یک رباعی از نیما یوشیج می‌پوش رخ از مردم و با گوشه بساز پاسخ مده ار چند دهندت آواز غولی است نشسته صد طعامش در پیش کوته‌نظری، دست در آن کرده دراز مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، سیروس طاهباز، ص ۸۳۴. #نیما_یوشیج #رباعی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از خیام گر یک نفست ز زندگانی گذرد مگذار که جز به شادمانی گذرد هشدار که سرمایه‌ی سودای جهان عمر است؛ چنان کش گذرانی، گذرد رباعی‌نامه، فرزانه محمودزاده، ص ۳۴. #خیام #رباعی #شادمانی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از فخرالدین عراقی، شاعر و عارف قرن هفتم هجری دل در طلبت، هر دو جهان می‌بازد وز هر دو جهان، سود و زیان می‌بازد ماننده‌ی پروانه که بر شمع زند بر عین تو، جان خود چنان می‌بازد رباعی‌نامه، فرزانه محمودزاده، ص ۶۶. #فخرالدین_عراقی #شمع‌و‌پروانه #رباعی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

قالبهای شعری 🌹🌹🌹 رباعی شعری چهار مصراعی است که مصراع سوم آن، معمولاً قافیه ندارد؛ گرچه رباعیهایی که هر چهار مصراعش قافیه دارد هم موجود است. رباعی، قالبی ایرانی است و از زمان رودکی تا حال در شعر فارسی رواج داشته است. درون‌مایه‌ی آن، بیشتر عاشقانه، عارفانه و فلسفی است و مناسب‌ترین قالب، برای ثبت لحظه‌های کوتاه شاعرانه است. خیام، عطار، مولوی و بابا افضل کاشانی، از بهترین رباعی‌سراها به شمار می‌روند. چند رباعی: گر مرد رهی، میان خون باید رفت از پای فتاده، سرنگون باید رفت تو پای به راه در نِه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید رفت (عطار) 🌺🌺🌺 من درد تو را ز دست آسان ندهم دل برنَکَنم ز دوست، تا جان ندهم از دوست به یادگار، دردی دارم کان درد به صد هزار درمان ندهم (مولوی) 🌺🌺🌺 گفتی که ز بهر مجلس افروختنی در عشق چه لفظهاست اندوختنی ای بی‌خبر از سوخته و سوختنی عشق آمدنی بود، نه اندوختنی (سنایی) 🌺🌺🌺 آرایه‌های ادبی، دکتر هادی، ص۴۷ - ۴۹. #قالبهای_شعری #رباعی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از مؤمن یزدی در حیرتم از عشق که بی مکث و درنگ تسخیر کند کشور دلها، بی جنگ پیوسته خراج گیرد از جانِ خراب آرام نگیرد مگر اندر دلِ تنگ رباعیات مؤمن یزدی، به کوشش حسین مسرّت، ص ۱۴۲. #عشق #مؤمن‌یزدی #رباعی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

رباعی، نابترین شعر ایرانی از حسین مسرّت بیت، دوبیت، دوبیتی، ترانه، ترانک، فهلوی، پهلوی، سیتک، چهارمصراع، چهاردانه، چهارخانه و چهارگانه، همه نام رباعی، این کهنترین و اصیلترین گونه‌ی شعر فارسی است. رباعی، به طور عام و دوبیتی( فهلوی: پهلوی) به طور خاص، اصیل‌ترین قالب شعر ایرانی است؛ چرا که اولاً، این وزن در بُحور عَروضی اعراب، سابقه ندارد و ثانیاً، از جهت زبان شناسی، در زبانهای ایرانیِ پیش از اسلام(یعنی زبان اقوام مادی) ریشه دارد. رباعیات مومن یزدی، به کوشش مسرت، مقدمه، ص پنجاه و شش. #رباعی #مومن_یزدی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از حافظ ای باد، حدیث من، نهانش می‌گو سِرّ دل من، به صد زبانش می‌گو می‌گو، نه بدان سان که ملالش گیرد می‌گو سخنیّ و در میانش می‌گو حدیث: سخن. دیوان کامل حافظ، ص ۳۴۵. #رباعی #حافظ https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از نیما یوشیج رازی است که آن نگار می‌داند چیست رنجی است که روزگار می‌داند چیست آنی که چو غنچه در گلو خونم ازوست من دانم و شهریار می‌داند چیست گوشه‌ی تماشا (رباعی از نیما تا بعد)، سید علی میرافضلی، ص ۷۱. #رباعی #نیما‌یوشیج https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

رباعی، ناب‌ترین شعر ایرانی از حسین مسرّت بیت، دوبیت، دوبیتی، ترانه، ترانک، فَهلوی، پهلوی، سیتک، چهارمصراع، چهاردانه، چهارخانه و چهارگانه، همه نام رباعی، این کهن‌ترین و اصیل‌ترین گونه‌ی شعر فارسی است. رباعی، به طور عام و دوبیتی( فهلوی: پهلوی) به طور خاص، اصیل‌ترین قالب شعر ایرانی است؛ چرا که اولاً، این وزن در بُحور عَروضی اعراب، سابقه ندارد و ثانیاً، از جهت زبان‌شناسی، در زبان‌های ایرانیِ پیش از اسلام(یعنی زبان اقوام مادی) ریشه دارد. رباعیات مؤمن یزدی، به کوشش مسرّت، مقدّمه، ص پنجاه و شش. #رباعی #مؤمن‌یزدی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303