سخنی از گلستان سعدی هنرمند و بی‌هنران بی‌هنران، هنرمند را نتوانند که بینند؛ همچنان که سگان بازاری، سگ صید را مَشغله برآرند و پیش آمدن نیارند؛ یعنی سِفله، چون به هنر با کسی برنیابد، به خُبثش در پوستین افتد. کند هرآینه غیبت، حسودِ کوته‌دست که در مقابله، گُنگش بُوَد زبانِ مَقال لغات: مشغله: هیاهو و فریاد کردن. این‌جا: پارس کردن سگ. یارستن: توانستن. نیارند: نمی‌توانند‌. سفله: شخص پست، فرومایه. برآمدن: غلبه کردن. برنیاید: غلبه نکند‌. خبث: بدذاتی، بدجنسی. در پوستین افتادن: کنایه از غیبت کردن. مقال: گفتگو. کلیات سعدی، گستان، باب هشتم در آداب صحبت، ص ۱۸۰. #گلستان_سعدی #هنرمند‌و‌بی‌هنر https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303