eitaa logo
اصرار
668 دنبال‌کننده
1هزار عکس
1.3هزار ویدیو
4 فایل
به چه زنده ایم؟ آدم ها، جا و زمان ها دگرگون می شوند. خبر آنکه چیزی شروع و چیزی تمام شد. چه باید کرد؟ تن دهیم یا اصرار کنیم؟ چاره چیست؟ مگر آنکه اصرار 📍اصرار در ایتا و تلگرام ESRAR3@ 📍اصرار در اینستاگرام ESRAR3.INSTA@ ✅ برای ارتباط با ما @Esrar_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
4.41M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
❇️بیمارستان‌ها در غزه چه نقشی دارند؟ وقتی در غزه بودیم هیچ جای روشنی نبود مگر بیمارستان‌ها. اهالی غزه می‌گفتند وقتی می‌دیدیم بیمارستان روشن است دلمان قرص می‌شد‌ و احساس امنیت می‌کردیم. رژیم اشغالگر حالا بیمارستان‌ها را بی نور و خاموش می‌کند تا مردم را بی‌ثبات کند و باعث شود مردم تن به مهاجرت اجباری دهند. @Esrar3
5.09M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ساعت ۲:۲۰ دقیقه بامداد این صدای ذکر گفتن مردی‌ست که پس از بمباران‌ها زیر آوار مانده و هیچکس نمی‌تواند او را نجات دهد. او زیر آوار در حالیکه ذره ذره می‌میرد فریاد می‌زند لا اله الا الله لا حول و لا قوة الا بالله صدایش دیوارهای سکوت نیمه‌شب را می‌شکند و جمعی بی خواب ذکر برآمده از زیر آوار... @Esrar3
هر از گاهی در خبرها رتبه‌بندی هایی با این عناوین می‌آید «خطرناک‌ترین شهرهای جهان» یا «امن‌ترین شهرهای جهان». گاهی همین هم می‌شود ابزار خودزنی یا بالا پایین کردن آن شهر و به تبعش آن کشور در وجه‌ی بین المللی و برای مسائلی مانند گردشگری و... حالا غزه که نه تنها در این یک سال، بلکه با این جنایت‌ها برای سال‌ها می‌تواند لقب خطرناک‌ترین جای جهان را به خودش اختصاص دهد، بر در و دیوار خرابه‌های همین غزه نوشته‌اند: حتی پرنده های غزه که دو بال دارند برای رفتن، از غزه پر نمی‌کشند و کوچ نمی‌کنند همانطور که قبلاً گفته بودند «واقعیت این است تمام جهان به جز غزه اشغال شده»، حالا هم گویا یگانه نقطه امن جهان ما غزه است.‌ جایی که حتی کبوترهایش دل پروازِ ترک آن ندارند. @Esrar3
اصرار
محمدصادق علیزاده نوشت: اوباما لیست کتاب‌هایی که قرار است در تابستان بخواند را منتشر‌کرده. توی این لی
° ❌سکینه دل‌آرام نیست 💬نقل است اخیرا خطیبی بر منبر سخن رفته است که «دل‌آرام» همان معنای «سکینه» را دارد، پس اگر کودکتان را «دل‌آرام» نام نهاده‌اید کأنه «سکینه» است، همان است، هیچ فرقی ندارد. 💭یادمان آمد در آن سالها که شهید سید حسن مدرس نماینده مجلس بودند لایحه‌ای برای حذف واژگان عربی از زبان فارسی به مجلس آورده شد، ایشان گفته بودند لابد من که «حسن» هستم، می‌شوم «نیک» و شما که «حسین» هستید، می‌شوید «نیکچه» بر وزن دیگچه! و همین یک قلم تذکر طناز، مختصر و کوتاه تکلیف یک لایحه‌ی پر طمطراق را معلوم کرد. 🗓اخیرا رواج این زبان معناگرا (تاکید بر معنا یا بی‌معنایی فرقی نمیکند) ما را از «شخص و اسم» گسیخته است تا این اندازه که معنا بر اسم پیشی گرفته. از این حیث خوب که بنگرید آمریکا را هم می‌بینید که گاهی می‌آید کنارتان می‌ایستد و معنا چاق می‌کند تا التفاتی به شخص و اسم نشود، آمریکا از قرآنِ بدون حضرت محمّدش استقبال می‌کند با این وصف که این کتابی‌ست پرمعنا. ✔️ اسم‌ها چیزی فراتر از معنا هستند و نه سکینه، دل‌آرام است و نه دل‌آرام، سکینه. 🧷اینجا و در کانال اصرار جرقه‌ی هشتگ «شخص و اسم» به تجربیات شخصی برمی‌گردد. در نقطه‌ای که کسی شروع به پرسش می‌کند و در این حین متحمل فشارهای متفاوتی می‌شود مثل اینکه گفته می‌شود «این‌ها مسئله‌ی شخصی خودت است» و یا وقتی که این اصرار و پیگیری در درک دیگران به «فردیت» نزدیک‌تر است. کنار این‌ها دیده می‌شود که اسامی یعنی اسم‌گذاری ها روند به خصوصی پیدا کرده. می گفتند «الأسماء تنزل من السماء». اسم ها چیزی فراتر از معنا بودند اما حالا می‌بینیم اسم را به صرف نادر بودن و یا معنای خوب و خاص و مواردی از این قیبل انتخاب می کنند. حالا اگرچه تلاش برای اسم گذاری‌های خاص و ویژه زیاد شده اما ما دیگر کمتر شاهدِ شخصِ انسان هستیم. افراد دارند به هم شبیه می شوند جوری که شکلی از «دسته‌ شدنِ انسان» شکل گرفته و خب شهر هم از پیِ اسم می آید. یعنی آنجایی که آدم دیگر«شخص» نیست و تبدیل شده به دسته و طبقه، ما دیگر نمی توانیم شهر با همه‌ی مناسباتش را داشته باشیم. تار و پود شهرها حولِ اسم به هم دست می دهد. شاید خانه‌ها ساخته شوند، جاده‌ها، تونل‌ها، پل‌ها اما همه‌ی این ساختن‌ها منفکِ از هم است. اسم است که می‌تواند خانه را با خیابان و پل و جاده و کارخانه و بیمارستان همنوا کند. @Esrar3
4.07M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ایناس هنیه عروس شهید هنیه که خود همسر شهید و مادر دو شهید نیز هست، پایان جنگ و آتش بس را با یک سلام بزرگ اعلام کرد.‌ این سلام بزرگ را بشنوید و ببینید که در غزه هیچکس از قلم نمی‌افتد... ✅ زیرنویس شده @Esrar3
سازماندهی شده نیست. هرکسی هر جا که هست کارش را خوب بلدد. من نمی‌دانم، اما شاید شهر چیزی شبیه به همین باشد. یادتان هست در اوج جنگ، روی در و دیوار و آوارها از ایستادن و مقاومت می‌گفتند؟ و حالا، روی همین دیوارها بدون آنکه پای مانیتورهای عظیم وسط باشد، همن‌قدر فوری فوتی با هم حرف می‌زنند، هشتگ بازگشت عزتمندانه می‌سازند، و به اهل‌شان شیرینیِ سلام تعارف می‌کنند. «سلام بر شما به پاس صبرتان» @Esrar3
در پاسخ به زمرمه‌های کوچاندن مردم غزه به مصر روی دیوارها نوشتند: بهشت از مصر به ما نزدیک‌تر است. @Esrar3
3.93M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
اقدام یک مرد جوان برای خودکشی در ایستگاه مترو هفت تیر تهران که با اقدامات به موقع راهبر مترو و تلاش شهروندان در متقاعد کردن وی، ناکام ماند. امیر با بازنشر این خبر نوشت: فقط کافیه چند روز با متروی تهران رفت و آمد کنین تا متوجه بشین اکثر آدمای تو مترو روحشون مرده. چند نفری هم نوشتند: تهران وایب مرگ و خودکشی میده. 🧷آن روزی که رنج بشر زبان بازتر کند، نه می‌شود آن را پای قیمت دلار چنج کرد و نه می‌توان آن را به فتوحات سابقش حواله‌ داد. شاید دست غم در بعضی شهرها بازتر باشد اما هرچه که هست این غم، منتظر است. منتظر چیزی که خودش هم نمی‌داند چیست. این نه عیب آن است و نه مزیتش. این تنها صدق آن است که از چیزی درد می‌کشد که چیستی‌اش را نمی‌داند اما پای همین رنج مبهمش ایستاده. مقاومت برای ما اینجا، شاید همین باشد..‌‌ @Esrar3
🔻غزه، شهری که غافل نمی‌شود دیوارنوشته‌‌ای در غزه است. دقت کنید نوشته‌اند «روز جهانی قدس» با شعار روز قدسِ امسال که «علی العهد یا قدس» بود. البته که در غزه خودشان یک جمله دیگر هم به آن اضافه کردند «و لا هجرة الا الیک/ و مهاجرتی در کار نخواهد بود مگر به تو». چرا به چشم ما آمد؟ 1⃣اول از باب اینکه گاهی دوستان داخلی می‌گویند روز قدس محل اهتمام فلسطینی‌ها نیست. بعد از طوفان الاقصی دیگر فلسطینی‌تر از غزه هم می‌شناسیم؟ 2⃣دوم از این حیث که غزه‌ در این شرایط حتی روز جهانی قدس را با دیوار نوشته‌ای بزرگ داشته.‌ غزه شاید زخمی باشد اما هنوز هم ایستاده است، هنوز هم ابراز می‌کند. ایستاده است که هیچ حادثه‌ای ولو زخم هایش او را غافل نکرده است. تصور کنید این شدت از جنایت و خون و خونریزی نتوانسته شهر بودنِ غزه را از غزه برباید. غزه هنوز هم بهم پیوسته است. هنوز هم در پاسخ به حوادث لبیک بزرگش را دارد. هنوز هم از زیر آوار حرف می‌زند، دستی تکان می‌دهد و به دوست و دشمنش یک‌صدا می‌گوید «من زنده‌ام»... @ESRAR3
5.84M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
وقتی حتی دیوارهای غزه سخن می‌گویند: آمریکا شریکِ این نسل کشی‌ست. 🧷غزه زنده است چون دیوارهایش لحظه به لحظه حرف می‌زند. حماس و جهاد نیروی تحمیل شده بر مردم نیستند، همین مردمند. خود مردمند. مردمی که خود را موظف می‌بینند شهر را با دیوارهایش زنده نگه دارند. آن‌ها به هر مناسبتی بر دیوارها با هم حرف می‌زنند و به همدیگر یادآوری می کنند... @ESRAR3
3.01M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
کاروانی که با حرکتش برای هرکسی که در مسیر آن باشد، خاطره‌ می‌سازد. این کاروان در حال عبور از حافظه‌ی مردمی‌ست که محال است بتوانند آن را فراموش کنند. جاده ها نقشی به خود گرفته‌اند که نظیرش را ندیده بودند. این جاده ها قرار است سوای هر مرز و فاصله‌ای با هم یکی شوند. پایان تمام راه‌ها غزه است. هر مرز و فاصله‌ای با غزه رنگ باخته. بعد از این همه، شاعران چگونه تاب می‌آورند به جنون نروند؟ @ESRAR3
4.35M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
وقت وداع است..‌. مادر در حال وداع با پسرش، سفارش سلام می‌دهد و می‌گوید سلام برسان. اما لیست بلندش برای سلام رساندن‌ها را ببینید. تا اینکه می‌رسد به نام اسامه، اسامه‌ای که به قول مادر همین دیروز بغل دستت شهید شد. آدم‌ها شهید می‌شدند اما شهر چطور؟ فکر می‌کنید این تلقی استعاریست اگر بگوییم ما شاهد شهری شهید هستیم؟ به این خطاب قرار گرفتن های «غزه» بنگرید. به اینکه همه‌ی آنچه دیده‌ایم تحت یک نام بود: «غزه». یک شهر، با همه چیزش، با در و دیوار و بیمارستان و مدرسه و مسجد و حیوان و درخت و خانه‌ها و ساکنانش... خون داد. نام غزه در یادها تحت عنوان «شهری شهید» ثبت خواهد شد. @ESRAR3