آیه ۱۴ سوره #شوری (صفحه۴۸۴) وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم و آگاهی به سراغشان آمد؛ و این تفرقه جویی بخاطر انحراف از حق (و عداوت و حسد) بود؛ و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معیّنی (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داوری می‌شد؛ و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در شک و تردیدند، شکی همراه با بدبینی! 🟡 با وجود توصیه مکرر خداوند بر حفظ وحدت و پرهیز از تفرقه و تأکید ادیان بر حفظ وحدت دینى👈🏻 (شرع لکم ... أقیموا الدین و لا تتفرّقوا فیه …و لاتتفرّقوا ... و ما تفرّقوا إلاّ من بعد ما جاءهم العلم…) ، اختلافات دینى در میان امت هاى پیشین پدید آمد! 🟤 سرچشمه اختلافهاى مذهبى جهل و بيخبرى نبود! بلكه 👈🏻بغى و ظلم و انحراف از حق و اعمال نظرهاى شخصى بود. بیشتر تفرقه‌هایى كه در دین پدید آمده است از جانب عالمان دنيا طلب و عوامهاى متعصب و كينه توز ، بوده است، که دست بدست هم دادند و این اختلافات را بوجود آوردند. 👈🏻افزودن سليقه هاى شخصى و تحميل آن بر مذاهب آسمانى هم خود يك عامل بزرگ ديگر تفرقه بود كه آنهم از « #بغى » مايه مى گرفت . 🟡 بنابراین خوى تجاوزگرى و فزونى طلبى، سرچشمه اصلى دسته بندى هاى مذهبى و فرقه گرایىست. 🟤 «بغى» به گونه ای كه در ريشه اصلى لغوى آن ذكر كرده اند👈🏻 (درخواست تجاوز و انحراف از خط ميانه و تمايل به افراط و تفريط) است ، خواه به اين درخواست جامه عمل پوشيده شود يا نه و گاه در كميت چيزى است و گاه در كيفيت ، و به همين مناسبت غالبا به معنى 👈🏻ظلم و ستم به كار مى رود. 🟡 از این که جوامع پیشین، با وجود علم و آگاهى، به واسطه کمبود خصایل شایسته اخلاقى (خوى تجاوزگرى و فزون طلبى) به تفرقه روى آوردند، استفاده مى شود که 👈🏻صرف آگاهى فکرى در حفظ و ایجاد وحدت دینى کافى نیست. 🟤 سنت مهلت دادن خداوند به تفرقه افکنان در دین، فلسفه تأخیر عذاب آنان است و سنت #امهال به کافران، جلوه اى از ربوبیت الهى است. (و لولا کلمة سبقت من 👈🏻ربّک) بنابراین آغاز كنندگان اختلاف و مؤسسين تفرقه كه با داشتن علم و اطلاع اين اختلاف را باب كـردنـد، آنـچـه را كردند از در «بغى» كردند و در نتيجه نسلهاى بعدشان هم كه كتاب را از آنها به ارث بردند، در شكى مريب (شكى كه ايشان را به ريب انداخت ) قرار گرفتند. 🟡 البته شك، گذرگاه خوبى است ولى توقف گاه خوبى نیست. آن شكى كه به طور طبیعى پیدا شود و مقدّمه تحقیق و بررسى گردد، ارزش دارد، ولى اگر شك برخاسته از لجاجت و سوء ظن و سبب ركود و بى‌اعتنایى شود، ضد ارزش است. تفسیر روزانه یک آیه 🌸🍃🌸🍃🌸 #تفسیر_قرآن #شوری #تدبر 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir