تقسیم رمان و داستان کوتاه از لحاظ زاویه‌ی دید
انواع تک‌گویی: الف - تک‌گویی درونی
تک‌گویی درونی، یکی از شیوه‌های ارائه‌ی جریان سیّال ذهن است. بیان اندیشه هنگام بروز آن در ذهن است؛ پیش از آن که پرداخت شود و شکل بگیرد. در این شیوه‌ی روایت، اساس بر مفاهیمی است که ایجاد تداعی معانی می‌کند. خواننده به طور غیرمستقیم، در جریان افکار شخصیت داستان و واکنش‌های او نسبت به محیط اطرافش قرار می‌گیرد و سیر اندیشه‌های او را دنبال می‌کند.
تک‌گویی درونی، بسیار شبیه حرف زدن بچه‌های کوچک است؛ وقتی با خودشان بازی می‌کنند و حرف می‌زنند و مخاطبی ندارند. به بیان دیگر، هرگز انتظار ندارند که کسی به آن‌ها توجه کند، یا به آن‌ها جواب بدهد و با صحبتشان همراهی کند، یا نسبت به افکارشان که به زبان می آید و کارهایی که از آن‌ها سر می‌زند، از خود عکس العملی نشان دهد.
نمونه‌ای از رمان سنگ صبور صادق چوبک: بلبل سرگشته منم، کوه و کمر گشته منم.
ادبیات داستانی، جمال میرصادقی، با تلخیص از ص ۵۰۸ - ۵۱۰.
#زاویه‌ی‌دیدداستان
#تک‌گویی‌درونی
#جمال‌میر‌صادقی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
7.2هزار دنبال‌کننده
5.5هزار عکس
271 ویدیو
5 فایل
توسط دبیر بازنشسته و کارشناس ارشد ادبیات: عفت ک. (بانو خالقی)
استفاده از مطالب، با درج لینک.
کانال‌سوم: #سخنان‌بزرگان‌ایران‌و‌جهان
https://eitaa.com/sokhananebozorgan2
کانال دوم: #گلستان‌ادبیات
https://eitaa.com/golestaneadabiyat
مشاهده در ایتا