داستان‌نویسان بزرگ جلال آل احمد او در سال ۱۳۰۲ شمسی، در خانواده‌ای مذهبی، در تهران به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی، پدرش او را به کسب و کار در بازار واداشت. جلال پنهان از چشم پدر، در کلاسهای شبانه‌ی دبیرستان دارالفنون، تحصیل را ادامه داد. به دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران رفت، دانشکده را به اتمام رساند و در سال ۱۳۲۶ شغل معلمی را برگزید. در دوران تحصیل در دانشکده، با گروهی از یاران خود، در انجمنی که تشکیل داد، به ترجمه و نشر کتاب مشغول بود. از سال ۱۳۲۳ تا ۱۳۳۲ به فعالیتهای سیاسی پرداخت. در همین سالها، چند داستان و مقاله نوشت و کتابهایی را از زبان فرانسوی به فارسی برگرداند. پس از آن، با سفر به شهرها و روستاها، نوشته‌هایی درباره‌ی آداب و رسوم مردم پدید آورد. او سرپرستی چند نشریه را به عهده داشت و با مجلات گوناگون همکاری می‌کرد. آخرین کار او در این زمینه، انتشار "کیهان ماه" بود که با همکاری همسرش سیمین دانشور، به انتشار دو شماره موفق شد. جلال در بازگشت از حج، پس از انتشار سفرنامه‌ی حجّ خود به نام خَسی در میقات در سال ۱۳۴۵ توانست سبک نوینی در سفرنامه‌نویسی حج پدید آورد. او در سال ۱۳۴۸ در ۴۶ سالگی در اَسالِم گیلان درگذشت و در مسجد فیروزآبادی شهر ری به خاک سپرده شد. آثار معروف وی، عبارتند از: دید و بازدید، سه‌تار، زن زیادی، اورازان، مدیر مدرسه، نون و القلم، غرب‌زدگی، خسی در میقات، ارزیابی شتابزده، در خدمت و خیانت روشنفکران، هفت مقاله، جزیره‌ی خارک و ... . با تلخیص از تاریخ ادبیات ایران، دکتر توفیق سبحانی، ص ۶۵۴ و ۶۵۵ و چون سبوی تشنه، دکتر یاحقّی، ص ۲۰۵ - ۲۰۸. #داستان‌نویسان_بزرگ #جلال_آل_احمد https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303