[ 🕰⌛️] #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت11 لبخند زدم. خیالم کمی راحت شد. حالا دیگر او باید جواب مثبت بدهد. –سن من خنده داشت؟ با شنیدن حرفش نگاهش کردم. –نه اصلا. بعد سرم را پایین انداختم. صدای چند پیام پشت هم از گوشی‌اش باعث شد نگاهی به صفحه‌اش بیندازد و اخم کند. آرام گفت: –اگه سوالی دارید بپرسید. کاش میشد بگویم، من سوالی ندارم فقط یک در‌خواست دارم و آن هم این که با من ازدواج کن. –من سوالی ندارم. اگر شما چیزی می‌خواهید بدونید بپرسید. خیلی جدی گفت: –سوالی که نه، بعد عمیق نگاهم کرد و بعد از مکثی گفت: –چهرتون اصلا به سنتون نمیخوره. کم سن‌تر به نظر میایید. از تعریفش ذوق کردم. –می‌خواستم در خواستی ازتون بکنم. دلشوره گرفتم و مبهوت نگاهش کردم. وقتی تعجبم را دید پرسید: –طوری شده؟ دستپاچه گفتم: –نه، نه بفرمایید. "نکند بگوید از اتاق که بیرون رفتیم جواب منفی بدهم. نکند از من خوشش نیامده. خدایا در‌خواستش این چیزها نباشد." به روبرو خیره شد. –قبول دارم در‌خواستم سخته، می‌تونید قبول نکنید. "جون به لبم کردی بگو دیگه." –راستش طبقه‌ی بالای خونه‌ی ما خالیه. فقط گاهی که برامون مهمون میاد یا برادرم با همسرش از خارج میان برای چند روز میرن اون بالا. تصمیم دارم با همسر آینده‌ام اونجا زندگی کنم. کنار مادرم خیالم راحته. "پس جاری خارجی دارم. بهتر از این نمیشه." برای این که در گفتن جواب مثبت کمکش کنم گفتم: –اتفاقا با مادر شوهر زندگی کردن خیلی هیجان انگیزه. –واقعا؟ –نظر منه. –البته من مشکل مالی برای اجاره‌ی خونه ندارم. فقط اینطور صلاح میدونم. "این حرفش یعنی جوابش مثبت است؟ وای خدایا ممنون، ممنون. " –یه مطلب دیگه این که همسر آینده‌ی من باید همه جا با خودم بره، اصلا حق نداره تنهایی جایی بره. با چشم‌های گرد شده نگاهش کردم. –مشکلی هست؟ نمی‌دانم این حرف مضحک چه بود گفتم: –آخه هر جا که نمیشه. یک ابرویش را بالا داد: –چرا؟ با کمی مِن ومِن گفتم: –خب بعضی جاها آقایون نمیشه بیان. بالاخره این موجود بد اخلاق لبخند زد. –خب اون موقع مادرم هست. حتما باهاتون میاد. –خب اگه ایشونم کار داشتن چی؟ کمی فکر کرد. –خب صبر می‌کنید تا کارش تموم بشه. –اگه کارم واجب بود چی؟ اخم ریزی کرد. –کلا اصلا دلم نمی‌خواد همسر آینده‌ام پاش رو تنها از خونه بیرون بزاره. یه مورد دیگه این که من حرف رو یک بار میزنم، اگه انجام نشه اونقدر عصبانی میشم که خون جلوی چشم‌هام رو می‌گیره. همیشه حرف آخر رو اول میزنم و حوصله‌ی مخالفت ندارم. با ابروهای بالا رفته نگاهش کردم. "این چه طرز خواستگاریه؟ خب یهو بگو نمی‌خوام زن بگیرم دیگه، تو که زن نمیخوای برده میخوای. حیف که من تصمیمم قطعیه برای ازدواج، وگرنه یه جواب منفی بهت میدادم که صداش تو کل محل بپیچه." دوباره صدای پیام گوشی‌اش آمد. نگاهش کرد و بعد بلند شد. –فکرهاتون رو بکنید. البته به نظرم بهتره هر دومون فکر کنیم. "خدایا این دیگه کیه؟ اون دیگه چرا می‌خواد فکر کنه؟ من که شرایطی براش نزاشتم." وارد سالن شدیم. نمی‌دانم چرا اخم‌هایش در هم بود من که چیزی نگفتم. آنقدر غرق فکر بودم که متوجه نشدم چقدر طول کشید که رفتند. در مورد حرفهای راستین به کسی چیزی نگفتم. دو روز از روزی که آمده بودند گذشت ولی خبری نبود. زنگ نزده بودند. مادر با ناراحتی می‌گفت حتما نپسندیدند و دیگر زنگ نمی‌زنند، ولی من امیدوار بودم. وقتی از سرکار به خانه برگشتم. مادر را دیدم که سر در گریبان کرده و گوشه‌ایی نشسته. تمام بدنم یخ زد. دنیا جلوی چشم‌هایم تیره و تار شد. بغض گلویم را گرفت. بعد از دو روز انتظار این رسمش نبود. نمی‌توانستم باور کنم. اشاره‌ایی به امینه کردم. –زنگ زدن گفتن کنسله که مامان اینقدر ناراحته؟ امینه سری جنباند. –نه بابا کاش اونا زنگ میزدن. هراسان پرسیدم خب پس چی شده؟ یعنی اونا هنوز زنگ نزدن؟ –نه، حالا دیگه زنگم بزنن جواب مثبت بدن فکر نکنم مامان چندان خوشحال بشه. با این تورمی که روز به روز بالاتر میره. –چی شده امینه؟ –این همسایه طبقه‌ی هم کف امد بالا کلی واسه مامان درد و دل کرد. به خاطر گرونی و تورمی که به وجود امده خیلی ناراحت بود. الانم که یهو قیمت گوشت این همه کشیده بالا مونده چیکار کار کنه. آخه میدونی که اونا یه بچه مریض دارن که رژیم غذایی خاصی داره، گوشتم جزوه رژیمشه. به جز اون دخترشم نامزده می‌گفت این جور پیش بره جهیزیه‌ی دخترم رو چیکار کنم. مامان براش خیلی ناراحت شد. امینه صدایش را پایین‌تر آورد. –فکر کنم به فکر جهیزیه‌ی تو هم افتاده، حسابی فکرش مشغول شده. البته دیشبم بابا می‌گفت به خاطر گرونی گوشت قیمت غذاهای گوشتی رو مجبوره بالاتر ببره. اعصابش خرد بود، می‌گفت دیگه رستوران سود نداره. با امیر محسن مشورت می‌کردن که چیکار کنن. ◀️ ادامه دارد... •────⋅ৎ୭⋅────• @downloadamiran_r •────⋅ৎ୭⋅────•

[ 🕰⌛️] #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت12 –خدا خیرشون نده اونا که باعث گرونی شدن. اونم اینقدر زیاد. نمی‌بینن بعد از نود و بوقی یه خواستگار درب و داغون برام پیدا شده، حالا نمیشد دو سه هفته دیگه خون مردم رو می‌کردن تو شیشه، حتما باید بزارن عدل وقتی واسه من خواستگار میاد؟ لابد الان اون کوه غرورم میگه همه چی گرون شده کلا من زن نمی‌گیرم. اون همینجوری هم با خودش دعوا داشت. حتما الان که گوشتم به گرونیها اضافه شده خون جلوی چشمش رو گرفته. امینه خندید. –چی میگی تو؟ باز قاطی کردی؟ –با این وضع دیونه نشم خوبه، آخه اون کبابی درب و داغون بابا همینجوری‌ام همیشه سوت و کوره، چه برسه که گوشتم شده طلا. –البته بابا می‌گفت امیر محسن یه فکرایی داره که این مشکل حل بشه، تو نمیخواد نگران باشی. بابا می‌گفت روزی ما دست مسئولا نیست دست خداست خودشم درستش می‌کنه، اگه مشکلی هم هست بیشترش تقصیر خودمونه. پوفی کردم و عصبی گفتم: –شب می‌خوابیم صبح پامی‌شیم می‌بینیم قیمتها کلی تغییر کرده. قوم ما یه سور به اصحاب کهف زده. امینه گفت: – یه کاری کردن آدم می‌ترسه بخوابه. بیچاره قشر کارگر. الان کارمندا هم تو خرج خونشون موندن. چه برسه به اونا. بعد فکری کرد و ادامه داد: –الان لابد اعصاب حسن هم خرده. یه زنگی بهش بزنم. پاشم برم سر خونه زندگیم. آریا که با دقت به حرفهای ما گوش می‌کرد گفت: –الان به بابا زنگ بزنی میگه همونجا بمونید تا همه چی ارزون بشه. اصلا شاید واسه همین دنبالمون نمیاد. امینه نگاه تندی به آریا انداخت و به طرف تلفن رفت. با خنده سر آریا را بغل کردم و بوسیدمش. – آخه مگه تو چند سالته که از این حرفها میزنی. سرش را عقب کشید و گفت: –آخه خاله دیگه گرونی رو همه میفهمن. رفتم گیم نت دیدم اونم گرون کرده. –وا؟ گیم نت چرا گرون شده؟ چه ربطی داره؟ –منم همین رو گفتم: میگه چون همه چی گرون شده منم خودم خرج دارم. –آهان، از اون جهت. بعد از این که امینه به شوهرش زنگ زد. گفت: –برم وسایلام رو جمع کنم حسن گفت میاد دنبالمون. مادر گفت: –بگو شام بیاد اینجا بعد از شام برید. –نه مامان جان دیگه چند روزه مزاحمیم... –ای بابا خودت رو لوس نکن. امینه حرفی نزد و به طرف اتاق رفت. کنار مادر نشستم. –نگران نباش مامان. من خودم پس‌انداز دارم، از پس جهیزیم برمیام. مادر پوزخندی زد. –با پس اندازت الان دیگه فقط می‌تونی چند قلم از جهیزیه‌ات رو بخری. یخچالی که دلت می‌خواست واسه جهیزیت بخری قیمتش سه برابر شده. باورت میشه؟ تازه میگن اگه همینجوری پیش بره گرونتر هم میشه. نگاهم را به گلهای قالی دوختم. –میگن دعای مادر گیراست. شما دعا کن من ازدواج کنم و برم سر خونه و زندگیم. اصلا جهیزیه نمی‌خوام. –میخوای یه عمر خانواده دوماد بکوبن تو سرت که جهیزیه نداشتی؟ توام اون موقع که ارزونی بود ازدواج نکردی حالا آخه وقت...لااله الله –ای بابا، مادر من، شما فقط دعات رو بکن. نمیخواد نگران هیچی باشی. فوقش وسایل ارزون تر میخرم. حتما که نباید که اون مارک بخرم. سر سفره‌ی شام نشسته بودیم که صدای زنگ تلفن بلند شد. قلبم به تپش افتاد. با خودم فکر کردم کسی که پشت خط است یا عمه است یا مادر فرد مورد نظر. عمه گاهی شبها زنگ میزد تا حال پدر را بپرسد. خانه‌شان کوچه‌ی پشتی ما بود. آن روز مادر راستین خان وقتی گفت خانه‌شان کجاست فهمیدم خانه‌شان روبروی خانه‌ی عمه است. عمه اکثرا فقط با تلفن حال پدر را می‌پرسید هیچگاه تنها بدون شوهرش به خانه‌ی ما نمی‌آمد. همسرش اخلاقهای خاصی داشت. همین که مادر گوشی را برداشت امیر محسن کنار گوشم گفت: –انشاالله خیره، ولی فرد مورد نظر نیست. می‌دانستم ازدواج من برای برادرم هم دغدغه شده است. او بهتر از هر کسی می‌داند چه در دلم می‌گذرد. گفتم: –از کی تا حالا علم غیب پیدا کردی داداشم؟ –نیازی به علم غیب نیست، فقط کمی فکر می‌خواد. بعد با لحن خونسردی ادامه داد: –عمس دیگه. اکثرا همین موقع‌ها زنگ میزنه. همه گوش تیز کرده بودیم تا ببینیم چه کسی پشت خط است. از حرفهای مادر مشخص بود که عمه است. آهی کشیدم و شروع به بازی با غذایم کردم. "خدایا اصلا از این به بعد تا سر سفره‌ی عقد نشینما سورپرایزات رو باور نمی‌کنم." بغض گلویم را گرفته بود. کاش حداقل زنگ میزدند و دلیل خبر ندادنشان را می‌گفتند. در دلم حس بدی پیدا شده بود. الان خانواده‌ام چه فکر می‌کنند. لابد فکر می‌کنند که حتما من عیب و ایرادی دارم که هر کس می‌آید میرود و دیگر پیدایش نمی‌شود. کاش همان خواستگاری که از من کوتاهتر بود را قبول می‌کردم. کوتاه بودن که عیب نیست. با صدای جمع کردن ظرفها به خودم آمدم. مادر بشقابها را جمع می‌کرد. –اُسوه دارم جمع می‌کنم. چرا نخوردی؟ بشقابم را برداشتم. –خوردم. سیر شدم. ◀️ ادامه دارد... •────⋅ৎ୭⋅────• @downloadamiran_r •────⋅ৎ୭⋅────•

صبر کن ای دل، که صبر سیرت اهل صفاست چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست #سعدی #تک‌بیت

گرمی لبخند از آواز بنان برداشته چشم از فیروزه‌های اصفهان برداشته حس معصوم نگاه غرق در اعجاز را از دعاهای مفاتیح الجنان برداشته بعدها هرکس بخواند نقلی از زیباییش از غزل‌های من آتش به جان برداشته عشق مدت‌هاست این روح سراسر درد را برده بر بام جنون و نردبان برداشته فکر کن گنجشک باشی و ببینی گردباد جفت معصوم تو را از آشیان برداشته بشکند دستش گلم هرکس تو را از من گرفت کیسه باروت از ستارخان برداشته #حامد_عسکری #به_وقت_شعر

بعداً وجود نداره! #عکس_نوشته

دمی با دوست به سر بردن دو صد دنیا بها دارد خوشا آن کس که در دنیا رفیق با وفا دارد ❣ #رفیقانه #عکس_نوشته

در زندگی هرکس بایدیک نفر باشد مرد و زن بودنش مهم نیست فقط باید یک نفر باشد یک آدم یک دوست یک همدم یک رفیق یک نفر که جویای حالت باشد نگرانت باشد تو را بهتر از خودت بشناسد پ.ن: دارین از این آدما تو دور و اطراف‌تون؟ یکم فکر کنید...اگر دارین قدرش و بدونین!

🖤 اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ 🖤 عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ 🖤 عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ 🖤 عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ #به‌تو‌از‌دور‌سلام‌ #به‌سلیمان‌جهان‌ #از‌طرف‌مور‌سلام

غیر شیدایی مرا داغی به پیشانی نبود من‌که پیشانی نوشتم جز پریشانی نبود همدمی ما بین آدم‌ها اگر می‌یافتم آه من در سینه‌ام یک عمر زندانی نبود دوستان رو به رو و دشمنان پشت سر هرچه بود آیین این مردم مسلمانی نبود خار چشم این و آن گردیدن ازگردن‌کشی‌ست دسترنج کاج‌ها غیر از پشیمانی نبود چشم کافرکیش را با وحدت ابرو چه کار ؟ کاش این محراب را آیات شیطانی نبود من‌که در بندم کجا ؟ میدان آزادی کجا ؟ کاش راه خانه‌ات این‌قدر طولانی نبود #علیرضا_بدیع

من چه در وهم وجودم ، چه عدم ، دلتنگم از عدم تا به وجود آمده ام دلتنگم خوشه ای از ملکوت تو مرا دور انداخت من هنوز از سفر باغ اِرم دلتنگم ای نبخشوده گناه پدرم ، آدم ، را! به گناهان نبخشوده قسم ، دلتنگم باز با خوف و رجا سوی تو می آیم من دو قدم دلهره دارم ، دو قدم دلتنگم نشد از یاد برم خاطره ی دوری را باز هم گرچه رسیدیم به هم دلتنگم #فاضل‌نظری #غزل