دوازده قانون مقدس موای تای نوع پوشش سنتی موای‌تای به جای انتقاد از جامعه برای کمک به جامعه به پا خیزید. مؤدب، متواضع و فروتن باشید. در مورد تمرینات خود در این ورزش خودستایی نکنید. میهن دوست باشید و از کشورتان با احترام صحبت کنید با دیگران و خودتان صادق باشید. در اجرای تمرینات سخت کوش باشید و در حرفه خود از کار، حتی کارهای سخت روگردان نباشید و همیشه آرامش خود را حفظ کنید. در افکار و عقاید خود مثبت و سازنده. در قضاوت تیز نظر باشید و اصول اخلاقی را رعایت کنید. خوش قولی، احترام و یک رنگی را نسبت به سایر ورزشکاران، همکاران ولی دوستان رعایت کنید. سعی کنید منظم و صحیح العمل باشید و بیمار گونه در رویای موفقیت فرونروید. به قوانین احترام بگذارید. درحین مسابقه از برتری به حریف به طرز ناجوانمردانه استفاده نکنید.

#تمشیواری ❇️تمشیواری:شکستن اجسام سخت اوس @karatehzanjan

#تمشیواری ❇️آنالیز تکنیکهای شکستن اجسام سخت از دیدگاه پزشکی ورزشی: 🔹نکات بسیاری در موفقیت و اجرای مؤثر تکنیکهای شکستن اجسام سخت در ورزشهای رزمی وجود دارد. یکی از این موارد، سرعت است. سرعت جزء شش آیتم آمادگی جسمانی وابسته به مهارت است: اجزای شش گانه وابسته به مهارت عبارتند از: 🚩چابکی agility 🚩هماهنگی coordination 🚩تعادل balance 🚩توان power 🚩 زمان واکنش reaction time @karatehzanjan و 🚩 سرعت speed دو مورد فوق العاده مهم برای انجام تامشی واری، سرعت و توان است که یک کاراته کا باید با تمرین و ممارست و بالا بردن فاکتورهای آمادگی جسمانی و همچنین قوی نمودن نقاط ضربه زننده بدن، به آنها دست یابد. ✨💫اوس💫✨ @karatehzanjan

زندگینامه سوسای ماسوتاتسو اویاما

شروع اولیه ماسوتاتسو اویاما با نام یونگ ای چوی در 27 ام جولای سال 1923 و در روستایی اطراف شهر گانسان (Gunsan ) در کره ی جنوبی متولد شد. در سن نسبتا جوانی اش توسط والدینش به مزرعه ی خواهرش در منطقه ی منچوری واقع در جنوب چین فرستاده شد. او در سن نه سالگی زیر نظر آقای یی که در آن مزرعه کار می کرد، شروع به مطالعه ی  نوعی کمپوی چینی به نام " هیجده دست" کرد. وقتی اویاما در سن 12 سالگی به کره بازگشت، شروع به آموزش کمپوی کره ای کرد.   در سال 1938، در سن 15 سالگی برای آموزش به عنوان یک خلبان به ژاپن سفر کرد. جان سالم به در بردن در آن سن بسیار سخت تر از چیزی بود که فکر کرد، خصوصا به عنوان یک مرد کره ای در ژاپن و آموزش خلبانی اش به اولویت دومش تبدیل شد.   گیچین فوناکوشی ( Gichin Funakoshi)   او با شرکت در جودو و بوکس، آموزش هنرهای رزمی را ادامه داد و روزی آموزش شاگردانش را در کاراته اکیناوایی ملاحظه کرد. او از این کار بسیار زیاد لذت می برد و برای آموزش به دوجوی گیچین فوناکوشی در دانشگاه Takushoku  رفت. او در آنجا آنچه امروز به عنوان سایبر دوجو شناخته می شود را یاد گرفت.   سو نی چو (So Nei Chu) شکست ژاپن و هتک آبرو و حیثیت بعد از اشغال، روی اویاما تاثیر زیادی گذااشت، که تقریبا افسرده شد. خوشبختانه، در آن وقت سو نی چو وارد زندگیش شد. استاد "سو" کره ای دیگری از همان ایالت اویاما بود که در ژاپن زندگی می کرد. او هم به دلیل قدرت فیزیکی هم توان روحی اش مشهور بود. همین ماس اویاما را تشویق کرد تا زندگیش را به روش رزمی اختصاص دهد. او به اویاما توصیه کرد تا به مدت سه سال از بقیه ی جهان جدا شود و به تمرین ذهن و بدن خود بپردازد.   تمرینات کوهستان

اویاما در سن 23 سالگی ایجی یوشی کاوا (Eiji Yoshikawa)، نویسنده ی رمان "موساشی " (Musashi) را ملاقات کرد، که این رمان بر اساس زندگی و شاهکارهای مشهورترین سامورایی ژاپن بود. هر دوی رمان و نویسنده اش به اویاما کمک کردند تا راه و رسم سامورایی (بوشیدو) را یاد بگیرد. در همان سال، او به کوهستان مینوبو در استان چیبا رفت، همان جایی که موساشی (مشهورترین شمشیرباز ژاپنی) سبک نیتو ریو (Nito-Ryu) شمشیربازی را ابداع کرد.  اویاما فکر می کرد آنجا مکانی مناسب برای شروع سختی های تمرینی است که برای خودش برنامه ریزی کرده بود. علاوه بر این ها، او نسخه ای از کتاب یوشی کاوا را به خود به آنجا برد. شاگردی به نام یاشیرو نیز با او همراه بود.   تنهایی نسبی (دوری از اقوام و خویشان) به شدت احساس شد. یاشیرو بعد از 6 ماه به طور مخفیانه در طول شب فرار کرد. برای اویاما سخت تر شد، کسی که بیشتر از همیشه می خواست به تمدن برگردد. شو نی چو برایش نامه نوشت و بهش گفت که برای خلاص شدن از این میل شدیدش، باید یکی از ابرو هایش را بتراشد. مطمئنا او دوست نداشت کسی او را به این شکل ببیند. این گفته و حرف های تکان دهنده ی دیگر اویاما را به ادامه مسیرش متقاعد کرد و تصمیم گرفت تا قوی ترین کاراته کای ژاپن شود.   با این حال،  به زودی حامی اش به او اطلاع داد که او دیگر قادر به پشتیبانی اش نیست و درنتیجه، او بعد از 15 ماه مجبور شد به انزوایش پایان دهد.   چند ماه بعد، در سال 1947، ماس اویاما در اولین مسابقات ملی هنرهای رزمی ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم در بخش کاراته برنده شد. با این حال، او هنوز احساس کمبود می کرد، چون سه سال انزوایش را تکمیل نکرده بود. سپس او تصمیم گرفت زندگیش را کاملا وقف راه و روش کاراته (کاراته دو)  کند. بنابراین دوباره شروع کرد، این بار در کوهستان کیوزومی (Kiyozumi) در همان استان چیبا تمرین می کرد. این مکانی که انتخاب کرده بود، از لحاظ معنوی محیطی بسیار نشاط آور بود.   این بار، تمریناتش افراطی بود. 12 ساعت در روز، بدون هیچ روز تعطیلی در هفته، ایستادن زیر آبشار (خصوصا در زمستان)، شکستن سنگ های رودخانه با دستهایش، استفاده از درخت ها به عنوان تخته ماکی وارا (کاراته کاها از آن برای تمرین ضربه استفاده می کنند، همانند کیسه بوکس )، روزی صد بار با سرعت بالا پریدن از روی گیاهان کتان در حال رشد. به علاوه، تمرینات هر روزشان شامل یک دوره ی مطالعاتی از ادبیات باستان هنرهای رزمی، ذن و فلسفه بود. بعد از 18 ماه اعتماد به نفس وی کامل شد و قادر به کنترل زندگیش شد. هرگز دوباره آنقدر زیاد تحت تاثیر جامعه ی اطرافش قرار نگرفت.   گاوهای نر، حریفان و دست خدا   در سال 1950، ماس اویاما، بنیانگذار سوسای، سنجش و نمایش قدرتش را با مبارزه با گاو های نر شروع کرد. به طور کلی، او با 52 گاو جنگید که سه تا از آنها را بلافاصله کشت، و 49 تای دیگر که شاخ داشتند را با ضربات چاقو مانند دست از پا درآورد. در واقع، همه ی این مبارزه ها برای او آسان بود. اویاما از به خاطر آوردن اولین مبارزه اش را با یک گاو عصبانی لذت می برد. در سال 1957 در سن 34 سالگی، در مکزیکو نزدیک بود کشته شود، وقتی یک گاو نر ازش انتقام گرفت و با شاخ او را درهم درید. اویاما هر طور شده گاو را از خود دور کرد و شاخ هایش را شکست. او شش ماه برای بهبود زخم کشنده اش بستری و زمین گیر شد. اگرچه امروزه، گروه های حمایت از حقوق حیوانات در مورد این نمایش ها بیاناتی دارد، علی رغم اینکه این حیوانات تاکنون نیز قربانی شده اند.   او در سال 1953، به مدت یک سال برای نمایش زندگی کاراته اش روی ایستگاه های تلویزیون ملی به آمریکا سفر کرد. در طول سال های بعدی، در نتیجه ی مبارزه با 270 رقیب مختلف، همه ی آنها را شکست داد که اکثریت آنها را با یک ضربه ی مشت از پا درآورد. هیچ مبارزه ای بیشتر از سه دقیقه طول نکشید، و اغلب به ندرت بیشتر از چند ثانیه طول کشیده بودند. اصول مبارزه اش ساده بود. او به "دست خدا" ملقب بود و مظهر زندگی جنگجویان ژاپنی بر اساس قاعده ی کلی " آیچی گیکی هیساتسو ( Ichi geki, Hissatsu) به معنای "تنها یک ضربه برای کشتن حریف کافی است" بود. این قاعده برای او هدف اصلی تکنیک کاراته بود.   دوجوی اویاما اویاما در سال 1953، اولین دوجویش را در منطقه ی میجی رو (Mejiro ) در توکیو افتتاح کرد. در سال 1956، اولین دوجوی واقعی در یک استودیوی رقص ورزشی پشت دانشگاه ریکیو (Rikkyo )، که 500 متر با دوجوی هونبو (honbu ) کنونی درژاپن فاصله دارد، افتتحاح شد. این دوجو در سال 1957، به جز افرادی که به دلیل سختی تمرینات آنجا را ترک کردند، 700 نفر عضو داشت.   هنرآموزان زیادی از سبک های دیگر برای آموزش به اینجا (برای کومیته جیسن یا مبارزه ی فول کنتاکت) آمدند. یکی از مربیان اصلی به نام کنجی کاتو گفته است که آنها مبارزان سبک های دیگر را مشاهده می کردند و هر

تکنیکی را که برای مبارزه ی واقعی مناسب می دانستند، با سبک خود تطبیق می دادند. اویاما بدین صورت کاراته را بنا نهاده است.   اعضای دوجوی اویاما به طور جدی مبارزه شان را انجام می دادند و ترجیحا آن را به عنوان یک هنر رزمی در نظر می گرفتند، بنابراین آنها هم انتظارضربه زدن و هم ضربه خوردن را داشتند. در صورت موانع ناچیز،ضربه ی سر رایج بود، معمولا پاشنه ی دست یا بند انگشتان را با حوله یا پارچه می بستند. تکنیک های گرفتن، پرتاب کردن و حمله به پایین تنه ی حریف رایج بود. راند های کومیته معمولا تا وقتی که شخص با صدای بلند به شکستش اعتراف می کرد، ادامه داشت. صدمات به صورت روزانه اتفاق می افتاد و میزانی حدود 90 درصد مبارزان زخمی می شدند. آنها هیچ گونه دوگی (تن پوش کاراته) رسمی نداشتند و برای مبارزه هر لباسی را که داشتند، می پوشیدند.   شیهان بابی لاو (Bobby Lowe) ماس اویاما در سال 1952، در هاوایی نمایشی برگزار کرد. مرد جوانی به نام بابی لاو اویاما را دید و از قدرت اویاما متحیر ماند. پدر "بابی" مربی کونگ فو بود و او هر سبکی را که توانسته بود کار کرده بود. در سن 23 سالگی دارای دان 4 جودو (yondan ) ، دان 2 در کمپو (nidan )، دان 1 در آیکیدو (shodan) و یک بوکسر سبک وزن بسیار معروف بود.   طولی نکشید که شیهان بابی شاگرد ایچی دیشی (uchi deshi) اویاما شد (شاگردی که بالای دو سال کار کرده). او به مدت شش ماه تا یک سال روزانه با اویاما اموزش دید. در نهایت، مدت تمری این شاگرد ایچی دیشی به 1000 روز رسید و به واکاجیشی (Wakajishi) یا شیر جوان ملقب شد. "بابی لو" در سال 1957، برای گشودن اولین مدرسه ی اویاما خارج از ژاپن به هاوایی بازگشت.   شروع کیوکوشین   شعبه ی اصلی کنونی کیوکوشین به طور رسمی در ژوئن سال 1964 افتتاح شد، جایی که نام "کیوکوشین " به معنی حقیقت نهایی برای آن اختیار شد. در همان سال، سازمان بین المللی کاراته (IKO) بنا شد. از آن زمان به بعد، کیوکوشین در بیش از 120 کشور جهان گسترش یافت و بیش از 10 میلیون نفر ثبت نام کردند.   تاریخچه ی مختصر ماس اویاما 27 جولای سال 1923 در کره ی جنوبی متولد شد. در سن 9 سالگی سبک ژاپنی چاکوریکی (یکی از سبک های کونگ فو) را در منطقه ی مانچوریا یاد گرفت. 1938، برای آموزش کاراته شوتوکان شاگرد استاد گیچین فوناکوشی شد. 1946 وارد تمرینات کوهستان شد. 1947، قهرمان مسابقات کاراته ژاپن شد. او به طور گسترده ای کاراته گوجوریو را زیر نظر استاد گوگن یاماگوچی (Gogen Yamaguchi) مطالعه کرد و نایب رئیس این سازمان شد و درجه دان نهم گرفت. 1948، به تنهایی به مدت 18 ماه به تمرینات کوهستان رفت. 1950، تمرین در برابر گاو های نر را آغاز کرد. از 47 گاو، 4 راس را فوری کشت. 1952، برای آموزش دادن و نمایش کاراته به آمریکا رفت و در 32 منطقه کار کرد. 1953، پس از سفر به آمریکا با گاوی در شیکاگو جنگید و شاخ هایش با ضربه ی شوتو (ضربه ی چاقومانند دست) شکست. 1955، همراه با بپفورد دیوی (Bepford Davy)، رئیس شرکت کرایسلر، سراسر آمریکای جنوبی و اروپا را گشت. او مسابقات ترکیبی متعددی شرکت کرد. 1956، دوجوی اویاما را در یک استودیوی رقص باله آغاز کرد. 1957، با یک گاو نر در شهر مکزیکو مبارزه کرد. 1958، در ماه ژانویه کتاب "کاراته چیست" را منتشر کرد و 500000 نسخه از آن به بهترین نحو به فروش رسید. در سپتامبر همان سال  از FBI  واشنگتون از او به عنوان آموزش و نمایش کاراته دعوت شد. در اکتبر، از طرف آکادمی نظامی غرب برای آموزش و نمایش کاراته دعوت شد. 1964، بوکس تایلندی کاراته دو را به مبارزه طلبید، دوجوی اویاما به تنهایی از سه مسابقه، دو تا را برنده شد. 1971، انتشار مجموعه کتاب های کمدی معروف "Karate Baka Ichidai" (که زندگی کانچو ماسوتاتسو اویاما را در قالب کمدی بیان می کند) و فیلم "قوی ترین کاراته ی جهان". 1975، نام او و کیوکوشین در سراسر ژاپن مشهور شد و اولین مسابقات آزاد جهانی کیوکوشین کای کاراته را برگزار کرد. در 26 آوریل همین سال، در سن 70 سالگی به دلیل سرطان ریه فوت کرد.     علاوه بر موارد بالا، او برای تحقیق و مبارزه ی مسابقات اصلی در مقابل دیگر هنرهای رزمی جهان به جاهای دیگر نیز رفت. کیوکوشین به عنوان بزرگترین سازمان کاراته در نظر گرفته می شود. او  12000000 شاگرد از 140 ملیت مختلف جهان دارد. او همچنین در شروع سیستم مسابقات بدون دستکش و فول کنتاکت نقش برجسته ای داشت.

سامبو هنر رزمی که تمام رشته ها میتونن کار کنن (کیک بوکسینگ،جودو،کشتی،گراپلینگ،جوجیتسو) و اعتبارکمیته بین المللی المپیک رو داره آینده فرزندانمان را با ورزش های معتبر تضمین کنیم 💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪 #انجمن_سامبو_استان_قم @sambo_qom

#کاراته #کاراته_کنترلی #کومیته 🥋 کومیته بانوان 🔹جودان مواشی گری @karatehzanjan

تمرینات سخت اویاما

این گزارش در سال 1966 در مجله black belt، در زمان حیات اویاما منتشر شده بود. ماس اویاما از نظر اخلاقی مرد بزرگی است همراه با قدرت و استقامت فیزیکی یک گاو نر.تاریخ کاراته در ژاپن سرشار است از شاهکار ها,قدرت و شور جستجوی شیرین کاری همانند مبارزه با گاو های وحشی و یا کشتن سگهای درنده با مشتهای خالی. امروز کمی پیرتر شده است در دوران میانسالی اش است، و کارش مدیریت دوجوی کیوکوشین کای است که خودش بنیان نهاده است و شعبه هایی در کشور های مختلف دارد.بیشتر ترجیح می دهد به عنوان رهبر کیوکوشین کاراته باشد و میدان رقابت و جستجوی محبوبیت را برای جوانتر ها خالی کند. اما در یک چیز اویاما هنوز عوض نشده است و آن هم عشقش به تمرین در خارج از دوجو و در هوای آزاد است که کاراته کا را تا نهایت تحمل فیزیکیش صیقل می دهد.همیشه این نوع تمرین را در طبیعت رام نشده انجام می دهد و بر این باور است که شاگردان و رهروانش هم باید این کار را انجام دهند.  با وجودی که کمی مسن تر و سنگین تر شده است دسته ای از شاگردان ماجراجویش را همراه خود، سالی دو بار به بیرون، برای تمرینی می برد که به ندرت خارج از ژاپن می توانید ببینید، تا به قولی از آنها مردی مبارز بسازد. هر سال در زمستان،می توانید او را که سردسته شاگردانش است ببینید که بقیه همانند قطار،با پای برهنه به دنبال او در دامنه های شیبدار و برفی کوه میتسومین حرکت می کند.در تابستان هم گروه شاگردانش ، تمرین در کوهستان را ادامه می دهند و یا گاهی در ساحل موجهای عظیمی را به مبارزه می طلبند که از دریا به ساحل می رسند. قدرت و توانایی نظر اویاما در مورد تمرین در طبیعت به فلسفه او در تمرین کاراته گره خورده است.تا این اواخر او شدیدا به قدرت و استقامت بدنی معتقد بود که مطمئنا از سبک نرم و لطیف گوجوریو که آن را آموزش دیده بود سرچشمه نمی گرفت. استقامت آمیخته با سرعت و تکنیک سه ستون از سیستم تمریناتی او بوده اند.فقط این اواخر که پخته تر شده است، اقرار می کند که قدرت تنها کافی نیست و تمرکز ذهن هم می تواند انسان را به همان هدف برساند.با اینحال در کمپ های تمرین در طبیعت این اویامای جا افتاده با فلسفه ای ساده و کمتر پیچیده نسبت به قبل است که روانه کوهستانی می شود که تمرین در آن تحمل مرد را محک می زند. اویاما همیشه عاشق کوهستان بوده است از آن زمان که یک سال و نیم مشقت را در کوهستان تحمل کرد.اولین بار که برای تمرین به کوهستان پناه برد در اوایل 20 سالگیش بود. آن زمان به دنبال این بود تا خود را منظم سازد و کاراته اش را بی عیب.

شاگرد جوانش نمی تواند طاقت بیاورد اویاما در اصل به همراه یکی از شاگردان جوانش به کوهستان رفت اما بعد از گذشت چند ماه شاگردش نتوانست بیشتر از این تحمل کند و از کوهستان گریخت.برای فهمیدن علت آن کافی است یک بار پاراگراف زیر را که در مورد نحوه تمرین روزانه آنهاست بخوانیم. هر روز ساعت 5 صبح از خواب بلند می شدیم و تمرینمان دویدن به بالای کوه و پایین آمدن از آن شروع می شد. روزی 2000 بار سیکن زوکی را بر روی تنه درختان تمرین می کردیم و شاخه های درختان را با شوتو می شکستیم به آنها همچون رقیبانمان می نگریستیم. این کار هر روزمان بود برای تقویت بازوهایمان روزی چند صد بار شنا می رفتیم و هزاران بار با پا به کیسه ی شنی ضربه می زدیم و در نهایت جیو کومیته تمرین می کردیم. اینکه برای چند ماه اول در اعماق کوهستان تنها بودند امتحانی برای تست میزان شجاعتشان بود." در شب صدای باد همانند صدای پای شیطان بود.شب ها کابوس می دیدیم و بار ها از خواب می پریدیم گاهی وحشتمان چنان بود که انگار که ما تنها بازماندگان زمین در آخرالزمان هستیم و یا اینکه در قعر جهنم تنها مانده ایم. اما بعد از اینکه اویاما به شهر برگشت در نهایت قدرت و آمادگی بدنیش بود.در کوهستان وحشی نظم و تکنیک را با هم آموخت.مدت کوتاهی بعد از اینکه از کوهستان برگشت در رقابت شرکت کرد و همه آنهایی را که در ژاپن اسم و رسمی داشتند را شکست داد.(اویاما در کره متولد شده بود، اما در سن 15 سالگی به ژاپن رفت و باقی عمرش را در آنجا سپری کرد) امروزه در تابستان و زمستان،اویاما به کوهستان بر می گردد به کوه میتسومین که اکنون در معبد میتسومین دوجویی را راه اندازی کرده است. معبد و دوجو در 150 کیلومتری غرب توکیو در میان انبوه درختان کاج قرار گرفته اند جایی که به گفته مردم 2500 سال قبل اولین معبد آنجا بنا نهاده شده است. برای تمرین کمپ تابستانی اویاما، معمولا 150 نفر کاراته کا را با خود همراه می کند تعدادی از خانمها هم در این کمپ حضور می یابند.آنها هر روز صبح چندین کیلومتر را در تپه های شیب دار می دوند  و باقی روز  را به تمرین و مبارزه و مدیتیشن ذاذن  سپری می کنند کاراته برای بدن و جسم کاراته تمرینی برای ذهن و جسم است. این گفته اویاماست و در تمریناتش به هیچکدام بی توجهی نمی کند. شاگردانش در محلی در معبد که برای آنها تهیه شده است می خوابند.خانمها در قسمتی مربوط به خود و آقایان هم در قسمتی جداگانه.در کمپ تابستانی خانمها هم همانند آقایان شرکت می کنند و همانند آنها در تمرینات استقامتی و مبارزات شرکت می کنند. روز کاری زود شروع می شود قبل از طلوع آفتاب، ابتدا شاگردان صبحانه خود را آماده می کنند و بعد دوجو را قبل از اینکه برای دو در کوهستان بیرون روند تمییز می کنند. اویاما به شدت به تمرین در رودخانه و آب اعتقاد دارد.اعتقاد او این است که آب به خوبی، تعادل داشتن را به شاگردان آموزش می دهد و مجبورشان می کند تا نیروهایشان را با استفاده از قدرت مقاومت آب، در زمان اجرای کومیته و کاتا توسعه دهند. به دلیل همین طرز فکر روشن در مورد آب، اویاما گروهش را در تابستان از کوهستان به کنار ساحل می آورد تا موجها را به مبارزه بطلبند.این روش، تمرین در آب است در نهایت سختی اش.موجها آنقدر بلندند که به راحتی می توانند یک مرد یا زن را که در شرایط بدنی خوبی نباشد را با خود ببرند. نیروی موجها،هم در رفت و هم در برگشت، باعث تقویت ماهیچه های پا می شود و تعادل ورزشکار را بهبود می بخشد.رفت و برگشت موج باعث می شود تا ورزشکاری که در مقابل حریفش به تمرین کومیته می پردازد علاوه بر حریف باید مراقب محیط اطرافش هم باشد کاری که در خشکی ضروری نیست. موجها آنقدر قوی هستند که گروه با طنابی که به کمر خود بسته اند به صورت زنجیر به هم متصل شده اند تا موجها کسی را به داخل دریا نکشند. تمرینات زمستانی طاقت فرسا هستند تمرینات تابستانی برای اویاما و رهروانش لذت بخش است اما این تمرینات زمستانی است که یک مرد را از یک جوان ناپخته جدا می کند.این تمرینات واقعا طاقت فرسا هستند و تنها گروهی متشکل از 30 نفر از خشن ترین و پرطاقت ترین کاراته کاها جرات این را دارند که در تمرینات زمستانی او را برای یک هفته تمرین همراهی کنند.معمولا یک یا دو زن هم آنها را همراهی می کنند اما تمرینات آنها محدود تر است. کف معبد به سختی گرم است و مردان تنها با یک پتو بر روی زمین می خوابند این هم تمرینی برای یکی کردن روح و جسم است. بعد از بیدار شدن در 5 صبح،گروه همراه با راهبان معبد از ساعت 5:30 تا 6:30 به تمرین مدیتیشن می پردازند. لازم به یادآوری نیست که هوا در زمان تمرین مدیتیشن بسیار سرد است با این حال کاراته کا باید بر روی زمین سرد بنشیند بی آنکه حرکتی انجام دهد و یا نشانه ای از سرما یا ناراحتی از خود بروز دهد. بعد از آن نوبت به صبحانه و تمیز کردن دوجو و کف معبد می رسد.بعد از

آن گروه در خارج معبد برای باقی صبح، به تمرین و کومیته می پردازد تمام این فعالیت ها را زمانی انجام می دهند که تنها پوشش آنها همان لباس نازک کاراته، گی است.حتی کفش هم در هنگام تمرین به پا نمی کنند. بعد از نهار تمرینات سخت شروع می شود. در حالی که اویاما پیشرو گروه است بالا رفتن از کوه با دو و سپس پایین آمدن به طرف رودخانه شروع می شود در لبه دریاچه گروه در داخل آب یخی شیرجه می زنند و در آب به تمرین کومیته و کاتا می پردازند.مردان سپس لباس کاراته خود را در می آورند و نفر به نفر به زیر آبشار می روند.در زیر آبشار در حالی که آب یخ با شدت بر آنان ریخته می شود سعی می کنند تا قوی و استوار در زیر آبشار برای مدتی ساکت بمانند و با مدیتیشن آثار سرما و ناراحتی را از خود دور کنند.البته مطمئنا دور کردن این ناراحتی آنقدر ها هم آسان نیست و فقط تعداد کمی از آنان قادر به اتمام تمرین هستند.این تمرین می تواند کامل اجانفرسا باشد. تاداشی ناکامورا یکی از شاگردان اویاما اینطور آن را توصیف می کند: طاقت آوردن زیر آبشار کاملا دردآور است تنها سرما نیست بلکه نیروی ریزش آب بر روی شانه ها بدتر است آنهم در حالی که کاملا سرما در جانتان نفوذ کرده است و ریزش آب مانند فرورفتن هزاران سوزن به صورت همزمان در بدنتان است که هرکدام به شدرت دردافزا هستند.

بعد از اینکه از زیر آبشار بیرون آمدند مردان ژاکت خشکی را که قبلا با خود آورده بودند می پوشند و گروه به کوهستان بر می گردد این رفت و برگشت حدود دو ساعت به طول می انجامد در این مدت آنها حتی به داخل معبد هم نمی روند و یا نزدیک آتش نمی شوند تا گوشت و استخوان سرما دیده خود را آرام بخشند. با این تمرینات سخت واقعا جای تعجب است که همه اعضای گروه سینه پهلو نمی گیرند. تعجب آور اینکه تنها چند نفر از آنها سرما خوردگی هم می گیرند البته یک دلیل این است که اکثر کسانی که در تمرینات زمستانی شرکت می کنند در نهایت شرایط فیزیکی هستند که جرات کرده اند در این تمرینات در کوهستان میتسومین شرکت کنند. سرمازدگی تازه کاران کمربند سفید هایی که اصرار داشته اند تا همراه گروه به کوهستان بیایند بیشتر از همه زجر می کشند تعدادی از آنها دچار سرما زدگی می شوند. فردی از گروه که آموزش های پزشکی را دیده است همیشه همراه گروه است تا در صورت  سرما زدگی یکی از اعضا، از او مراقبت کند و کمک های اولیه پزشکی را برای او انجام دهد. اما شاگردان قدیمی، کمربند سیاه ها، معمولا سرمازده نمی شوند این را ناکامورا می گوید آنها به این نوع تمرینات عادت کرده اند و بدنشان را سخت و ذهنشان را آموزش داده اند نیروی کی(چی) آنها بسیار قوی است. بعد از برگشت از آبشار،گروه به داخل معبد بر نمی گردد.بلکه در برف شروع به تمرین می کنند تا به اصطلاح سرد شوند آنها مسیر زیادی را از کوه بالا آمده اند. کسانی که دچار سرمازدگی شده اند مجازند تا به داخل معبد بروند و در تمرین شرکت نکنند و حمام آب ولرم بگیرند و در صورتی که بافت سرما زده عفونی شده بود مراقبت های لازم انجام گیرد.هر سال فقط 4 تا 5 نفر دچار سرمازدگی می شوند. با اینحال این افراد تمرینات را ول نمی کنند که به خانه بروند.آنها در معبد یکی دو روز می مانند و در داخل معبد کاتا تمرین می کنند و بعد از یکی دو روز، مجددا به داخل برف بر می گردند و زیر آبشار می روند. زمانی که تمرینات تمام شد هم زمانی برای استراحت وجود ندارد ابتدا باید حمام کنندو بعد باید شام را آماده کنند از 8 تا 9 شب گروه جلسه می گذارند و شاید قبل از خواب، مقداری هم مدیتیشن تمرین کردند و روز بعد روز از نو روزی از نو. این تمرینی است که اویاما همیشه دوست داشته است و از همه بهتر آن را می فهمد.تا زمانی که اویاما خودش توانایی داشته باشد از میتسومین بالا می رود و به دنبال یافتن چیزی بهتر در درون خود است و این را هم به شاگردانش یاد می دهد.

راز قدرت نهفته اویاما از زبان خودش

اوياما در طول زندگي همواره بدنبال جنبه‌هاي مطلق بود كه هم به زندگي انسان تكامل ببخشيد و هم نيروي جسماني را تقويت كند بر اين اساس نظريه‌اي پايه گذاري كرد كه در آن انسان از طريق برخي از تمرينات مي‌تواند هر نوع مرز و محدوديتي را درنوردد و مي‌تواند با تلاشهاي مستمر و بي‌شائبه اين مرزها را كشف كرده و به اسرار آن پي ببرد يكي از سؤالات مهمي كه ذهن اوياما را سالها به خود مشغول كرده بود مقايسه انسان و حيوان در مبارزه بود او مي‌خواست دريابد آيا انسان با تمرينات مستمر و فراوان قادر است بر يك حيوان پيروز شود. بر اين اساس او تصميم گرفت جامعه را ترك كند و به زندگي پر رياضت و در انزوا در بالاي كوه (كيوسومي) بپردازد. در اين اثناء برخي از دوستانش سعي مي‌كردند كه او را از رفت به كوه و صرف اين همه انرژي براي انجام تمرينات دفاع شخصي و كاراته منصرف كنند، چون آنها معتقد بودند كه پس از همه تمرينات بدني، انسان حتي نمي‌تواند در برابر يك گلوله مقاومت كند و اين كار او را بيهوده مي‌پنداشتند. اما عده‌اي ديگر از دوستانش نيز عقيده داشتند كه در ميان اين همه جمعيت ژاپن بايد حداقل به يك نفر اجازه داده شود كه احمقانه رفتار كند. اوياما خود مي‌گويد من با وجود سرزنش‌ها و تحقيرهاي زياد دوستان و اطرافيانم با مجموعه‌اي از كتابهاي مياتوموساشي (درباره بيوگرافي نيمه افسانه‌اي استادان قديمي شمشيرزني) و نوشته‌هاي (اي جي يوشي كارا) و شمشيرها، نيزه‌ها و ظروف به كوهستان رفتم و بعد از دو سال تمرين و تلاش قدرت فوق‌العاده‌اي بدست آوردم. در ادامه گوشه‌اي از بعضي تجربيات و تمريناتش را بازگو مي‌كنيم : در كوهستان، روز من از ساعت 4 صبح شروع مي‌شد و از خواب برمي‌خواستم و به سوي بركه آب نزديك كلبه‌ام مي‌دويدم و پس از شنا و شستشوي خودم در آب دوباره به سمت كلبه‌ام مي‌دويدم و شروع به نرمش و تمرينات بدني مي‌كردم و بعد از ظهرها هم تمرينات تخصصي كاراته را انجام مي‌دادم يكي از اين تمرينات، اين بود كه شاخه‌هاي درخت را مي‌بستم و ضربات سي‌كن (مشت) شي‌و‌تو (لبه دست) نوكيته (نوك انگشت) و ضربات پا را بر روي آنها انجام مي‌دادم تا جايي كه بعد از دو سال تمام درختان اطراف كلبه‌ام خشك شده بودند.   غلبه بر نفس و ميل بازگشتن من حتي يك روز را هم بدون تمرينات طاقت‌فرسا به سر نمي‌بردم هنگام غروب در مقابل ديوار كلبه‌ام مي‌نشستم و به دايره‌اي كه روي آن كشيده بودم، خيره مي‌شدم بدين ترتيب من به تمركز حواس دست پيدا كردم و به كمك آن افكار مزاحم را از خود دور مي‌كردم. بعد از كمي اقامت در كوهستان، نيمه شبها با شنيدن زوزه روباهها احساس غم و تنهائي مي‌كردم من هنوز جوان بودم و مجبور بودم راهي براي جلوگيري از تمايل بازگشتم به جامعه انساني پيدا كنم. در يك لحظه فكري به نظرم رسيد و يكي از ابروهايم را تراشيدم و هنگامي كه خود را در آب نگاه كردم چهره يك هيولاي زشت را ديدم كه به من خيره مي‌نگريست. در نتيجه با چنين قيافه‌اي، حتي اگر هم خيلي مايل بودم، برگشتن به ميان مردم ممكن نبود. سه ماه گذشت تا ابرويم به اندازه طبيعي رشد كرد بنابراين هر سه ماه به سه ماه ابرويم را مي‌تراشيدم تا در كوهستان باقي بمانم.   پرش از روي گياه كتان من در جائي خوانده بودم كه استادان قديمي هنرهاي مرموز رزمي، قدرت پرش خود را به وسيله پريدن در طول روز از روي گياه كتان در حال رشد افزايش مي‌دادند من هم تصميم گرفتم همين عمل را انجام دهم (كتان گياهي است كه سريع رشد مي‌كند) پس تعدادي كتان در گوشه زميني كه در آن بعضي از سبزيجات مورد احتياجم را پرورش مي‌دادم كاشتم و روزي سيصد مرتبه از روي آن مي‌پريدم. در كاراته بر خلاف پرش طول و يا ارتفاع كه به شخص اجازه دورخيز مي‌دهد اين اجازه به شخص داده نمي‌شود و بايد از همان جائي كه شخص ايستاده است بطور ثابت و بدون دورخيز مستقيما به بالا بپرد. لازم است توضيح دهم كه يك گياه كتان كه كاملا رشد يافته باشد، در حدود 213 سانتيمتر بلندي دارد و پريدن از روي چنين ارتفاعي، آن هم بطور ثابت و بدون دورخيز غير ممكن است اما سعي و تلاش بسيار من باعث شد كه قدرت پرشم پيشرفت قابل ملاحظه‌اي پيدا كند.   تلاش من اين بود كه روشي پيدا كنم تا با يك ضربه گاو نر را بكشم اوياما به عنوان مرد گاوكش شهره عام و خاص است. او با از پاي در آوردن گاوهاي نر با دست خالي مبدل به يك افسانه زنده شده است. در ادامه، گزارشي از چگونگي ابداع اين عمل را بازگو مي‌كنيم البته از زبان خود اوياما: اولين بار كه من با يك گاو نر جنگيدم سال 1950 بود، من با موهاي ژوليده و لباسهاي مندرس از كوهستان (كيوسومي) پايين آمده و براي مهار انرژي زيادي كه داشتم با موقعيت سختي روبه‌رو بودم در طول راه با مشت به تيرهاي چوبي تلگراف ضربه مي‌زدم و جاي مشتهايم بر روي آنها باقي مي‌ماند سرانجام براي امتحان قدرت و روشم بر روي حيوانات به كشتارگاه محلي شهرك (تاته‌ياما) رفتم وقتي

نظرم جسته است كه عده زيادي از مردم جهان با نژادها و مليت‌هاي مختلف هم داراي يك وجه اشتراك هستند كه تنها با يك كلمه نشان داده مي‌شود (اوس). اوياما بيش از 23 كتاب نوشته است. او اولين كتابش را در سال 1958 ميلادي با عنوان "كاراته چيست؟" و دومين كتابش را كه به انجيل كيوكوشين معروف است در سال 1966 ميلادي با عنوان "اين كاراته است" و سومين كتابش را در سال 1970 ميلادي با عنوان "كاراته پيشرفته" و آخرين كتابش را با عنوان  "ذن بودو" (تمركز و فهم عميق روح جنگجويي كاراته) در سال 1992 م به جهانيان عرضه كرده تا منزلت كاراته (كيوكوشين) را دريابند. سوساي اوياما در ارديبهشت ماه 1372 به اتفاق چندتن از شاگردان بنام خود به ايران آمد و با كيوكوشين ايران از نزديك آشنا شد. او از مسابقات بين‌المللي كيوكوشين كه در تهران برگزار شد ديدن نمود و اين افتخاري بود بر تمامي كاراته‌كاران سبك كيوكوشين ايران و اين سفر مهم زماني به انجام رسيد كه كشورهاي زيادي از جمله شوروي سابق و آمريكا براي ميزباني از اوياما كه شخصيتي بين‌المللي دارد چندين سال بود، در نوبت بودند.   مقررات و نظم حاكم بر سبك كيوكوشين كاراته از مقررات و نظم حاكم بر اين سبك مي‌توان به چند جمله از مواردي مثل لباس يك هنرجو، قوانين و نحوه تمرين و مبارزه، لباس داوران و نحوه داوري اشاره كرد كه در ذيل به طور مختصر شرح مي‌دهيم. 1-  در وحله اول لباس يك هنرجو است كه يك دست سفيد بوده و از نصب آرم و نشان زائد پرهيز كرده، به غير از آرم سينه كه نوشته كيوكوشين به زبان ژاپني است آرم بازو كه در سمت چپ مي‌باشد اشاره مي‌كنيم كه كاراته كار را در بدو شروع هنر كاراته به نظافت و پاكيزگي دعوت مي‌كند همچنانكه پرسنل و كاركنان مراكز بهداشت و بيمارستانها از روپوش سفيد، در جهت ترويج  و حفظ نظافت و بهداشت استفاده ميكنند. همانطوركه مطلع هستيد رنگ سفيد به سهولت آلوده و كثيف مي‌شود و اين دليلي است كه كاراته كار در حفظ نظافت و پاكيزگي كوشا باشد و به موقع و مرتب لباس تمرين خود را بشوييد. 2- شروع كلاس كيوكوشين و انجام مسابقات اين سبك با صداي طبل كه اقتباس است از روح سامورايي در جنگهاي گذشته ژاپن و ساير كشورها كه در موقع شروع به جنگ و خبر و اطلاع رساني از صداي طبل استفاده مي‌كردند همچنانكه ما هم در كشور خودمان (ايران) در ورزش سنتي باستاني از صداي ضرب كه توسط مرشد اجراء مي‌شود بهره مي‌جوئيم و با نواختن ضرب در ورزشكاران يك شور و شوق و روحيه ايجاد مي‌شود و در اين سبك هم با به صدا درآمدن طبل به صورت‌ها و دفعات مختلف كه آن نيز تابع مقررات بخصوصي است استفاده مي‌شود. 3- لباس يك داور و نحوه داوري، در يك مبارزه پنج داور مسابقه را داوري مي‌كنند كه همگي با پاي برهنه (بدون جوراب) و با لباس يك دست سورمه‌اي به داوري مي‌پردازند و انتخاب اين رنگ هم با اطلاع و آگاهي هرچه تمام انتخاب شده، چون بنا به نظر روانشناسان و اساتيد و دانشمندان مسائل روح و روان آدمي رنگ سورمه‌اي را به عنوان رنگ عدالت‌خواهي و قضاوت و بي‌طرفانه و در نهايت مصلحت‌آميز ذكر كرده‌اند و اين دليلي است بر انتخاب اين رنگ براي داوران اين سبك. 4- نحوه مبارزه يك كيوكوشين‌كاي كار در مسابقه به صورتي است كه مبارز مي‌تواند به تمامي نقاط بدن حريف مقابل به غير از بيضه‌ها و مشت مستقيم به صورت ضربات سنگين و بدون كنترل وارد كند به صورتي كه بتواند در حريف ضعف و عدم تعادل به وجود آورد.       درگذشت اوياما سوساي اوياما در 4 ارديبهشت 1373 يعني يك سال بعداز سفر به ايران به علت ابتلاء به سرطان ريه در سن 73 سالگي دار فاني را وداع گفت و جامعه كيوكوشين جهان را به سوگ نشاند. او در وصيت‌نامه خود (شوكي ماتسويي) بهترين شاگردش را كه يكي از اساتيد ارشد و قهرمان وزن آزاد جهان در چندين سال متمادي بود را به عنوان جانشين خود انتخاب نمود. شوكي ماتسويي تنها فردي است كه در سايه تمرينات سخت و مستمر زير نظر شخص اوياما توانست در مدت دو ساعت و پانزده دقيقه (2:15) بدون استراحت با صد نفر مبارزه كند و بر تمامي حريفان فائق آيد و اين كاريست بس مشكل و طاقت‌فرسا كه از عهدة هر فردي بر نمي‌آيد.   از اين رويداد بزرگ فيلمي در اختيار تمامي انجمن‌هاي كيوكوشين جهان از جمله ايران قرار گرفته است تا جهانيان قدرت و منزلت كيوكوشين را بدانند البته فيلم‌هاي متعددي از مسابقات جهاني، آموزش و زندگي اوياما، نوع تمرينات و مبارزه با گاوهاي وحشي در اختيار انجمن‌ها قرارگرفته‌است و اين خود دليلي بر بي‌ريايي و بي‌غل و غش بودن اين سبك غني مي‌باشد. اميد براين است كه ما پيرو اهداف انساني سوساي اوياما، ابرمرد كاراته جهان باشيم

لطفا به کانال ما بپیوندید و هنر رزمی را یاد بگیرید @honarrazmi

🥋 وینگ چون ⛩ تنها یک #سبک از بیش از ۳۰۰ تا ۴۰۰ سبک هنرهای رزمی است که در‌ #چین تعلیم داده می شود. 👊 سبک #وینگ_چون با حرکات کوچک و مستقیم دست و لگدهای به پایین تنه شناخته شده است.☯ (تصویر: استاد #ایپ_من مروج وینگ چون اصیل در دنیا) #wingtsu #سبک شناسی 🀄️ 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️

🥋 #چاکراها @honarrazmi

🥋 چاکرا چسیت؟ ♋️ چاکرا به معنای چرخ و مرکز #انرژی آگاهانه است که در نقطه ای که (نادی ها) یا (مجراها) به هم متصل می شوند و به شکل گل لوتوس هستند قرار دارد. ♋️ شش چاکرای مهم وجود دارد که در نادی سوشومنا (سوسمینا) یا (مجرای مرکزی) هستند. هنگامی که #کندالینی بیدار می شود ناگزیر است در راه صعود به بالا، تمام چاکراها را سوراخ کند. به عبارت دیگر در داخل سوشومنا، شش چاکرا وجود دارد یا شش مرکز معنوی، که مسیر و حرکت کندالینی را در حین صعود به (ساهاسرارار) مسدود کرده اند. ♋️ هنگامی که #چاکتی (کندالینی همان چاکتی است و چاکتی هم به معنای انرژی برتر است) بیدار می شود، تمام این چاکراها سوراخ خواهند شد. ❇️ این چاکراها عبارتند از: ۱- چاکرای #مولادها را که در نزدیک مقعد است. ٢- چاکرای #هیشتهانا که میان ناف و آلت تناسلی است. ٣- چاکرای #مانیپو را که روی ناف است. ۴- چاکرای #آناهاتا که در قلب است. ۵- چاکرای #ویشودها که در قسمت گلو است و ۶- چاکرای #آجنا که در فضایی بین دو ابرو است. ۷- چاکرای #آمتیست که در وسط سر‌ قرار دارد. این چاکراها در کالبد اثیری هستند و به گفته سوامی موکتاناندا: شما هرگز با #مطالعه کردن کتب علمی و یا کتب عرفانی، قادر به کشف کردن آنها در داخل کالبدتان نخواهید بود. 🔬 دانش مندان امروزی، هنوز موفق نشده اند این چاکراها را در دستگاه های خود، ثبت کنند زیرا این چاکراها ماهیتی بی اندازه لطیف و نامملوس و نامحسوس دارند. لیکن چنانچه دست به تمرینات جدی یوگا و مراقبه بزنید، یقیناً موفق خواهید شد حضور آنها را در وجودتان تجربه کنید، و بالا رفتن کندالینی، بیداریتان را به سمت بالا (کسب حقیقت) تجربه کنید.☯ #نیروی_درون ♻️ @honarrazmi

🥋 هدف ذن باز کردن و ایجاد تعالیم رزمی در #ضمیر‌ناخودآگاه و تبدیل آن به نیروهای غریزی است تا #جنگجو بتواند در صورت نیاز و به طور خود به خودی و بدون #فکر از آنها استفاده نماید.☯ #zen #ذن 🀄️ @honarrazmi

استاد بروسلی می گوید : زود خشمگین نشو خلق و خوی آنی دیر یا زود آدم را ضایع خواهد کرد. @KongFoo @honarrazmi