۱- نترس می‌شوید انجام تمرینات این رشته ورزشی به شما کمک می‌کند تا اعتماد به نفس خود را به دست آورده تا در موقعیت‌های مختلف و خطرناک از خود دفاع کنید. نکته جالب در مورد این ورزش این است که باعث تقویت قوای فیزیکی و ذهنی شما می‌شود. ۲- مدیریت خشم موی تای بی شباهت به سای رشته‌های رزمی نیست. مدیریت کردن خشم و همچنین تاثیرات احساسات منفی از مهمترین فواید کار کردن در این رشته ورزشی خواهد بود. ۳- استخوان قوی اگر سبک زندگی و یا کار شما به گونه‌ای است که دائما پشت میز نشسته‌اید و فعالیت بدنی کمی دارید، مطمئن باشید که به مرور چاق می‌شوید چرا که میزان سوخت و ساز بدن شما کاهش یافته و به مرور بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان دچار خواهید شد. این رشته ورزشی باعث افزایش میزان تراکم استخوان در شما خواهد شد و مانع از بروز این بیماری می‌شود. ۴- مانع پیری شاید برایتان جالب باشد که این ورزش حسابی عرق شما را در می‌آورد و عرق کردن برای سلامت پوست بسیار مفید است و مانع از پیری زودرس می‌شود. انجام این ورزش رزمی باعث افزایش ضربان قلب و همچنین اکسیژن رسانی به تمام سلول‌های بدن به خصوص سطح پوست می‌شود و باعث جوان ماندن شما می‌شود.

۵- کاهش استرس از نظر من این مهمترین فایده موی تای است. همه ما روزانه در معرض بسیاری از استرس‌ها و فشارها هستیم که باعث می‌شود سلامت بدن را تهدید کند. انجام تمرینات این ورزش باعث کاهش استرس شده و سلامت قلب و مغز را تضمین می‌کند. ۶- تقویت عضلات میانی منظور ما از تقویت عضلات میانی تنها سیکس پک شما نیست. اگر قصد دارید که عضلات میانی شما مانند پهلو، باسن و کمر شما تقویت شود انجام تمرینات این رشته ورزشی را به شما توصیه می‌کنیم. ۷- تقویت عضلات پا ضربات پا نقش بسیار مهمی در موی تای دارد. انجام حرکات پا، ضربات مختلف پا و همچنین تمرینات بسیار زیاد این بر روی عضلات پا باعث تقویت بیشتر عضلات پایینی بدن شده که در کمتر ورزشی می‌توان این اثرات را دید. تمرینات ورزش موی تای چگونه است؟ واقعیت این است که در رشته‌های رزمی بهتر است به همراه یک همراه به انجام ورزش و تمرینات بپردازید، اما در این بخش به شما یک برنامه تمرینی آموزش خواهیم داد که به صورت انفرادی به انجام این ورزش بپردازید. این برنامه تمرینی موی تای در ۲ بخش کلی ارایه شده است: بخش اول گرم کردن بدن ۱۰ دقیقه به انجام حرکات کششی و درجا زدن بپردازید. ۲ راند و هر بار ۳ دقیقه طناب بزنید. مشت زنی ۳ راند و هر کدام ۳ دقیقه. هنگامی که دارید به مشت زنی با حریف مجازی می‌پردازید اصلا تنبلی نکنید و با ۷۰ درصد از سرعت خود سعی کنید به حریف مشت بزنید. به حرکات پا و رقص پاهایتان نیز توجه کنید و دائما در جنب و جوش باشید.

🥋 #جوجیتسو #jujitsu 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️

🥋 فلسفه جوجیتسو  ⛩ #کیتوریو جوجیتسو در دوره #ادو پایه گذاری شد. این ریو، شامل تکنیک های رزمی موثری در حالت مسلح و غیر مسلح بود که بخش اعظمی از شالوده #کودوکان- جودو به همراه جودو ورزشی را تشکیل می دهد. سرانجام تکنیک ها به سمت هنری شدن تمایل پیدا کردند. تراوا کان ئمون (Terada Kan’emon)، پنجمین مدیر کیتوریو (Kito Ryu) ، جیکیشین ریو جوجیتسو (Jikishin Ryu jujitsu) را پس از بازنشستگی از مدیریت کیتوریو بنا نهاد. او به عنوان اولین فردی که از لغت #جودو(judo) استفاده نمود و هم چنین اجرای تکنیک های بدون سلاح به عنوان نظامی با مفاهیم فلسفی خود تثبیت نمود شناخته می شود. ❇️ در اوایل سده ۱۸۰۰ میلادی، ایزو ماتائمون (Iso Mataemon)، تنجین شینیو ریو (Tenjin Shin’yo Ryu) را پایه گذاری نمود. این سبک کاملا به جوجیتسو اختصاص داشت و بر روی ضربات (atemi) و کاتا (kata) برای استادی در بعد زیباشناختی و هنری و هم چنین کاربرد رزمی جوجیتسو تاکید ویژه ای داشت. از این زمان به بعد، بسیاری از هنرهای رزمی شروع به درآمیختن مفهوم #ذن بودیسم در آموزه های خود نمودند و در نتیجه موجب جهت گیری هنرهای رزمی به سوی مفهوم ذن برای تلطیف و تقویت روحیه شدند. در تقابل با سمت و سوی کاملا رزمی سنت “jitsu” ، سبک “do” بر چگونگی اجرای هنر به همراه (و برخی اوقات به جای) کاربردهای رزمی تمرکز نمود. عصر طلایی جوجیتسو از ۱۶۰۰ میلادی تا میانه های سده ۱۸۰۰ میلادی بود. ❇️پس از این دوره سبک های رزمی موثر جوجیتسو به سرعت تجزیه شدند. در طول این حدود ۷۲۵ سبک مختلف رزمی وجود داشتند که شامل تکنیک هایی بودند که می توان آنها را جوجیتسو نامید.  با باز شدن درهای #ژاپن به روی جهان غرب در سده ۱۸۰۰ و تغییر ساختار نظام سیاسی ژاپن، برای اولین بار غربی ها به وجه های مختلف فرهنگ ژاپن دست یافتند. رزمی کاران بسیاری از ژاپن به نقاط مختلف جهان سفر نمودند و مهارت های خود را نمایش دادند. جوجیتسوکاهایی نیز به اروپا و آمریکا و جنوب آمریکا سفر کرده و نمایش هایی برگزار نمودند و کشتی گیران و بوکسورهای معروفی را در مسابقات عمومی به چالش طلبیدند. 📚 آموزه های جوجیتسو در یک نگاه: ✅ هدف از جوجیتسو #تربیت روح والای انسانی است. جوجیتسو به عنوان یک ورزش رزمی، علاوه بر اینکه روح انسان را صیقل می دهد جسم ما را نیز کاملا پاک و بی آلایش می کند. ❇️ آنچه را در جوجیتسو می آموزیم، به صورت تیتر وار برای شما عنوان می کنم : ۱. نرمش های حرفه ای ۲. بدن سازی تخصصی ۳. آموزش های اولیه (احترامات و اصطلاحات) ۴. افت ها ۵. غلت ها ۶. ضربات دست و پا ۷. دفاع شخصی ۸. فنون پرتابی ۹. فنون #گلاویز شدن با یک یا چند حریف ۱۰. فنون مبارزه در خاک ۱۱. فنون قفل مفاصل ۱۲. فنون خفه کردن حریف ۱۳. آموزش سلاح و دفاع در برابر آن (حدود ۱۶ سلاح) ۱۴. شکستن اجسام ۱۵. مبارزه ☯ #jujitsu #سبک_شناسی 🀄️ #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮?

موای تای موای‌تای (به تایلندی: มวยไทย) به معنی مبارزه تایلندی است. «موی» به معنی مبارزه و «تایک» نیز یعنی تایلند این هنر رزمی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند و میانمار و کامبوج و مالزی می‌باشد. موای‌تای ورزش ملی تایلند و یکی از مهم‌ترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است روز ۱۷ مارس در این کشور روز موای‌تای نامیده شده‌است. موای‌تای มวยไทย یک مبارز در حال اجرای یک ضربه پا بالاترین نهاد ورزشی شورای جهانی موای‌تای ویژگی‌ها برخورد مشت، پا، آرنج و زانو جداسازی جنسیتی مردان و زنان (بصورت جداگانه) رده‌بندی هنرهای رزمی تجهیزات دستکش، مونکول (مونکون) برگزاری کشور یا منطقه جهانی المپیک ندارد، اما توسط کمیته بین‌المللی المپیک به رسمیت شناخته شده‌است جهانی بازی‌های جهانی ۲۰۱۷ موای‌بوران در زمان پادشاهی «چولالونگ کورن» موی‌تای یکی از سبک‌های آزاد ورزش‌های رزمی است که مبارزات آن به صورت فول‌کنتاکت و در رینگ برگزار می‌شود. به همین دلیل از موای‌تای به عنوان یک رشته خشن و سخت رزمی در دنیا یاد می‌شود. تکنیک‌های مشت در موی‌تای شباهت زیادی به بوکس دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساندا نزدیک ساخته‌است.[۱][۲] سرود رسمی موی تای افسانه موای تای در سال ۱۷۶۷، وقتی که شهر به علت بی کفایتی فرمانروایان آن رو نابودی می‌رفت، ارتش مهاجم برمه یک گروه از ساکنان را محاصره کرده و به اسارت گرفتند، در میان اسرا تعداد زیادی از موای‌تای کاران نیز وجود داشتند که توسط مردان برمه‌ای «گونگ سوکی پرا نای» گروه «پوسام تون» در شهر اونگوآ، بازداشت شده بودند. در سال ۱۷۷۴ در شهر رانگون برمه، لرد حانگرا پادشاه برمه تصمیم گرفت برای یاد بودا جشنی به مدت هفت شبانه روز بر پا کند. همچنین مسابقه بوکسی بین موای‌تای کاران تایلندی و برمه‌ای ترتیب داد که جایزه اش یک هدیه سلطنتی بود. یکی از برنامه‌های جشن نمایش کمدی محلی بود که «لیکای» نامیده می‌شد مسابقه شمشیربازی نیز در نظر نیز گرفته شده بود رینگ بوکس در مقابل تخت پادشاه بر پا شده بود. در طول روز اول جشن یک بوکسور برمه‌ای برای نشان دادن علاقه و احترام خود به پادشاه بر یک موای‌تای کار تایلندی پیروز شد. داور مسابقه هنگامی که موای‌تای کار تایلندی وارد رینگ شد او را با نام «نای خانوم توم» معرفی کرد یک بوکسور مشهور و نیرومند اهل آیوتایا تماشاچی‌ها یک مبارز قوی تیره پوست را مشاهده کردند در بین تماشاچی‌های برمه ای یک گروه از برده‌های تایلندی بودند که به هم نگاه می‌کردند و برای او هورا می‌کشیدند به محض اینکه او با مبارزی روبرو می‌شد در برابر او شروع به رقص می‌کردند که باعث حیرت تماشاچی‌های برمه ای می‌شد. بوکسورهای تایلندی در حال اجرای رقص آیینی در اردوگاه «سیتسیام» داور بعد توضیح داد که این رقص نوعی رسم سنتی است که مبارز برای احترام به مربی خود آن را اجرا می‌کند. هنگامی که علامت شروع مسابقه به صدا درآمد نای خانوم توم به سوی حریف خود حمله کرد و با مشت و ضربات آرنج به سینه او می‌کوبید تا زمانی که او بر زمین افتاد داور به خاطر اینکه حریف او هنوز به خاطر رقص سنتی تایلندی مبهوت بود او را برنده اعلام نکرد به همین دلیل او مجبور شد تا با نه بوکسور برمه‌ای دیگر مبارزه کند این تصمیم سایر بوکسورهای برمه ای را واداشت تا داوطلبانه با «نای خانوم توم» برای شکست او اقدام کنند. نای خانوم توم قبول کرد تا برای حفظ اعتبار بوکس تایلندی با سایر بوکسورهای برمه‌ای مبارزه کند آخرین حریف او یک استاد بوکس بود که در واقع برای تماشای فستیوال به این شهر آمده بود و بنابراین او داوطلبانه اقدام به مبارزه کرد اما خیلی زود به وسیله ضربات مشت و آرنج «نای خانوم توم» از پا درآمد به طوری که دیگر کسی جرأت نکرد با او مبارزه کند. سرانجام پادشاه مانگرا که خیلی مجذوب مبارزه او شد بود. او را با هدایای مختلف به کشورش تایلند بازگردانید. در تاریخ از او به عنوان اولین موای‌تای کار تایلندی یاد می‌شد که توانست با افتخار بوکس تایلندی را معروف کند و به آن در خارج از مرزهای تایلند اعتبار و شهرت ببخشد طوریکه این داستان تا به امروز در تاریخ کشور برمه حفظ شده‌است هنگامی که «نای خانوم توم» قبل از پادشاه مانگرا توانست بر مبارز برمه ای غلبه کند پادشاه پر از احساس تحسین و احترام نسبت به او بود و می‌گفت که این نوع مبارزه و ورزش با خون تایلندی‌ها آمیخته‌است حتی اگر بدون اسلحه و با دست خالی و به تنهایی می‌توانند حریفان خود را شکست دهند و استعداد آن‌ها نیز جادویست؛ بنابراین اعتبار و شهرت موای‌تای بدین گونه به وجود آمد. هیچ بوکس دیگری مانند بوکس تایلندی وجود ندارد. زانوها، پاها، آرنج‌ها و مشت‌ها از همه این‌ها استفاده می‌شود؛ و مهم نیست که بوکسور چقدر کوچک است او هر گز شکست نمی‌خورد. همه نه بوکسور برمه ای توسط یک بوکسور تایلندی شکست خوردند

. مشهورتر از نام «نای خانوم توم» وجود ندارد. اگر چه او مرده اما شهرت و آوازه او زنده است. ما و همه کسانی که بعد از او متولد شده‌اند او را به خوبی می‌شناسند. او برای ملت تایلند و بزرگ‌تر از آن برای تمامی ورزشکاران موای‌تای یک افتخاراست.

دوازده قانون مقدس موای تای نوع پوشش سنتی موای‌تای به جای انتقاد از جامعه برای کمک به جامعه به پا خیزید. مؤدب، متواضع و فروتن باشید. در مورد تمرینات خود در این ورزش خودستایی نکنید. میهن دوست باشید و از کشورتان با احترام صحبت کنید با دیگران و خودتان صادق باشید. در اجرای تمرینات سخت کوش باشید و در حرفه خود از کار، حتی کارهای سخت روگردان نباشید و همیشه آرامش خود را حفظ کنید. در افکار و عقاید خود مثبت و سازنده. در قضاوت تیز نظر باشید و اصول اخلاقی را رعایت کنید. خوش قولی، احترام و یک رنگی را نسبت به سایر ورزشکاران، همکاران ولی دوستان رعایت کنید. سعی کنید منظم و صحیح العمل باشید و بیمار گونه در رویای موفقیت فرونروید. به قوانین احترام بگذارید. درحین مسابقه از برتری به حریف به طرز ناجوانمردانه استفاده نکنید.

#تمشیواری ❇️تمشیواری:شکستن اجسام سخت اوس @karatehzanjan

#تمشیواری ❇️آنالیز تکنیکهای شکستن اجسام سخت از دیدگاه پزشکی ورزشی: 🔹نکات بسیاری در موفقیت و اجرای مؤثر تکنیکهای شکستن اجسام سخت در ورزشهای رزمی وجود دارد. یکی از این موارد، سرعت است. سرعت جزء شش آیتم آمادگی جسمانی وابسته به مهارت است: اجزای شش گانه وابسته به مهارت عبارتند از: 🚩چابکی agility 🚩هماهنگی coordination 🚩تعادل balance 🚩توان power 🚩 زمان واکنش reaction time @karatehzanjan و 🚩 سرعت speed دو مورد فوق العاده مهم برای انجام تامشی واری، سرعت و توان است که یک کاراته کا باید با تمرین و ممارست و بالا بردن فاکتورهای آمادگی جسمانی و همچنین قوی نمودن نقاط ضربه زننده بدن، به آنها دست یابد. ✨💫اوس💫✨ @karatehzanjan

زندگینامه سوسای ماسوتاتسو اویاما

شروع اولیه ماسوتاتسو اویاما با نام یونگ ای چوی در 27 ام جولای سال 1923 و در روستایی اطراف شهر گانسان (Gunsan ) در کره ی جنوبی متولد شد. در سن نسبتا جوانی اش توسط والدینش به مزرعه ی خواهرش در منطقه ی منچوری واقع در جنوب چین فرستاده شد. او در سن نه سالگی زیر نظر آقای یی که در آن مزرعه کار می کرد، شروع به مطالعه ی  نوعی کمپوی چینی به نام " هیجده دست" کرد. وقتی اویاما در سن 12 سالگی به کره بازگشت، شروع به آموزش کمپوی کره ای کرد.   در سال 1938، در سن 15 سالگی برای آموزش به عنوان یک خلبان به ژاپن سفر کرد. جان سالم به در بردن در آن سن بسیار سخت تر از چیزی بود که فکر کرد، خصوصا به عنوان یک مرد کره ای در ژاپن و آموزش خلبانی اش به اولویت دومش تبدیل شد.   گیچین فوناکوشی ( Gichin Funakoshi)   او با شرکت در جودو و بوکس، آموزش هنرهای رزمی را ادامه داد و روزی آموزش شاگردانش را در کاراته اکیناوایی ملاحظه کرد. او از این کار بسیار زیاد لذت می برد و برای آموزش به دوجوی گیچین فوناکوشی در دانشگاه Takushoku  رفت. او در آنجا آنچه امروز به عنوان سایبر دوجو شناخته می شود را یاد گرفت.   سو نی چو (So Nei Chu) شکست ژاپن و هتک آبرو و حیثیت بعد از اشغال، روی اویاما تاثیر زیادی گذااشت، که تقریبا افسرده شد. خوشبختانه، در آن وقت سو نی چو وارد زندگیش شد. استاد "سو" کره ای دیگری از همان ایالت اویاما بود که در ژاپن زندگی می کرد. او هم به دلیل قدرت فیزیکی هم توان روحی اش مشهور بود. همین ماس اویاما را تشویق کرد تا زندگیش را به روش رزمی اختصاص دهد. او به اویاما توصیه کرد تا به مدت سه سال از بقیه ی جهان جدا شود و به تمرین ذهن و بدن خود بپردازد.   تمرینات کوهستان

اویاما در سن 23 سالگی ایجی یوشی کاوا (Eiji Yoshikawa)، نویسنده ی رمان "موساشی " (Musashi) را ملاقات کرد، که این رمان بر اساس زندگی و شاهکارهای مشهورترین سامورایی ژاپن بود. هر دوی رمان و نویسنده اش به اویاما کمک کردند تا راه و رسم سامورایی (بوشیدو) را یاد بگیرد. در همان سال، او به کوهستان مینوبو در استان چیبا رفت، همان جایی که موساشی (مشهورترین شمشیرباز ژاپنی) سبک نیتو ریو (Nito-Ryu) شمشیربازی را ابداع کرد.  اویاما فکر می کرد آنجا مکانی مناسب برای شروع سختی های تمرینی است که برای خودش برنامه ریزی کرده بود. علاوه بر این ها، او نسخه ای از کتاب یوشی کاوا را به خود به آنجا برد. شاگردی به نام یاشیرو نیز با او همراه بود.   تنهایی نسبی (دوری از اقوام و خویشان) به شدت احساس شد. یاشیرو بعد از 6 ماه به طور مخفیانه در طول شب فرار کرد. برای اویاما سخت تر شد، کسی که بیشتر از همیشه می خواست به تمدن برگردد. شو نی چو برایش نامه نوشت و بهش گفت که برای خلاص شدن از این میل شدیدش، باید یکی از ابرو هایش را بتراشد. مطمئنا او دوست نداشت کسی او را به این شکل ببیند. این گفته و حرف های تکان دهنده ی دیگر اویاما را به ادامه مسیرش متقاعد کرد و تصمیم گرفت تا قوی ترین کاراته کای ژاپن شود.   با این حال،  به زودی حامی اش به او اطلاع داد که او دیگر قادر به پشتیبانی اش نیست و درنتیجه، او بعد از 15 ماه مجبور شد به انزوایش پایان دهد.   چند ماه بعد، در سال 1947، ماس اویاما در اولین مسابقات ملی هنرهای رزمی ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم در بخش کاراته برنده شد. با این حال، او هنوز احساس کمبود می کرد، چون سه سال انزوایش را تکمیل نکرده بود. سپس او تصمیم گرفت زندگیش را کاملا وقف راه و روش کاراته (کاراته دو)  کند. بنابراین دوباره شروع کرد، این بار در کوهستان کیوزومی (Kiyozumi) در همان استان چیبا تمرین می کرد. این مکانی که انتخاب کرده بود، از لحاظ معنوی محیطی بسیار نشاط آور بود.   این بار، تمریناتش افراطی بود. 12 ساعت در روز، بدون هیچ روز تعطیلی در هفته، ایستادن زیر آبشار (خصوصا در زمستان)، شکستن سنگ های رودخانه با دستهایش، استفاده از درخت ها به عنوان تخته ماکی وارا (کاراته کاها از آن برای تمرین ضربه استفاده می کنند، همانند کیسه بوکس )، روزی صد بار با سرعت بالا پریدن از روی گیاهان کتان در حال رشد. به علاوه، تمرینات هر روزشان شامل یک دوره ی مطالعاتی از ادبیات باستان هنرهای رزمی، ذن و فلسفه بود. بعد از 18 ماه اعتماد به نفس وی کامل شد و قادر به کنترل زندگیش شد. هرگز دوباره آنقدر زیاد تحت تاثیر جامعه ی اطرافش قرار نگرفت.   گاوهای نر، حریفان و دست خدا   در سال 1950، ماس اویاما، بنیانگذار سوسای، سنجش و نمایش قدرتش را با مبارزه با گاو های نر شروع کرد. به طور کلی، او با 52 گاو جنگید که سه تا از آنها را بلافاصله کشت، و 49 تای دیگر که شاخ داشتند را با ضربات چاقو مانند دست از پا درآورد. در واقع، همه ی این مبارزه ها برای او آسان بود. اویاما از به خاطر آوردن اولین مبارزه اش را با یک گاو عصبانی لذت می برد. در سال 1957 در سن 34 سالگی، در مکزیکو نزدیک بود کشته شود، وقتی یک گاو نر ازش انتقام گرفت و با شاخ او را درهم درید. اویاما هر طور شده گاو را از خود دور کرد و شاخ هایش را شکست. او شش ماه برای بهبود زخم کشنده اش بستری و زمین گیر شد. اگرچه امروزه، گروه های حمایت از حقوق حیوانات در مورد این نمایش ها بیاناتی دارد، علی رغم اینکه این حیوانات تاکنون نیز قربانی شده اند.   او در سال 1953، به مدت یک سال برای نمایش زندگی کاراته اش روی ایستگاه های تلویزیون ملی به آمریکا سفر کرد. در طول سال های بعدی، در نتیجه ی مبارزه با 270 رقیب مختلف، همه ی آنها را شکست داد که اکثریت آنها را با یک ضربه ی مشت از پا درآورد. هیچ مبارزه ای بیشتر از سه دقیقه طول نکشید، و اغلب به ندرت بیشتر از چند ثانیه طول کشیده بودند. اصول مبارزه اش ساده بود. او به "دست خدا" ملقب بود و مظهر زندگی جنگجویان ژاپنی بر اساس قاعده ی کلی " آیچی گیکی هیساتسو ( Ichi geki, Hissatsu) به معنای "تنها یک ضربه برای کشتن حریف کافی است" بود. این قاعده برای او هدف اصلی تکنیک کاراته بود.   دوجوی اویاما اویاما در سال 1953، اولین دوجویش را در منطقه ی میجی رو (Mejiro ) در توکیو افتتاح کرد. در سال 1956، اولین دوجوی واقعی در یک استودیوی رقص ورزشی پشت دانشگاه ریکیو (Rikkyo )، که 500 متر با دوجوی هونبو (honbu ) کنونی درژاپن فاصله دارد، افتتحاح شد. این دوجو در سال 1957، به جز افرادی که به دلیل سختی تمرینات آنجا را ترک کردند، 700 نفر عضو داشت.   هنرآموزان زیادی از سبک های دیگر برای آموزش به اینجا (برای کومیته جیسن یا مبارزه ی فول کنتاکت) آمدند. یکی از مربیان اصلی به نام کنجی کاتو گفته است که آنها مبارزان سبک های دیگر را مشاهده می کردند و هر

تکنیکی را که برای مبارزه ی واقعی مناسب می دانستند، با سبک خود تطبیق می دادند. اویاما بدین صورت کاراته را بنا نهاده است.   اعضای دوجوی اویاما به طور جدی مبارزه شان را انجام می دادند و ترجیحا آن را به عنوان یک هنر رزمی در نظر می گرفتند، بنابراین آنها هم انتظارضربه زدن و هم ضربه خوردن را داشتند. در صورت موانع ناچیز،ضربه ی سر رایج بود، معمولا پاشنه ی دست یا بند انگشتان را با حوله یا پارچه می بستند. تکنیک های گرفتن، پرتاب کردن و حمله به پایین تنه ی حریف رایج بود. راند های کومیته معمولا تا وقتی که شخص با صدای بلند به شکستش اعتراف می کرد، ادامه داشت. صدمات به صورت روزانه اتفاق می افتاد و میزانی حدود 90 درصد مبارزان زخمی می شدند. آنها هیچ گونه دوگی (تن پوش کاراته) رسمی نداشتند و برای مبارزه هر لباسی را که داشتند، می پوشیدند.   شیهان بابی لاو (Bobby Lowe) ماس اویاما در سال 1952، در هاوایی نمایشی برگزار کرد. مرد جوانی به نام بابی لاو اویاما را دید و از قدرت اویاما متحیر ماند. پدر "بابی" مربی کونگ فو بود و او هر سبکی را که توانسته بود کار کرده بود. در سن 23 سالگی دارای دان 4 جودو (yondan ) ، دان 2 در کمپو (nidan )، دان 1 در آیکیدو (shodan) و یک بوکسر سبک وزن بسیار معروف بود.   طولی نکشید که شیهان بابی شاگرد ایچی دیشی (uchi deshi) اویاما شد (شاگردی که بالای دو سال کار کرده). او به مدت شش ماه تا یک سال روزانه با اویاما اموزش دید. در نهایت، مدت تمری این شاگرد ایچی دیشی به 1000 روز رسید و به واکاجیشی (Wakajishi) یا شیر جوان ملقب شد. "بابی لو" در سال 1957، برای گشودن اولین مدرسه ی اویاما خارج از ژاپن به هاوایی بازگشت.   شروع کیوکوشین   شعبه ی اصلی کنونی کیوکوشین به طور رسمی در ژوئن سال 1964 افتتاح شد، جایی که نام "کیوکوشین " به معنی حقیقت نهایی برای آن اختیار شد. در همان سال، سازمان بین المللی کاراته (IKO) بنا شد. از آن زمان به بعد، کیوکوشین در بیش از 120 کشور جهان گسترش یافت و بیش از 10 میلیون نفر ثبت نام کردند.   تاریخچه ی مختصر ماس اویاما 27 جولای سال 1923 در کره ی جنوبی متولد شد. در سن 9 سالگی سبک ژاپنی چاکوریکی (یکی از سبک های کونگ فو) را در منطقه ی مانچوریا یاد گرفت. 1938، برای آموزش کاراته شوتوکان شاگرد استاد گیچین فوناکوشی شد. 1946 وارد تمرینات کوهستان شد. 1947، قهرمان مسابقات کاراته ژاپن شد. او به طور گسترده ای کاراته گوجوریو را زیر نظر استاد گوگن یاماگوچی (Gogen Yamaguchi) مطالعه کرد و نایب رئیس این سازمان شد و درجه دان نهم گرفت. 1948، به تنهایی به مدت 18 ماه به تمرینات کوهستان رفت. 1950، تمرین در برابر گاو های نر را آغاز کرد. از 47 گاو، 4 راس را فوری کشت. 1952، برای آموزش دادن و نمایش کاراته به آمریکا رفت و در 32 منطقه کار کرد. 1953، پس از سفر به آمریکا با گاوی در شیکاگو جنگید و شاخ هایش با ضربه ی شوتو (ضربه ی چاقومانند دست) شکست. 1955، همراه با بپفورد دیوی (Bepford Davy)، رئیس شرکت کرایسلر، سراسر آمریکای جنوبی و اروپا را گشت. او مسابقات ترکیبی متعددی شرکت کرد. 1956، دوجوی اویاما را در یک استودیوی رقص باله آغاز کرد. 1957، با یک گاو نر در شهر مکزیکو مبارزه کرد. 1958، در ماه ژانویه کتاب "کاراته چیست" را منتشر کرد و 500000 نسخه از آن به بهترین نحو به فروش رسید. در سپتامبر همان سال  از FBI  واشنگتون از او به عنوان آموزش و نمایش کاراته دعوت شد. در اکتبر، از طرف آکادمی نظامی غرب برای آموزش و نمایش کاراته دعوت شد. 1964، بوکس تایلندی کاراته دو را به مبارزه طلبید، دوجوی اویاما به تنهایی از سه مسابقه، دو تا را برنده شد. 1971، انتشار مجموعه کتاب های کمدی معروف "Karate Baka Ichidai" (که زندگی کانچو ماسوتاتسو اویاما را در قالب کمدی بیان می کند) و فیلم "قوی ترین کاراته ی جهان". 1975، نام او و کیوکوشین در سراسر ژاپن مشهور شد و اولین مسابقات آزاد جهانی کیوکوشین کای کاراته را برگزار کرد. در 26 آوریل همین سال، در سن 70 سالگی به دلیل سرطان ریه فوت کرد.     علاوه بر موارد بالا، او برای تحقیق و مبارزه ی مسابقات اصلی در مقابل دیگر هنرهای رزمی جهان به جاهای دیگر نیز رفت. کیوکوشین به عنوان بزرگترین سازمان کاراته در نظر گرفته می شود. او  12000000 شاگرد از 140 ملیت مختلف جهان دارد. او همچنین در شروع سیستم مسابقات بدون دستکش و فول کنتاکت نقش برجسته ای داشت.

سامبو هنر رزمی که تمام رشته ها میتونن کار کنن (کیک بوکسینگ،جودو،کشتی،گراپلینگ،جوجیتسو) و اعتبارکمیته بین المللی المپیک رو داره آینده فرزندانمان را با ورزش های معتبر تضمین کنیم 💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪 #انجمن_سامبو_استان_قم @sambo_qom

#کاراته #کاراته_کنترلی #کومیته 🥋 کومیته بانوان 🔹جودان مواشی گری @karatehzanjan

تمرینات سخت اویاما

این گزارش در سال 1966 در مجله black belt، در زمان حیات اویاما منتشر شده بود. ماس اویاما از نظر اخلاقی مرد بزرگی است همراه با قدرت و استقامت فیزیکی یک گاو نر.تاریخ کاراته در ژاپن سرشار است از شاهکار ها,قدرت و شور جستجوی شیرین کاری همانند مبارزه با گاو های وحشی و یا کشتن سگهای درنده با مشتهای خالی. امروز کمی پیرتر شده است در دوران میانسالی اش است، و کارش مدیریت دوجوی کیوکوشین کای است که خودش بنیان نهاده است و شعبه هایی در کشور های مختلف دارد.بیشتر ترجیح می دهد به عنوان رهبر کیوکوشین کاراته باشد و میدان رقابت و جستجوی محبوبیت را برای جوانتر ها خالی کند. اما در یک چیز اویاما هنوز عوض نشده است و آن هم عشقش به تمرین در خارج از دوجو و در هوای آزاد است که کاراته کا را تا نهایت تحمل فیزیکیش صیقل می دهد.همیشه این نوع تمرین را در طبیعت رام نشده انجام می دهد و بر این باور است که شاگردان و رهروانش هم باید این کار را انجام دهند.  با وجودی که کمی مسن تر و سنگین تر شده است دسته ای از شاگردان ماجراجویش را همراه خود، سالی دو بار به بیرون، برای تمرینی می برد که به ندرت خارج از ژاپن می توانید ببینید، تا به قولی از آنها مردی مبارز بسازد. هر سال در زمستان،می توانید او را که سردسته شاگردانش است ببینید که بقیه همانند قطار،با پای برهنه به دنبال او در دامنه های شیبدار و برفی کوه میتسومین حرکت می کند.در تابستان هم گروه شاگردانش ، تمرین در کوهستان را ادامه می دهند و یا گاهی در ساحل موجهای عظیمی را به مبارزه می طلبند که از دریا به ساحل می رسند. قدرت و توانایی نظر اویاما در مورد تمرین در طبیعت به فلسفه او در تمرین کاراته گره خورده است.تا این اواخر او شدیدا به قدرت و استقامت بدنی معتقد بود که مطمئنا از سبک نرم و لطیف گوجوریو که آن را آموزش دیده بود سرچشمه نمی گرفت. استقامت آمیخته با سرعت و تکنیک سه ستون از سیستم تمریناتی او بوده اند.فقط این اواخر که پخته تر شده است، اقرار می کند که قدرت تنها کافی نیست و تمرکز ذهن هم می تواند انسان را به همان هدف برساند.با اینحال در کمپ های تمرین در طبیعت این اویامای جا افتاده با فلسفه ای ساده و کمتر پیچیده نسبت به قبل است که روانه کوهستانی می شود که تمرین در آن تحمل مرد را محک می زند. اویاما همیشه عاشق کوهستان بوده است از آن زمان که یک سال و نیم مشقت را در کوهستان تحمل کرد.اولین بار که برای تمرین به کوهستان پناه برد در اوایل 20 سالگیش بود. آن زمان به دنبال این بود تا خود را منظم سازد و کاراته اش را بی عیب.

شاگرد جوانش نمی تواند طاقت بیاورد اویاما در اصل به همراه یکی از شاگردان جوانش به کوهستان رفت اما بعد از گذشت چند ماه شاگردش نتوانست بیشتر از این تحمل کند و از کوهستان گریخت.برای فهمیدن علت آن کافی است یک بار پاراگراف زیر را که در مورد نحوه تمرین روزانه آنهاست بخوانیم. هر روز ساعت 5 صبح از خواب بلند می شدیم و تمرینمان دویدن به بالای کوه و پایین آمدن از آن شروع می شد. روزی 2000 بار سیکن زوکی را بر روی تنه درختان تمرین می کردیم و شاخه های درختان را با شوتو می شکستیم به آنها همچون رقیبانمان می نگریستیم. این کار هر روزمان بود برای تقویت بازوهایمان روزی چند صد بار شنا می رفتیم و هزاران بار با پا به کیسه ی شنی ضربه می زدیم و در نهایت جیو کومیته تمرین می کردیم. اینکه برای چند ماه اول در اعماق کوهستان تنها بودند امتحانی برای تست میزان شجاعتشان بود." در شب صدای باد همانند صدای پای شیطان بود.شب ها کابوس می دیدیم و بار ها از خواب می پریدیم گاهی وحشتمان چنان بود که انگار که ما تنها بازماندگان زمین در آخرالزمان هستیم و یا اینکه در قعر جهنم تنها مانده ایم. اما بعد از اینکه اویاما به شهر برگشت در نهایت قدرت و آمادگی بدنیش بود.در کوهستان وحشی نظم و تکنیک را با هم آموخت.مدت کوتاهی بعد از اینکه از کوهستان برگشت در رقابت شرکت کرد و همه آنهایی را که در ژاپن اسم و رسمی داشتند را شکست داد.(اویاما در کره متولد شده بود، اما در سن 15 سالگی به ژاپن رفت و باقی عمرش را در آنجا سپری کرد) امروزه در تابستان و زمستان،اویاما به کوهستان بر می گردد به کوه میتسومین که اکنون در معبد میتسومین دوجویی را راه اندازی کرده است. معبد و دوجو در 150 کیلومتری غرب توکیو در میان انبوه درختان کاج قرار گرفته اند جایی که به گفته مردم 2500 سال قبل اولین معبد آنجا بنا نهاده شده است. برای تمرین کمپ تابستانی اویاما، معمولا 150 نفر کاراته کا را با خود همراه می کند تعدادی از خانمها هم در این کمپ حضور می یابند.آنها هر روز صبح چندین کیلومتر را در تپه های شیب دار می دوند  و باقی روز  را به تمرین و مبارزه و مدیتیشن ذاذن  سپری می کنند کاراته برای بدن و جسم کاراته تمرینی برای ذهن و جسم است. این گفته اویاماست و در تمریناتش به هیچکدام بی توجهی نمی کند. شاگردانش در محلی در معبد که برای آنها تهیه شده است می خوابند.خانمها در قسمتی مربوط به خود و آقایان هم در قسمتی جداگانه.در کمپ تابستانی خانمها هم همانند آقایان شرکت می کنند و همانند آنها در تمرینات استقامتی و مبارزات شرکت می کنند. روز کاری زود شروع می شود قبل از طلوع آفتاب، ابتدا شاگردان صبحانه خود را آماده می کنند و بعد دوجو را قبل از اینکه برای دو در کوهستان بیرون روند تمییز می کنند. اویاما به شدت به تمرین در رودخانه و آب اعتقاد دارد.اعتقاد او این است که آب به خوبی، تعادل داشتن را به شاگردان آموزش می دهد و مجبورشان می کند تا نیروهایشان را با استفاده از قدرت مقاومت آب، در زمان اجرای کومیته و کاتا توسعه دهند. به دلیل همین طرز فکر روشن در مورد آب، اویاما گروهش را در تابستان از کوهستان به کنار ساحل می آورد تا موجها را به مبارزه بطلبند.این روش، تمرین در آب است در نهایت سختی اش.موجها آنقدر بلندند که به راحتی می توانند یک مرد یا زن را که در شرایط بدنی خوبی نباشد را با خود ببرند. نیروی موجها،هم در رفت و هم در برگشت، باعث تقویت ماهیچه های پا می شود و تعادل ورزشکار را بهبود می بخشد.رفت و برگشت موج باعث می شود تا ورزشکاری که در مقابل حریفش به تمرین کومیته می پردازد علاوه بر حریف باید مراقب محیط اطرافش هم باشد کاری که در خشکی ضروری نیست. موجها آنقدر قوی هستند که گروه با طنابی که به کمر خود بسته اند به صورت زنجیر به هم متصل شده اند تا موجها کسی را به داخل دریا نکشند. تمرینات زمستانی طاقت فرسا هستند تمرینات تابستانی برای اویاما و رهروانش لذت بخش است اما این تمرینات زمستانی است که یک مرد را از یک جوان ناپخته جدا می کند.این تمرینات واقعا طاقت فرسا هستند و تنها گروهی متشکل از 30 نفر از خشن ترین و پرطاقت ترین کاراته کاها جرات این را دارند که در تمرینات زمستانی او را برای یک هفته تمرین همراهی کنند.معمولا یک یا دو زن هم آنها را همراهی می کنند اما تمرینات آنها محدود تر است. کف معبد به سختی گرم است و مردان تنها با یک پتو بر روی زمین می خوابند این هم تمرینی برای یکی کردن روح و جسم است. بعد از بیدار شدن در 5 صبح،گروه همراه با راهبان معبد از ساعت 5:30 تا 6:30 به تمرین مدیتیشن می پردازند. لازم به یادآوری نیست که هوا در زمان تمرین مدیتیشن بسیار سرد است با این حال کاراته کا باید بر روی زمین سرد بنشیند بی آنکه حرکتی انجام دهد و یا نشانه ای از سرما یا ناراحتی از خود بروز دهد. بعد از آن نوبت به صبحانه و تمیز کردن دوجو و کف معبد می رسد.بعد از