🔺 محصل علم و ایمان 🔹 #محصل علوم دینی در دین که به مدرسه و #حوزه می‌آید، باید هر چه که در خارج است را کنار بگذارد؛ صاف و پاک. آیینه بشود، بیاید این‌جا رنگ بگیرد، #ایمان بگیرد. اگر ایمان یک مسئله‌ی مهمی است، تحصیلات ایمانی غیر از تحصیلات #علمی می‌شود. مثل رانندگی می‌ماند که آدمی که می‌خواهد رانندگی یاد بگیرد، نمی‌تواند برود مرتباً کتاب را ورق بزند که: سر پیچ این کار بکن، ماشین جلویی‌ات را این‌طور ردّ کن، چه کن؛ دستش کار نمی‌کند، چشمش کار نمی‌کند، حواسش کار نمی‌کند. در مغزش یک مطالبی می‌آید ولی رانندگی یاد نمی‌گیرد. [ همان‌گونه در مورد کسی‌که فقط به دنبال تحصیلات علمی است،] این‌که نمی‌شود #دین، این‌که نمی‌شود #خداشناسی، این‌که نمی‌شود #روحانیت. حتی #دانشگاهی هم نمی‌شود. یک محصل این‌طوری اصلاً در #دانشگاه_اسلامی جا ندارد، به درد نمی‌خورد. چنین #فرهنگی را اصلاً باید از #مملکت دور ریخت. باید #دانشجو را، مخصوصاً دانشجوی #علوم_دینی را، #حوزوی را، تربیت بکنند و #تربیت به این است که رفته‌رفته مثل یک زمینی که باید به این هر روز آب داد -این دستگاه‌های آبیاری را دیده‌اید که در چمن‌ها چطور با لطافت و ظرافتی به این سبزی‌ها و چمن‌ها آب می‌پاشند- این چمن وجود آدم به #تدریج از #اعمال، از #تقوا، از تمرینات کار خیر، از #نیت خیر، این کم‌کم آبیاری بشود تا #انسان جزء #معنویت واقعیت‌اش، خداشناسی در بیاید، #دین‌شناسی دربیاید، #معادشناسی دربیاید. مسائل #نجات بشر از این دنیای پر از حادثه را کم‌کم در روحش تمرکز بدهد؛ این #روح پرواز می‌کند، این روح از این #جسم خالی می‌شود و عالَم واقعی خودش را می‌یابد. آن‌موقع چیزی باید از این مسائل همراهش باشد وإلّا از بیرون نگاه کند، ببیند در این #حوزه چه می‌گذرد، در این کلاس‌ها چه می‌گذرد، این همان به درد #جاسوسی می‌خورد نه به درد #تعلیم و تعلم و یادگیری و تربیت!. [ تاریخ سخنرانی سال ۱۳۷۶ ش] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @ejtehad_jame