی رسونه با تولد هر فرزند کلی تو زندگی مون برکت جاری می‌شد. موقع تولد فرزند اول، خونه خریدیم، فرزند دومم ماشین، فرزند سومم یه زمین تونستیم بخریم و فرزند چهارم سرمایه گذاری های دیگه ... جالبیش اینجا بود که فرزند پنجم که باردار شدم، بازم همون رزق و روزی ها سرازیر شد به زندگی مون، فقط قسمتم این بود بچه نموند و آسمونی شد، میخوام بگم حتی اگه یه فرزندی رو هم باردار شدید و از دست دادید، بازم خدا به خاطر اون بچه به زندگی تون برکت میده 😊 خلاصه اینکه از اونجایی که کمال گرا بودم سعی کردم کم نیارم و از اهدافم غفلت نکنم شروع کردم به ادامه تحصیل و درس خوندن و در کنارش کارای فرهنگی و اقتصادی .... البته چون من هر روز تو همه کارام برنامه داشتم هیچ وقت دچار یاس و افسردگی نشدم چون حتی برای ریز ترین کارها برنامه خودم رو داشتم مثل ورزش و رسیدگی به سلامتی و تفریح، جوری که بقیه میگن بهت نمیاد ۴ تا بچه داشته باشی و هر کدوم از فامیل که مخالف بچه بوده الان منو مثال می‌زنن، میگن فاطمه تونست پس ما هم میتونیم بچه زیاد بیاریم کنار کارمون😉 و خداروشکر تونستم به بچه ها هم این برنامه ریزی یاد بدم و اونا هم از همون بچگی یادگرفتن وقتشون رو تلف نکنن و تا الان، هم اخلاقی هم تحصیلی، مورد تعریف اطرافیان بودن و خودشون هم سعی می‌کنن تلاش کنن برا پیشرفت شون مثلا در کنار درساشون، هم حفظ قرآن و هم دو تا زبان انگلیسی و اسپانیایی رو میخونن با سن کم و هم اینکه کارای هنری رو انجام میدن. دخترام با اینکه کوچیکن ولی تا حدودی آشپزی و خونه داری رو بلد شدن در کنار درس و تفریحشون.. یه دونه پسر دارم که دو سالشه که اونم برا آینده اش کلی برنامه دارم😄 همه اطرافیان بهم میگن چطوری تونستی این همه کار همزمان پیش ببری من فقط بهشون میگم با برنامه ریزی و تلاش و توکل و توقع نداشتن و چشم به انتظار کسی نبودن😊 الانم قصدم اینه حداقل ۷ تا بچه بیارم و دل رهبر عزیزمون رو شاد کنم ..چون ۴ تا رو سزارین شدم، می‌خوام برام دعا کنید که بتونم. می‌خوام بگم هر کی این نوشته رو میخونه بهش پیشنهاد بدم خواهشا برا خودش و فرزندانش برنامه ریزی داشته باشه و تو زندگی هدف گذاری کنه، حتی برا کوچکترین کارا و ناامید نباشه و بدونه خواستن توانستن است. موفق باشید. کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
دوتا کافی نیست
#تجربه_من ۵۸۵ #فرزندآوری #رزاقیت_خداوند #برنامه_ریزی #تحصیل #اشتغال من و شوهرم زمانی که باهم از
۵۸۵ در مورد سوالات دوستان که پرسیده بودن چطور برنامه ریزی می کنم و برای، رسیدن به اهداف چه کار می کنم و با وجود بچه ها چطور ادامه تحصیل دادم و شاغل هستم، باید عرض کنم خدمت شما که: برای برنامه ریزی اول یه دفتر بردارن، هدف های بزرگ و بعد هدف های کوچک خودشون رو بنویسن البته هر کسی با توجه به علاقه ها و تواناییش هاش... هدفای بزرگ چیزایی که دیر تر بدست میاد و وقت و کار بیشتری براش لازمه ولی هدفهای کوچیک راحت تر و زودتر بدست میاد. بعد ساعت ها رو در طول هفته براش تقسیم کنن، البته بین برنامه ریزی ها پیش میاد که بعضی وقتا منظم نباشه و بهم بخوره ولی بازم تلاش کنن در طول روز تا یه فرصت دست میاد سریع برگردن به برنامه ای که نوشتن. بعد از نوشتن اهداف، تو هر صفحه ای یادداشت، مشخص کنن برای رسیدن به اون هدف، چه کارایی باید انجام بدن مثلا برای حفظ کردن قرآن: کلاس حفظ رفتن، گوش دادن به صوت قرآن با هندزفری هنگام انجام کارهای خونه، مباحثه با دوست قرآنی تلفنی یا حضوری یا برای خونه تمیز داشتن: جمعه ها صبح خونه تکونی منزل، تفکیک زباله ها، اهدای لباسای اضافی، تعمیر لوازم خراب خونه توسط همسر یا تعمیرکار، بسته بندی سبزی و مرتب سازی فریزر، خرید مواد غذایی مورد نیاز یا هدف سلامتی: ده دقیقه ورزش در منزل، دو روز در هفته باشگاه رفتن، عصر جمعه کوهنوردی خانوادگی، پیاده‌روی عصرانه با همسایه و... حتی اگه رسیدن به اهداف، کُند پیش بره، اشکال نداره، همین که آهسته و پیوسته باشه خوبه اما رهاش نکنن، فقط بنویسن، عمل کنن بنویسن، عمل کنن. اونقدی که ملکه ذهنشون بشه. حتی شده کم ولی ادامه دار باشه و بی هدف و بی برنامه روز رو تموم نکنن. برا اعضای خانواده هم، با کمک و مشورتشون و با توجه به علاقه و استعدادی که دارن، برنامه و اهداف مناسب رو براشون یادداشت کنن. مثلا به عنوان نمونه، من دختر بزرگم( علاقه به تسلط در هنر آشپزی و کیک پزی داره و زبان انگلیسی یاد گرفتن)، که اینا رو جز اهداف بزرگ نوشتم و هدفای کوچیک (ممتاز درسی شدن در پایه ششم ، یادگیری شنا و... ) و بعد براش کارایی که لازمه رو یاداشت کردم مثلا برای هدف یادگیری شنا ،آموزش شنا یک‌ماهه در تابستان ، یا ممتاز درسی شدن(نوشتن درس ها بعد مدرسه و مرور آخر شب. حل تمرین ریاضی با پدر. حل کتاب نمونه سوال) و برا هر کاری حتما هدف گذاری بشه و راه های رسیدن بهش انجام بدن برا تک تک اعضای خانواده حتی اگه بچه ی کوچیک دارن، برا اونم برا رسیدگی به کارهاش برا خودشون و خودش برنامه بنویسن. درسته زمان بر هست، خستگی داره، گاهی بیماری و بی حوصلگی و انرژی نداشتن داره حتی شاید ناامید هم بشین ولی باز دوباره برگردین به برنامه حتی شده برا یه هدف، چند سال طول بکشه. اونقدی این هدف گذاری و برنامه نوشتن و عمل به برنامه رو حتی دست و پا شکسته انجام بدن که ملکه ذهنشون بشه که نیاز نباشه به هر لحظه نوشتن. مثلا من در طول ۱۴ سال زندگی مشترک، در سال نهم دیگه ملکه ذهنم شد برنامه ها و نیازی نیست هر روز بنویسم. سن و سالم هم ۳۳ ساله دارم میشم. تو نگهداری بچه ها و در کنارش ادامه تحصیل و کار با وجود بچه که دوستان زیاد پرسیدن من زیاد سخت گیری نمیکنم و قانون های سخت و غیر قابل انعطاف نمی ذارم که برا خودم و بچه ها و همسرم دردسر ساز بشه و خودم مقید کنم که فقط بچه باید تو خونه بزرگ شه یا فقط حتما باید مهد بره. روزایی که همسرم وقت کنه ایشون نگه می داره، حتی شده یک ساعت یا اگه نتونه دخترای بزرگم که دارن میرن تو ۱۲ سال و ۱۰ سال تو شیفت های معکوس مدرسه، این نباشه خونه دوستم یا خونه صمیمی ترین همسایه یا گاهی مهد یا گاهی مربی تو خونه گرفتن و گاهی مرخصی گرفتن خودم و انجام غیر حضوری درس یا پاره وقت کار کردن یا مرخصی زایمان و یا گاهی با خودم می‌بردم کلاس یا محل کار.... الان که معلمم کارم ۴ روز در هفته است، وقتی هم ارشد می‌خوندم، سه روز در هفته درس داشتم، دیگران می‌تونن درس خوندن رو مجازی انجام بدن یا کارایی انجام بدن که نیاز به بیرون رفتن نباشه تا وقتی بچه ها کوچیک هستن. اگه میتونن مثلا فروشگاه یا کانال فروشگاهی آنلاین بزنن یا خیاطی در منزل یا کاری که بتونن بچه کوچیک رو هم ببرن محل کار یا هر کار دیگه ای که علاقه دارن ولی بدونن میشه با وجود بچه... کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
انعطاف در برنامه ریزی گاهی اوقات ما برنامه را خیلی خشک می بندیم. یعنی فکر می کنیم برنامه یعنی این که ساعت ۹:۳۰ شب بخوابند، ۲ بعد از ظهر سفره پهن شود، ۷ صبح همه از خانه بیرون بزنیم. نمی خواهم بگویم این ها نباید باشد ولی گاهی اوقات خود این ها خیلی خسته کننده است. یک موقعی ممکن است مثلاً می گویم، این ها را ما در مباحث تربیتی برای خانواده ها می گوییم. می گوییم بله، درست است بچه باید ۹، ۱۰ بخوابد. ولی الان ممکن است یک مسابقه فوتبال مورد علاقه اش پخش می شود. یعنی اگر الان بگویی بر بخواب اتفاقاً فشار روحی و روانی در او بیشتر است، یک هفته اش را خراب می کنی. یک جایی باید این انعطاف باشد. بله، قاعده آن است ولی یک جایی باید استثنائاتی باشد. خود این ممکن است فضای زندگی را تلطیف کند، فضای زندگی را رونق دهد. پس این واگرایی می تواند خوب باشد و نتیجه اش آن خلاقیت است و آدم های خلاق معمولاً آدم های واگرایی هستند، یک جور عمل نمی کنند. مثلاً می بینیم معلمین گاهی اوقات همگرا هستند. ۳۰ سال است دارد معلمی می کند ولی روی یک خط دارد حرکت می کند. یعنی مادر شاگرد این خانم بوده، الان دخترش هم شاگرد اوست، مثلاً می بیند عیناً یک جور دارد رفتار می کند. این خوب نیست، فلذا ما باید به زمان باشیم. کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
اگر برنامه داشته باشید... نظم را رعایت کنید. آدم اگر بی برنامه باشد، پُف می کند مثل پشمک! 📌پشمک خورده اید؟ پشمک چقدر است؟ وقتی می گذارید در دندان چقدر می شود؟ حجم زیادی دارد اما مغز چندانی ندارد! وقتی که شما برنامه نداشته باشید، وقتتان و کارهایتان می شود مثل پشمک. حجم کارتان زیاد است، اما کیفیت کارتان خیلی کم است. 👌در عوض اگر برنامه داشته باشید و معلوم باشد چه زمانی می خوابید، چه زمانی برمی خیزید، چه زمانی مطالعه می کنید؛ اینها را وقتی فشرده می کنید دیگر پشمک نمی شود؛ شکلات است! فشرده است! کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
اگر برنامه داشته باشید... نظم را رعایت کنید. آدم اگر بی برنامه باشد، پُف می کند مثل پشمک! 📌پشمک خورده اید؟ پشمک چقدر است؟ وقتی می گذارید در دندان چقدر می شود؟ حجم زیادی دارد اما مغز چندانی ندارد! وقتی که شما برنامه نداشته باشید، وقتتان و کارهایتان می شود مثل پشمک. حجم کارتان زیاد است، اما کیفیت کارتان خیلی کم است. 👌در عوض اگر برنامه داشته باشید و معلوم باشد چه زمانی می خوابید، چه زمانی برمی خیزید، چه زمانی مطالعه می کنید؛ اینها را وقتی فشرده می کنید دیگر پشمک نمی شود؛ شکلات است! فشرده است! کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
اگر برنامه داشته باشید... نظم را رعایت کنید. آدم اگر بی برنامه باشد، پُف می کند مثل پشمک! 📌پشمک خورده اید؟ پشمک چقدر است؟ وقتی می گذارید در دندان چقدر می شود؟ حجم زیادی دارد اما مغز چندانی ندارد! وقتی که شما برنامه نداشته باشید، وقتتان و کارهایتان می شود مثل پشمک. حجم کارتان زیاد است، اما کیفیت کارتان خیلی کم است. 👌در عوض اگر برنامه داشته باشید و معلوم باشد چه زمانی می خوابید، چه زمانی برمی خیزید، چه زمانی مطالعه می کنید؛ اینها را وقتی فشرده می کنید دیگر پشمک نمی شود؛ شکلات است! فشرده است! کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075