#وعدهٔ_الهی | #فتح_المبین 🔰 *قانون گلِ طلایی‌ست؛ گل آخر را بزنیم!* ✍️ شهرام رامشت 🔹از همان روزهای اول پس از #هفت_اکتبر که عملیات بی‌نظیر #طوفان_الاقصی توسط نیروهای #حماس در #فلسطین (نوار غزه) علیه #رژیم_صهیونیستی انجام شد، تلاش‌های بسیاری توسط *اهالی تعلیم و تربیت* در سطوح مختلف نخبگانی، ستادی، میدانی و مدرسه‌ای برای بهره‌جویی از این *#موقعیت تربیتی* کم‌نظیر صورت گرفت. بسیاری از گروه‌ها و مجموعه‌های تربیتی نیز سعی کردند #شور ایجادشده را #هدایت و در چارچوب قابل تکثیری برای همه متجلی کنند تا مورد استفاده جمعیت بیشتری از اهالی #تربیت باشد. شاید قله این‌گونه‌ جهت‌دهی‌ها، رویداد #الف‌تای_مقاومت بود که در ایام *شهادت #حاج_قاسم* در کرمان برگزار شد. 🔸به هر روی، همه ما در هر یک از این سطوح سعی کردیم به قدر وسع، هم دِین خودمان را به *جریان #مقاومت* ادا کنیم – که بالاخره ما هم کاری کرده باشیم – هم اینکه از این #موقعیت ایجاد شده کلاهی برای #تربیت بچه‌ها ببافیم. به‌واقع، در *موقعیتی بودیم و هستیم* که روز به روز حادثه‌ای شگفت‌انگیز‌تر از روز قبل در آن اتفاق می‌افتاد و ما را مجدد به کنش در موقعیت‌مان وا می‌داشت؛ *عملیات وعده صادق ۱، ترور رهبران #مقاومت اسماعیل #هنیه ، سید حسن #نصرالله و شیخ #صفی‌الدین ، عملیات وعده صادق ۲، حمله متقابل رژیم صهیونی به خاک ایران، شهادت یحیی #سنوار ، درگیری شیعیان جنوب لبنان با رژیم صهیونی، #آتش‌بس در لبنان، سقوط بشار #اسد در سوریه، #خیانت برخی کشورهای عربی در حمایت از #فلسطین و البته رشادت‌های گاه و بی‌گاه یمنی‌ها و بستن باب المندب به‌روی اغیار و حمله به تل‌آویو؛* همه و همه بخشی از اتفاقات رقم‌زننده این #موقعیت بودند که در غم و شادی آن شریک شدیم. 🔹در این چند وقت، خودآگاه یا ناخودآگاه، به یک *نظام معنایی* *#گره* خورده بودیم که نمود آن #مقاومت بود و هر کدام سعی می‌کردیم با فراهم‌آوردن *#موقعیت درک و کنش* بر اساس آن، بچه‌ها را هم به این *معنا* #پیوند بزنیم. ما یک #امت شده‌ایم، *#امت_مقاومت* ؛ بخشی از افراد این #امت در *ایران* هستند، بخشی در *سوریه، لبنان، عراق، یمن،* و بخشی هم در *کشورهای اروپایی و آمریکایی!* مگر #امتی که حول یک معنا در *آمیخته‌شده،* مرز جغرافیایی می‌شناسد؟ چه بسیار #آزادگانی که در سراسر دنیا، در حالی که توسط دولت‌های #استعمارگر خود مورد سرکوب بودند، ۴۷۰ روز در *میدان مقاومت،* فریاد #آزادی_فلسطین سر دادند؛ *طوبی لهم...* 🔸اتفاقات این چند روز در #غزه ، همه ما، #امت_مقاومت، را به ایستگاه جدیدی در طلیعه *نبردهای #پایان_تاریخ* رساند. موقعیتی که همه این روزها و شب‌ها باعث #پیوند ما به یکدیگر شده بود، وارد مرحله‌ای جدید شده است؛ *#آتش‌بس !* قرار است از فردا ۳۰ دی ماه ۱۴۰۳ ساعت ۸:۳۰، #آتش‌بس اجرا شود و این برای برخی، پایان ماجرا است. اما به نظر می‌رسد *پنجره طلایی* دیگری روبروی ما گشوده شده که مدت زیادی باز نخواهد ماند. آن *پنجره طلایی* ، *#روایت پیروزی مردم مظلوم #غزه ، و #آتش‌بس است.* 🔺احتمالاً برای همه بچه‌های مدرسه نبرد #غزه و #رژیم_صهیونیستی ، اولین تجربه زیسته #نزاع میان *حق و باطل* است. حال که نبرد نظامی در پایان راه است، *میدان روایت‌ها* صحنه #جنگ خواهد بود. اگر روایت درستی از این #پیروزی بزرگ برای بچه‌ها نشود، همه زحمات *تربیتی* ۴۷۰ روز گذشته ابتر مانده یا شاید هم به هدر رود! چراکه #دشمن با ابزار رسانه‌ای قدرتمندی که در اختیار دارد، در حال روایت شکست جبهه #مقاومت و پذیرش #آتش‌بس است؛ در حالی که این #رژیم_صهیونیستی است که به هیچ‌یک از اهداف خود از زمان آغاز حمله به #غزه نرسیده است! حالا مجدداً نوبت ماست تا در این ایستگاه و در *وقت طلایی،* نقش خود را ایفا کرده و با تبیین این #آتش‌بس، به‌مثابه *ثمره #مقاومت مردم مظلوم #فلسطین* و سهیم‌کردن بچه‌ها در *#شادی پیروزی* آن‌ها، *گل آخر را بزنیم.* این هفته را فرصت داریم؛ این گوی و این میدان... 🇮🇷ایران فردا؛ رسانهٔ بسیج فرهنگیان https://eitaa.com/iran_fardaa

تربیت رسمی و عمومی پرونده اسرائیل – قسمت اول ✍️ شهرام رامشت اخیراً ترجمه کتابی در حوزه خط‌مشی‌گذاری تربیتی را به پایان رساندم که ان‌شاءالله به زودی منتشر خواهد شد. نویسنده این کتاب یک پژوهشگر #صهیونیست است که به بررسی خط‌مشی‌گذاری تربیتی در قرن حاضر پرداخته و تأکید ویژه‌ای بر نظام آموزشی #اسرائیل دارد. به همین دلیل، بخش عمده‌ای از مثال‌ها و نمونه‌های مورد استفاده در کتاب، مربوط به #سرزمین‌های_اشغالی است. به نظرم رسید، در این ایام آگاهی بیشتر از ابعاد مختلف نظام تربیتی این رژیم منحوس، ولو از منظر دشمن‌شناسی، برای علاقه‌مندان حوزه تعلیم و تربیت بی‌فایده نخواهد بود. در سال ۱۹۴۹، مجلس #رژیم_صهیونیستی قانون آموزش اجباری را تصویب کرد که بر اساس آن، مسئولیت انحصاری آموزش همه کودکان بر عهده دولت قرار گرفت و تأمین مالی مدارس ابتدایی (پایه‌های اول تا هشتم) اجباری شد. چند سال بعد، در سال ۱۹۵۳، قانون آموزش دولتی این رژیم تصویب شد که هدف آن، یکپارچه‌سازی تمام جریان‌های آموزشی در قالب یک نظام آموزش عمومی مشترک با برنامه درسی واحد و قطع وابستگی نهادهای آموزشی به جریان‌های سیاسی بود. طبق قوانین این رژیم، مدارس به سه دسته قانونی تقسیم می‌شوند: ۱) مؤسسات قانونی رسمی: این مدارس تحت مالکیت کامل دولت هستند، معلمان آن‌ها مستقیماً توسط دولت استخدام می‌شوند، بودجه آن‌ها به طور کامل از سوی دولت تأمین می‌شود و تمامی مقررات و الزامات دولتی را رعایت می‌کنند. این بخش شبیه به مدارس دولتی خودمان در ایران است. ۲) مؤسسات شناخته‌شده غیررسمی: اگرچه این مدارس در مالکیت رسمی دولت نیستند، اما معلمان می‌توانند به طور مستقیم از سوی دولت یا به طور غیرمستقیم از طرف سازمان‌های غیردولتی استخدام شوند و همچنان کارمند دولت به حساب آیند. این مدارس تا ۷۵ درصد از بودجه خود را از دولت دریافت می‌کنند، بخشی از الزامات دولتی را رعایت می‌کنند و در پذیرش دانش‌آموز، استخدام معلم و تدوین برنامه درسی آزادی عمل بیشتری دارند. این وضعیت، در ایران مشابه ندارد. به‌نظرم، چندپارگی فرهنگی در سرزمین‌های اشغالی یکی از دلایل چنین مدارسی است که ان شاءالله در ادامه بیشتر از آن‌ خواهیم گفت. ۳) مؤسسات معاف‌شده: این دسته مدارس تحت مدیریت سازمان‌های غیردولتی فعالیت می‌کنند و تنها حدود ۵۵ درصد از بودجه خود را از دولت دریافت می‌کنند؛ ضمن اینکه مشمول برخی الزامات و مقررات دولتی نمی‌شوند. نام این دسته، از معافیت برخی مقررات دولتی گرفته شده و مشابه این را نیز در ایران نداریم! بخش‌های خصوصی، نهاد دین، غیرانتفاعی و ... در این قسمت مدرسه داری می‌کنند. رد پای دولت در تأمین بیش از نیمی از نیاز این مؤسسات نیز نشان‌گر علاقه دولت به تنظیم‌گری از طریق ابزار مالی است. هر چند به ظاهر این مؤسسات ملزم به رعایت همه مقررات دولتی نباشند. نقطه عطف این نظام، زمانی بود که در اواخر دهه ۱۹۶۰ قانون آموزش اجباری تا پایان پایه دهم گسترش یافت و آموزش متوسطه نیز به بخشی اساسی از نظام آموزشی #اسرائیل تبدیل شد. در نتیجه، امروزه اغلب مدارس ابتدایی این رژیم دارای وضعیت قانونی رسمی و بیشتر مدارس متوسطه دارای وضعیت شناخته‌شده اما غیررسمی هستند. *پی‌نوشت* در برخی از یادداشت‌های این مجموعه به ناگزیر عنوان «اسرائیل» استفاده شده که ممکن است ذهن مخاطب را به یک کشور معطوف کند. باید عرض کنم که: ما، دولت که هیچ، کشور که هیچ، قریه که هیچ، ما طویله‌ای هم به نام #اسرائیل نمی‌شناسیم، حتی اگر همه دنیا آن را به رسمیت بشناسند. «شهید نصرالله» 🇮🇷ایران فردا؛ رسانه بسیج فرهنگیان https://eitaa.com/iran_fardaa