📌جمع‌بندی بحثِ منشأِ قدرتِ أنصارالله ✍️... چیزی که در سوره صفّ با عنوان نورالله مطرح شده؛ اگر ما با مفهومش درست آشنا باشیم؛ تا می‌شنویم نوراللهی که به «یُظهِرَهُ» یعنی #ظهور ختم می‌شود؛ فوراً می‌گوییم این همان مفهومِ أسماءُ الحُسنیٰ است؛ ما در سوره صف با أسماءِ إلهی مواجه هستیم؛ یعنی نورالله در آیه ۸، #أسماءُ_الله است؛ جنسش نور و وسعتش حداقل کلّ آسمان‌ها و زمین را دربرگرفته؛ نوری خدایی و به شدت اثرگذار که چون جهتِ مهدوی دارد و بسوی «لِیُظهرَهُ عَلی الدّینِ کُلِّه» یعنی ظهور مهدی عج می‌رود؛ پس #أسماءُ_الحُسنیٰ است. لذا #تعریف: أسماءُ الحُسنیٰ؛ و #جنس: نورالله! است؛ و چیزی که مردم از أسماء می‌فهمند، در واقع همین نورالله است. 💡مثلاً مردم به #اربعین می‌روند؛ آنجا می‌گویند ما نور را احساس می‌کنیم، نمی‌گویند أسماءِ خدا را احساس می‌کنیم! لذا آن چیزی که مردم در دنیا احساس می‌کنند نور است، همان أسماءُ الحُسنیٰ را با عنوانِ نور احساس می‌کنند. پس چرا خدا در سوره صفّ که می‌فرماید مؤمنین! بیایید با #مجرای_نور شدن؛ أنصارالله شوید؛ نفرمود أسماءُ الحُسنیٰ؟ چون مردم نور را متوجه می‌شوند؛ واژه نورالله به حسب آن درکی است که مردم دارند؛ وگرنه ما در سوره صفّ با أسماءُ الحُسنیٰ مواجه هستیم؛ چیزی که ابزارِ سوق دادنِ دنیا بسوی #سرزمینِ_ظهور است، أسمائی که وظیفه‌ی آن‌ها تبدیل دنیا به الحُسنیٰ است؛ اما چون مؤمنین، حتی کفار و مشرکان نور را احساس می‌کنند؛ خدا هم با همین عنوان بحثش را مطرح می‌کند؛ اینکه گفتیم کافران هم نور را احساس می‌کنند؛ بخاطر جمله «یُریدونَ لِیُطفِئوا نورَ اللهِ بِأَفواهِهم» در آیه ۸ است. 🗝️پس در حقیقت ما در سوره صفّ با وجهی از اهل‌بیت (ع) بنام أسماءُ الحُسنیٰ مواجهیم. یک وجه دیگر ایشان، الهُدیٰ یعنی هادیانِ نور در آیه ۹ است! أسماءُ الحُسنیٰ دارند کارها را انجام می‌دهند، در کدام ارتفاع؟ ازلحاظ شأن در ارتفاعی بالاتر که قوانین دنیا بر آنها حاکم نیست؛ زمانِ دنیا و مکانِ دنیا آنجا مطرح نیست؛ و برای اینکه شأن أسماءُ الحُسناییِ اهل‌بیت (ع) که دارند برای برپایی ظهور از آن استفاده می‌کنند با دنیا منطبق باشد؛ با وجهِ الْهُدایی پایین‌تر می‌آیند که بشود نور را بسوی ماجراها، أشیاء و افراد مادی هدایت کنند، لذا با دو شأن به میدان می‌آیند: یکی وجه أسماءُ الحُسناییِ که نورالله هم گفته می‌شود؛ یکی هم وجه الهُدایی که طبق زمان، مکان و نیازهای مادی کار را جلو ببرند. 🔐پس ضمیرِ «نا» با این دو وجه کار را انجام می‌دهند و «لِیُظهرَهُ عَلی الدّینِ کُلِّه» در آیه ۹ را واقع می‌کنند؛ بحث تمام است؛ اما از آیه ۱۰ به بعد در سوره صفّ، خدا از #بابِ_تکریم نه از #بابِ_نیاز می‌خواهد برخی از مؤمنین را هم در این ماجرا دخیل کند؛ لذا می‌فرماید «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنوا! کونوا أَنصارَ الله» ای مؤمنین! شما هم در این ماجرا خدا را کمک کنید؛ این یک تکریم است نه اینکه من محتاجم؛ بیایید کمکم کنید! نه! خدا طبق آیه ۸و۹ بواسطه نورالله و الهُدی کارش را انجام می‌دهد و می‌فرماید من «لِیُظهِرَهُ عَلَی الدّینِ کُلِّه» می‌کنم؛ چه کسی بخواهد و چه کسی نخواهد! دعوت مؤمنین به أنصاراللهی برای تکریم بلکه برای نجاتشان است! نجات از چه؟! 🛡️آیه ۱۰ صفّ را ببینید «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنوا هَل أدُلُّکُم عَلی تِجارَةٍ تُنجیکُم مِن عَذابٍ أَلیم» ای مؤمنین! می‌خواهید یک تجارتی را به شما معرفی کنم که هم سود ببرید و هم از #عذابِ_اَلیم نجات پیدا کنید؟ ببینید، طبق این آیه، موضوع نیازِ خدا نیست؛ بلکه هدفی که بخاطر آن خدا بحثِ أنصاراللهی را در آیه ۱۴ مطرح می‌کند؛ #نجاتِ_بشر از عذابِ اَلیم است که طبقِ آیاتِ ۱۰ تا ۱۵ سوره دخان، همان #فتنه‌ی جنیّان و شیاطین در آخرالزمان است که ماها اصلاً آشنا نیستیم! با اینکه خدا می‌فرماید بیایید أنصارالله شوید با #قدرتِ_نورالله بر مشکلات فائق آیید. ❌مشکل جامعه ما در عدمِ فهم قرآنیِ أنصاراللهی و حوادثِ پیشِ‌رو، لایه نخبگان معارفی است. چه مدیران جامعه و چه مردم از #نخبگان_فکری مطلب می‌گیرند؛ اگر نخبگان معارفیِ جامعه وارد آیه ۱۴ صفّ می‌شدند؛ مدیران و مردم را هم به سمت آن می‌کشاندند؛ اما اینکه با گذشتِ چندین سال از اینکه آقا فرمودند وارد #گام_دوم_انقلاب شوید؛ هنوز جامعه تکان نخورده؛ عمده‌ی اشکال از مدیران و مردم نیست، بلکه از #نخبگان_معارفیِ جامعه است. 🚷طبق آیاتِ قرآن و احادیث، این قشر به شدت #مسؤولند و خدا به راحتی از آنها نمی‌گذرد! چرا جامعه را بسوی گام دوم سوق ندادند؟ قبل از آن چرا دعوت نکردند؟ قبل از آن چرا اصلاً خودشان متوجه نشدند که گام دوم چیست؟ لذا هر #خطری پیش بیاید و جامعه برای آن آماده نباشد؛ هر مقطعی از آخرالزمان شروع شود و جامعه تحلیل و #تربیت‌های لازم را واجد نباشد؛ نخبگان فکری و معارفی باید نزد خدا پاسخگو باشند! 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir

🟢 ایمانِ ولایی به ضمیرِ «نا» [۵] ✍️... #ایمانِ_ولایی به ضمیرِ «نا» یکی از مهم‌ترین مباحثِ توحیدی در عالم و قرآن است؛ این بحثِ به قدری مهم است که اصلاً نمی‌شود در قرآن یا در حدیث از #توحید نسبت به الله صحبت شود؛ از اهل‌بیت (ع) صحبت نشود؛ یا از اهل‌بیت (ع) و وجوهِ مختلفِ ایشان مثلِ ضمیرِ «نا» صحبت شود؛ اما از خدا صحبت نشود. لذا ما اگر بخواهیم #ایمانِ_ولایی داشته باشیم؛ اولاً باید منظر توحیدیِ بحث را بلد باشیم؛ دوماً این ایمانِ توحیدی ایجاب می‌کند که در وجودِ ما تحرک ایجاد شود؛ زیرا ایمانی که در ما حرکت بسوی موضوعِ مدنظر إلهی ایجاد نکند؛ ایمان نیست؛ اعتقاد است؛ خیلی هم محکم باشیم، می‌شود یک اعتقاد راسخ، نه ایمان؛ پس وقتی گفته می‌شود #توحید، حتماً به اهل‌بیت (ع) ربط دارد و ما حتماً باید به خدای واحد و توحید ایمان داشته باشیم؛ و این ایمان حتماً باید #تقید_عملی در آن باشد که به آن می‌گوییم ایمانِ ولایی و پایین‌ترین سطح ایمانِ ولایی که همیشه و همه‌جا مورد دسترسی است؛ ایمان به آیاتِ خدا بواسطه ضمیرِ «نا» به عنوانِ #آیاتِ_ولیِّ عالم در دنیاست. 🧩ما از همین دنیا باید پله‌پله بسوی ارتفاعاتِ عالم، این مسیر ایمانِ ولایی را طی کنیم تا بلحاظ شأن به #ذاتِ_الله برسیم؛ و اولین پله‌ای که ورود به آن برای ما میسر است؛ ایمان به آیاتِ إلهی در دنیاست. لذا اگر بخواهیم الآن تحتِ ولایتِ اهل‌بیت (ع) باشیم، باید از همین پایین‌ترین درجه‌ی ولایت که الآن می‌شود فهمید و به آن مقید شد؛ شروع کنیم؛ یعنی #بصیرتِ_آیاتی نسبت به حوادثی که اهل‌بیت (ع) در دنیا از جانب خدا قرار می‌دهند؛ و این همان بحثی هست که در آیاتِ ۱۰۵ تا ۱۰۸ یوسف داشتیم که خدا فرمود: «قُل هذِهِ سَبیلی أَدعُو إلَی اللهِ عَلی بَصیرَةٍ أنَا و مَنِ إتَّبَعَنِي» یا رسول‌الله! بگو: سبیل من این است که با توجه به آیاتِ إلهی، مسیر را اصلاح کنم، حرکت کنم و جلو بروم. پس اینکه بگوییم من در مکتب اهل‌بیت (ع) هستم؛ طبق همین آیات، مکتبِ بدون تقید به ولایتِ خدا از طریقِ #بصیرتِ_آیاتی، شرک است؛ چرا؟ چون خدا، در این سیاق، دارد ما را از طریقِ ضمیرِ «نا» به تبعیت از رسول‌الله (ص) سَبیل ایشان دعوت می‌کند؛ اگر می‌خواهیم #موحّد هم باشیم؛ روش در این چند آیه بیان شده است. ‼️اگر با دقت بیشتری به آیاتِ قرآن نگاه کنیم؛ از منظر گوینده کلام ماجرا خیلی عجیب می‌شود؛ مثلاً در خیلی از آیات قرآن، گوینده #ذاتِ_الله نیست؛ بلکه ضمیرِ «نا» است؛ به عبارت دیگر در برخی از آیاتِ قرآن، گوینده الله است و در بعضی از آیاتِ دیگر، گوینده خدا بواسطه ضمیرِ «نا» است؛ همچنین در برخی از آیات، خدا کلام را شروع می‌کند و ضمیرِ «نا» ادامه می‌دهد؛ مثل آیه ۱۲۴ طه، یا ضمیرِ «نا» مطلب را آغاز می‌کنند؛ سپس خدا کلام را ادامه می‌دهد؛ مثل آیاتِ ۳۷ تا ۴۲ سوره طه که چند بار این رفتار تکرار می‌شود. ببینید چقدر بحثِ ضمیرِ «نا» با توحید عجین است؛ عنوانِ این یگانگی بین خدا و ضمیرِ «نا» در قرآن، #واحدیّتِ است؛ یعنی چنان وحدتی در خواست، منویّات و رفتار وجود دارد که جز توحید چیزی نتیجه گرفته نمی‌شود. ضمیرِ «نا» خدا نیستند؛ ذاتِ خدا هم توصیف پذیر نیست؛ لکن در عمل چنان #وحدتی با خدا دارند که هیچ دوئیتی در منویّات و رفتارهای خدا با ایشان دیده نمی‌شود. از نظر اهمیت هم این بحث به قدری مهم است که خدا تمامِ سوره صافات را برای بیان این بحث نازل کرده است که به‌زودی به آن خواهیم پرداخت. 🤔حال با توجه به توضیحِ فوق، در آیه ۱۰۸ یوسف، چه کسی دارد می‌گوید: «قُلْ» یعنی بگو! اگر گوینده خدا بود؛ باید بعدش می‌فرمود: «أَدعُوا إِلَـيَ» یعنی یا رسول‌الله به مردم بگو منِ خدا، آن‌ها را بسوی خودم دعوت می‌کنم، لکن این‌طور گفته نشده؛ بلکه می‌فرماید: «قُلْ... أَدْعوا إِلَی الله» بگو، من #بسوی_الله دعوت می‌کنم، پس گوینده شخصی غیر از خداست که به رسول‌الله می‌فرماید: بگو! چرا؟ چون بعدش می‌فرماید: «من مسیرم بسوی خداست نه بسوی خودم» پس ضمیرِ «نا» دارد به رسول‌الله می‌فرماید بگو من به سوی الله دعوت می‌کنم! 🟡انسانِ موحّد باید با آیاتِ إلهی آشنا شود و توحید را در فعلِ ضمیرِ «نا» بواسطه آیات دنبال کند؛ مثلاً همین جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم غاصب علیه ایران، یک #آیه است؛ چه کسی این آیه را قرار داد؟ خدا بواسطه ضمیرِ «نا»، چرا می‌گوییم از طریق ضمیرِ «نا»؟ چون در آیه ۱۲۶ طه فرمود: «آیَاتُنا» یعنی آیاتِ ضمیرِ «نا»، چه موقع این را قرار داد؟ به تازگی! خب پیام این آیه چیست؟ خدا چه چیزی را می‌خواهد به ما بفهماند؟ ما چجور باید طبقِ این آیه، اصلاحِ مسیر و سپس حرکت کنیم؟ این قسمت دیگر وظیفه #نخبگانِ_فکری است که پیامِ آیات را متوجه شوند؛ برای جامعه توضیح دهند و براساس آن، مسیر جامعه را اصلاح کنند؛ که این تازه پایین‌ترین سطحِ تحتِ #ولایتِ_مستقیمِ اهل‌بیت(ع) بودن در زمانه ماست. 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir