پدرام اکبری: «باز هم لبخندِ خدا» شب شعر که تمام شد دلم بدجور هوای حرم امام حسین را کرد تا حالا نرفته بودم و این حال و هوا برام عجیب بود همیشه چهارشنبه ها حس خاص شاعرانه ای دارم نگاهی به ضریح شاه چراغ کردم و یه نگاه هم به آوینا خانم ،که با چادر سفیدِ گل گلی کوچیکش ،گوشه ای از صحن حرم ایستاده بود تا همراه باباش برای خرید ملزومات سفر اربعین به بازار بره رفتم کنارش و گفتم مگه تو هم قراره کربلا بری؟ با خوشحالی گفت بله عمو یه جورایی بغض کردم گفتم ،عمو جون می‌تونی منم دعا کنی شاید، طلبید گفت باشه چند قطره اشک از گوشهٔ چشام جاری شد با خودم گفتم یعنی میشه ؟! برای اینکه از این حال و هوا دور بشم ،گوشی موبایل را از جیبم بیرون آوردم تا پیگیر داوری های آثار داستان و دلنوشته سوگواره شاهچراغ بشم برای استاد صحرایی پیام صوتی فرستادم .مدت زمان زیادی سپری نشد که استاد صحرایی جواب پیامم را داد و آخر کلامش جمله ای را گفت که دوباره دلم را به آشوب کشوند « ایشالله،عازم کربلا هستم و بعد از سفر در این باره بیشتر با هم صحبت می کنیم...» عجب هر کاری می کنم بازم کربلا!..بازم نوای شور انگیز نینوا...! التماس دعای ویژه داشتم و با خودم این رباعی را زمزمه کردم «من دست تهی فضل تو در دست ابوالفضل چون دست تو اعجاز خدا هست ابوالفضل دیدیم که هر خسته دلی رفت از این حال وقتی که دلش را به شما بست ابوالفضل »!! .............. «آخه پنجشنبه هم موقع جلسه است... کل هفته را ول کردن و صبح روز پنجشنبه ای جلسه هماهنگ می‌کنند...» این جمله‌ها رابا بی حوصلگی تکرار می‌کردم و تند لباس می‌پوشیدم تا سرِ موقع به جلسه برسم وارد بلوار پاسداران که شدم ،شلوغی عجیبی را دیدم .به خودم گفتم، جای پارک گیر نمی یاد برای همین زیر پل هوایی، ماشین را پارک کردم و با سرعت خودم را به در ورودی مجموعه رساندم. مجبور شدم گوشی را که تمام دلنوشته‌ها و شعرهام توش بود را تحویل بدم به اتاق جلسه که رسیدم همه مهمان های مراسم نشسته بودند. بعد از سلام ، یه صندلی خالی پیدا کردم و به سمت اون رفتم. تو همین حال و احوال آقای میکائیلی را دیدم که با یک نفر گرمِ صحبت بود. صدام زد. خودم را به کنارش رساندم گفت: پدرام، شعر اربعینی داری!؟ گفتم :حاجی، سوادم تو گوشی بوده..!، تحویل دادم! یکدفعه یادم به شعر دیشب افتاد من دست تهی فضل تو در دست ابوالفضل ... ادامه دادم ولی چند تا «رباعی تو ذهن دارم می‌تونم اونها را بخوانم گفت، خوبه ..برو پیش مومنی! چند متر اون طرف‌تر آقای مومنی نشسته بود و سین برنامه رو آماده می‌کرد. بعد از سلام و احوالپرسی، اسم خودم را روی کاغذ مقابل آقای مومنی دیدم گفتم ، چند بیت شعر دارم! و بلا فاصله برگشتم و سر جای خودم نشستم .چند برگ کاغذکوچک ِیاداشت برداشتم و دو سه تا رباعی که در ذهن داشتم، روی کاغذ پیاده کردم « آرزو دارم روم در بارگاهت یا حسین تا شوم خدمتگزار درگهت مولا حسین بچه بودم مادرم من را سیه پوش تو کرد » گفت حالا نوکری ارباب تو تنها حسین توی حال و هوای نوشتن این اشعار بودم که اسم خودم را شنیدم ...«دعوت می‌کنم از آقای پدرام اکبری برای خواندن اشعارشون» آقای مومنی بود ،جلسه آغاز شده بود و من تو حال و هوای خودم بودم بعد از سلام و احترام حضور مهمانان، گفتم که قرار بود یه شعر اربعینی تقدیم کنم اما نشد و با اجازه چند رباعی به همه تقدیم می‌کنم یکباره بغض گلوم را فشرد و با این رباعی شروع کردم من دست تهی فضل تو در دست ابوالفضل چون دست تو اعجاز خدا هست ابوالفضل دیدیم که هر خسته دلی رفت از این حال وقتی که دلش را به شما بست ابوالفضل خواندن شعرهاکه تمام شد، ناخودآگاه حرم امام حسین و قبر شش گوشهٔ عشق را سلام دادم و به نینوا پرواز کردم.. چند ثانیه ای ،خودم را در بارگاه اباعبدالله احساس کردم ! یک دفعه از ته مجلس صدای یک نفر به گوشم رسید.. فقط یک جمله را به خوبی شنیدم «هزینه سفر کربلا رو پرداخت می‌کنم» تا آخر مراسم هیچی دیگه نمی‌شنیدم. انگار اصلا توی جلسه نبودم. دلم پر گرفته بود سمت کربلا. هر از چندی نگاهی به اون آقا می‌کردم که ببینم هست یا نه. شوخی کرده یا اینکه جدی گفته! کناردستم ،یک نفر نشسته بود ازش پرسیدم ،شما این برادر را می شناسین ؟ و با اشاره همان آقا را نشانش دادم گفت آقای زارع ! ............. ساعت دو و نیمِ بعد از ظهر جمعه بود تقاضای گذرنامه رابعد از جلسه ٔدیروز، از طریق سیستم ثبت کرده بودم .اول نمی‌شد، ولی محمد هادی،- پسرم-مراحل ثبت نام را انجام داد. گوشی تلفن را برداشتم و به چند نفری زنگ زدم تا ببینم معمولا چقدر طول می‌کشه تا گذرنامه‌ به دستم برسه .داشتم با حسن صحبت می‌کردم، یکدفعه پیامکی روی گوشیم اومد « گذرنامه شما به شماره...... از طریق اداره پست قابل »رهگیری می‌باشد. « پدرام اکبری»

پدرام اکبری: نکته جالبی داره که سال گذشته دقیقا در سوم شهریور ۱۴۰۱ اتفاق افتاد و فیلم آن را تقدیم می کنم.......

https://drive.google.com/file/d/1EJL0T6m1NPwUsmzy51Qy1yHy6oCDtYOn/view?usp=drivesdk هواتو. یک (ترانه اربعین) شعر: غلامرضا کافی آواز: ابراهیم پناهی ترانه پیاده روی اربعین زدم به جاده بی هوا دلم هواتو کرده باز اینجاس که معنی نمیده رنج سفر راه دراز فرش ستاره زیر پام بال فرشته روسرم دلم جلوتر ازمنه راستی مگه کجا میرم؟ زدم به جاده بی هوا بارون گرفت یواش یواش زایر چشمای توام خودت هوامو داشته باش! هیشکی تو دنیای خدا این همه عاشق نداره با زایرای اربعین جاده نفس کم میاره قربون عاشقات برم که گریه گریه سرخوشن پای پیاده جون میدن از شما دس نمی کشن! یه عمریه شاعرتم حالا که وقتش رسیده، می خوام برات شعر بخونم گریه امونم نمیده! گریه امون نمیده من شعرمو شعله ور کنم شام خرابه رو بگم قصه ی طشت و سر کنم زدم به جاده بی هوا دلم هواتو کرده باز اینجاس که معنی نمیده رنج سفر راه دراز غلامرضا کافی

هواتو. دو (ترانه اربعین) شعر:غلامرضا کافی آواز: گروه کر.

مُحرَّم بَرایم شَبِ عید شُد دلم مَملو از نورِ خُورشید شُد سرِ ساعتی خاص شُد مُنقلب روا شُد رُباعی رَوادید شُد! #پدرام اکبری

آه ای غمت قصیده‌ی بی‌انتها حسین! غم با دلت عجين شده از ابتدا حسین! در موی بیدهای جهان مویه می‌کنند موسیقی عزای تو را بادها حسین! ای حُسن بی‌بدیل‌! چه حُسن‌ سلیقه داشت آن که نهاد نام بلند تو را "حسین" تا بوده نی به حرمت تو گل نداده است این است فرق بین نی و نیزه‌ها، حسین! وقت نوشتن از تو قلم سرخ می‌شود هم‌خانواده است گل سرخ با حسین من ماهی قناتم و روز و شبم یکی‌ست ای کاش می‌رساند به دریا مرا حسین. ای شعر ناب نام تو را "آب" می‌نهم تا بعد خواندن تو بگویند: "یا حسین"! #کبری_موسوی_قهفرخی

عشق به پایان رسید ،خون تو پایان نداشت اینک پایان من در غزلی ناتمام به توفیق الهی نائب الزیاره و دعاگوی همه ی دوستان در این سفر عاشقانه بودم. آن شااله قدم زدن در این مسیر عاشقی حسینی روزی همه ی آرزومندان 🌹🌹🌹❤️❤️❤️❤️🌸🌸

🥀🥀🥀 کاش در دروازه ی ساعت زمان می ایستاد نیزه ها می رفت اما کاروان می ایستاد کاش وقتی قلب زینب روی نیزه می تپید قلب دنیا می گرفت وناگهان می ایستاد کوفیان دیدند،وقتی لب به گفتن می گشود ناگهان زنگ شتر ها از تکان می ایستاد کائنات انگار تحت امر زینب می شدند آن چنان که گفته اند:«آب روان می ایستاد» او که با صبر وغرور وهمت زهرایی اش باحجابش روبروی دشمنان می ایستاد زینبی که خطبه ها را حیدری می خواند وبعد روی حرفش چون علی تا پای جان می ایستاد با وجودی که غمی سنگین به روی شانه داشت هم چنان می ایستاد و هم چنان می ایستاد روضه ی گودال را اصلا نخوانم بهتر است شمر در خون می نشست اما سنان می ایستاد *** آفتاب داغ می تابید بر تن ها،ولی قاتل خورشید زیر سایبان می ایستاد بیت آخر سهم خولی می شد و با خواندش بر زمین میخورد وقتی روضه خوان می ایستاد #احمدعلوی #روضه

‌ 🔹«کنار قدم‌های جابر، سوی نینوا رهسپاریم ستون‌های این جاده را ما، به شوق حرم می‌شماریم» این اثر، یکی از مهم‌ترین و خاطره‌انگیزترین نوحه‌های راه‌پیمایی اربعین است. سال‌هاست که صدای میثم مطیعی به واسطه اشعار محسن رضوانی، راوی وجوه متمایزی از پدیده اربعین حسینی است و هربار، بخشی از آن وجوه، خود را به زیبایی در بستر شعر و نوحه نشان می‌دهد. این دو هنرمند از پیشگامان شعر و نوحه برای موضوع اربعینند. هم‌افزایی این دو هنرمند، منحصر در پیشتازیِ پرداخت هنری به اربعین نیست. آن‌ها آثاری خلق کرده‌اند که صرفا به سراغ مضامین دلتنگی و حس معنوی زیارت نرفته‌، بلکه نگاه تمدنی و روایت امتی از پیاده‌روی اربعین را برجسته کرده‌اند. 🔹دو زبانه بودن (فارسی_عربی) مداحی‌های اربعینیِ مطیعی، نشانه روشنی از نگاه امت‌محور او و رضوانی به پدیده اربعین است. هر دوی آن‌ها به عربی، تسلط کامل دارند و با همین نوحه‌ها، پیوندهای فرهنگی عمیقی میان ملت‌های مسلمان ایجاد کرده‌اند. 🔹تقویت و تمرکز بر وجه مجاهدانه پیاده‌روی اربعین، از دیگر ویژگی‌های اشعار محسن رضوانی است. استفاده از مضامین مبارزه، جهاد و حتی پیوند فتح قدس با حماسه اربعین، کمک می‌کند تا ارتباط تاریخی قیام کربلا با امروز و مجاهدت امت‌ها علیه ظالمان و مستکبران با همین حرکت عظیم به ظهور برسد. 🔹 تبدیل راهپیمایی اربعین به نماد قیام منتظران حضرت صاحب‌الزمان(عج) و توجه به حضور امام و تمرین آمادگی برای ظهور در بستر اربعین، از دیگر وجوه متمایز نوحه‌های اربعینی رضوانی و مطیعی است. 🔹فرم اجرای این آثار با صدای مطیعی که همزمان حس غم و حماسه را در کنار هم دارد، نکته منحصربفرد دیگری است. غمی احیاگر و فاتحانه و حماسه‌ای مبارزه‌جو که از روح شعر به صدای مطیعی جریان یافته. صدای مقتدرانه او مضامین گسترده اشعار رضوانی را به خوبی به دوش می‌گیرد و به گوش می‌رساند. 🔹ترکیب هنری رضوانی و مطیعی تا به امروز، آثار خاطره‌انگیزی را از این دو برای اربعین به یادگار گذاشته. ما در این فرسته، به مناسبت ایام اربعین حسینی، تعدادی از این آثار را معرفی کرده‌ایم. . . #میثم_مطیعی #محسن_رضوانی #اربعین #پیاده_روی_اربعین #مداحی_اربعینی #نوحه #مداحی

زیارتِ خوراکی‌ها برای اربعین رفتم فقط تا پای جان خوردم زیارت شد فراموشم در آنجا بی‌امان خوردم در آنجا خوانِ برکت بود در هر گوشه گسترده به پاسِ این‌همه برکت، نشستم مثلِ خان خوردم چه فیضی بردم از این اربعین ،جای شما خالی به قدرِ چند صد میلیون، کبابِ رایگان خوردم به رسمِ جان‌فشانی در مسیر اربعین،بوده که من هر خوردنی دیدم در آنجا، جان‌فشان خوردم نکردم دست هر کس گفت مهمان باش را کوتاه شدم در خانه‌ی او یک دو روزی میهمان، خوردم نگفتم این غذا ایرانی است و آن عراقی، هیچ به یک موکب از این خوردم، به یک موکب از آن خوردم اگر چه انفرادی رفته بودم این سفر اما به هر موکب که رفتم، قدرِ چندین کاروان خوردم نگو از قهوه و چایی، فراوان بود هر جایی نه یک چایی که در هر وعده چندین استکان خوردم نهادم هستی خود را ، برای چند شاورما خدا را شکر از آن نیز در حد توان خوردم کباب ماهیِ عالی دل و دین از کف من برد دو پرس از آن به دست آوردم و با چند نان خوردم در آنجا هر چه شد خوردم، دوتا گونی نخود خوردم به قدرِ خرجِ چندین سالِ خود در این زمان خوردم نمی‌دانستم اصلا چیست حتی یک غذا ،گاهی ولی از آن دو تا کاسه برای امتحان خوردم شدم از التماساتِ دعای دوستان ، غافل به جایِ آن فقط جایِ تمامِ دوستان، خوردم #طنز #اربعین #کربلا #احمد_رفیعی_وردنجانی

قلم حرف دل مردم گِله ی شاعر هاست دلتنگی وغربت صله ی شاعر هاست در جنگ رسانه ای ونرم دشمن امروز قلم ،اسلحه ی شاعر هاست #حسین کیوانی