سقوط🍁🍁🍁 از هوشنگ ابتهاج( ه.ا. سایه) گردنی می‌افراشت سرش از چرخ، فراتر می‌رفت آسمان با همه اخترهاش بوسه می‌زد به سرانگشتش سکه‌ی خورشید بود در مشتش یک سر و گردن گاه نه کم از فاصله‌ی کیهانی است وز سرافرازی تا خواری جز یک سر مو، فاصله نیست او سری خم کرد و آسمان با همه اخترهاش دور شد از سر او. بررسی و تحقیق در ادبیات معاصر ایران، دکتر حسن حاج سید جوادی، ص ۴۲۷. #هوشنگ_ابتهاج #سقوط https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303