(میلاد امام محمدباقر (ع) مبارک باد) #باقرالعلوم در مدینه آسمان امشب درخشان می‌شود کهکشان تا کهکشان ، آیینه بندان می‌شود غنچه‌ای گل می‌کند، از بوستان مصطفیٰ کز شمیمش رَشکِ گل‌های بهاران می‌شود چارمین ماه ِ سماوات ولا بعد از علی (ع) زیب عرش اعظم و آیینه‌ی جان می‌شود باقر آل محمد (ص) ، مفخر شرع نبی ـ بر امام ساجدین اِعطا ز یزدان می‌شود مالک المُلک علوم دهر و سرّ کائنات موشکافِ جمله‌ی احکام قرآن می‌شود می‌شکافد پرده‌های عِلم را با تیغ عقل تا که اسرار نهان بر او نمایان می‌شود برترین دانشور عالَم که باشد بی بدیل نزد او درمانده چون طفل دبستان می‌شود هر سؤالی را دهد پاسخ از اسرار جهان کز فصاحت، مثنوی‌های فراوان می‌شود کاخ جهل و برج عِصیان و بنای ارتداد از نسیم دانشش از پایه، ویران می‌شود هر که دارد شبهه‌ای در راز هستی بی‌درنگ از کلامش مورد ایمان و ایقان می‌شود آنکه باشد دردمند دانش و جویای علم در کلاس درس او بی پرده درمان می‌شود آنکه سر ساید به خاک مکتب جانپرورش ذرّه‌ای باشد اگر ، خورشیدِ تابان می‌شود آنکه نوشد قطره‌ای از بحر علم و دانشش ناخدای کشتی دریای عرفان می‌شود گرچه او بی بارگاه است و ندارد قبّه‌ای خاک کویش توتیای اهل ایمان می‌شود چون شدی نادم ز کردارت بخواه از او که چون یک نگاهش موجب عفو گناهان می‌شود بار می‌گیرد ز دوشی که شده خم از گناه شافع درماندگان ، در روز میزان می‌شود (ساقیِ) میخانه ی علم است و عرفان و حِکم جرعه‌نوش مکتبش مست و غزلخوان می‌شود شایگان آورده‌ام گر قافیه ـ در این غزل... در مضامین سخن گهگاه ، شایان می‌شود سید محمدرضا شمس (ساقی) 1391 http://eitaa.com/shamssaghi

(شهادت امام هادی (ع) تسلیت باد.) #امام_هادی گُلی از گلشن باغ ِ نبوی (ص) ، پَرپَر شد شیعیان را ـ ز غمش خاک عزا بر سر شد بلبل غمزده، خاموش شد از غصه چو دید گلی از حاصل بستان ولا ، پرپر شد حضرت هادی امام دهمین گشت شهید "معتمد" ، قاتل ِ آن "هادی" ِ نام آور شد بود هم عابد و هم عالِم و هم عارفِ راز شهره در عِلم و عمل ، آن مَهِ دانشور شد قدرِ گل ، بلبل شوریده بداند امّا... قدر او نیز برای همگان ، باور شد دستگیر فقرا بود در آن عصر فجیع غمگسار دل هر مرد و زنِ مضطر شد مُلک شیعه ز غمش رَخت عزا بر تن کرد در غم سبط رضا ، زاده‌‌ای از حیدر شد "معتمد" سوخت چو با زهر جفا سینه‌ی او زار و شرمنده ازین ظلم و ستم ، ساغر شد قتل، یک لکّه‌ی ننگ است به دامانِ بشر مرگ ، در راه خداوند ، ولی زیور شد این ستم با که توان گفت که از جهل و عناد مرتکب ، دست ستمکار ِ ستم پَرور شد کرد طوفانِ اجل ، شمعِ رخش را خاموش ای دریغا که جدا ، روح وی از پیکر شد گرچه ماه رجب است و همه در عیش و سرور گویی امشب که "محرّم ـ صفری" دیگر شد نه فقط سوخت دل اهل زمین از غم او : عرشیان را ـ ز غمش ، دیده و دامن تر شد نه ازین داغ فقط ارض و سما نوحه گرند که غمین در غم او ، حضرت پیغمبر شد لرزه افتاد نه تنها به جهان از این غم بلکه لرزان ، حرم و بارگه داور شد جام لبّیک ، چو بگرفت ز (ساقی) اجل آخرین جرعه‌ی مستانگی‌اش کوثر شد. سید محمدرضا شمس (ساقی) 1383 http://eitaa.com/shamssaghi