#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_ده نشستم لب تخت: ((نگاه کن ببینم. یک طرف بدن تو کاملا سوراخه، اون وقت میگی یه ذره ترکش؟ _ خودش خوب میشه! _ هیچ چیزی خود به خود خوب نمیشه، اگه این جور کارگر افتاده باشه! همان طور که ساعدت روی پیشانی بود و سقف را نگاه می کردی، گفتم:((فردا صبح حتما باید بریم دکتر!)) بعد آمدم جلوتر و شروع کردم برایت از دلتنگی ها گفتن. گفتم و گفتم و گفتم تا آنکه گفتم: ((چرا جلوی در تحویلم نگرفتی؟)) حالا در چشمانم نگاه می کردی:((وقتی بغلت کردم آن قدر بدنت ضعیف شده بود که دلم هُری ریخت پایین. چی کار کردم باتو سمیه؟)) خندیدم: ((به خودت نگیر آقا مصطفی، سه روز روزه بودم!)) _ نزن زیرش سمیه! این لاغری و ضعف، کار سه روز روزه نیست! ساعتی بعد گفتی: ((گرسنه‌ت نیست؟ تو یخچال چی داریم؟)) غذا داشتیم، گرم کردم و خوردی. وقت اذان بود و باید نماز می خواندیم. بلند شدیم تا آماده شویم. بیدار شدم و به نوری که از حاشیه پرده بیرون میزد نگاه می کردم. ساعت را نگاه کردم که ده صبح بود و به تو که غرق خواب بودی. به اتاق فاطمه سر زدم، او هم خواب بود. بساط صبحانه را راه می انداختم که از صدای پایم بیدار شدی. بلند شدی و از داخل ساک عروسک بزرگی را بیرون آوردی و یک کیف دستی آبی کاربُنی همراه یک سری عکس رادیولوژی را انداختی روی میز توالت: ((این برای فاطمه، این برای تو و اینا هم برای آقای دکتر!)) #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_یازده _صبحانه‌ت رو بخور بریم دکتر! نه، امروز نه! هر طور بود راضی ات کردم. فاطمه را پیش مامانم گذاشتم و رفتیم بیمارستان بقیه الله. دکتر عکس ها را که نگاه کرد گفت:((فعلا هیچ کاری نمی تونیم بکنیم، ترکشا توی گوشتت فرو رفته‌ن، اگه حرکت کردن و احساس درد کردی عملت می کنیم.)) از بیمارستان که بیرون آمدیم گفتی:((بریم دوری بزنیم؟)) ویترین مغازه ها را نگاه می کردی و تند تند برایم تعریف می کردی: ((اونجا دوستی داشتم به اسم حسن قاسمی دانا که اهل مشهد بود و فقط دوسال از من بزرگتر.خونواده شم اونجا بودن. چه حالی دارند حالا! وقتی ترکش خوردم، زیر اون همه آتش و خمپاره جونش رو به خطر انداخت و من رو آورد عقب. بعد که رفت جلو زخمی شد. توی همون حال براش آیت الکرسی می خوندم، اما بعدِ عمل نموند و شهید شد.)) رسیدیم جلوی طلا فروشی: ((بیا برات یه تکه طلا بخرم سمیه!)) _ نمی خوام! _ تعارف می کنی؟ _ نه! _ پس می برمت مشهد. _ مشهد؟ _ آره مشهد. هم زیارت می کنیم هم سری به خونواده شهید قاسمی می زنیم. خندیدم: ((بگو چرا داری تو گوشم این حرفا رو میزنی، خب از اول بگو بریم دیدن خونواده شهید!)) #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_دوازده با قطار رفتیم مشهد و مثل همیشه یک کوپه دربست گرفتی. همین که در هتل جا گرفتیم گفتی:((باید برم مراسم حسن و صحبت کنم.)) _ باز شروع کردی آقا مصطفی؟ _ آخه سمیه، جاسوس های از خدا بی خبر و تکفیریا به مادر این شهید مظلوم گفته‌ن پسرت با این کارش خودکشی کرده و شهید به حساب نمیاد. باید توی این مراسم بگم حسن کی بوده. باید بفهمن چطور شهید شده. اصلا تو هم بیا. من روم نمیشه تنهایی برم. تو هم بیا سمیه. بیا با مادر دل سوخته‌ش آشنا شو. با تو آمدم. همه خانواده اش جمع بودند و مراسم گرفته بودند. از حسن گفتی، از شجاعتش، از چگونگی شهادتش و در آخر آیه (وَ لا تَحسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبیلِ الله اَمواتاً) را تفسیر کردی و گفتی: ((آنجا که خداوند می فرماید: (عِندَرَبَّهِم یُرزَقُون)، یعنی شهدا زنده‌ن، دستشون بازه و می تونن گره گشایی کنن.)) زن ها گریه می کردند. گفتی: ((وقتی حسن رو بردن اتاق عمل، منم توی بیمارستان بودم و براش آیت الکرسی می خوندم. گفتم اگه مادرشم اینجا بود، الان همین رو می خوند.)) صدای گریه زن ها بلندتر شد. وقتی می خواستیم بیاییم، یکی از دوستان خانوادگی شهید با اصرار ما را رساند هتل و سر راه غذای، حضرتی هم برایمان گرفت و گفت: ((اینم از طرف شهید حسن قاسمی. خیلی براش زحمت کشیدین. اونم مهمون نوازه.)) ‌#خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #مامقتدریم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_سیزده حسن حسن گفتن شده بود ورد زبانت و هر لحظه و هرجا یاد شهید حسن قاسمی می کردی. طاقت نیاوردم و گفتم: ((مگه چه مدت باهاش بودی که این همه ازش خاطره داری؟)) _ بیست و پنج روز! _ فقط همین؟ _ ولی او به اندازه 25سال خاطره سازی کرد! آهی کشیدی و ادامه دادی: ((انگار بهش الهام شده بود قراره شهید بشه. پنجشنبه بود و آب حمام سرد. اصرار داشت بریم غسل کنیم. هرچه گفتم بذار آب گرم بشه، گفت: نه. و رفتیم برای غسل کردن. گفتم: پس بخون تا سردی آب رو حس نکنیم. شروع کرد به خوندن مدح امیرالمومنین که ولادتش نزدیک بود. اون قدر قشنگ خوند که تموم بچه هایی که توی محوطه بودن، با شنیدن صدای حسن اومدن پشت در حمام جمع شدن و دست زدن. بعدش رفتیم عملیات. همون جا بود که اول من مجروح شدم و او مرا کشید عقب و بعد خودش مجروح شد و بعد هم شهید. تازه فهمیدم چرا این قدر اصرار داشت غسل کنه!)) چشم هایت از اشک پر شده بود: ((سمیه، حسن نه زن داشت نه بچه. بعد از این هر وقت اومدیم مشهد باید به پدر و مادرش سر بزنیم. باید براشون مثه یه عروس باشی و فاطمه هم مثه یه نوه.)) خندیدم: ((با این حساب من دوتا خونواده شوهر خواهم داشت و احتمال اینکه بیشترم بشه هست!)) #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_چهارده به فاصله کمی باز هم رفتیم مشهد. این بار خاله ام را هم بردیم، همان که معلول ذهنی است. نذر کرده بودم از سفرت سالم برگردی و حالا باید نذرم را ادا می کردم. سفر قبلی را به خواست تو آمده بودم. یک هتل آپارتمان گرفتی و صبح روز بعد گفتی می روی بیرون و زود می آیی. وقتی آمدی و دیدم ریشت را زده ای، چشم هایم گرد شد: ((این چه وضعیه آقا مصطفی؟)) خندیدی. دستی به محاسن نداشته ات کشیدی: ((خوبه؟ می پسندی؟)) _ چرا اینجوری کردی آقا مصطفی؟ _ بعدا می فهمی چرا! ناراحت شدم: ((یعنی چه؟ حالا که ریشات رو زدی برو سبیلاتم بزن!)) بزنم؟ واقعا؟ از نظر تو اشکالی نداره؟ از جیبت عکسی بیرون آوردی: ((نگاه کن ببین خوب افتادم؟)) _ حالا این قدر از این تیپت خوشت آمده که رفتی عکسم انداختی؟ _ نباید شناسایی بشم! _ یعنی این طوری شناسایی نمیشی؟ پشت پاکت عکس ها را نگاه کردم نوشته بود: سید ابراهیم احمدی. _ نکنه فامیلی‌ت رو هم عوض کردی؟ _ استتار کامل! #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_پانزده رفتی بیرون و آمدی و این بار سبیل هایت را هم زده بودی، طوری شده بودی که فاطمه با حیرت نگاهت می کرد. _ خودمم فاطمه جان. بابات! _ هیچ معلومه چیکار می کنی آقا مصطفی؟ مرا بردی حرم. بعد از زیارت، در رواق امام با دو تن از رزمندگان افغانستانی که همسرانشان هم آنجا بودند آشنایم کردی. چقدر آرام بودند. یکی از آنها گفت:((شوهرم میره و میاد. دلم قرصه. اگه هم شهید بشه، ناراحت نمیشم، به خاطر خانم زینب(س).)) در دلم گفتم: پس چرا تو نمی تونی رفتن آقا مصطفی رو تاب بیاری. کم کم با لهجه افغانستانی حرف می زدی. چقدر هم قشنگ! _ مصطفی از کجا یاد گرفتی این طور حرف زدن رو؟ _ یادت رفته سرایدار گاوداری یه افغانی بود؟ تلویزیون فیلم دفاع مقدسی گذاشته بود و تو کانال یاب از دستت نمی افتاد. با چه شوقی نگاه می کردی! بعد از تمام شدن فیلم از این کانال به آن کانال می زدی تا شاید فیلم دیگری با همین مضمون ببینی. _ کاش بازم فیلم دفاع مقدس نشون بده! چقدر دیدنش برای نسل امروز خوبه! _ آقا مصطفی خیلی دنبال جنگ و جبهه ای ها! جریان چیه؟ بعدا می فهمی عزیز! بعدها فهمیدم که وارد گروه فاطمیون شدی و در سوریه خودت را افغانستانی جا زدی. همچنین فهمیدم که در آنجا کسی جز حفاظتی ها خبر نداشتند ایرانی هستی. فهمیدم که روزی تو را می خواهند و می گویند به تو شک دارند، اما فرمانده ات ابوحامد وساطت می کند و نمی گذارد تو را برگردانند. #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_هجده _ کی رسیدی؟ _ بعد از ظهر. _ تو که جز یه بار هیچوقت پادگان نمی رفتی؟ _ این بار آوردنمون. فردا میام پیشت. شک کردم: ((یه چیزیت شده آقا مصطفی، راستش رو بگو!)) _ این چه حرفیه؟ _ مطمئنم بیمارستان بقیه الله هستی! _ اول مجروحم می کنی بعد می کُشی! _ حالا که حرف نمیزنی، میام بقیه الله! با ناراحتی گوشی را قطع کردم که دوباره زنگ زدی: ((نیا سمیه، الان وقت اینجا اومدن نیست!)) _ پس اعتراف می کنی که بیمارستانی؟ _ خیلی خب، بیمارستانم! _ همین حالا راه می افتم! _ حداقل به پدرم نگو! _ قول نمیدم! همراه پدر و مادرم آمدیم بیمارستان. در طول مسیر زنگ زدم به پدرت، مگر می شد به او خبر نداد: ((نگران نشین. انگار مصطفی مجروح شده، ما داریم میریم بقیه الله، اگه خبری شد زنگ میزنم.)) دوباره صدای زنگ تلفن بلند شد:((داری میای؟)) _ نزدیک بیمارستانم. _ نترسی سمیه، فقط پام کمی آسیب دیده! با خودم فکر کردم: حتما قطع نخاع شدی یا شاید هم جفت پاهات رو از دست دادی یا شاید هم ویلچر نشین شدی. اگه هم شده باشی عیبی نداره، با خودم می برمت این طرف و آن طرف. تو فقط نفس بکش. اتفاقا اگه دست و پات قطع شده باشه خوبه، چون سوار ویلچرت می کنم و با هم میریم خرید، خودم هم بسته های خرید رو می گذارم روی پاهات و ویلچرت رو هُل میدم و همونطور که با تو حرف میزنم از حاشیه پیاده رو میارمت خونه. چه کیفی میده اگه بارونم نم نم بباره! #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_نوزده تا برسیم بیمارستان، هزار تا فکر در سرم می چرخید. مردم و زنده شدم. در بیمارستان، از اطلاعات سراغت را گرفتم. گفتند بخش پنج هستی. دیگر به پدر و مادرم کار نداشتم. بخش پنج سالن بزرگی بود، دو طرف آن هم اتاق و انتهایش یک در شیشه ای. درحالی که با خود می گفتم الان می بینمش الان می بینمش، در اتاق ها سرک می کشیدم. به نفس نفس افتاده بودم که دیدمت. داخل یکی از اتاق ها روی تختی دراز کشیده بودی که ملحفه آبی کم رنگی داشت، دماغت تیغ کشیده و رنگت زرد شده بود. در حالی که خیس عرق شده بودم، آمدم جلو و جلوتر. ملحفه را با یک دست از روی پایت کنار زدم، پایت آتل پیچ بود. فاطمه را گذاشتم روی پایت و با گوشی عکس گرفتم! با خوشحالی گفتم: ((خدارو شکر حداقل چند روزی مهمون خودمی!)) سعی داشتی فاطمه را که گریه میکرد آرام کنی: ((اگه می دونستم این قدر از مجروحیتم خوشحال میشی، زود تر مجروح می شدم!)) _ به فکر خودم می خندم. فکر می کردم قطع نخاع یا نابینا شدی، اما حالا خوش حالم که سالمی! _ سالمم؟ _ آره همین که نفس میکشی، همین که مجبوری بمونی و برای آزمایش غربالگری کنارم باشی، بقیه ش دیگه مهم نیست! فاطمه آرام شده بود و با ریش هایت بازی می کرد. پرنده ای پشت پنجره می خواند. آن موقع شب چه وقت خواندن بود! نمی دانستم چه کار کنم. چند بار دور تختت چرخیدم که تازه متوجه پدر و برادرم شدم. #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_بیست یک نگاه به اطراف می کنم. چقدر خلوت است. فقط پیر زنی سر مزار یکی از شهدای گمنام نشسته و با شن ریزه ای به سنگ قبر میزند. انگار نه انگار که آنجایم. دوست دارم برگردم به عقب، به خیلی عقب تر. روزهایی که هنوز به سوریه نرفته بودی، روزهایی که هنوز نشده بودی مدافع حرم. _ آقا مصطفی باید توی کارای خونه کمکم کنی! _ باز شروع کردی خانم؟ _ از اتاق فاطمه شروع کن. _ همین؟ _ و آشپزخونه. _ نه دیگه نشد، من اتاق فاطمه، تو آشپزخونه! _ قبول! خوش حال رفتم آشپزخانه. ربع ساعتی نگذشته بود که آمدی دم در. _ عزیز، یه چایی بهم میدی، کمرم درد گرفت! _ یعنی تموم شد؟ _ می تونی ببینی! چای را ریختم و دادم دستت. خسته و عرق ریزان آشپزخانه را تمیز کردم و به اتاق خواب رفتم تا از داخل کمد لباسم را بردارم. ناگهان کوهی از لباس و اسباب بازی های فاطمه ریخت روی سرم. _ آقا مصطفی اینا اینجا چی کار می کنن؟ جوابم را ندادی. چایت را خورده بودی و جلوی تلویزیون خوابت برده بود. به اتاق فاطمه سرک کشیدم، ظاهرا مرتب بود، خم شدم زیر تختش را وارسی کردم، وای! هر چه دستت رسیده بود چپانده بودی زیر تخت! روی تخت نشستم و سرم را بین دست هایم گرفتم، به جای گریه زدم زیر خنده. #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_بیست_و_یک_دو _ غذات؟ جات؟ دوستات؟ _ خیالت راحت همه چی عالیه. _ یعنی الان خونه سیدی؟ _ نه بابا روبه روی حرم امیرالمومنینم. _ بازم تک خوری آقا مصطفی؟ من رو گذاشتی و خودت عید غدیر تنهایی رفتی نجف؟ چطور دلت اومد؟ _ به خدا همش به فکرتم، برات کلی هم دعا می کنم! اشک هایم تندتند می آمد: ((نمی خوام یادم باشی! خداحافظ!)) روز بعد باز زنگ زدی. _ کجایی؟ _ کربلا، بین الحرمین. سرسنگین گفتم:((کاری نداری؟ خداحافظ!)) چند روز بعد زنگ زدی: ((عزیز، انگار نفرینت من رو گرفت، سوریه ام، اما دارم برمی گردم.)) قلبم فرو ریخت. _ چرا؟ _ مجروح شدم. نشستم روی زمین: ((خدایا شکرت، یعنی می آیی و میمونی پیشم؟)) خندیدی: ((نه عزیز این قدرا هم خوش شانس نیستی، خیلی جدی نیست!)) _چرا، چرا باید آن قدر جدی باشه که تورو به من برسونه! امیدوار بودم پاهای گچ گرفته و بخیه خورده، تورا برای مدتی طولانی کنارم نگه دارد. #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌مصطفاست #قسمت_صد_و_بیست_و_سه از سوریه برگشتی. آمدنت مصادف شده بود با چهلم عمه سرور. وقتی خبرفوت او را به تو داده بودند، حاضر نشده بودی بیایی. اما حالا از سر اجبار برگشته و چراغ خانه ام را روشن کرده بودی. روزهای اول برای تعویض گچ و پانسمان پاهایت از پدرت و درمانگاه نزدیک خانه کمک گرفتیم، اما روزی گفتی: (بعد از این خودم پاهام رو پانسمان می کنم، فقط کمکم کن.) _ من که دلشو ندارم! _ تو فقط نور چراغ موبایل رو بنداز روی زخم پاهام، بقیه‌ش با من! نور چراغ موبایل رو انداختم روی زخم پایت، خیلی مانده بود تا خوب شود. گفتم:(خدا پدر داعش رو بیامرزه!) خندیدی: (تو اولین نفری هستی که به جون داعشیا دعا می کنی!) _دعا می کنم چون باعث شدن الان کنار من نشسته باشی! _ حالا چرا نور رو می ندازی روی سقف، من اینجا نشستم و زخم پامم اینجاست! _ چون چشمام رو بسته‌م و دارم گریه می کنم! _تو که الان گفتی خوشحالی! _ ولی از دردی که می کشی، رنج می برم! نمی توانستم با رفتنت کنار بیایم، اما تو پا روی دلت می گذاشتی و می رفتی. باز هم میرفتی. چند روز بعد پنجه پایت که در آتل بود سیاه شد. به زور خواستم ببرمت بیمارستان، قبول نکردی. از صاحبخانه،آقای حاج نصیری خواستم بیاید. آمد و با پسرش تو را بردند دکتر. فهمیدیم پایت عفونت نکرده، فقط آتل را محکم بسته ای که اینطور سیاه شده. تا اینکه یک روز گفتی: (باید برم پادگان!) دلم قرص بود که هنوز پایت داخل گچ است. _ با این پا؟ _ با همین پا! ولی مراقبم. #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran

#اسم‌تو‌‌مصطفاست #قسمت_صد_و_بیست_و_چهار _ پس منم میرم خونه مامانم تا کاردستی فاطمه رو درست کنم. با هم از خانه بیرون آمدیم، تو از آن سو من از این سو. در خانه مامان در حال درست کردن کاردستی بودم که تلفنم به صدا در آمد: ((عزیز، اجازه میدی برم سوریه؟)) _آقا مصطفی؟ با این حالی که داری نه، اجازه نمیدم! _ اما اجازه من دست خداست. به آقاجون بگو عصات اونجا هم لازم میشه! و رفتی. به همین سادگی. شب از شدت ناراحتی به سید مجتبی، یکی از بچه های افغانستانی که در گروه یاد و خاطره تلگرام بود، پیام دادم:((سید ابراهیم رفت.)) نمی دانست همسرتم، نوشت:((نمیدونم این پسره دنبال چیه؟ یکی نیست بپرسه آدم عاقل با این پا کجا میری؟)) با خودم زمزمه کردم: آزمودم عقل دور اندیش را/ بعد از این دیوانه سازم خویش را تو به دنبال آن پرنده ای بودی که از هر پرش، صدای ساز می آمد. ساز شهادت! باز دوری و تنهایی، باز چشم به در دوختن و منتظر بودن و باز قصه تکراری کاش بیایی. بعد از مدتی بی خبری تماس گرفتی:((عزیز مژده بده، هم گچ پام رو باز کردم هم راه میرم.)) _ بدون عصا؟ _ عصا رو دادم به کسی که بهش نیاز داره! _ پس برای آزمایش غربالگری میای؟ _ تا خدا چی بخواد! با مامانم رفتم غربالگری، هفته بعد جوابش آمد: ((ممکنه این بچه مشکل ذهنی داشته باشه.)) اشک هایم آمدند. احساس غربت می کردم. زنگ که زدی ماجرا را گفتم: ((چه کنم آقا مصطفی؟)) _ فکر از بین بردن بچه رو نکن عزیز! #ما‌مقتدریم ‌ #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته خادمین شهداء استان تهران @khademinostantehran