eitaa logo
نویسندگان حوزوی
3.3هزار دنبال‌کننده
6.3هزار عکس
482 ویدیو
177 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🌤نوشتن، هوای تازه است و نویسندگی، نان شب. 🍃#مجله_ی_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه نخبگان و اندیشوران #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای 👇 ارتباط @Jahaderevayat
مشاهده در ایتا
دانلود
#یادداشت | تربیت در سایه و دوستی کودکان با روزه‌داری 📌شاید شما به شوخی می‌گویید که‌ ای‌وای ماه رمضان آمد؛ اما این الفاظ در ضمیر ناخودآگاه کودکانمان اثرات منفی می‌گذارد و او گمان می‌کند که ماه سختی در پیش خواهد داشت. 👨🔧پدری که با وجود ساعات طولانی کاربیرون از خانه، تشنگی، گرسنگی و سردرد شدید، با رویی باز تلاش می‌کند تا در زمره روزداران باشد و مادری که با وجود ضعف و بی‌حالی لبخند رضایت از انجام وظیفه الهی بر لب دارد، بهترین الگو در تربیت غیرمستقیم، برای روزه گرفتن فرزندان خود خواهند بود. ✍️ #محمد_صادق_ناطقی #تربیت_فرزند #تربیت_دینی #تربیت_رمضانی #آثار_تربیتی_روزه 🌐rasanews.ir/002XtY 🆔 @rasanews_agency
#باشگاه_نویسندگان_حوزوی_رسا _______________________🍃 #یادداشت | "تربیت در سایه" و راهکارهای مقابله با ترس کودکان 🔴همه انسان‌ها با ترس از صدای بلندِ ناگهانی و همچنین ترس از ارتفاع متولد می‌شوند و بقیه ترس‌ها محصول محیط هستند و بچه‌ها ذاتا به جز دو موردی که ذکر شد، هیچ ترسی ندارند. 🔶ریشه های ترس 🔵جدایی از والدین: والدین موضوع عشق کودکان هستند. جدا شدن از مادر بدون مقدمه‌چینی صحیح، آسیب روحی سنگینی به کودک وارد می‌کند. ترس جدایی از والدین در موقعیت‌هایی مثل روز‌های اول مهدکودک و... بروز می‌کند و می‌تواند از علل ترس خردسالان باشد. 🔵عدم احساس امنیت: وقتی کودکان به دلیل شاغل بودن مادر، مجبوراند ساعاتی را در جایی به جز خانه بگذرانند که آن مکان احساس امنیت خانه را به آن‌ها نمی‌دهد، این اتفاق می‌تواند نقطه آغازین ترسشان از چیز‌های مختلف شود. 🔵تغییرات: کودکان به شکل بسیار افراطی با محیط و اشیاء پیرامونشان انس می‌گیرند. باید دقت داشته باشیم که ایجاد تغییرات ناگهانی و شدید، باعث اضطراب و در نتیجه ترس دلبندانمان می‌شود. مثلا رفتن به خانه جدید، مهدکودک جدید و... ✍ محمدصادق ناطقی #تربیت_فرزند #تربیت_دینی #تربیت_اسلامی #تربیت_در_سایه #تربیت # ترس_کودک #ترس 🌐rasanews.ir/002ac2 🆔 @rasanews_agency
💠 راه انسجام تشکل‌های تربیت محور انتخاب هدف واحد و متعالی است نخ تسبیح همه برنامه‌های تربیتی، در داشتن هدف تربیتی است. باید گفت تمام برنامه‌های تربیتی در خدمت محقق کردن هدف تربیتی‌اند. باوجود روشن بودن این مسئله، بازهم بسیاری از تشکل‌ها هدف مشخص و واضحی را دنبال نمی‌کنند. آن‌ها می‌گویند ما می‌خواهیم انسان‌هایی منطبق با تراز انقلاب اسلامی تربیت کنیم؛ اما این مفهوم بلند و عمیق، جزئی نشده و مصداق‌های آن نيز به‌صورت دقیق مشخص نگرديده است. نخستین گامی که تشکل‌ها برای رفع این مشکل باید بردارند، انتخاب یک اندیشمند مسلمان معاصری است که در زمینه تربیت از نگاه اسلام متخصص بوده؛ و دارای اندیشه نظام‌مند و مستند براي تربیت کودکان و نوجوانان باشد. بعدازاین انتخاب، باید هدف غایی تربیت را در نگاه آن متفکر بررسی کرد. ✍️ علی فاطمی پور @HOWZAVIAN
🍎 سیب بهشتی به درخواست مدرسه قرار شد در جمع دانش آموزان مدرسه و در ایام شهادت حضرت زهرا(س) راجع به شخصیت ایشان صحبت کنم. چند روزی به تأمل و جستجو پیرامون موضوع صحبت گذشت، تا اینکه نکته ای زیبا مرا جذب کرد و به نظرم مناسب آمد. روایتی چشمم را گرفت که حضرت زهرا (س) را به تفاحه الفردوس (سیب بهشتی) تشبیه کرده بود. موضوع خوبی برای من بود که نمی‌خواستم مستقیم راجع به حضرت زهرا(س) برای بچه های دبستان حرف بزنم و دنبال تمثیل مناسبی بودم. سیب قرمزی را آماده کردم و روز مراسم با خود به مدرسه بردم. از ویژگی‌های سیب و ارتباطش با حضرت گفتم؛ سیب، بیماری را از بدن دفع می کند، ارتباط با حضرت زهرا هم انسان‌ها را از گناهان و آسیب های روحی دور می‌کند. از خود بچه‌ها کمک گرفتم و ویژگی های متعددی را باهم شمردیم. روضه من هم، فقط نشان دادن خراش های روی سیب بود... دو سه روز بعد، چند نفر از بچه‌ها به من گفتند ما در کلاس هم این بحث را ادامه دادیم و راجع به شباهت‌های سیب و حضرت زهرا(س) به همراه معلم مان گفت‌وگو کردیم. من به آن گرهی که در ارتباط و ذهنیت بچه‌ها دنبالش بودم، اکنون رسیده بودم. ✍️ علی فاطمی‌پور @HOWZAVIAN
🙏 در ستایش یک عالم تربیتی 📚 در نگاه هر اندیشمندی، تربیت بر محورهایی استوار است. به گونه‌ای که می‌توان اندیشه او را با چند کلمه یا جمله تعریف کرد و برای اهل فن توضیح داد. اندیشه تربیتی آیت‌الله ابراهیم امینی (ره) به دنبال تأمین سعادت دنیوی و اخروی متربی است. سعادت دنیوی در تأمین نیازهای مادی و جسمانی، و تأمین نیازهای اخروی نیز با دور شدن از اخلاقیات ناپسند و گرفتار نشدن به آسیب‌های اجتماعی به دست می‌آید. 🍃 به نظر می‌آید تأمین لوازم هر حرکت و مقدمات رشد را نمی‌توان جزئی از مسیر دانست. بهتر است سعادت را در آخرت ببینیم و به دنیا، تنها نگاه وسیله و ابزار رسیدن داشته باشیم. سعادت آخرت نیز، تنها با جلوگیری از مفاسد اجتماعی و آراسته شدن به فضائل اخلاقی به دست نمی‌آید؛ بلکه قله بالاتری برای انسان ترسیم شده است. بالاتر از خوب بودن و دور ماندن از مفاسد، رسیدن به مقام عبودیت است. هر چه در مسیر رسیدن به این مقام باشد، مقدمه است و تنها ابزاری برای آن قله در نظر گرفته می‌شود. ✍🏻 علی فاطمی‌پور @HOWZAVIAN
‼️ تربیت کودک با اسلام منهای روحانیت! به تازگی، پیش نویس اساسنامه «سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک» را که در فرآیند تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی است، مطالعه کردم. سازمانی که در ذیل وزرات آموزش و پروش به برنامه‌ریزی، هدایت و تنظیم‌گری یکپارچه امر تعلیم و تربیت در سنین بدو تولد تا شش سالگی خواهد پرداخت. اصول حاکمه این سند، حاوی نکاتی همچون خانواده‌محوری، ابتنای نظری بر تعلیم و تربیت اسلامی، شان تنظیم‌گیری حاکمیت، عدالت آموزشی و استفاده حداکثری از بخش‌خصوصی و نهادهای مردمی است. همه علاقمندان به تحول در این عرصه، به تحقق این اصول امیدوارند، اما این همه، وابسته به درس‌آموزی از تجربه‌های مکرر ساختارسازی‌های بعد از انقلاب و تنظیم فرآیندی موثر برای تحقق اهداف و اصول است. در این میان آنچه مورد تعجب است، ساختار هیئت امنای این سند است. این هیئت متصدی تایید رئیس سازمان، تنظیم آئین‌نامه‌ها، نظارت بر عملکرد و دیگر امور بالادستی این سازمان است و بیست و دو عضو حقوقی و حقیقی خود را از میان نمایندگان آموزش و پرورش، صداو سیما، وزرات بهداشت، وزارت ورزش و جوان، بهزیستی، قوه قضائیه، دو نفر از والدین و دیگر نهادهای آشنا انتخاب می‌نماید. اما از میان همه سازمان‌های حوزوی صرفا یک نماینده به انتخاب شورای (عالی) حوزه‌های علمیه در این هیئت حضور دارد. اسباب تعجب است که چنین سازمانی که در صدر اساسنامه خود اعلام داشته است که همه امورش بر شالوده دیدگاه‌های اسلامی در تعلیم و تربیت استوار است، چرا در میان 22 نماینده صرفا یک نماینده از نهاد روحانیت حضور دارد؟ آیا همین‌که نهادهای دیگر، ملقب به نهادهای جمهوری اسلامی ایران هستند، برای تصمیم‌گیری کلان در امر تعلیم و تربیت کفایت ‌می‌کند؟ یا نماینده حوزه چنان از قدرت سیاسی و علمی برخوردار است که یک‌تنه قدرت اقناع جمع را برخوردار است؟ یا نویسندگان این طرح، امیدی به روحانیت نداشته و در پی تعلیم و تربیتی اسلامی هستند که دانش‌آموختگان دانشگاه با روش‌های روزآمد کمی و کیفی از منابع دینی استنباط کرده و می‌کنند؟! نگارنده در این میان ایده‌ای دیگر دارد، آن هم همه‌گیرشدن انگاره نومیدی از طراحی الگویی اسلامی برای تعلیم و تربیت است. به نظر می رسد نویسندگان این متن، این اصل حاکم را زینت‌المجلس این سند کرده‌اند که در قیل‌وقال سیاسی گرایش‌ها به سند 2030 متهم به غرب‌گرایی نشوند، هرچند سطور بعدی سند، به زودی این زینت را از صدر مجلس به ذیل آن هدایت کرده و نماینده به‌حق آن را منزوی می‌سازد. از سوی دیگر بر نهادهای حوزوی لازم است، بازو ستبر کرده و صورت‌بندی نهادی کامل‌تری از خود نمایان ساخته و تنوع دستگاه‌های تصمیم‌گیری و مجری خود را حداقل برای شورای عالی انقلاب فرهنگی معرفی سازند. همچنین دانش‌آموختگان، نظریه‌ها، پژوهش‌ها و دیگر تلاش‌های علمی خود را در زمینه تعلیم و تربیت اسلامی در معرض نگاه نخبگان علمی و سیاسی قرار دهند تا بار دیگر در یکی از مهم‌ترین نهادهای تعلیم و تربیت، بیست و دومین نفر جمع نباشند. ✍️ محمدهادی شریعتی 🌐 کانون نویسندگان تربیتی https://eitaa.com/joinchat/3834314754C58903f67c6
🧕ذائقه‌ی‌ پوشیدگی‌ می‌خواهم قامت ببندم برای نماز که دخترم چادر به دست سرمی‌رسد... با عجله می‌خواهد چادر نماز کوچک گل‌گلی‌اش را سرکند. کش چادر نمازش را دور گردن می‌اندازد و هر بار از من می‌پرسد که: "این طوری درسته مامان؟!" دیگر یاد گرفته خودش بپوشد چادر خوش‌رنگ لطیفش را. و من عشق می‌کنم وقتی صورت ماه دخترکم در قاب چادر می‌نشیند. تازگی‌ها‌ در نقاشی‌هایش خودش را هم همانند من پیچیده در چادر مشکی رسم می‌کند. می‌گویم: "نقاشی رنگی رنگی بکش فدایت شوم!" جواب می‌شنوم: "آخه اینجا داریم می‌ریم‌ حرم مامان!" ✍ روز نوشت @HOWZAVIAN
تربیتی ژرف در پرتو حکمت و ایمان واکاوی اهمیت تربیت کودک از منظر فلسفه و دین ✍️ یونس حافی، کارشناس تربیت دینی در سپهر پهناور هستی، انسان به مثابه گوهر تابناک آن، سفری پرمغز را آغاز می‌کند. این سفر، از نخستین لحظات حیات در آغوش مادر، تا گذر از مراحل گوناگون طفولیت، نوجوانی و جوانی، و نهایتا رسیدن به قله کمال و تعالی، همواره نیازمند هدایت و رهنمونی است. در این میان، تربیت به مثابه قطب‌نمای این مسیر پرپیچ و خم، نقشی اساسی ایفا می‌کند و جهت‌دهنده گام‌های انسان در مسیر سعادت و نیک‌بختی خواهد بود. از منظر فلسفه، تربیت فرآیندی هدفمند و برنامه‌ریزی‌شده است که به شکوفایی استعدادهای فطری انسان و پرورش قوای عقلانی و اخلاقی او می‌انجامد. این فرآیند، انسان را از تاریکی جهل و ناآگاهی به سوی روشنایی معرفت و حکمت رهنمون می‌کند و او را به موجودی متعهد به ارزش‌های والای انسانی و الهی مبدل می‌سازد. در حکمت عملی، تربیت به مثابه فنّی ظریف و دقیق مورد توجه قرار می‌گیرد که نیازمند آگاهی عمیق از فلسفه وجود انسان، ماهیت نفس او و قوای گوناگون آن است. مربی با اتکا به این دانش، با ظرافت و درایت، بذرهای نیکو را در جان کودک می‌کارد و با صبر و حوصله، شاهد شکوفایی آنها در بوستان وجود او خواهد بود. از دیدگاه دین، تربیت رسالتی خطیر و الهی است که بر دوش والدین و مربیان نهاده شده است. در متون مقدس، آیات و روایات متعددی به اهمیت تربیت و پرورش صحیح فرزندان اشاره می‌کنند و آن را از وظایف اصلی و اساسی انسان در قبال خداوند و جامعه برمی‌شمارند. در این راستا، تربیت دینی نقشی محوری در تکوین شخصیت و هویت ایمانی کودک ایفا می‌کند. با آموزش آموزه‌های دینی و تشویق به انجام اعمال صالح، بذرهای ایمان و تقوا در جان کودک کاشته می‌شود و او در مسیر بندگی خداوند و اطاعت از اوامر و نواهی الهی گام برمی‌دارد. ترکیب حکمت فلسفی، ظرافت حکمت عملی و عمق آموزه‌های دینی، منظومه‌ای ژرف و پرمغز را در زمینه تربیت کودک رقم می‌زند. مربی با اتکا به این منظومه، می‌تواند راهی روشن و نورانی را پیش روی کودک بگستراند و او را در مسیر تعالی و کمال رهنمون کند. در این مسیر، مفاهیمی همچون فطرت، عقل، نفس، تزکیه، تهذیب، تقوا، خوف و رجا، صبر و شکر نقشی کلیدی در واکاوی ابعاد گوناگون تربیت ایفا می‌کنند. تربیت در پرتو این اصطلاحات، عمق و ظرافت بیشتری می‌یابد و درک دقیق‌تر و عمیق‌تری از این مقوله به ارمغان می‌آید. به عنوان مثال، مفهوم فطرت در تربیت دینی از اهمیتی اساسی برخوردار است. بر اساس این مفهوم، هر انسانی در ذات خود گرایش به فطرت الهی و میل به خیر و سعادت دارد. مربی با شناخت این فطرت و پرورش آن، می‌تواند زمینه را برای شکوفایی استعدادهای الهی در کودک فراهم کند. در نهایت، تربیت کودک از منظر فلسفه و دین، دریچه‌ای به سوی دنیایی ژرف و پرمغز می‌گشاید که در آن، انسان در مسیر تعالی و کمال گام برمی‌دارد و به سرمنزل مقصود نهایی خود، یعنی قرب الهی، رهنمون می‌شود. 🆔 @howzavian_fars