سخنی از بوستان سعدی
یتیم‌نوازی
پدرمُرده را سایه بر سر فکن
غبارش بیفشان و خارش بکن
ندانی چه بودش فرومانده سخت
بُوَد تازه بی بیخ،* هرگز درخت؟
چو بینی یتیمی سرافکنده پیش
مده بوسه بر روی فرزند خویش
یتیم ار بگرید، که نازش خَرَد؟
وگر خشم گیرد، که بارش بَرَد؟
اَلا تا نگرید، که عرش عظیم
بلرزدهمی چون بگرید یتیم
به رحمت بکن آبش از دیده پاک
به شفقت* بیفشانش از چهره خاک
اگر سایه‌ای خود برفت از سرش
تو در سایه‌ی خویشتن پَروَرش
*بیخ: ریشه، اصل.
*شفقت: مهربانی، دلسوزی.
کلیات سعدی، بوستان، باب دوم در احسان، ص۲۵۵.
#بوستان‌سعدی
#یتیم‌نوازی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
215.7K
#بوستان‌سعدی 🌹🌹🌹
باب دوم در #احسان
#یتیم‌نوازی
خوانش:#حمیدرضا‌محمدی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
🌻🌻🌻