#کوتاه‌نوشت | #۲۲بهمن ✅ تاریخ برای انسان ایرانی سرنوشت متفاوتی رقم زده است؛ سرنوشتی که با بار مسئولیت سنگین زمانه گره خورده و می‌طلبید در برابر بی‌عدالتی‌ها بایستد و قیامی در دل خود به راه اندازد. این نهال نوپای فرهنگی، هرچند در معرض آشوب منفعت‌خواهی و سیاست‌های ناسالم نااهلان است، اما ریشه‌اش با ایمان و اصالت درهم تنیده است، به‌گونه‌ای که می‌تواند درختی تنومند از آن برآید؛ چرا که این سرنوشت، نباید بر مدار بازی‌های کهنه و سردرگم باقی بماند؛ سرنوشتی که باید به دست خود رقم بخورد، سرنوشتی که شایسته این انسان و فرهنگ و تمدن است. 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

#فجرانه|#نقد_فیلم 📌اشکی به یاد ننه‌علی ✍🏻محمدحسن فرج‌نژاد 🔸اشک هور فیلمی درباره شهید هاشمی یکی از ستاره‌های درخشان ایثار و فداکاری در بحبوحه دفاع مقدس و تولد دوباره او با بازگشت پیکرش بعد از بیست سال است. انتظار یک مادر شهید که بعد از بیست سال هنوز هم باورش نمی‌شود فرزندش شهید شده، موضوعی عالی است اما در تبدیل این موضوع به فیلمنامه ضعف وجود دارد و فیلم بیشتر به یک مستند با حکایت راوی نزدیک شده است. 🔹در صحنه‌های خاطرات ننه علی با فرزندش، تکه کلام‌های زیادی است که از زبان شهید بیان می‌شود و برای مخاطب مبهم است. برای مثال، مادر به او می‌گوید که چرا همیشه پوتین‌هایش خاکی است و او پاسخ می‌دهد: «چون ما آدم خاکی هستیم». این قبیل شعارها باید به صورت واضح‌تر و آن هم به صورت غیرکلامی برای مخاطب بازگو شود؛ درست همانطور که سمت شهید در سپاه و عدم اطلاع خانواده از درجه او به تصویر کشیده شده است. 🔸در برخی از موارد صحنه‌پردازی‌ها ضعیف است. برای مثال در ابتدای فیلم، فضاسازی روزی که حجم آتش زیادی بر قرارگاه و حتی جزیره وارد می‌شود، به خوبی نمایش داده نشده است. تنها صحنه‌های حضور هلیکوپتر در تعقیب فرمانده شهید، صحنه‌های ویژه‌ای برای فیلم هستند و صحنه خاصی از درگیری‌های شدید دشمن علیه لشکر خودی نمی‌بینیم. یا با توجه به اینکه مدام گفته می‌شد شیمیایی زده شده، کارگردان می‌توانست نشان دهد که گردان‌ها در حال تلاش برای مقابله با این تهدید هستند. 🔹شخصیت‌پردازی فیلم نیز ضعیف است و بسیاری از افرادی که در فیلم حضور دارند، به خوبی معرفی نشده‌اند؛ حتی محبت شهید به دخترش در ابتدای فیلم که می‌توانست به عنوان کاشت‌هایی برای داستان پردازی باشد و بعداً از آن برداشت شود، در فیلم دنبال نمی‌شود. همچنین اقتدار شهید به خوبی نشان داده نشده است. 🔸در کل، ریتم فیلم آرام و کند و گاهی اوقات خسته‌کننده می‌شود. البته این ریتم به تم انتظار مادرانه ننه علی می خورد، اما مخاطب را همراه نمی‌کند. آنچه مخاطب را پای این مستند فیلم نگه می دارد، صحنه‌های عاطفی ننه علی است که حتی صدای گریه بینندگان را در سینما بلند می‌کند. 🔹یکی از نکات قابل تامل فیلم توجه به حرف و حدیث‌های تاکسی وار مردم درباره خادمان و مسئولان است؛ این بخش اشاره‌ای به هجمه‌های دشمن در سال‌های پس از انقلاب به ذهن و قلب مردم دارد که آنها را از کشور و مسئولان بیزار می‌کند. به طور کلی اگرچه فیلم به قوت کافی دست نیافته و در سطح متوسط قرار دارد اما این فیلم باید به خاطر ننه علی‌ها دیده شود. #جشنواره_فجر_چهل_و_سوم 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

#فجرانه|#نقد_فیلم 🎞 پازل چندتکه 👤سید محمد مهدی موسوی؛ پژوهشگر و منتقد سینما 📍فیلم «بازی‌ خونی» به حماسه مردم آمل در دهه 60 اختصاص دارد که علیرغم بکربودن موضوع، نتوانسته روایت جذاب و منسجمی ارائه دهد و شخصیت‌پردازی قابل باوری شکل دهد. #جشنواره_فجر_چهل_و_سوم #قسمت_چهاردهم 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

#پادکست_گفتگو 🔸انسان مقاوم و علوم انسانی گفتگو با: 👤دکتر محمدرضا قائمی‌نیک ⏰ ۱۲ دی‌ 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

🔸انسان مقاوم و علوم انسانی 👤محمدرضا قائمی‌نیک اهمیت توسعه در ایران 1:36 سنت در برابر مدرنیته 3:19 جامعه‌شناسی توسعه 6:36 تاریخ متاثر از ادیان 9:56 ایده پایان تاریخ 12:34 جنگ ایران و روس 14:36 کشورهای توسعه‌یافته 18:37 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

#فجرانه|#نقد_فیلم 💥ایستگاه چهل و سوم (۳) 💠 ارزیابی منتقدین رسانه فکرت از فیلم‌های جشنواره فجر ۱۴۰۳ تاکنون ☘️ با ما همراه باشید...!! 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

#فجرانه|#نقد_فیلم 📌صددام وحشی‌تر از صدام ✍🏻رحیم آبفرو 🔸در فیلم «صددام»، صدام، بهانه است تا بار دیگر به ایران حمله شود. یک‌بار به مرزهای خاکی این کشور و این بار به مرزهای فرهنگی، هویتی و معنایی او...! این‌بار مسأله، اصلاً دین و شرع و شریعت نیست، مسأله فقط رقص و موسیقی و آرایش و‌ پوشش بازیگران نیست که این‌ها را چندسالی می‌شود پاس کرده‌ایم. مسأله خلط فصل‌های انسان و حیوان است؛ التقاط مرزهای انسانیت و حیوانیت؛ البته نویسنده فیلم‌نامه، برای بروز چنین خصائص حیوانی، حیوان خوبی مثل صدام را بهانه کرده‌است. 🔹فیلم به طرز عجیبی وحشی است؛ به شکل وحشیانه‌ای به هر آن‌چه از حیا و نجابت و عفت و پاکی است، حمله می‌کند. افسارگسیخته و عنان‌پاره‌کرده در تلاش است عبور از هر خط قرمزی را تجربه کند تا جایی که خون و کف قاطی کرده و از لب‌ولوچه‌اش سرازیر می‌شود. انبوهی از شوخی‌های مبتذل جنسی، در انواع مختلف کلامی، تصویری، محتوایی، فیزیکی و..! شوخی‌هایی که حتی می‌ترسم بیان‌شان از باب نمونه هم فضای این کلمات را متعفن کند! 🔸از تماس‌های بدنی مکرر و ممتد با قاب کلوزاپ تا کلوزاپِ مکرر آرایش‌کردن بازیگر زن فیلم...! از صدای کش‌دار ماچ تا اثر دراماتیک ماتیک بر سر و صورت رضا عطاران...! از سیگارکشیدن‌های مکرر و‌ عمیق تا شوخی و بازی با تریاک و بافور...! پدرام پورامیری در تلاقی با رضا عطاران، هر آن‌چه در اعماق وجود داشته‌اند، بالا آورده‌اند بر روی پرده سینما و هرچه در کوزه بوده، برون تراویده است. 🔹عنوان‌بندی فیلم، حرفه‌ای بود؛ گریم رضا عطاران در نقش صلاح، بدل صدام، خیلی خوب از کار درآمده بود. مطلق بازی رضا عطاران از بُعد حرفه‌ای، قابل قبول بود تا جایی که آرزو می‌کردی کاش این استعداد در مسیر دیگری به کار گرفته شده بود. همچنین بازی آزاده صمدی در نقش حلیمه رسن، مثلاً بهترین مأمور بعث در خاورمیانه، در برابر بازی بی‌نمک و کم‌مزه پریناز ایزدیار، در نقش ثریا مسرور به چشم می‌آمد. ✔️ دیدن این فیلم را نامناسب برای بچه‌ها و مایه شرم برای خانواده‌ها می‌دانم! #جشنواره_فجر_چهل_و_سوم 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

#فجرانه|#نقد_فیلم 🎞 در مذمت مردان 👤محمدرضا نصیری؛ پژوهشگر و منتقد سینما 📍فیلم «رها» با ارائه یک روایت سیاه و غیرواقعی از جامعه و خانواده ایرانی، قصد دارد تا مردان را موجوداتی بی‌مسئولیت نسبت به زندگی و خانواده نشان دهد. #جشنواره_فجر_چهل_و_سوم #قسمت_پانزدهم 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

#سرمقاله|#رویای_ایرانی 🔰آینده‌هایی که می‌توانستیم داشته باشیم؛ 🖇 گذر از رؤیاهای ازدست‌رفته به مسیرهای ممکن 📍آنچه در این پرونده خواهید خواند، تنها یک روایت از گذشته نیست؛ بلکه جست‌وجویی است برای فردایی که هنوز می‌توان ساخت. آینده‌ها از دست می‌روند، اما همیشه راهی برای بازپس‌گیری رؤیاها باقی می‌ماند. 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

🔸در آستانه‌ی یک بازه‌ی تاریخی سرنوشت‌ساز ایستاده‌ایم؛ ایستاده‌ایم در نقطه‌ای که پرسش‌های کلیدی در ذهنمان زبانه می‌کشند: چگونه به اینجا رسیدیم؟ چه آینده‌هایی را می‌توانستیم داشته باشیم که به آن‌ها نرسیدیم؟ و مهم‌تر از همه، آیا هنوز امکان تغییر مسیر وجود دارد؟! 🔹وقتی به مسیر چند دهه‌ی اخیر ایران نگاه می‌کنیم، نقشه‌ای پیچیده از فرصت‌های ازدست‌رفته، راه‌های نرفته و گره‌گاه‌های تاریخی نمایان می‌شود. در هر بزنگاه، آینده‌های مختلفی ممکن بود زاده شوند، اما انتخاب‌هایی دیگر رقم خورد. در این پرونده، قصد نداریم در گذشته درجا بزنیم یا صرفاً روایتگر آن باشیم؛ بلکه می‌خواهیم چراغی بیفروزیم بر آینده‌های گمشده، تا راهی برای ساختن آینده‌ای جدید بیابیم. 🔸انقلاب اسلامی یکی از مهم‌ترین فرصت‌های تاریخی برای تغییر آینده‌ی ایرانی بود. در این انقلاب، آرمان‌هایی همچون عدالت، پیشرفت، استقلال، مردم‌سالاری دینی و هویت‌بخشی فرهنگی را به‌عنوان مسیرهای کلیدی آینده‌ی ایران تعریف کرد. اما آیا این مسیرها به‌درستی تدوین و اجرا شدند؟ آیا مفهوم «پیشرفت» در نسبت با سنت و مدرنیته بازتعریف شد؟ آیا استقلال اقتصادی توانست به یک مدل بومی و پایدار تبدیل شود؟ و آیا عدالت، از سطح یک شعار به یک واقعیت اجتماعی و اقتصادی بدل شد؟ 🔹اما تحقق این آینده‌ی مطلوب، صرفاً به تغییر نظام سیاسی منوط نبود، بلکه نیازمند تعیین مسیرهای بزرگ و اتخاذ تصمیمات اساسی در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، دانشی و فرهنگی بود. هر چند که در سطح اجرایی کم و کاستی‌ها در مسیر بوده و هست اما به نظر میرسد همچنان مهمترین مسئله سطح گفتمانی و اندیشه‌ای است. نظام کارشناسی، در بسیاری از مقاطع تاریخی، به‌جای آنکه نقش پیشران تحولات را ایفا کند، در دام اجراییات مقطعی یا نگاه‌های روزمره گرفتار شد. 🔸مفصل‌بندی تاریخی آینده‌های ازدست‌رفته، نه یک واکاوی نوستالژیک، بلکه کلیدی برای تحلیل گلوگاه‌های تغییر مسیر است. هر جامعه‌ای، مسیری که طی می‌کند، محصول انتخاب‌ها، سیاست‌ها، کنش‌های اجتماعی و نیروهای پنهان و پیدای تاریخی است. یکی از نیروهای پنهان اما تعیین‌کننده نیز «امید» است. 🔹امید اگر صرفاً شعاری باشد، چیزی جز مخدرِ ذهنی برای فرار از واقعیت نخواهد بود. اما اگر امید را همچون نیرویی واقعی و توانمند ببینیم، می‌تواند موتور محرکه‌ی جامعه برای ساختن آینده‌ای جدید باشد. بسیاری بر این باورند که امید اجتماعی در ایران دچار بحران شده است. اما این بحران، ناشی از چیست؟ آیا مردم از آینده ناامیدند یا از مسیرهایی که پیش رویشان گذاشته شده است؟ آیا ناامیدی از زیستن در ایران، یک واقعیت غیرقابل تغییر است، یا نتیجه‌ی فقدان افقی روشن؟ و مهم‌تر از همه، چگونه می‌توان امید را از سطح شعار، به نیرویی واقعی برای تغییر بدل کرد؟ 🔸ناامیدی، برخلاف تصور رایج، تنها یک وضعیت روانی نیست؛ بلکه محصول انسدادهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است. ازاین‌رو، راه خروج از بحران امید، نه در توصیه‌های کلیشه‌ای برای «امیدوار بودن»، بلکه در گشودن مسیرهای جدید برای تحقق آینده‌های مطلوب است. تصور آینده، نه یک تمرین خیالی، بلکه یک ضرورت سیاسی و اجتماعی است. اگر ایران می‌خواهد در دهه‌های آینده، آینده‌ای متفاوت داشته باشد، باید از چه نقطه‌ای آغاز کند؟ 🔹این پرونده، دعوتی است برای کاوش در مسیرهای نرفته، در انتخاب‌هایی که می‌توانستند آینده‌ای دیگر رقم بزنند، در رؤیاهایی که گم شدند یا ناتمام ماندند. ما نمی‌خواهیم صرفاً تاریخ را ورق بزنیم؛ بلکه می‌خواهیم بشنویم، بفهمیم، و آینده‌ای دیگر را تصور کنیم. چه شد که برخی اهداف انقلاب اسلامی محقق نشدند؟ در کدام بزنگاه‌ها می‌توانستیم ریل‌گذاری بهتری داشته باشیم؟ امروز در چه نقطه‌ای ایستاده‌ایم و هنوز کدام مسیرها بازند؟ آیا می‌توان امید را دوباره ساخت؟ اگر بله، از کدام نقطه باید آغاز کرد؟ 📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ @Fekrat_Net

🎤 سخنرانی با موضوع: «تقارن نیمه شعبان و ۲۲ بهمن ماه» استاد حمید پارسانیا ۲۱ بهمن ۱۴۰۳ مدرسه مطالعات اسلام و غرب #سخنرانی #مهدویت #انقلاب_اسلامی