خنده ابیاتی از نیما یوشیج به رُخم می‌خندد، می‌خندد می‌دهد خنده‌ی او ره به امید همچو پای‌آبله‌ی راه دراز در بیابان ز دَمِ صبح سپید... مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، ص۶۵۸. #نیما_یوشیج #خنده https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از نیما یوشیج💐💐💐 بنوشته به روی هر در از هشت درش در ناحیه‌ی بهشت با آبِ زَرش زین در، گذرد کسی که در کار جهان بوده است به راه خیرِ مردم، نظرش مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، طاهباز، ص ۸۳۷. #نیما_یوشیج #بهشت https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از نیما یوشیج دردا که نگشت هر کسی مَحرم ما آگاه نشد به دل، ز بیش و کمِ ما آنی که نشاندمش سخنها در گوش دیدم که ز دور، خنده زد بر غم ما مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، طاهباز، ص ۷۹۳. #نیما_یوشیج #رباعی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از نیما یوشیج شیطان به درِ تو کوفت، بگریز از او بیهوده به دل، هیچ نیانگیز از او من، راه سلامت به تو بنمایم چیست گوش خود و چشم خود، بپرهیز از او مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، طاهباز، ص ۸۵۶. #نیما_یوشیج #شیطان https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

مهر علی(ع) یک رباعی از نیما یوشیج صد بار شکست و بست و در هم پیوست تا نام علی(ع) مرا در آیینه ببست من بگسلم از تو با جفای تو، ولیک از مهر علی(ع) دلم نخواهد بگسست مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، سیروس طاهباز، ص ۸۰۵. #علی(ع) #نیما_یوشیج https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

بخشی از شعر آی آدمها از نیما یوشیج آی آدمها که بر ساحل، بساط دلگشا دارید نان به سفره، جامه‌تان بر تن یک نفر در آب می خواند شما را موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد باز می‌دارد دهان با چشم از وحشت دریده سایه‌هان را ز راه دور دیده آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی‌تابی‌اش افزون می‌کند زین آبها بیرون گاه سر، گه پا آی آدمها... چون سبوی تشنه، دکتر یاحقّی، ص ۱۰۸. #نیما_یوشیج #آدمها #ساحل https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از نیما یوشیج آن کس که نه با علی(ع) دل خویش بباخت چیزی نشناخت، گرچه بس چیز شناخت در ساحت دل به هر بدی، لیک دلم با آن که بد علی به لب داشت، نساخت مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، طاهباز، ص ۷۹۷. #علی(ع) #نیما_یوشیج https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از نیما یوشیج می‌پوش رخ از مردم و با گوشه بساز پاسخ مده ار چند دهندت آواز غولی است نشسته صد طعامش در پیش کوته‌نظری، دست در آن کرده دراز مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، سیروس طاهباز، ص ۸۳۴. #نیما_یوشیج #رباعی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

شاعران معاصر نیما یوشیج علی اسفندیاری، متخلّص به نیما یوشیج و ملقّب به پدر شعر نو، در ۲۱ آبان سال ۱۲۷۴ شمسی در دهکده‌ی یوش از روستاهای نور مازندران به دنیا آمد. شهرت او به یوشیج=یوشی، از رهگذر نسبت به زادگاه اوست. پدرش در شمال، به کشاورزی و گله‌داری مشغول بود و نیما، دوران کودکی را در زندگی کوچ‌نشینی گذراند. در دوازده سالگی، با خانواده‌ی خود به تهران آمد و پیگیر تحصیلات سنتی خود شد و در مدرسه‌ی سن لویی، ادبیات و زبان فارسی و نقاشی آموخت. معلم ادبیات او، نظام وفا که از شاعران سنت‌گرا بود، او را به شعر و شاعری تشویق کرد. آشنایی او با زبان فرانسوی، او را با قلمرو جدید شعر آشنا کرد. وی در سال ۱۳۰۰ نام خود را به نیما یوشیج تغییر داد. در جوانی، به استخدام وزارت دارایی درآمد. در سال ۱۳۰۵ با عالیه جهانگیر ازدواج کرد. از سال ۱۳۰۷ - ۱۳۱۰ با همسر خود در بابل و لاهیجان و رشت و سپس در آستارا به تدریس پرداخت. در سال ۱۳۱۱ به تهران بازگشت و با انتشار مقاله‌هایی پیرامون شعر و هنر که بعدها به نام ارزشِ احساسات چاپ شد، همکاری خود را با مجله‌ی موسیقی آغاز کرد و سنگ بنای شعر نو را در این مجله‌ گذاشت. در سال ۱۳۲۸ در انتشارات وزارت فرهنگ، به خدمت پرداخت. او پس از گذاشتن عمری در راه شعر، در سال ۱۳۳۸ به زادگاه خود رفت و به بیماری ذات‌الرّیه مبتلا شد و برای درمان به تهران بازگشت و در ۱۳ دی ماه همان سال در شمیران تهران درگذشت. جسدش، در امامزاده عبدالله تهران به خاک سپرده شد تا این که بنا به وصیتش، در سال ۱۳۷۲ به خانه‌ی پدری‌اش در یوش منتقل گشت. آثار منظوم وی عبارتند از: قصه‌ی رنگ پریده، افسانه، خانواده‌ی سرباز، مانِلی، شهر شب، شهر صبح، ناقوس و... از آثار منثور او، می‌توان از حرفهای همسایه، ارزش احساسات و پنج مقاله‌ی دیگر نام برد. با تلخیص از تاریخ ادبیات ایران، دکتر سبحانی، ص ۶۳۹ - ۶۴۱ و بر کران بیکران، دکتر صبور، ص ۱۵۹ - ۱۶۱. #شاعران_معاصر #نیما_یوشیج https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از نیما یوشیج رفتم به سوی نرگس و نرگس بر آب پرسیدم از او صد و یکی داد جواب گفتم: سوی بازار، کی آید گل؟ گفت: آن دم که رود دیده‌ی نرگس در خواب گل: گل سرخ. مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، سیروس طاهباز، ص ۷۹۴. #نیما_یوشیج #نرگس https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

یک رباعی از نیما یوشیج محمود، علی(ع) عابد و معبود، علی است وز جمله‌ی آفریده، مقصود، علی است گفتی که: علی که بود؟ فاشت گویم: بودی به میان نبود، ور بود، علی است مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، سیروس طاهباز، ص ۸۰۲. #علی(ع) #نیما_یوشیج https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

علی یک رباعی از نیما یوشیج محمود، علی(ع) عابد و معبود، علی است وز جمله‌ی آفریده، مقصود، علی است گفتی که: علی که بود؟ فاشت گویم: بودی به میان نبود، ور بود، علی است مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، سیروس طاهباز، ص ۸۰۲. #علی(ع) #نیما_یوشیج https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303