در روزگار قحطی وجدان از علیرضا قزوه آن روزها که فیلَم یاد هندوستان نکرده بود شعرهایم را در کوزه می‌گذاشتم و آبش را با اجازه می‌خوردم و امروز می‌خواهم شاعری باشم با شمشیر وجدان در دست و واژه‌هایم را به مؤاخذه بگیرم گریستن نخستین قطعه‌ی کودکانه‌ی من بود و فقر تنها همبازی آن روزهایم با پدری که دلش می‌خواست یک ریال را بین دو برادر به عدالت قسمت کند... و امسال، سال قحطی عاطفه بود سالی که آخرین بازمانده‌های اَنوَری دیوانشان را چاپ کردند و رفوزه‌های هنری با تک ماده‌ی دیپلم افتخار، قبول شدند... از نخلستان تا خیابان، علیرضا قزوه، حوزه‌ی هنری، چاپ چهارم، ۱۳۷۶، ص ۷۳ - ۷۵. #علیرضا_قزوه #قحطی_وجدان https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303